.....
สายฝนโปรยผ่านไปเมื่อคืน..
ยามเช้าชื้นละอองไอหมอกห่มคลุมทั่วบริเวณเนินเขา
หมอกขาวจางจางล่องลอยอ้อยอิ่ง..พริ้วพรมจูบลูบไล้..ใบไม้ใบหญ้าถ้วนทั่ว..ละเมียดละไม..ราวจะบอกลา
..ก่อนแสงสูรย์สาดส่อง..
.......................................................................
บรรยากาศชื้นหม่น..สะกิดอารมณ์เหงาให้ฟื้นตื่น
จิตใจหม่นมัวด้วยม่านหมอกเศร้าเข้าปกคลุม..
หนทางข้างหน้าพร่าเลือน...ด้วยม่านหมอกฝน..แห่งหยดน้ำตา..
เพียงรอเวลาที่แสงตะวันจะสาดส่อง..
..เพื่อละลายม่านหมอกร้ายให้จางหาย..
ครั้งหนึ่ง..
...รอยยิ้มจากบางคนเป็นดั่งแสงอรุณฉาย..
...สาดส่องเข้ามาในใจฉัน.
ประกายตาระยิบฝันดั่งแสงพริบพรายของดาริกา..
ถ้อยคำและน้ำเสียงอบอุ่นจริงใจ..เป็นเช่นสายลมพริ้วแผ่วอ่อนโยนดับร้อนในใจ..
ท่าทีมั่นคง..
..ต่างเป็นที่พักพิงใจให้แก่กัน..
..ครานั้น..
ร่วมกันสร้างเส้นทางฝัน..สดใส..สวยงาม..
ไม่คาดคิดเลย..
ณ วันหนึ่ง..เส้นทางฝันถูกประกาศห้ามเข้าโดยใครใกล้ตัวของบางคน.
..เจ้าของเส้นทางที่แท้จริง.
..ใคร..ซึ่งมีอยู่ก่อนหน้านั้นโดยที่ฉันไม่เคยรู้เลย..
หากรู้..จะไม่ก้าวเดินบนทางสายนี้..ให้ใจต้องเจ็บปวด..
..........................................................................
เส้นทางฝัน..เริ่มต้นในฤดูฝน..
ยังไม่ทันจะผ่านพ้นฝนโปรยปรายในคราสาม..ก็มีอันต้องจบลง..จบลงทั้งที่ยังรักกัน..
..ฝันลับดับแล้ว..โบยบินไปจากใจ..ไปกับสายลมร้อนแล้งแห่งเดือนมีนาคม..
..........................................................................
ลมร้อนได้พัดพาวิญญาณ์ฉัน..
สูญสลายหายไปบนเส้นทาง
...พร้อมๆกันกับที่หัวใจค่อยๆตายลง...ตามฝัน..
...........................................................................
เช้านี้....
หมอกห่มคลุมใบไม้ใบหญ้าทั่วเนินเขา..ดั่งจะกระซิบถ้อยคำ..อำลา
..ก่อนแผดร้อนของแสงสุรีย์จะสาดส่องถึง..
เช่นกันกับใจฉัน..กระซิบคำอำลาต่อสายลมร้อน
..เพื่อดุ่มเดินทอดเงาบนทางระหว่างฤดูฝน
..ทางซึ่งหม่นมัว..หวาดหวั่น..และหนาวเหน็บ..
........มีเพียงแสงเทียนริบหรี่จากลมหายใจที่เหลืออยู่คอยส่องทาง
..แทนแสงแดดอบอุ่นที่เคยได้รับจากบางคน..
เพียงรอเวลาเพื่อผ่านพ้น!..
จากคุณ :
คนส่งทาง 
- [
4 พ.ค. 50 17:25:51
]
ยามเมื่อสายฝนโปรยผ่าน..
