สวัสดีค่ะ นำเรื่องแนวกึ่งแฟนตาซีมาให้อ่านเล่นกันค่ะ มาคั่นรายการจากเรื่องยาว เล่าแล้วเศร้าค่ะ
เพิ่งโดนเด็กน้อยคนหนึ่งแกล้ง เอาสมการมาโยนใส่หน้าเครื่องคอมฯ ให้ช่วยคิด ตอนกำลังรัวนิ้วพิมพ์นิยาย ^ ^' ทำเอาสมาธิบินหนีหมด เหอๆ เลยหยิบเรื่องนี้มาแก้ซะเลย หลังจากค้างไว้นานแสนนาน
ลัดฟ้า...ข้ามเวลา เป็นนิยายขนาดสั้น(มากๆๆๆ) ขออนุญาตตัดครึ่งแบ่งมาลงเป็นสองตอน คือ ตอนแรก และตอนจบ ค่ะ ตอนจบอาจจะนำมาลงวันจันทร์หรือวันอังคารที่จะถึงนี้นะคะ
เป็นเรื่องที่เขียนไว้นานแล้ว น่าจะครบปีพอดี ตั้งใจให้เป็นหนึ่งเรื่องในโครงการสองของกลุ่ม Miracle of Friends ซึ่งแต่ละเรื่องจะมีความสัมพันธ์กับของเก่าหนึ่งชิ้นที่ได้มาจากร้านขายของเก่าร้านเดียวกัน
แต่หลังจากจบแล้ว มีเพื่อนหลายคนในกลุ่มอยากให้เขียนเป็นเรื่องยาว (คนเขียนไม่มีโอกาสและเวลาเขียนต่อเลย)
และตอนนี้คนเขียนทำท่าจะเขียนเรื่องใหม่ที่สั้นกว่านี้เข้าโครงการสองกับกลุ่มเพื่อนๆ แทนซะแล้ว(คนหลายใจจริงๆ - -')
เอาเป็นว่าเอามาให้อ่านเล่นกันนะคะ คิดอย่างไรกับเรื่องนี้
และขอขอบคุณพี่มหาตั๋มไว้ ณ ที่นี้ด้วยค่ะ ที่ท้วงติงเวลาในเรื่องซึ่งคนเขียนได้เขียนคลาดเคลื่อนไป ขอบคุณมากค่ะ อิอิ ในที่สุดก็ได้ฤกษ์แก้ซะที
ขอบคุณนักอ่านทุกท่านที่แวะเวียนมาอ่านและให้กำลังใจค่ะ ^_______^
...........................................................
ลัดฟ้า...ข้ามเวลา
วีราการ
ใครจะเชื่อว่าความรักจะอยู่เหนือห้วงเวลาและจักรวาล
ณ ขอบฟ้าอันไกลโพ้น ยังมีเรื่องเล่าของคนสองคนที่แตกต่าง หัวใจสองดวงที่เฝ้ารอวันเวลาจะมาพบกันอีกครั้ง
แม้จะอยู่ห่างกันแค่ไหนหรือไกลเพียงใด แต่เราคิดถึงกันเสมอใช่ไหม?
หญิงสาวเงยหน้าขึ้นมองผืนฟ้าด้านบนอย่างครุ่นคิด นัยน์ตาสีน้ำตาลที่จับจ้องสีดำทะมึนของค่ำคืนเต็มไปด้วยอารมณ์สับสน
ทำไมหล่อนจึงชอบมองท้องฟ้านักนะ? ทั้งๆ ที่รู้ว่าท้องฟ้าในกรุงเทพฯ อึมครึมเต็มไปด้วยมลพิษ นานๆ ครั้งจึงจะมองเห็นดวงดาวที่ส่องแสงริบหรี่เหมือนหิ่งห้อยตัวน้อยๆ แผ่นฟ้าที่นี่ไม่มีความสวยงามให้เฝ้ามองอีกแล้ว
ทว่าทุกครั้งที่แหงนมองเห็นแผ่นฟ้าสีนิลมืดสนิทกลับทำให้หล่อนรู้สึกหายเหงา คลายความเศร้า รวมทั้งผ่านพ้นความเหน็ดเหนื่อยและปัญหาที่เผชิญได้อย่างปลิดทิ้งราวกับว่า ณ แผ่นฟ้าไกลออกไป มีความหวัง ความปรารถนา คำตอบของทุกสิ่ง อีกทั้งบางสิ่งที่จากไปและกำลังรอคอยการกลับมา
นภิศยกมือขวาหมุนข้อมือแกว่งสร้อยสีเงินเส้นสั้นๆ ที่คล้องอยู่อย่างลืมตัว สร้อยพร้อมจี้ขนาดเท่าเหรียญหนึ่งบาทซึ่งซื้อมาจากร้านขายของเก่าเมื่อตอนกลางวัน
ร้านแอนทีคที่มีบรรยากาศชวนอึดอัดทำให้หล่อนไม่สบายใจ ภายในร้านเต็มไปด้วยสิ่งของต่างๆ ซึ่งเห็นชัดว่าเป็นของเก่ามีราคาและทรงคุณค่า หล่อนไม่ชอบของโบราณ เพราะทำให้คิดไกลไปถึงเจ้าของในอดีต สิ่งของแต่ละชิ้นย่อมมีที่มาและเจ้าของคนเก่า
คิดไปแล้วน่ากลัวจะตาย!
สาเหตุที่เข้าไปร้านขายของเก่าแห่งนั้นก็เพราะรยาซึ่งกระชากลากให้หล่อนไปช่วยเลือกซื้อของเก่าดูมีค่าและราคาเพื่อเป็นของขวัญในงานเลี้ยงต้อนรับวาสินีลูกสาวผู้จัดการบริษัทคืนนี้
ของเก่ามักจะแพงนะยา เราไปดูที่อื่นกันดีกว่า หญิงสาวท้วงขณะเพื่อนสาวลากหล่อนผ่านประตูร้าน
ก็ไม่ต้องเอาเก่าแก่มากมายหรอก เราก็เลือกชิ้นที่ดูดีหน่อยสิ แหม...สินีเขาก็เป็นเพื่อนเก่าของพวกเรานะ อีกไม่นานก็อาจจะมาทำงานแทนพ่อก็ได้ นภิสก็น่าจะรู้ว่าสินีเป็นลูกใคร ลงทุนหน่อย
เพราะเสียงหวานออดอ้อนกับสายตาเว้าวอนของเพื่อนแท้ๆ ที่ทำให้หล่อนจำใจต้องร่วมมือโดยปริยาย
สุดท้ายรยาไม่ได้ของที่ต้องการจากร้านแห่งนี้ แต่กลับเป็นนภิศที่ได้สร้อยสีเงินมาเป็นเจ้าของ
ทันทีที่นภิศเดินเข้าไปในร้าน สายตาก็เหลือบเห็นสร้อยสีเงินทันที สีเงินกับจี้สีดำเป็นประกายกระทบสายตาดึงให้เดินไปหาดุจถูกแม่เหล็กขนาดใหญ่ดูดติด หล่อนแทบไม่รู้ตัวว่าทำอะไรลงไป มารู้อีกทีก็จ่ายเงินซื้อและสวมสร้อยกับลำคอแล้ว
คุณพระช่วย... ไม่อยากเชื่อว่าทำอะไรลงไป แต่ก็ช่างมันเถอะ จะว่าไปแล้วสร้อยเส้นนี้ก็ถูกแสนถูก
หล่อนพยักหน้าขณะปลอบใจตนเอง
คุณคิดถูกแล้วที่ซื้อสร้อยเส้นนี้ มันเหมาะกับคุณมาก เจ้าของร้านเอ่ยกับหล่อนขณะก้าวเท้าออกจากร้าน นภิศหันกลับไปมองก่อนประตูร้านจะปิดลง หล่อนเห็นคนขายยิ้มให้อย่างอ่อนโยน สีหน้าของเขาคล้ายตั้งใจจะปลอบโยน
เจ้าของร้านคงกลัวคนซื้อเปลี่ยนใจเอาของกลับไปคืนเขากระมัง ก็น่าอยู่หรอก สร้อยดูใหม่มากไม่เหมือนของเก่าอะไรเลย อาจจะเป็นสร้อยธรรมดาทั่วๆ ไปแล้วเอามาย้อมแมวขาย แต่ก็สวยใช้ได้นี่นา
หญิงสาวหยุดแกว่งมือ ก้มมองสร้อยสีเงินที่แขวนอยู่กับแขน
สร้อยสั้นๆ สีเงินแลเป็นประกายเมื่ออยู่ในเงามืด สีดำซึ่งเคลือบผิวจี้รูปทรงกลมเรืองรองระยิบระยับดุจแสงดาวกำลังกะพริบพราว ขอบสูงล้อมรอบจี้มีรอยสลักเป็นเครื่องหมายประหลาดที่ไม่สามารถบอกได้ว่าเป็นภาษาใด หล่อนลูบนิ้วไปตามรอยขอบตามเข็มนาฬิกาเพียงไม่กี่วินาทีฝาด้านบนก็เปิดอ้าออกให้มองเห็นด้านใน
มันเป็นล็อกเกตไม่ใช่จี้ธรรมดา
นภิศนิ่วหน้าเมื่อเห็นภายในของล็อกเกต หล่อนกำลังนึกถึงคำพูดของเจ้าของร้านแอนทีค
สร้อยเส้นนี้อาจจะมีอายุไม่นานมากพอจะคิดว่าเป็นของเก่าแก่โบราณ แต่ความหมายของมันมีมากกว่าที่คุณคิด คุณลองหาคำตอบดู
อาจเป็นสิ่งนี้ที่หนุ่มเจ้าของร้านตั้งใจบอก
สีดำด้านในส่องแสงพราวระยับยิ่งกว่าตลับภายนอก แม้ไม่ได้ขยับพลิกไปมาให้กระทบกับแสงไฟแต่ความสว่างภายในยังคงกะพริบไม่ยอมหยุด โดยเฉพาะตลับซีกขวาจะมองเห็นเป็นแสงสีขาวดั่งดวงดาวน้อยใหญ่เคลื่อนมารวมตัวกันเป็นกลุ่มพราวกระจ่างท่ามกลางพื้นสีดำ และเริ่มก่อตัวเป็นภาพบางอย่างคล้ายๆ กรอบเส้นผมกับดวงหน้าของผู้ชาย...
นภิศ!
เสียงเรียกของเพื่อนร่วมห้องซึ่งยืนรีรออยู่ตรงประตูระเบียงทำเอาสะดุ้งเฮือกจนเผลอปิดตลับลง
เฮ้อ.... หล่อนลอบถอนใจยาว ทั้งดีใจและเสียดาย วูบหนึ่งก็ดีใจที่รยาเข้ามาขัดจังหวะ อีกใจก็เสียดาย
ลึกๆ แล้วรู้สึกกลัวใช่ไหม? กลัวที่จะเห็นว่าเป็นภาพอะไร?
ไปกันได้แล้ว รยาคว้าแขนเพื่อนที่ยืนนิ่งครุ่นคิดเดินออกจากบริเวณระเบียง
....................................
มีต่อค่ะ
จากคุณ :
วิรตี 
- [
20 พ.ค. 50 23:56:57
]
ลัดฟ้า...ข้ามเวลา ตอนแรก
