ตรงนั้นมีแสงสว่าง
ยื่นมือให้ปลายนิ้วได้สัมผัส
การตกกระทบทำให้เงาทอดยาวหลังเรียวนิ้ว
กระนั้นอุ่นไอก็ไม่มีอยู่ดี
ความหนาวที่ผิวกายยังสะท้านจนสั่น
ร่างกายเปลือยเปล่าถูกปกคลุมด้วยความดำมืด
ลมหายใจสั่นไหวและขาดห้วง
อึดอัด อึดอัด เหลือเกิน อยากไปให้พ้นจากตรงนี้
แต่มิอาจทำได้ ช่างโง่สิ้นดี
********
อะไรทำให้เหตุการณ์เป็นไปและเป็นไป
ความเหงาเหตุใดไฉนรุ่มร้อน
ครั้งหนึ่งเคยรักและเสน่หา แต่ผู้หญิงนั้นยากที่จะเข้าใจ
ตลอดกาลเพื่อนสนิทและเชื่อใจได้ แต่เป็นไปไม่ได้
พอรู้ตัว ต่างก้าวถอยห่าง และหลบหนี
เศร้า เสียใจ ยางอาย และสำนึกช่างเจ็บปวด
ปลีกตัวหลบหน้าอำพรางซึ่งกัน
หดหู่เหลือล้น เพื่อนรู้ใจกลายเป็นคนแปลกหน้า
********
ต่างคนต่างกันตัวเองให้อยู่ไกล ไกล ไกลกันสุดกู่
คล้ายเงียบสงบ ชีวิตปกติราบเรียบราวผิวน้ำปราศจากคลื่น
แต่ลึกลงเวิ้งน้ำคือหลุมไร้ก้นบึ้ง
แม้มีเรื่องอื่นแต่ก็ถมไม่เต็ม
หลายหนหลายคราเผลอคำนึง
ไม่รู้ต่างคนมีชีวิตอย่างไร
สุดท้ายก็ประจักษ์ ที่ว่าช่างประไรมันจอมปลอม
ถอนหายใจเพราะเหงาเศร้าเหลือเกิน
คิดถึงและคิดถึงจนเจ็บแปลบ
********
โลกกลม....ใครว่าอย่างนั้นเสมอ
วันนั้นเราพบกัน อยากหนีหน้า แต่เราก็จูบกัน
อะไรที่เก็บกักหนักอึ้งในอกประทุคลั่งราวภูเขาไฟ
ลาวาร้อนรักในอารมณ์ เราปลดปล่อยจนสิ้นเชื้อ
จุมพิต อ้อมกอด สัมผัส น้ำตา เราชดเชยจนอิ่มเอมอย่างที่โหยหา
หากแต่..มือถูกดึงลงจากแสงสว่าง
บัดนี้สองร่างกายแนบสนิทในความมืดมิดสมบูรณ์แบบ
รักร้อนผิดแผกมักทำลายทุกสิ่งที่ชีวิตสร้างมา
เหตุผลเดียวที่คว้านลึกเจ็บปวดสุดใจ
ต่อให้รักให้ตายแค่ไหนโลกแห่งความจริงก็ไม่มีที่ให้เรายืน
********
แก้ไขเมื่อ 19 พ.ค. 50 05:07:00
ความรัก**ความจริง**ผู้ชาย
