ต่อไปนี้ คือเรื่องราวความรัก ของคน คนนึงบนโลกนี้
เรื่องราวความรักของผม เกิดขึ้นตั้งแต่ ป.6 วันสอบวันสุดท้าย
เธอคือเพื่อนที่สนิทคนนึง ชื่อว่าโบว์
ผมจำความรู้สึกตรงนี้ได้ลางๆ แต่ จำประโยคที่เธอพูดกับผมได้ดี
เธอเอาจดหมายมาให้ผม ทั้งๆที่ผมควรเป็นคนไปให้เธอ
ข้อความในจดหมาย มีข้อความสั้นๆ เขียนไว้ว่า
"เรารักเธอ เธอรักเราหรือเปล่า"
แค่ประโยคนี้ เมื่อตอนเด็กๆ ทำให้ผมครื้มใจอยู่นาน
แต่เสียดายที่ผมยังเด็กไป ไม่กล้าบอกเธอ
จนวันประกาศผลสอบ ผมคิดในใจว่า ต้องบอกเธอให้ได้
แต่แล้วเธอก็ไม่มารับสมุดพก ด้วยสาเหตุอันใดไม่รู้ ผมไม่ทราบ
แต่ผมจำได้ว่า มันหดหู่มากเลย ที่ต้องแยกย้ายกันไปเรียนที่อื่น
โดยไม่ได้ลา หรือ ได้เจอกันอีก .. เธอคนนี้ชื่อว่าโบว์


อันนั้นคือรักครั้งแรกของผม


ต่อมา

พอเข้าไปเรียนที่โรงเรียนแห่งหนึ่ง
ช่วง ม.2 ผมจำได้ ว่าเริ่มมีคนมาจีบผมบ้างแล้ว
ผมเป็นเด็กโตช้า ตัวเล็กๆ หน้าตาเหมือนผู้หญิง
เพื่อนผู้ชายอาจจะแซวว่าเป็นตุ๊ดเป็นแต๋วประจำเมื่อตอนเด็ก
แต่เพื่อนผู้หญิงรวมถึงรุ่นพี่ มักบอกว่า น่ารัก
ตอนม.2 นี่หล่ะ มีหนึ่งในคนที่มาจีบผม คนนึงชื่อยุ้ย
เธอคนนี้ทำให้ผมตื่นเต้นตลอดเวลา รู้สึกได้ว่ารักที่ตื่นเต้นเป็นแบบไหน
เธอไม่ใช่คนหน้าตาดี ออกจะอ้วน แต่ด้วยความเป็นเด็ก ความรักมักจะมาแปลกๆเสมอ
ที่บ้านผมค่อนข้างดุ เธอก็มักจะโทรมาหาตลอด เธอคือคนแรกที่ผมคุยโทรศัพท์ด้วย
และก็นานมาก .. หลายต่อหลายครั้งที่ผมต้องเสียใจ กลัวเธอไม่ชอบผมจริง
เพราะเพื่อนสนิทผมคนนึงก็ชอบเธอ และ เพื่อนตอนเด็กของผมอีกคนก็ถูกเธอชอบด้วย
ไม่รู้เป็นไร เธอทำให้ผมอัดอั้นมาก แต่ก็รู้สึกดีทุกครั้งที่ได้คุย ได้เจอ
จนเราสองคนได้บอกความรู้สึกต่อกันแบบเด็กๆ ผ่านไปแปปเดียว เรื่องของเราก็ยาวลากมาถึง ม.3
จนขึ่นม.4 เรื่องราวของผมกับเธอ ตอนนี้ก็ยังงง อยู่ ว่าที่ผ่านมาเราเรียกกันว่าอะไร
และหลายครั้งผมก็แอบไปชอบ เพื่อนเธอด้วย ชื่อแอ้ม ญาณี และ คนชื่อมนัสชนก เพื่อนที่เรียนเลือกเสรีชมรมเดียวด้วยกัน
รวมถึงรุ่นน้อง ชื่อแอลคนนึงด้วย
ดูๆไปเหมือนผมเจ้าชู้ แต่ก็แค่แอบชอบเท่านั้น

มาช่วง ม.4 ได้เจอเพื่อนใหม่มากมาย ผมสูงขึ้นมาก จนคนทักตลอด
ปีนี้ เป็นปีที่ดีปีหนึ่ง ในความรู้สึกผม มีคนมากมายที่เข้ามาในความรู้สึกผม
ทั้งตวง อีฟ ฝน เพื่อนต่างห้องที่ผมก็ชอบเธอหมด แต่บอกไม่ถูก ว่าใครคือคนที่ผมควรเลือก
ด้วยนิสัยผม ที่ขี้เล่นเหมือนเด็ก ทำให้คนเข้ามาคุยกับผมมาก จนเกิดปัญหาจนได้
เป็นเรื่องราว สี่เส้า ยุ้ย ตวง อีฟ และ ผม ก็ต้องมานั่งมีปัญหากันเพราะผมเป็นต้นเหตุ
โดยเฉพาะ ยุ้ย กับ อีฟ สองคนนี้ เค้าถึงกับเรียกผมไปถามว่าจะเลือกใคร
โดยมีคนมามุงดู มากเกินกว่า ยี่สิบคน ซึ่งผมว่าเยอะในความรู้สึกผม

ผมไม่เลือกใครเลย กลัวมีปัญหา หลังจากนั้น ทุกคนก็ค่อยๆ หายไปจากชีวิตผม
ผมไม่รู้ว่าเหตุใดผมถึงต้องเป็นแบบนี้
หลังจากนั้นพอควร ก็มีรุ่นน้องคนนึงโทรมาหาผม
เธอชื่อเปิ้ล ผมคุยกับเธอเป็นเดือนๆ ผมไม่เคยเห็นหน้าตาเธอหรอก
แต่เสียงเธอน่ารัก และ วันนึงผมก็เห็นเธอ ผิดจากที่คิดมากว่าเธอจะสวย น่ารัก
แต่เธอไม่ใช่คนหน้าตาดีมากมาย คล้ำๆ เตี้ยๆ แต่ผมก็ชอบไปแล้ว
เราเลยตกลงเป็นแฟนกัน เธอคือแฟนคนแรกที่เรียกได้เต็มปาก
เราคบกันไปได้นานประมาณ กี่เดือนผมจำไม่ได้ แต่ แล้วก็ห่างๆกันไป ....

มาถึงตอนนี้ผม ขึ้นม.5 แล้ว ผมได้สนิทกับผู้หญิงคนนึง ในวิชา
เขียนแบบ เธอชื่อว่าออม เราได้คบกันเป็นแฟนนาน คนนึ้ เราคบกันได้เกือบปี
ออมเป็นคนเก่ง ดี และ ฉลาด แต่เธอขี้งอน และ อารมณ์ร้ายพอควร
ผมทนไม่ได้ ที่ผมต้องถูกจำกัดอิสรภาพ ทำให้ผมบอกเลิกเธอไป
เธอร้องไห้มากๆ ผมสงสารเลยกลับไปคืนนี้ แต่ได้แค่วันเดียว ผมก็รู้ว่าไม่ใช่แล้ว
ความรู้สึกผมมันหมดไปนานแล้ว

ช่วงที่ผ่านมานี้ มีคนมาจีบ มาชอบผมมากมาย ผมเดินไปไหน มีแต่คนเรียก น้อง... พี่....
เป็นช่วงที่สดใสของผมมาก ม.5 เป็นปีที่ผมชอบปีหนึ่งเลย โทรศัพท์ที่บ้านผมดังตลอด
วันละ หลายรอบ ที่บ้านก็ว่า มีรุ่นน้องตามมาที่บ้าน เอาขนมมาให้กินถึงห้องตลอด
จำได้ว่าเดินไป โรงอาหาร หรือ ที่ไหนก็มีแต่คนมอง เรียกชื่อตลอด
แต่รุ่นน้องที่ผมชอบ มีแค่ไม่กี่คน คือ ฝน กิ๊ฟ

มาถึง ม.6 ปีนี้ ผมได้บังเอิญไปเจอรุ่นน้องคนนึง ที่ผมคุ้นตามานาน
ใช่ ผมลืมเธอไปได้ไง แอลนั่นเอง ที่ผมเคยชอบตอนม.3 ผมเจอเธอตรงบันได โรงเรียน
เธอเป็นรุ่นน้องผมปีนึง แอลเป็นคนขี้อาย เรียบร้อย นิสัยดีทุกอย่าง
ผมได้โทรไปหาเธอ คุยกัน จนเป็นแฟนกัน ในช่วงปีนี้ ผมก็ใช้ชีวิตสบายๆ
รุ่นน้องก็ยังโทรมาสม่ำเสมอ แต่ผมก็ยังไม่ได้เลิกกับแอล
ที่บ้านแอล พ่อแม่เธอดุ เหมือนผม เราคบกันโดยต้องแอบคุย แอบเจอ
ข้อดีก็คือ เราไม่เบื่อกัน แต่ข้อเสีย ก็ทำให้เราไม่สนิทกันมากเท่าไร
จนผมจบ ม.6 ก็ห่างกัน จนต้องเลิกกันไปเอง
ผมต้องไปเรียนมหาลัยกรุงเทพ แต่แอลก็ขึ้น ม.6

พอเข้ามหาลัย ผมก็ HOT มากๆ ตั้งแต่วันรับน้อง
รุ่นพี่ เพื่อนๆ ต่างมาขอเบอร์มากมาย โดนทั้งโดนแกล้งเวลารับน้องตลอด
ผมจำได้ดีว่าผมถูกเลือกให้ขึ้นไปบนเวที ในวันรับน้องคณะบริหาร
เพราะผมเวลาผ่านซุ้มด่านต่างๆ จะโดนรุ่นพี่เอาปากกามาขีดที่ กระดาษห้อยคอตลอด
จนเย็น เค้าดูคนที่ได้ขีดๆ เยอะสุดให้ออกไปบนเวที ผมอายมาก ถึงมากๆ
ผมเป็นคนขี้อาย ต้องออกไปยืนบนเวที คณะบริหาร
ด้านหน้ามีคนเกือบ สองพันคนมองมาที่ผม
ความมั่นใจอะไรหลายแหล่ ไม่มีเลย
แต่ก็ทำให้ผมจำมาได้ถึงตอนนี้ แต่ไม่ได้เป็นสิ่งที่ผมประทับใจมากมาย อายเสียมากกว่า

วันนึงผมได้กลับไปไหว้ครูโรงเรียนเก่า รุ่นน้องเกือบ ห้าสิบคนได้
อยู่ตามระเบียงหน้าห้อง(ตึกเจ็ดชั้น) ตะโกนเรียกผมตลอด
พอเดินไปบนอาคารผ่านห้องไหนก็มีแต่คนออกมาดู
เหตุการณ์นี้ผมประทับใจมากที่สุดเลย
ที่จบไปแล้ว ยังมีคนสนใจอยู่

และปีนี้เอง ในหาลัยเพื่อนในห้องชอบผมมาก (ทุกทีไม่ค่อยมีในห้องมาชอบ มาสุดแค่ สามคน)
แต่มหาลัยห้องนึงมีคนเป็นร้อย เลยทำให้ผมเข้าไปเรียนแบบเกร็งๆ
แต่คนที่ผมชอบที่สุก ก็คือเพื่อนคนนึง ชื่อแนน
แนนมาจีบผมก่อน แนนเป็นคนดูภายนอกเปรี้ยวมาก ถึงมากที่สุด
แต่ข้างในเธอเป็นคนดีมากคนนึง เราคบๆกันไป จนผมถูก เด้งออกจากมหาลัย
ผมยอมรับว่าไม่ได้ตั้งใจเรียนเลย ผมก็เลยต้องเข้าปีหนึ่งใหม่อีกครั้ง
คณะนิเทศน์ แต่ผมก็หลงระเริงกับสิ่งบ้าบอต่อ ผมก็เลยต้องออกจากมหาลัยอีก
คราวนี้ไม่สามารถเข้าม.กรุงเทพได้แล้ว เพราะกฏคือ คนนึง มีได้แค่สองรหัส
ผมกับแนนเริ่มห่างกันไปในที่สุด.....

มาถึงตอนนี้ ให้ทายคนที่เข้ามาชีวิตผมอีกครั้งคือใคร ......
แอลนั่นเอง ผมเริ่มรู้สึกว่า เราเลิกกันไม่มีสาเหตุเลย
เรากลับไปคบกันอีกครั้ง ครั้งนี้เราสนิทกันมากกกกกก
ผมไปเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง กันดารมาก คณะบริหาร
ช่วง ปี 1 ปี2 ผมก็ติดเพื่อนมาก คะแนนน้อยมากอีกแล้ว
T_T

มาที่นี่ก็ยังมีคนมาจีบมาก แต่น้อยลงมาก เพราะ ที่นี่เด็กวิศวะ จะเยอะมาก
ผมไม่ใช่สเปกเค้า ผมกับแอลคบกันนานมาก มากที่สุดตั้งแต่ผมเคยคบใครมา
เราคุยกันทุกเรื่อง เราสนิมกันมาก และผมก็รักเธอมากที่สุดเลย
แอลเป็นคนดีมากจริงๆ เธอดีมากกว่าที่ผมคิด
แต่ผมก็ยังมีคนโทรมาหาตลอด จนผมแอบไปเจอคนอื่น
ทำให้ผม ลืมความดีของแอล ผมทรยศเธอ แอบไปหาคนอื่น
หลายต่อหลายทีผมบอก เธอว่าผมไม่ว่าง เงินไม่มี
เรามีปัญหากันตลอด ช่วงหลังๆ
มันเลยทำให้ผมบอกแอลไป ว่าเลิกกันเถอะ

แอลร้องไห้ ผมก็เสียใจมาก แต่มันมีปัญหามากมายเกินไป
และผมก็เริ่มไปแอบชอบ รุ่นน้อง ชื่อติ๊ก และ เพื่อน ชื่ออุ้ม และ กิ๊ฟ ด้วย
นี่คือ สิ่งที่ทำให้ผมบอกเลิกเธอ อย่างที่คนเลวทำกัน

ผมได้เลิกกับแอลสมใจ ผมได้คุยกับคนอีกมากมายมากๆ
แต่ก็ไม่ได้ทำให้ผมรู้สึกอุ่นใจ และ รักได้แท่ากับแอล
เราห่างกันไปนานมาก ผมได้ADD E-MAIL ไปหาเธอ
โดยผมปลอมตัวไป ซึ่งก็ทำให้ผมได้รู้ว่าฌธอมีแฟนใหม่ไปแล้ว
ชื่อเอก เค้าคนนั้น เท่าที่ผมเห็นดูแล้วเป็นคนดีมากคนนึง
ผมคงไปสู้อะไรเค้าไม่ได้เลย เค้าดูแลแอลดีมาก
แอลหมดรักผมไปแล้วจริงหรือ??


ผมพยายามตัดใจจากแอล แต่หลายต่อหลายครั้ง
เวลาผมอยู่เงียบ หรือว่า เจออะไรที่เราเคยผ่านมาด้วยกัน
ผมก็มักจะแอบร้องไห้เสมอ เสียใจมาก นี่ผมทำอะไรไป
แอลไม่ใช่คนสวยมากมาย แต่ผมก็ไม่สามารถลืมเธอได้เลยจริง
นี่ผมทำอะไรลงไป ..

เพลงรักแท้ดูแลไม่ได้ กับ เพลง สุดท้าย
ทำไมมันช่างโดนกับผมแบบนี้
ผมไปตั้งใจเรียนมาก เกรดเอ เยอะมาก
ผมกลายเป็นอีกคนนึง ที่คนรอบข้างงกันไปหมด
ผมนิ่ง สุขุม และ ตั้งใจเรียนอย่างเดียว
ผมกลายเป็นผู้ใหญ่ได้
ผมพยายามลืมเธอ ซึ่งก็พอได้ผลด้วย
ผมได้คุยถูกคอกับอาจารย์ที่มหาลัยท่านนึง
เราชอบพอกัน แต่ก็กลัวคนมองไม่ดี
แต่ก็ไม่ได้หมายความว่า ผมจะลืมแอลได้


นานไปอีกหลายเดือนมากกกก ผมเรียนจบแล้ว


ผมลองติดต่อแอลไปอีก คราวนี้ทำให้ผมตกใจมากมาย
ผมเสียใจ และ อึ้งไปนานมาก เธอบอกว่าเธอจะแต่งงานอีกปีนึง
มันจุกอย่างบอกไม่ถูก .. แต่ผมก็ต้องทำเป็นดีใจไปกับเธอด้วย
มาถึงตอนนี้ ผมไม่รู้จะทำตัวอย่างไร และ แบบไหนที่จะทำให้ได้เธอคืนมา
ผมจะยอมรับให้ได้ ว่าผมจะไม่มีเธอแล้ว
ผมจากเธอไปนานเกินไป กว่าที่จะไปทำให้เธอรู้สึกคืนมา

สิ่งนี้ที่ผมอยากบอกแอล แต่คงไม่ได้บอก
ผมรักแอลมาก หวังดีทุกอย่าง อยากให้แอลมีความสุขทุกอย่าง
ผมขอโทษแอลจริงๆ และ ก็หวังว่าต่อแต่นี้ไป
เค้าคนนั้น จะไม่ทำให้แอลเสียใจ
รัก ลาก่อนนะแอล ขอโทษจริงๆ


เรื่องราวของผม หวังว่าจะทำให้ได้ข้อคิดหลายอย่าง
คนเราไม่ได้มีโอกาสมากมายนักหรอก
เราไม่ได้เป็นใครมาจากไหน ก็แค่คนธรรมดาเท่านั้น
อย่าหลงไปกับอะไรมากมาย
ทำทุกวันให้รอบคอบ และ ดีที่สุด
เวลาไม่ได้มีให้ย้อนกลัยมาใหม่ได้มากนักหรอก
แล้วจะเสียใจแบบผมในทุกๆเรื่อง

โชคดี