Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ค้างคาวน้อยในไร่แห้ว ...โซนาร์หลงดงอักษร

    เกือบสองปีแล้ว...ที่เราได้มาทำงานหนังสือ
    หากิน และมีความสุข อยู่กับตัวหนังสือ
    ได้พบปะผู้คนมากมาย เดินทางอีกหลากหลายจังหวัด
    เจอะเจอปัญหา ตั้งแต่...

    -เขียนหนังสือที่ทำงาน โทรศัพท์จะดังตลอดเวลา

    -เขียนมากไป ไม่มีที่ให้ลง (งานแรกในชีวิต มีหน้าให้ 2 หน้า เขียนไปเกิน รูปยังลงไม่ได้เลย ฝ่ายศิลป์เรียกไปชี้ให้ดูหน้าจอคอมฯ อายจนหัวหูแดงฉ่า)

    -ได้เขียนแต่เรื่องเดิมๆ สัมภาษณ์คนกลุ่มเดิมๆ (ซึ่งนั่นก็เป็นความท้าทายอีกอย่างที่เราต้องคิดให้ฉีก...)

    -การทำหนังสือให้อยู่รอดได้ในสังคมไทย เงื่อนไขมักจะไม่ไปพร้อมกันกับจรรยาบรรณ  สิ่งที่คนอ่านอยากรู้กลับถูกบิดเบือนด้วยภาษาที่สั่งมาจากปลายปากกาบนเช็คของนายทุน

    -แล้ว...เราเคารพผู้อ่านทุกท่านว่า ไม่ได้โง่กว่าเราเลย  

    -แปลกแต่จริง  ทำงานหนังสือ แต่เรากลับไม่กล้าอ่านหนังสือให้หัวหน้าเห็น (กลัวเค้ารู้ว่าว่างแล้ว)

    -ข้อมูลและลิขสิทธิ์ของผู้อื่น  เป็นเรื่องละเอียดอ่อนบนความเข้าใจแบบพี่ๆ น้องๆ กันของสื่อไทย   นั่นหมายความว่า เมื่อเราหยิบยืมบางอย่างมาจากสื่อที่เปิดกว้างเช่น อินเตอร์เนต  ฯ   บางครั้งเราอาจซวย หรือบางครั้งเราอาจวิตกจริตไปเองก็ได้

    -กติกาเรื่องภาษาของแต่ละที่ไม่เหมือนกัน  หนังสือหัว  “หนึ่ง”  อาจห้ามใช้คำว่า หนังสือหัว  “นึง”   ยุบยิบและขัดปากมากมาย กระทั่งการเว้นวรรค การเคาะบรรทัด  เดี๋ยวนี้พิมพ์จุดยังต้องใส่ให้ครบสามตามมาตรฐานที่ทำงาน...

    -และเราเป็นมนุษย์ที่เอือมเหลือเกิน  กับพวกบ้ากลัวภาษาจะวิบัติ  หรือ...- มรึง*ว่าไง? ในยุคสุนทรภู่ ที่หยาบฉิบหายในยุคนี้  ( แต่พอพิมพ์คำว่า ”ชิบหาย”  ไอ้ไมโครซอฟท์ เวิร์ด มันขีดเส้นทักว่าผิด )

    -แล้วเชื่อมั้ยว่า... จินตนาการแม่มโคตรหดหาย  ดูหนังน้อยลง ฟังเพลงน้อยลง อ่านหนังสือน้อยลง และความอดทนในการจะเข้าถึงศิลปะของผู้อื่นก็น้อยลงตามไปด้วย

    -อย่างที่เค้าว่า เงินซื้อหนังสือได้ แต่ซื้อความรู้ไม่ได้  ...เดี๋ยวนี้ ซื้อหนังสือมาเปิดดูการวางหน้า เนื้อหา แนวทางคอลัมน์ ภาษาบ้าง แต่จะหนักไปในทางจำนวนหน้าโฆษณาในแต่ละเล่มมากกว่า  (เพราะเราเคยเห็นนิตยสารดีๆ อย่าง OPEN ตายจากแผง มากับตา)


    แล้วเมื่อเราเหนื่อยหน่ายเหลือเกินกับสภาพความแออัดของเมืองใหญ่
    บางครั้งเราก็นึกสงสารตัวอักษรทุกตัวที่มันมาเบียดเสียดกันเพื่อให้เรามีกินมีดื่ม

    สุดท้ายเราอยากเปลี่ยนตัวเองไปใช้ชีวิตเรียบง่าย
    มีฟ้า
    มีน้ำ
    มีต้นไม้
    แต่เราก็คิดไม่ออกจริงๆ ว่า...
    ต้องลำบากอีกกี่แสนกี่หมื่นพันล้านตัวอักษรกัน

    จากคุณ : pingupa - [ 21 พ.ค. 50 13:09:18 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom