หมายยยยยยยยยยยยเหตุ !!!!!!!!!!....

เรื่องนี้อาจจะยาวไปซักหน่อย
แต่รับรองว่าถ้าอ่านจบ - -
แม้อาจจะไม่ถึงกับทำให้สุขใจได้
อาจไม่ได้ทำให้ยิ้มได้ - - แต่รับรองว่า

ไม่ทำให้คุณเสียใจที่ได้อ่านแน่นอนค่ะ^^




-----------------------------------------------------------

วันนี้ก็คงเหมือนทุกวัน ที่ผ่านไป                  
ชีวิตฉันก็ยังไม่มีใคร เหมือนวันเก่า
นั่งฟังเสียงใจตัวเองเ ต้นอย่างแผ่วเบาๆ        
ใช้ชีวิตเหงาๆ ให้เดินต่อไปอีกวัน


นั่งหงอยๆ ปล่อยใจลอยไปเรื่อยๆ            
จนรู้สึกว่ามันเหนื่อย ค่อยหยุดเหงา
สิ่งที่เรียกว่า "ความรัก" ฉันไม่เห็นแม้แต่เงา  
หรือใจฉัน มันเหี่ยวเฉาจนด้านชา

-:-:-:-:--:-:-:-:-

สักพัก ได้ยินเสียงใครคนหนึ่ง. . .
เป็นเสียงซึ่ง ฟังแล้วไม่ค่อยคุ้นหู
"ขอโทษครับ...ถ้าบ้านนี้มีผู้หญิงคนหนึ่งอยู่
ก็ช่วยเปิดประตูที ผมมีเรื่องจะคุยกับเธอ..."


ฉันเดินไป เปิดประตูออกอย่างช้าๆ
พบกับผู้ชายคนหนึ่ง ที่มั่นใจว่าไม่เคยรู้จัก
"เอ่อคือ...คุณมาหาฉันเหรอ" คือคำที่เอ่ยทัก
กระอึกกระอัก ไม่รู้จะพูดอะไรต่อไปดี


ผู้ชายคนนั้นยื่นกระดาษแผ่นหนึ่งให้ แล้วพูดว่า
"ผมเดินมา ตามทางที่เขียนไว้ในแผ่นนี้
... มีลางสังหรณ์ ว่าจะได้เจอกับเรื่องดีๆ
แล้วสุดทางของแผนที่นี้คือ บ้านคุณ ... "


นี่มันอะไรเนี่ย แผนที่อะไรนั่น !?!?
เป็นใครกัน เขียนไว้ให้มาบ้านฉัน
ไม่ได้มีขุมทรัพย์อะไร ให้ขุดหากัน
หรือเขาเล่นตลกกับฉัน เดี๋ยวได้เห็นดี

-:-:-:-:--:-:-:-:-

" ผมว่า... คนที่เขียนแผนที่แผ่นนี้ไว้
คงไม่ได้ตั้งใจ แค่เขียนแกล้งใครเล่น
เพราะรายละเอียดของแผนที่มันชัดเจน
ใต้ลายเส้น ก็มีตัวหนังสือเหมือนจะสื่ออะไร "


" ช่างมันเถอะ...จะเป็นใครเขียนไว้ก็ช่าง
วันนี้ฉันไม่ว่าง ต้องขอตัวก่อนเพียงแค่นี้ "
พูดจบฉันก็ปิดประตู พอกันที
เรื่องบ้าอะไรกันนี่ เสียเวลาจริงๆ !!


ผู้ชายคนนั้น ก็เดินออกจากบ้านไป
แต่แล้ว รู้สึกเหมือนมีอะไรข้างในใจฉัน
มันกระวนกระวาย เต้นแรงกว่าทุกวัน
และมันก็สั่นๆ แย่แล้ว! นี่ฉันเป็นอะไร

-:-:-:-:--:-:-:-:-

ทันใดนั้นก็เกิดเรื่องไม่คาดฝัน
ฉันวิ่งออกไปตามผู้ชายคนนั้น เขาอยู่ไหน
ลุกลี้ลุกลน ใจว้าวุ่นไม่รู้ว่าเพราะอะไร
ตรงนั้นไง!!..เขาเดินอยู่นั่น ฉันรีบวิ่งตาม


" คุณคะ!!...รอเดี๋ยว...อย่าเพิ่งไป
ฉันเปลี่ยนใจ เรื่องที่พูดไว้เมื่อตะกี้
อยากรู้ว่าตัวหนังสือ ที่ในกระดาษแผ่นนั้นมี
ช่วยบอกฉันที มันเขียนไว้ว่าอย่างไร . . .


แล้วฉันขอ ถามคุณต่ออีกสักเรื่อง
ที่ต่อเนื่อง จากเมื่อกี้นี้ที่พูดไว้
ขอโทษนะคะ ความจริงแล้วคุณเป็นใคร
ถึงทำให้ใจฉันหวั่นไหว ตั้งแต่ได้พบคุณ "

-:-:-:-:--:-:-:-:-

เขาหยุดเดิน หันกลับมาพร้อมส่งยิ้มให้
นาทีนั้น โลกทั้งใบสดใสอย่างที่ไม่เคยเห็น
มีความสุขมากมาย อย่างที่ไม่เคยเป็น
แม้แต่เสียงใจเต้น ยังเป็นจังหวะน่าฟัง


" ขอโทษครับ ถ้าทำให้คุณต้องหวั่นไหว
ผมไม่อาจอธิบาย รายละเอียดได้ถี่ถ้วน
ที่ไปพบคุณวันนี้ เพราะว่าเป็นเวลาอันสมควร
ด้วยเจตนาดีล้วนๆ ไม่ได้คิดจะทำร้ายใคร


-พรหมลิขิต- - - คือคำที่ถูกเขียนไว้ในนั้น
ความหมายของมัน ผมก็ไม่เข้าใจเท่าไหร่
ตลอดทางที่เดินตาม พรหมลิขิตขีดให้ไป
ไม่รู้ปลายทางคือที่ไหน แต่มั่นใจว่าต้องได้เจอใครสักคน


แล้วผมก็ได้เจอ คนคนนั้นจริงจริง. . .
เธอเป็นผู้หญิง ที่ดูก็รู้ว่าเดียวดายแค่ไหน
ผมถึงได้อยาก เข้าไปทักทายกับเธอไง
อ้อ! ลืมแนะนำตัวไป...ผมชื่อความรัก...ยินดีที่ได้รู้จักคุณ"
^^


!!!!!!!!!!????!!! !!!!!!!!!!???????!!!!!!!!!!!




ถนน-วงแหวน- . . . Ring Road -  ลิงโลด

-------------------------------------------

โอ้วววว กลอนนี้เป็นบทแรกที่ใช้เวลากับมันถึง 3 วัน
เพราะเปลี่ยนเรื่องไปมาๆ หาตอนจบไม่ได้ซักที
และคงเป็นกลอนที่ยาวววที่สุดที่เคยแต่งแล้วล่ะค่ะ
หวังว่าคงชอบนะค๊า