ไม่มีโซ่ตรวนใดรั้งให้อยู่
เราต่างรู้ต่างคนมีเสรีฝัน
ไม่มีใครผูกขาดซึ่งกันและกัน
ต่างคนต่างเดินลำพังทั้งชีวิต

อย่าตั้งชื่อผิดผิดให้ "ความรัก"
ว่าเป็นโซ่เส้นหนักกักขังจิต
ใครเล่าจะพันธนาการกั้นความคิด
อย่าตั้งชื่อผิดผิดให้ "ความรัก"

หากเธอเรียกความห่วงใยในคืนหนาว
ว่าเป็นก้าวที่เพรียกหาภาระหนัก
และเรียกความคิดถึงในคืนพัก
ว่าเป็นข้อผูกมัดรัดรึงใจ

เธอตีค่ารักเป็นแค่พันธนาการ
ของอารมณ์อ่อนหวานและหวั่นไหว
ใครเล่ารักเพื่อขาดอากาศหายใจ
แล้วจะมีไปทำไมเล่า "ความรัก"

เราอาจเป็นแค่เพียงผู้ผ่านพบ
ไร้เรื่องราวเริ่ม-จบ เพียงรู้จัก
มีรอยยิ้มซ่อนความหมายแค่ทายทัก
ก็อิ่มนัก ก็อุ่นใจในรอยยิ้ม

หรือเราอาจเป็นคนซึ่งเคยคุ้น
ในวันขุ่น,คืนขม,อารมณ์อิ่ม
เป็นคนร่วมความฝันอันรายริม
ที่ขมขื่นและแย้มยิ้มตามเวลา

อย่าตั้งชื่อผิดผิดให้ความรัก
ว่าเป็นโซ่เส้นหนักทาบทับบ่า
เป็นภาระยิ่งใหญ่ที่ได้มา
เพียงเพราะมีคนห่วงหาปรารถนาดี

ที่"รัก"เพราะว่ารักที่จะให้
ใช่หวังรั้งหัวใจให้ติดที่
รักไม่ใช่ศัตรูเข้ากรูตี
และโบกโบยย่ำยีกันและกัน

ไม่มีโซ่ตรวนใดรั้งให้อยู่
เราต่างรู้ต่างคนมีเสรีฝัน
ไม่มีใครผูกขาดซึ่งกันและกัน
เว้นช่องว่างวรรคฝันระหว่างเรา

มีพื้นที่ให้หัวใจได้มองเห็น
ว่าอบอุ่นและผ่อนเย็นกว่าคืนเก่า
วรรคช่องไว้ให้หัวใจได้ทอดเงา
อย่าผูกมัดรักเราด้วย "ความรัก"

ดอกไม้พเนจร

๘ พ.ค. ๕๐

ุ---------------------
ฝากไว้ให้ติด้วยนะคะ
ยังดิบๆ  คำซ้ำเยอะเลย  แถมจังหวะบางที่ยังเย้อ
แต่ตอนนี้ขี้เกียจแก้  อิอิ
แต่รู้สึกได้อารมณ์คน "บ่น" ดี  เลยเก็บไว้ดิบๆอย่างนี้ก่อน

น้อมรับคำชี้แนะค่ะ
^_^

ขอบคุณที่แวะเข้ามาค่ะ

แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 50 03:58:52

แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 50 03:58:07