ความคิดเห็นที่ 1 กาลครั้งนั้น  มีโยคีอยู่สองตน  อาศัยอยู่ในป่าเขายายเที่ยงใกล้ ๆ กรุงสารขัณฑ์  โยคีทั้งสองนี้ดำรงชีวิตด้วยการขออาหารจากชาวบ้าน  เพราะป่าแถบนั้นถูกทำไร่เลื่อนลอย  ไม่ก็แปรรูปเป็นรีสอร์ตจนไม่มีผลหมากรากไม้ตามธรรมชาติเหลืออยู่ ยามนั้น  พระเจ้าเหาที่สิบเอ็ดครองกรุงสารขัณฑ์  พระองค์ได้ยินกิตติศัพท์ของโยคีทั้งสองมานาน  ว่าเป็นผู้สงบ  น่าเลื่อมใส  จึงมีพระดำริไปทดสอบตบะโยคีสักครา  แต่ครั้นจะไปทั้งเพศพระราชาเลยก็กระไรอยู่  จึงปลอมเพศเป็นมาณพหนุ่มธรรมดาออกจากวังไป โยคีตนหนึ่งนามว่า ‘อะไรก็ได้’  อีกตนนามว่า ‘เรื่องมาก’  พระราชาในคราบคนธรรมดาได้ไปพบกับโยคีอะไรก็ได้ก่อน  เขานำอาหารอย่างเลวที่สุดไปถวายแก่โยคีด้วย  ปรากฏว่าโยคีอะไรก็ได้รับภัตนั้นมาด้วยรอยยิ้มน้อย ๆ  พระราชาเห็นอาการก็จดจำไว้  แล้วไปหาโยคีเรื่องมากต่อ ครั้นโยคีเรื่องมากเห็นอาหารอย่างเลวที่มาณพหนุ่มนำไปถวาย  ก็สยิ้วหน้า  แต่ก็ฝืนใจรับภัตเอาไว้  อันพระราชาปลอมตัวนั้นไม่ได้ทำงานเพียงผู้เดียว  ยังลอบวางราชบุรุษไว้สังเกตการณ์โยคีทั้งสองด้วย ราชบุรุษคนที่หนึ่งซึ่งเฝ้าจับตาดูโยคีอะไรก็ได้  กลับมารายงานพระราชาว่า “โยคีท่านนั้นรับอาหารไปแล้ว  ก็นำไปรับประทาน  แล้วยังให้พรแก่พระองค์เมื่อทานเสร็จแล้วด้วย” พระราชาอยากรู้ว่าพรนั้นคืออะไรจึงตรัสถามราชบุรุษ  “ให้ว่าอย่างไร” “ท่านโยคีพูดว่า  ขอให้พระองค์เปี่ยมไปด้วยสติปัญญาพระเจ้าค่า” พระเจ้าเหาผงกหัวรับทราบ  แล้วกวักหัตถ์เรียกราชบุรุษอีกคนที่ถูกส่งไปสังเกตการณ์โยคีเรื่องมาก “แล้วทางเจ้าเล่า  เป็นอย่างไร” “ขอเดชะ  กระหม่อมมิกล้าทูล” “เล่ามาเถิด  ข้าจักไม่มีโทสะเด็ดขาด” ราชบุรุษฟังดังนั้นจึงเล่าว่า “โยคีท่านนั้นเอาอาหารของท่านไปเททิ้ง  แล้วพร่ำบ่นว่าพระองค์ไม่รู้ความควรไม่ควร  จึงนำอาหารสุนัขเช่นนี้มาถวายเขาได้  แล้วเขายังแช่งฝ่าบาทด้วยว่าขอให้ทุกมื้อของพระองค์เลวดุจภัตนั้น” พระราชาฟังก็ตบเข่าฉาด  แต่แล้วก็นึกได้ว่าตนรับปากว่าจะไม่พิโรธ  จึงบอกราชบุรุษทั้งสองให้จับตาดูโยคีทั้งสองต่อไป วันต่อมา  พระราชาแปลงเพศเป็นพ่อค้าวานิชที่ไม่ดูร่ำรวยหรือยากจนนัก  แล้วทรงติดหนวดเคราปลอมเพื่อมิให้โยคีทั้งสองจำพระองค์ได้ พ่อค้าปลอมผู้นั้น  นำอาหารอย่างประณีต  อันเขาสั่งให้แผนกวิเสทประกอบอย่างสุดฝีมือ  ให้งามทั้งรูป  รส  และกลิ่น  แล้วจึงนำไปถวายแก่โยคีอะไรก็ได้  โยคีอะไรก็ได้แลดูภัตแล้วก็รับมาด้วยอาการยิ้มน้อย ๆ ดุจเดิม  พ่อค้าเห็นดังนั้นจึงถอยกลับไป  แล้วนำภัตชนิดเดียวกันไปถวายแก่โยคีเรื่องมาก ฝ่ายโยคีเรื่องมากเห็นอาหารอันประณีตก็แสดงอาการชอบใจ  รับภัตนั้นไปด้วยกิริยาอันดีกว่าเมื่อคราก่อน  พระราชาในคราบพ่อค้าเห็นแล้วจดจำไว้  ก่อนลาโยคีเรื่องมากกลับที่พัก เมื่อมาถึงวัง  พระเจ้าเหามีรับสั่งเรียกตัวราชบุรุษทั้งสองให้กลับมารายงานอีกครา  คราวนี้พระองค์ถามคนที่สองซึ่งเฝ้าสังเกตการณ์โยคีเรื่องมากก่อน “ไหนเจ้าเล่ามาซิว่าโยคีท่านนั้นมีปฏิกิริยาอะไรต่ออาหารที่เรานำไปถวาย” “ขอเดชะ  พระอาญามิพ้นเกล้าฯ  โยคีนั้นรับประทานอาหารอย่างเอร็ดอร่อย  แต่หลังทานเสร็จแล้ว..” “แล้วยังไงต่อ”  พระเจ้าเหากระตุ้นเตือนเมื่อเห็นราชบุรุษมีทีท่าอึกอัก “แต่หลังท่านโยคีทานเสร็จแล้ว  แม้จะมิได้แช่งด่า  ก็กล่าววาจาแสดงความสงสัย  เขาปรักปรำว่าพระองค์ต้องหวังผลอะไรเป็นแน่แท้  จึงจัดอาหารอย่างดีเกินฐานะขนาดนี้มาถวาย” “อุวะ!”  พระราชาตบเข่าฉาด  “เจ้าโยคีนี้มันเรื่องมากสมชื่อจริง ๆ  แล้วเจ้าล่ะ  เป็นอย่างไร”  สมมุติเทพแห่งสารขัณฑ์ผินพักตร์ตรัสถามอีกผู้ “ขอเดชะ  โยคีท่านนั้นให้พรพระองค์อีกแล้วพระเจ้าค่า” “ให้พรว่าฉันใด  ไหนเจ้าเล่ามาซิ” “ท่านกล่าวว่า  ขอให้พระองค์บริบูรณ์ด้วยลาภทั้งหลาย” พระเจ้าเหาฟังดังนั้นก็ตรึกตรองอยู่ในใจ  เกิดความสงสัยว่าทำไมพรทั้งสองครั้งไม่เหมือนกัน  จึงทรงมีรับสั่งให้เรียกโยคีอะไรก็ได้เข้ามาในวังเพื่อสอบถาม โยคีอะไรก็ได้เข้ามายังพระราชฐานตามคำเรียกของพระราชา  พระเจ้าเหาจึงตรัสถามสิ่งที่ทรงสงสัยอยู่ “ท่านผู้เจริญ  ท่านจำข้าได้หรือไม่” “จำได้มหาบพิตร  ท่านคือพระราชาแห่งแคว้นสารขัณฑ์”  โยคีตอบอย่างสงบ พระราชาแย้มสรวลน้อย ๆ  แล้วจึงเฉลย  “ข้ามิได้หมายความเช่นนั้น  อันที่จริงข้าเคยปลอมเพศเป็นมาณพและพ่อค้าไปถวายภัตแก่ท่านถึงสองครา” โยคีร้องอ้อ  พระราชาจึงถามต่อว่า “ซึ่งทั้งสองครั้งท่านให้พรข้าแตกต่างกันสองแบบ  ข้าอยากทราบเหตุผลของท่าน” “มหาบพิตร  ที่อาตมาให้พรข้อปัญญาแก่ท่านในคราแรก  เพราะอาหารอย่างเลวที่ท่านให้แก่อาตมานั้นช่วยเตือนสติอาตมามิให้มัวเมาในโอชาอันเกิดแต่ลิ้น  ทำให้อาตมามีปัญญาตรึกโทษของการหลงในรส  ตรึกคุณของการไม่เสพของประณีต  และพบทางบรรเทากิเลสกามให้เบาบางลงได้  อาตมาจึงซาบซึ้งในบุญคุณของมหาบพิตร  และให้พรข้อปัญญานั้น” “แล้วครั้งที่สองเล่าท่านผู้เจริญ  เหตุไฉนข้านำอาหารอันประณีตไปถวายท่าน  ท่านถึงให้พรให้ข้าเปี่ยมไปด้วยลาภ” “มหาบพิตร  พรข้อที่สองนั้น  เกิดขึ้นเพราะอาตมาตรึกตรองจากเจตนาของท่าน  อาตมาเห็นท่านมีฐานะปานกลาง  แต่กลับพยายามทำภัตอย่างวิเศษ  แสดงว่าท่านมีศรัทธามาก  หวังจะให้อาตมามีความสุขจากลาภสักการะอันประณีต  อาตมาซาบซึ้งใจในศรัทธาของท่าน  และรู้เท่าทันธรรมดาว่าผู้ยังยึดติดอยู่กับกามสุข  ย่อมมีความสุขในโภคสมบัติ  จึงให้พรสมบูรณ์ลาภแก่มหาบพิตรแทน” พระราชาฟังแล้วเกิดความศรัทธาในตัวมหาโยคียิ่งขึ้น  ถึงกับกล่าวสาธุการสามครั้ง  และทรงรับโยคีอะไรก็ได้ไว้ในพระอุปัฏฐาก  ส่วนโยคีเรื่องมาก  พระองค์เนรเทศออกนอกกรุงแต่ราตรีนั้น พ่อนกจบสาธกนิทานพร้อมกับประกาศสัจจะ  และกล่าวว่าพระราชาในกาลนั้น  คือลูกนกในกาลนี้  ส่วนโยคีอะไรก็ได้ก็กลับมาเกิดเป็นพ่อนกกระจาบ  เขายังกล่าวเสริมอีกว่า “การมองหลายแง่  ควรเลือกมองแง่ที่เป็นประโยชน์  แง่ที่สร้างสรรค์จรรโลงใจ  แง่ที่เป็นอุบายปลุกเร้าคุณธรรม  มิใช่มองแต่ด้านอันนำความทุกข์คับแคบใจ  เหมือนกับโยคีเรื่องมากในนิทานที่เอาไฟสุมใจตนเองจนไร้สุข ปัจจุบันก็มีคนประเภทโยคีเรื่องมากอยู่มาก  อย่างเช่นกลุ่มคนวันเสาร์ไม่เอาเผด็จการ  ที่อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่ว่าจะดำเนินการ ‘ฉีกรัฐธรรมนูญฉบับเผด็จการ’ เพื่ออะไร  ก็เล่นมองแต่ด้านที่ตนเองไม่ชอบใจ  ว่ากฎหมายฉบับนี้ร่างโดยพวกที่ตนไม่ชอบใจ  โดยวิธีการที่ไม่ชอบใจ  แต่หาตระหนักไม่  ว่าหากรัฐธรรมนูญฉบับนี้ไม่ผ่านประชามติจริง ๆ ขึ้นมาจะเกิดอะไรขึ้นบ้าง  ความวุ่นวายเดือดร้อนจะมีมากแค่ไหน ถ้าหันมามองในแง่ดี  ช่วยกันหนุนให้เกิดการเลือกตั้งขึ้นมาไว ๆ  รัฐธรรมนูญใหม่เปิดช่องให้แก้ไขตัวมันเองได้อยู่แล้ว  ก็ค่อยเสนอเอากับรัฐบาลใหม่ก็ยังไหว  ชาติบ้านเมืองจะได้ผ่านพ้นช่วงอึมครึมไปโดยไวเสียที” ลูกนกฟังแล้วบังเกิดพุทธิปัญญา  ได้ดวงตาเห็นธรรม  และกิเลสเบาบางลงไปอีกส่วนหนึ่ง  ส่วนพวกมนุษย์ซึ่งธุลียังหนาได้เพียงความเพลิดเพลิน  และความเจ็บใจเมื่อพบว่าถูกพ่อนกล่อหลอกไว้จนมืดค่ำอีกครา ~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~ อภิธานศัพท์จาก พจนานุกรมพุทธศาสน์ ฉบับประมวลศัพท์ พระพรหมคุณาภรณ์ (ป.อ. ปยุตฺโต) ความสัมพันธ์ของปฏิจจสมุปบาทกับอิทัปปัจยตา *อิทัปปัจจยตา  แปลว่า  “ภาวะที่มีอันนี้ๆ เป็นปัจจัย”, ความเป็นไปตามความสัมพันธ์แห่งเหตุปัจจัย, กระบวนธรรมแห่งเหตุปัจจัย,       กฎที่ว่า           “เมื่อสิ่งนี้มี สิ่งนี้จึงมี, เพราะสิ่งนี้เกิดขึ้น สิ่งนี้จึงเกิดขึ้น;           เมื่อสิ่งนี้ไม่มี สิ่งนี้ก็ไม่มี, เพราะสิ่งนี้ดับ สิ่งนี้ก็ดับ”,       เป็นอีกชื่อหนึ่งของหลัก ปฏิจจสมุปบาท **ปฏิจจสมุปบาท แปลว่า  สภาพที่อาศัยปัจจัยเกิดขึ้น, การที่สิ่งทั้งหลายอาศัยกันจึงเกิดมีขึ้น, การที่ทุกข์เกิดขึ้นเพราะอาศัยปัจจัยต่อเนื่องกันมา มีองค์คือหัวข้อ ๑๒ ดังนี้       ๑. เพราะอวิชชา เป็นปัจจัย สังขารจึงมี       ๒. เพราะสังขาร เป็นปัจจัย วิญญาณจึงมี       ๓. เพราะวิญญาณ เป็นปัจจัย นามรูปจึงมี       ๔. เพราะนามรูป เป็นปัจจัย สฬายตนจึงมี       ๕. เพราะสฬายตนะ เป็นปัจจัย ผัสสะจึงมี       ๖. เพราะผัสสะ เป็นปัจจัย เวทนาจึงมี       ๗. เพราะเวทนา เป็นปัจจัย ตัณหาจึงมี       ๘. เพราะตัณหา เป็นปัจจัย อุปาทานจึงมี       ๙. เพราะอุปาทาน เป็นปัจจัย ภพจึงมี       ๑๐. เพราะภพ เป็นปัจจัย ชาติจึงมี       ๑๑. เพราะชาติ เป็นปัจจัย ชรามรณะจึงมี       ๑๒. โสกะ ปริเทวะ ทุกข์ โทมนัส อุปายาส จึงมีพร้อม        ความเกิดขึ้นแห่งกองทุกข์ทั้งปวงนี้ จึงมีด้วยประการ ***ผู้เขียนแสดง ปฏิจจสมุปบาท ด้วยกระบวนการของขันธ์ห้าเพื่อให้เข้าใจง่าย อาจจะไม่ลึกซึ้งและถูกต้องเท่าของเดิม  ก็ขออภัยครับ ~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~ แก้ไขเมื่อ 10 พ.ค. 50 10:32:57 จากคุณ : Innocent&Pure - [ 10 พ.ค. 50 10:29:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 #จากวรรค ๖ เป็นอุทาหรณ์สอนใจดีจริงๆ... "How did thou fall from heaven, O Lucifer, the Morning Star?" จากคุณ : QuaOs ----->  ง่า  thou  แปลว่าอะหยังครับ  ไม่ค่อยคุ้นศัพท์นี้ แต่ว่าพอจะเคยได้ยินตำนานเทวดาตกสวรรค์อยู่ฮะ  *-* แหมๆ จากคุณ : scottie ------>  อิอิ  รอบนี้เหมือนจะแรงนิดนึง พูดซะเห็นภาพ จากคุณ : muk_22 ------>   ฮี่ๆๆๆ  ยังเกรงกริ่งอยู่เลยครับ  ว่ารอบนี้จะเจอดีหรือเปล่า  พาดพิงไปเต็ม ๆ ~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~ #จากวรรคที่ ๒ สนุกและทันสมัยดีค่ะ จากคุณ : นกรำพึง -----> สวัสดีฮะคุณนกรำพึง  อ่าขอบคุณมากฮะที่ไล่ย้อนอ่านวรรคเก่า ๆ และแสดงความคิดเห็นไว้เกือบทุกตอน  ผมกลับไปอ่านล่ะเป็นปลื้ม  ^o^     ศาสนาปีโป้?”  ตูดแดงทวนคำด้วยความฉงน  เขาพอจะได้ยินชื่อศาสนาที่นับถือมหาเทพีชะนีหน้าขนอยู่บ้าง  แต่ไม่นึกว่าจะมาเกี่ยวข้องกับเรื่องนี้ด้วย 5555555555 ชะนีหน้าขน   คิดได้ไงคำนี้ จากคุณ : muk_22 ------>  อิอิ  ปลื้มคุณมุกด้วย   ส่วนเรื่องที่มาของชะนีหน้าขนนั้น  หุหุ  บอกกลางที่แจ้งมิได้ครับ  เดี๋ยวเขาหาว่าลบหลู่  >...< ~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~ #จากวรรคที่ ๓ พ่อนกกระจาบเข้าใจสอนลูกนกจริง ๆ น่าจะให้พ่อนกกระจาบเป็นนายกมั่ง (นายกสมาคมนกกระจาบ) ตกข่าวฮวงจุ้ยทำเนียบอ่า... จากคุณ : โก้ (เซโก้4) ------> เงิก  เอาตำแหน่ง  นายกสมาคมส่งเสริมครอบครัวนกกระจาบให้อบอุ่นดีกว่ามะ  แข่งกะเจ๊เบียบ  อิอิ   เห็นด้วยกับคุณโก้นะ อิอิ พ่อนกน่าจะได้เป็นนายกจัง จากคุณ : นกรำพึง   ------->  ถ้าหมายถึง นายกรัฐมนตรีเห็นจะยากนะฮะ  เพราะพ่อนกไม่มีทุนไว้ทุ่มซื้อเสียงเหมือนหลาย ๆ พรรคการเมือง *-* ~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~ #จากวรรคที่ ๔ อ่านนิทานเรื่องนี้จบ หัวเราะไม่ออก T_T จากคุณ : muk_22 ------>  ง่า  ทำไมวรรคนี้มีแต่คนเศร้า  ToT  งั้นเศร้ามั่ง ~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~:~ #จากวรรคที่ ๕ ฮามากๆ ท่าน จากคุณ : แบทแมนน้อย (X RoBiN) ----->  โฮ่ๆๆๆ  คุณแบท  แล้วผมจะไปเยี่ยมนะฮะ  ขอเคลียร์งานก่อน  *-* (ยังคิดถึงเมฆลิ่ว  กองไฟ  เสกสมุทร  ไต้ฝุ่น  ยัยดาว  ฯลฯ เสมอ)     หมายถึงใครเหรอ เรื่องนี้นึกไม่ออก ใครก็ได้หลังไมล์บอกหน่อยสิครับ จากคุณ : muk_22   ----->  หลังไมค์ไปแว้วครับท่าน **คอมเม้นท์วรรค ๘  ขอยกไปตอบวรรค ๑๐ นะขอรับ จากคุณ : Innocent&Pure - [ 10 พ.ค. 50 10:54:34 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สนุกดีึครับ จากคุณ : มานะชัย - [ 10 พ.ค. 50 11:47:59 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ชอบค่ะ ขอยืมเรื่อง 5 หนุ่มไว้ไปเล่าบ้างได้ไหมคะ ที่จริงชอบตอนนี้อยู่แล้ว เจอย่อหน้าก่อนสุดท้ายยิ่งถูกใจ ฮ่าๆ จากคุณ : scottie - [ 10 พ.ค. 50 21:39:30 ]

ความคิดเห็นที่ 5 มาแปะโป้งไว้ตับ จามาอ่านเก็บย้อหลังน่ะคับ ฮิๆ ฝนตกทุกวันเลย อ่ะงับ เซ็งมั่กๆ ไปนอนดีก่า... >.<! ...................................................................................................... -*- อ่ะน่ะคับน้องสาธกนิทานเรื่องนี้อยู่ในหมวดไหนเนี่ยยยย อ่านแล้วขำก๊ากกกกก... คิดได้ไงฟ่ะ ดีน่ะ ที่ขึ้นเวทีคืนนั้นเปง โคโยตี้ ลูกสาวเจ้าพ่อ ไอ้คนที่ห้าเลยม่องเท่งไป ถ้าคืนนั้นคนที่ขึ้นเวที เปง โคโย่ตี้บอย ลูกชายเจ้าพ่อ ไอ้คนที่สี่มานเส็ดแหงๆ ^^! แก้ไขเมื่อ 14 พ.ค. 50 03:28:17 จากคุณ : PeE (yamapeejang) - [ 11 พ.ค. 50 02:35:50 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ชอบเรื่องโยคีต่อรัฐธรรมนูญจริง ๆ จากคุณ : โก้ (เซโก้4) - [ 13 พ.ค. 50 07:42:05 ]