ความคิดเห็นที่ 1 มีจุดไหนที่บกพร่อง ไม่สัมผัส หรือว่าคำไม่ได้บ้างไหมคะ แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 16:00:56 แก้ไขเมื่อ 07 พ.ค. 50 15:59:25 จากคุณ : podduang-pk - [ 7 พ.ค. 50 15:58:23 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เรียน ท่านสหาย  podduang-pk ขออนุญาตค่ะ พอดี ได้มีโอกาสมาอ่าน ยอมรับเลยว่า ใน ความที่ อธิบาย แล ใน sense ที่เรียกว่า สัมผัสใจ ของคุณ O.K.ค่ะ . . . . . . . . . . . . นิดเดียว ใน ฉันทลักษณ์ของ โคลงสี่สุภาพ คือ บทที่ หนึ่ง บาทที่ สาม ลมพัดซู่ราวแยก       ทุกกิ่ง ก้านไม้ สร้อยคำ ที่วรรคหลัง ของบาท ที่ สาม จักเปน คำ อุทาน ขอรับ ฮา  แฮ  เฮย  เอย  นา  ฯลฯ คือ...ไม่จำเปนต้องมีความหมาย แล ห้าม รูป วรรณยุกต์ นะคะ . . . . . . . . . . อีกนี้ดดด นึง ค่ะ ในบทที่สี่ ของคุณ ท้าย วรรคหลัง ของบาท ที่ หนึ่ง ที่ต่อสัมผัสสระ กับ ท้ายวรรคหน้า ของบาทที่สอง แล บาทที่ สาม  สะเทิ้มตัวสั่นเข้า             ปานนั้น             . . . . . . . . . รั้น             พรั่นแพร้ว . . . . . . . .   กระชั้น        ช้อนตอบ พี่หนอ พยางค์ ที่อยู่ในบังคับ สัมผัสสระ ของโคลง เหล่านี้ (ยกเว้น ที่บังคับ รูป โท ที่ท้าย วรรคหลัง ของบาท ที่ สอง กับ ท้าย วรรคหน้า ของบาทที่ สี่) ท่านมิให้ใช้ รูป วรรณยุกต์ เช่นกัน ค่ะ . . . . . . . . . . อ้อ... สองพยางค์ ในท้ายวรรคหลัง ของ บาท ที่ สี่ ที่มีความหมาย (มิใช่ อุทาน ฮา เฮย) นั้น ไม่จำเปนต้อง เว้นวรรค ค่ะ. . . . . . . . . . . แต่ว่า..... เขียนได้ขนาดนี้ ก็ ฝี มื อ เ เ ล้ ว.....เจ้าค่ะ. ดีค่ะ ชื่นชม.   จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 7 พ.ค. 50 17:54:43 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เจ้าค่ะๆ กำลังจะแก้ไข แป้บนึงน๊า คุณครู เดี๋ยวจะมาส่ง...ขอบคุณหลายเด้อค่ะ จากคุณ : podduang-pk - [ 8 พ.ค. 50 11:34:23 ]

ความคิดเห็นที่ 4 มี เกิน 5  คำ อยู่ ใน วรรค2 ของบทที่ 1 ครับ อดนิ่งสะกดใจ...................ไม่ได้ ตรงนี้ น่าจะ สัมผัส ระล่ำละลัก  ถ้าเปลี่ยนเป็น อดนิ่งสะกดใจ...................ห่อนได้ น่าจะ สลวยกว่า เถิดน้องมาอยู่กลาง.....................อ้อมกอด พี่เอย รูปเอก ผิดที่ครับ ถ้า เชิญนวลที่ตรงกลาง  . . . อ้อมกอด พี่เอย ก็  น่าจะ ดี ชิดร่างมือโอบคว้า......................แม่ไว้ใกล้กัน บทนี้ โจ่งแจ้งไป จะ ตะครุบเค้า ท่าเดียวเลยนะเนี่ย อิ อิ หยุดนิ่งจริงจิตคว้า  . . . แต่เจ้า เคีลยคลอ น่าสนุกแฮะ แค่ แนะนำ นะครับ ถ้าใจจะไม่เปลี่ยนอะไรเลย เพราะเป็นผลงานคุณเอง ทุกอย่างก็ไปได้สวยแล้วล่ะครับ จากคุณ : greeny pony - [ 8 พ.ค. 50 12:16:25 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เย้ เริ่มสนุกแล้วครับพี่น้อง กำลังแก้นะ คุณครู.. จากคุณ : podduang-pk - [ 8 พ.ค. 50 13:39:58 ]

ความคิดเห็นที่ 6 แก้การบ้านค่ะ ส่งคุณครู พจนารถ๓๒๒ และgreeny pony ปรับคำ ลบคำเกิน ค่ะ : แปลบแลบสายสั่งฟ้า...................คราแรก ตกซ่าฝนกระแทก.... ..............สู่พื้น ลมพัดซู่ราวแยก........................ทุกกิ่ง ก้านนา โอกลิ่นไอดินชื้น.........................ฉ่ำต้องเย็นใจ ๚๛ แลหันเห็นแม่น้อง..............นวลใย เจ้าเฮย อดนิ่งสะกดใจ...................ห่อนได้ เอื้อนออดว่าหนาวใน..........กายพี่ นี้แล วานแม่ขยับใกล้.................อุ่นเนื้อแนบนวล ๚๛ แล้วซบอิงไหล่อ้อน.......................กอดนาง ฟ้าผ่าเสียงครืนคราง....................ผ่าฟ้า เถิดน้องมาเอนกลาง........... .........อ้อมกอด พี่เอย ชิดร่างมือโอบคว้า........................แม่ไว้ใกล้กัน ๚๛ สะเทิ้มตัวสั่นเข้า............... .ไหวหวาม ดูท่านางครันคราม ..............พรั่นแพร้ว ปริบปริบตางอนงาม.............เชยตอบ พี่หนอ เบียดนั่งตักพี่แล้ว.. ..............ยั่วยิ้มมีนัย ๚๛ ----------------------------------------------- คำถามค่ะ สะเทิ้มตัวสั่นเข้า............... ไหวหวาม ดูท่านางครันคราม ..............พรั่นแพร้ว *คำว่าครันคราม มาจาก ครั่นคร้าม ตรงนี้ใช้รูปแค่นี้ ได้ไหมคะ * ตั้งใจให้ น้องนางเอกเขาอายๆสั่นๆตามจริตหญิงไทย คำว่าพรั่น ก็อยากคงไว้ มาจากอาการพรั่นพรึงน้อยๆ ทั้งกลัวเสียงฟ้าผ่าด้วย อารมณ์ของเรื่องก็อยากคงไว้หมดเลยค่ะ ให้ผู้ชายใจกล้าๆเข้าไว้ ฮี่ๆๆ มือเขาแข็งแรงค่ะ คว้าเอวไว้สาวเจ้าก็เอียงละค่ะ. จากคุณ : ด้วง (podduang-pk) - [ 8 พ.ค. 50 18:09:08 ]

ความคิดเห็นที่ 7 คุณพดด้วง Mood เด็ดขาด เจ้าค่ะ อิฉาน ชอบ (ออก Erotic เล็ก เล็ก พองาม) แต่ยังต้อง กาปากกาแดง (หักคะแนน อยู่บ้าง) บทที่ สาม บาทที่ สาม วรรคแรก บทที่ สี่    บาทที่ สาม  วรรคแรก พยางค์ที่ สาม บังคับ เอก ใช่ไหมคะ เทียบกับ บทที่ หนึ่ง ฤๅ บทที่ สอง ดูสิคะ (บอกไปแล้วนะ...เดี๋ยวตีเลย) (ใจเย็น เย็น แต่งไม่ต้องรีบ เจ้าค่ะ) ครันคราม...เฮ้อ... ก็ O. K. ละค่ะ ใช้ศัพท์ เลือนเสียง แต่เข้าใจ ได๋.....ค่า..... แต่มัน...เสียเหลี่ยม...นะ..คะ... อย่ายอมแพ้คำสิคะ เราร่ำรวยถ้อยคำ อยู่แล้ว นี่นา เอ้า...ถ้าเปน... ระทึก ระทวย ฯลฯ ยาม... และ/หรือ อื่น อื่น ล่ะ เจ้าคะ... ความหมายเดียวกัน...ไหม เนอะ... ส่วน พรั่นแพร้ว นั้น เปนเรื่องของความหมาย พรั่น แปลว่ากลัว ก็จริง แต่ แพร้ว แปลว่างาม เจ้าค่ะ สัมผัสพาไปละสิ เรารู้ทัน ตัวเอง แหละ... ลอง สร้างสรรค์ คำ ดู นะคะ ย้ำ อีกครั้ง Mood ดี ให้อารมณ์ เห็นภาพ ใช้ได้เลยค่ะ อ้อ... อีกนี้ดดดดด เดียว อย่าหาว่า ฅนแก่ ขี้จับผิดเลย นะคะ คือ อังคันธ์คู่ กับ โคมูตร ท้ายบทน่ะ ท่านเอาไว้ บทสุดท้าย นะคะ แล้วใน ธรรมเนียม ต้องมี ประ วิสรรชนีย์ ก่อน โคมูตร ด้วย ส่วนจบเพียงบทหนึ่ง ๆ นั้น ใช้ ไปยาลน้อย เพียงอย่างเดียว เจ้าค่ะ. ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 9 พ.ค. 50 17:46:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 โหย คุณครูมาแล้วตามคำเรียกร้อง กำลังนั่งพับเพียบจดยิกๆ มีขอเถียงหน่อยนึง..อุอุ *ส่วน พรั่นแพร้ว นั้นเปนเรื่องของความหมายพรั่น แปลว่ากลัว ก็จริงแต่ แพร้ว แปลว่างาม เจ้าค่ะ* --- ก็อยากให้กลัวแบบงามๆ ก้ากๆๆ พระเอกจะได้อุ้มเข้าห้อง เอิ้กๆๆ **อังคันธ์คู่ กับ โคมูตร อันนี้ไปเห็นในเวปหนึ่งมา เขาใส่มันทุกดอกเลย เห้นว่ายึกยือ สวยดี เลยเอามาบ้าง จริงๆเขามีมากกว่านี้ล่ะ แต่เราตัดออกเอง..อืมมาคิดขึ้นได้ ถ้าไปยาลนี่พอจำได้ แต่เจ้าชื่อเรียกยากทั้งสองนี้ มิมีความทรงจำในสมองเลย สมัยนั้น อ่านทำนองเสนาะเพลินไปหน่อย ไม่ค่อยใส่ใจการแต่งโคลงก็เลยละเลยไป **เรื่องอารมณ์ คุณครูเจ้าขา อย่างที่บอกไว้ เราถนัดเรื่องความเรียงมากกว่า มันเลยมีติดตัวมาบรรยายอารมณ์ในนี้ด้วย คิดซะว่า เป็นเสน่ห์ของอิชั้นละกัน ก็คงต้องฟื้นอีกมากเรื่องร่ำรวยคำ ส่วนเรื่องอ่านมากๆ นั้น เห็นว่าต้องถอยให้เพชรพระอุมาเสียก่อน ตอนนี้แม่-หลานขุดออกมาจากกรุให้เตรียมอ่านจนตาแฉะแล้ว อยากให้วันหนึ่งมีกลางคืนเสีย20ชั่วโมง จะได้นอนอ่านสบายๆ ไม่ต้องรีบตื่นแต่เช้า อ๊ากส์....จะนอนๆๆ ขอบคุณคุณครูมากๆนะคะ ไว้จะเอาอันอื่นมาลงบ้าง..ไม่รู้เมื่อไหร่ จะมาแอบอ่านห้องนี้บ่อยขึ้นละกัน ถ้ามีเวลา. จากคุณ : ด้วง (podduang-pk) - [ 10 พ.ค. 50 19:14:39 ]

ความคิดเห็นที่ 9 คุณ พดด้วง ๑) กำลังอ่าน เพชรพระอุมา ๒) เคยอ่าน ทำนองเสนาะ เฮ้..... รู้สึกว่าเราอาจจักต้องมีเรื่องคุยกันอีก มากมายเลยแหละ เจ้าค่ะ. จริง จริง นะคะ. แฮ่....... จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 10 พ.ค. 50 20:22:50 ]

ความคิดเห็นที่ 10 น้าพจฯ   เรื่องเพชรฯน่ะ อ่านมารอบนึงละ ตอนเด็กๆ ที่บ้านพ่อเป็นหนอน(หนังสือ) พอดีชอบไปดูกระทู้ที่ห้องเฉลิมไทย ว่าด้วยคลับเพชรพระอุมา อ่านกระทู้ของท่านมุ้ยน่ะ หนุกดี ห้องนั้น ก็พอได้ตามข่าวเรื่องท่านกำลังสร้างหนังเพชรฯ เอาใจช่วยเขา นี่แม่เขาว่างเลยขุดตู้ดู มีไม่ครบ หนูกัดหมด คนยืมมาไม่คืนบ้าง ก็เลยวานให้หลานหามาให้ เราก็เลยเข้าไปจับๆดูบ้าง คิดถึงแงซายที่รักของด้วง อิอิ.. ทำนองเสนาะ..สมัยประถมโน่น แบบว่าถูกผลักดันให้ทำอะไรไทยๆ ให้เรียบร้อย สงสัยคุณครูประถมยังดูแนวเราไม่ออกว่าโตมาจะเป็นแบบนี้..( ไม่บอกว่าแบบไหน)  เสียงดี ว่างั้น อ่านเพราะ ชวนหลับ..เอิ้กๆ มีเรื่องมาอวดกะเขาด้วยวุ้ย.. จากคุณ : podduang-pk - [ 10 พ.ค. 50 20:42:32 ]

ความคิดเห็นที่ 11 คุณ พดด้วง ขนาดประถม ผู้ใหญ่ยังเห็นแวว พอเปนผู้ใหญ่เองแล้ว สิจัก แจ๋ว ขนาดไหน... อะไร อะไร ก็น่าชื่นชม เสียอีตรงมาเรียก กระผม ว่า น้า... . . . . . . ก็เท่านั้นแล... (จึง ไม่ลงจบว่า ค่ะ   เพราะ...อิฉาน...งอน...ซะงั้น...) แฮ่..... จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 10 พ.ค. 50 22:04:13 ]

ความคิดเห็นที่ 12 เข้าไปทำการบ้านด้วยการอ่านเรื่อง ตัวยึกยือ ท้ายวรรค มาค่ะ เข้าไปหลายเวปเลย ช่น เวปของวิกิพีเดีย,เวปhttp://www.st.ac.th/bhatips/tip_gabpglon.html โดยคุณครูภาทิพ ศรีสุทธิ์ กลุ่มสาระการเรียนรู้ภาษาไทย โรงเรียนสุราษฎร์ธานี ขอบคุณไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ๏ : ตาไก่ ใช้เริ่มต้นข้อความ ๚ : อังคั่นคู่ ใช้จบตอน ๚ะ : อังคั่นคู่วิสรรชนีย์ ใช้จบบท ๛ : โคมูตร ใช้จบเรื่อง ๚ะ๛ : อังคั่นคู่วิสรรชนีย์โคมูตร ใช้จบบริบูรณ์ ๚ะ๛ เจ้าโคมูตรนั้น อ่านแล้วตลกดี ด้วยที่แปลตรงๆว่า "ฉี่วัว" ดูจากหน้าตามัน เออ จริงด้วย มีที่พบ เป็นคำถามด้วยคือ อังคันธ์ที่คุณครูน้าพจน์สอนนั้น มีเขียนว่า อังคั่น,อังคัน อย่างไหนถูกละเนี่ย ( จาเรียกน้าอ่ะ )..อิอิ จากคุณ : ด.ญ.มดแดง (podduang-pk) - [ 11 พ.ค. 50 14:04:56 ]