เกิดมาแล้วบนโลกร่วมโชคเคราะห์
เกิดมาเพราะกรรมเก่าเข้าหนุนส่ง
เกิดมาแล้วต้องสู้อยู่ดำรง
รอปลิดปลงลงไปไม่ยั่งยืน
ในทะเลเวลาอันว้าเหว่
ชีวิตเร่ลอยกรรม น้ำ ลม คลื่น
ต้องเหนื่อยยากบากบั่นทุกวันคืน
ทั้งหลับตื่นฝืนตนสู้ทนไป
ความรู้สึกลึกดำดังถ้ำมืด
เยือกเย็นชืดเหน็บหนาวราวลมไหว
กลางแสงแดดแผดผ่าวดังเผาไฟ
เปล่าเปลี่ยวในปรายฝนบนกลางลาน
แสวงหาค่าใดในชีวิต
สิ่งที่คิดความหวังดังฝันผ่าน
ทุกผู้คนวนว่ายในสายธาร
ฝ่าหมอกม่านกาลเวลาหาฝั่งชล
ทุกเวลาหาฝันต่างมั่นมุ่ง
หวังเรืองรุ่งเลิศโลกมากโภคผล
มีภาพพจน์ปรากฏดีมีตัวตน
สืบทอดจนลูกหลานทั้งว่านวงศ์
ชีวิตคนวนว่ายสายธารทุกข์
บางครั้งสุขสมหวังประดังส่ง
แต่บางครั้งหวังกลายสลายลง
ไม่อาจคงความหวังดังเป็นมา
ชีวิตนี้ที่แท้คือแปรเปลี่ยน
รอหมุนเวียนวัฏฏะละสังขาร์
ชีวิตนี้ที่คิดอนิจจา
แรงตัณหาพาดิ้นจนสิ้นลม
ดับตัวตนพ้นผ่านสายธารทุกข์
ค่อยละวางทางสนุกที่สุขสม
เพียรระงับดับตัณหาที่พาตรม
เพื่อชื่นชมเส้นทางความว่างพ้น
ทุกอย่างคิด"อนิจจัง"ไม่ยั่งยืน
หากคิดฝืนขืนเอาต้องเศร้าหม่น
"อนัตตา"เลิกติดยึดตัวตน
ผ่านวังวนเวียน"ทุกข์"ที่รุกลาม
แก้ไขเมื่อ 28 พ.ค. 50 16:10:45
จากคุณ :
คมเย็น
- [
28 พ.ค. 50 16:09:25
]