5-1 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5258294/W5258294.html
5-2 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5269709/W5269709.html
5-3 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5280414/W5280414.html
5-4 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5291603/W5291603.html
5-5 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5314120/W5314120.html
5-6 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5321932/W5321932.html
5-7 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5326552/W5326552.html
5-8 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5332843/W5332843.html
5-9 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5348601/W5348601.html
5-10 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5355061/W5355061.html
5-11 http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5377105/W5377105.html
---------------------------------------------------------------
- ตอน ยิ้มแย้มยกทัพ
---------------------------------------------------------------
จะกล่าวถึง ยิ้มแย้ม ยิ่งยืนยง
อาจอง วางแผน ถี่ถ้วน
กับนาง ชู้สเต้อ รัญจวน
นางนวล น้อบเบ้อ โฉมงาม

พรั่งพร้อม ไพร่พล คนป่า
ทั้งพันห้า ชุมนุม อยู่ยุ่มย่าม
บางคน นั่งหลับ นั่งจาม
บ้างก็พล่าม เม้าแตก ติดพัน
------------------------
เมื่อนั้น
ยิ้มแย้ม แสนกล คนขยัน
บอกกับนาง ชู้สเต้อ ทันควัน
ศึกนี้นั้น เดิมพัน เพียงครั้งนี้

เราจะใช้ ชายฉกรรจ์ เพียงพันคน
เข้าประจญ เหล่าเจ๊ก เปรตผี
ขอให้ท่าน จัดทหาญ ชำนาญดี
ราวี มิให้ เสียกระบวน
--------------------------
บัดนั้น
ชู้สเต้อ  ตรองไตร่ ให้ถี่ถ้วน
ทหารเพียง หนึ่งพัน นั้นไม่ควร
ไอ้สุพัต เพียงสวน มีดสั้นมา

หากมันปา พันมีด กรีดกองทัพ
เราจะรับ อย่างไร ไหนบอกข้า
อันมีดสั้น พันเล่ม เต็มอัตรา
มันก็ฆ่า เราได้ ในทีเดียว

ข้าเห็นว่า ควรใช้ กองโจรซุ่ม
เป็นหลายกลุ่ม รุกรับ เข้าขับเคี่ยว
หากพ่ายแพ้ ข้าว่า เกินยาเยียว
คนเราน้อย จริงเจียว นะเสนา
-------------------------
ชายฉกรรจ์ พันกว่า มิสามารถ
ไอ้สุพัต อุกอาจ และกาจกล้า
เพียงมันปา พันมีด กรีดนภา
ทหารเรา ก็ผวา วิญญาณ์รวน

ยิ่งแยกกัน บรรลัย ได้ง่ายกว่า
อันปัญหา ลองตรอง มองให้ถ้วน
คือมีดสั้น พันเล่ม นะนางนวล
มันจะทำ  เสียกระบวน ทุกส่วนไป
-----------------------------
ท่านมีแผน อะไร ไหนลองบอก
อย่าย้อนยอก ให้พะวง หรือสงสัย
ไอ้สุพัต ปามีดสั้น ก็บรรลัย
หนึ่งพันคน พลไพร่ ในพริบตา
---------------------------
อันมีดสั้น ไอ้สุพัต นั้นจัดจ้าน
ข้าจะต้าน ทานไว้ ด้วยตัวข้า
ขอให้ท่าน จัดกระบวน โยธา
เข่นฆ่า ราวี สุดกำลัง

เมื่อเจ๊ก เสียเชิง กระบวนรบ
กองหนุน จะสมทบ ตามคำสั่ง
ให้ท่านพลิก กระบวนทัพ อย่ายับยั้ง
ไพรี จะพลาดพลั้ง พ่ายแพ้
----------------------------
ฝ่ายเขา เป็นหมื่น เป็นแสน
หากดูแคลน ฝ่ายเขา เราจะแย่
น้ำน้อย ย่อมแพ้ไฟ  ไม่เปลี่ยนแปร
ควรจะแก้ กลศึก จงตรึกตรอง
------------------------------
ข้าตรึกตรอง มองท่าน รำคาญจิต
เสียแรง คบคิด เกี่ยวข้อง
คิดว่าท่าน ฉลาดล้ำ ช่ำชอง
ฝากพวกพ้อง ฝากมิตร ฝากจิตใจ

อันกลศึก พลิกแพลง แข็งขัน
เชิงชั้น สำคัญ กว่าสิ่งไหน
มองตานาง พลางยิ้ม ในทันใด
เหตุไฉน แกล้งข้า เพลานี้
-------------------------
เพียงไตร่ตรอง มองท่าน เป็นไฉน
ทำการใหญ่ โลเล คงป่นปี้
รุ่งเช้า จะตกแต่ง โยธี
ไพรี จะต้อง ปราชัย
--------------------------
ทหารทั้ง กองทัพ ก็โห่ร้อง
กึกก้อง ดังลั่น หวั่นไหว
เหิมฮึก ครึกครื้น สนั่นไพร
เจ๊กบรรลัย ก็คง ในครั้งนี้
-------------------------
ย่ำรุ่ง ตกแต่ง โยธา
กองหน้า หน่วงหนัก ศักดิ์ศรี
ถือทวน ห้อยดาบ อย่างดี
บนพาชี เลือกล้วน แต่ตัวงาม

พันคน แกล้วกล้า สามารถ
เด็ดเดี่ยว เชี่ยวชาญ งานสนาม
อีกห้าร้อย กองซุ่ม ติดตาม
สะพายย่าม ลูกศร เกาทัณฑ์

ถือดาบ โล่เขน เจนจบ
ที่ถนัด ประชิด ถือมีดสั้น
บ้างใช้ สนับมือ เพียงหนึ่งอัน
หมัดหนัก ทั้งนั้น ไม่เคยกลัว

ยิ้มแย้ม น้อบเบ้อ และชู้สเต้อ
ขี่ม้าขาว เลิศเลอ มิใช่ชั่ว
นางน้อบเบ้อ โห่ร้อง ก้องรัว
ขี่ม้า ไปทั่ว ทั้งกองทัพ

นางชู้สเต้อ เธอสั่น ธงชัย
โห่ร้อง ก้องไพร ขานกลับ
ทหารหาญ หน้าหลัง คั่งคับ
โห่ร้อง สำทับ รับมา

พงไพร ไหวหวั่น ครั่นครื้น
ดั่งจะถูก กินกลืน ผืนหล้า
สองนาง นำกระบวน โยธา
บุกป่า ฝ่าพนา ขึ้นดอย
--------------------------
จะกล่าวถึง แมวมอง ของสุพัต
ซุ่มใน ป่าชัฏ มิเคยถอย
เห็นกองทัพ โยธา มามิน้อย
ให้ม้าเร็ว เร่งปล่อย ข่าวไป
---------------------------
จะกล่าวถึง สุพัต รัตนา
รู้ข่าว โยธา ในป่าใหญ่
ก็โกรธดั่ง โดนมีด กรีดใจ
ไปจัดทัพ รับไว้ เสียบัดนี้

จัดทหาร ตัวดี ยี่สิบพัน
ล้วนฉกาจ ชาญฉกรรจ์ ขมันขมี
ศาตรา อาวุธ อย่างดี
พร้อมรุก บุกตี ทุกเวลา

ทั้งดาบหอก โล่เขน เจนจบ
พร้อมรบ มีทุก ทหารกล้า
สุพัต ขึ้นขี่ อาชา
นำหน้า โห่ร้อง นำกองทัพ

ปามีด กรีดฟ้า เป็นรูปหงส์
เหล่าทหาร ชาญณรงค์ ก็โห่กลับ
สุพัต โห่ร้อง สำทับ
เหล่าทหาร โห่รับ ขึ้นสามลา

นำทัพ ไปที่ ชายไพร
เห็นชาวดอย น้อยใหญ่ อยู่ตรงหน้า
นั่นน้อบเบ้อ สาวสวรรค์ กัลยา
แต่อีกหนึ่ง โสภา ข้าไม่รู้

นั่นยิ้มแย้ม เพื่อนรัก  อยู่เคียงข้าง
สองนาง นำทหาร จะต่อสู้
มองทหาร ตามติด พินิจดู
มีเพียง พันผู้ อดสูใจ

มองไป ไม่เห็น จ้าวป่า
หรือว่า เป็นแผน น่าสงสัย
จำจะลอง ถามดู ให้รู้ไป
จึงควบ อาชาไนย ออกหน้ามา

(โปรดติดตามตอนต่อไปจ้ะ)

แก้ไขเมื่อ 09 พ.ค. 50 22:01:55