ความคิดเห็นที่ 1 บทแห่งพลัง ( The Strength ) ธเรษตรีลืมตาตื่นจากการหลับไหล เด็กสาวบิดกายเพื่อคลายความเมื่อยขบจากการที่ต้องคุดคู้นอนในที่แคบๆเช่นในเบาะหลังของรถยนต์ เธอผงกศีรษะขึ้นมองผ่านกระจกด้านข้างก็เห็นวิวด้านนอกที่บัดนี้ถูกปกคลุมด้วยความมืดของป่าเขาข้างทางอันจะนำไปสู่จังหวัดทางภาคเหนือ " ตื่นแล้วเหรอฝน " ชายคนขับที่ธเรษตรีจำได้ว่าเป็นบิดาของตนเอ่ยถาม ดวงตาผู้พ่อนั้นกำลังจ้องผ่านกระจกมองหลังมายังตัวเธอ ส่วนมือนั้นจับพวงมาลัยอย่างมั่นคงไม่ประมาท " ถ้ายังง่วงอยู่ จะนอนต่อก็ได้นะจ๊ะ ยังอีกไกลกว่าจะถึง "  เสียงนุ่มนวลฟังแล้วอบอุ่นมาจากหญิงวัยกลางคนผู้เป็นมารดาที่นั่งเบาะข้างคนขับ ใบหน้าอันกอปรด้วยความรักและห่วงใยหันมามองธเรษตรีด้วยรอยยิ้มละมุน ฝนผู้เป็นลูกสาวเพียงคนเดียวของครอบครัว หันซ้ายขวาดูทิวทัศน์รอบๆ บรรยากาศที่น่าเบื่อและมืดสลัวทำให้เธอล้วงเข้าในกระเป๋าถือเพื่อหยิบกล่องไพ่ทาโรต์ออกมาไว้ในมือพร้อมกับนึกทบทวนความหมายของไพ่แต่ละใบ เผื่อเวลาทำนายให้หมู่ทโมนแถวบ้านที่เชียงรายจะได้ไม่เกิดอาการเคอะเขินติดขัด วาบ ! แสงสว่างจ้าส่องเข้าทางกระจกด้านหน้ารถ แม้จะไม่สามารถเพ่งมองสวนกระแสแสงไฟได้แต่เธอและทุกคนที่อยู่ในรถก็รู้ดีว่าแสงนั้นคือแสงอะไร ปิ๊นนนนนน !!! เสียงแตรหวีดยาวลั่นจากรถเก๋งประจำครอบครัวเพื่อเตือนรถบรรทุกขนาดใหญ่ที่วิ่งกินเลนโผล่ออกมาจากเหลี่ยมเขา " เฮ้ยยยย !! ระวัง !! " " ว้ายยยยย !! " เอี๊ยดดดดดด !!!! ... โครม !! ทันทีที่สิ้นสุดกัมปนาท ภาพและเสียงต่างๆที่ธเรษตรีรับรู้ดูเหมือนจะดับมืดลงตั้งแต่ตรงนั้น ... ... ... " เฮ้ย ! รถเก๋งว่ะ  " เสียงผู้ชายแว่วมากระทบโสตสัมผัสที่ยังหลงเหลืออยู่ " งั้นพวกเราเข้าไปดูกัน " ดูเหมือนกำลังจะมีคนเข้ามาช่วย ? ธเรษตรีรู้สึกใจชื้น อย่างน้อยโอกาสรอดชีวิตก็น่าจะยังมีอยู่ ... ถึงตอนนี้ดูเหมือนความทรงจำและการรับรู้จะขาดห้วงไปอีกครั้งหนึ่ง ************************** ผู้คนที่สี่แยกประตูน้ำตอนเย็นค่ำช่างพลุกพล่านมากมายเสียเหลือเกิน ทว่าประชาชนคนเดินดินทั้งหลายเหล่านั้นกลับเดินผ่านร้านพยากรณ์ไพ่ของธเรษตรีไปเสียหมด แทบไม่มีใครที่สนใจจะแวะเวียนเข้ามาสักคน จะมีบ้างก็แค่ยืนดูอยู่ชั่วครู่ชั่วยาม เพียงประเดี๋ยวเดียวก็เดินจากไปเสียแล้ว แม้เด็กสาวจะพยายามชักชวนเขาเหล่านั้นแต่ก็หามีใครสนใจไม่ อีกประการหนึ่งก็คือธเรษตรีไม่มีแรงใจที่เหลือพอจะชักชวนได้มากมายนัก นั่นเพราะเด็กสาวกำลังกังวลเกี่ยวกับบางสิ่งอยู่ เธอกังวลเรื่องความฝันอันแสนประหลาด ฝันถึงอุบัติเหตุอันร้ายกาจนั่น ... ทว่าทุกครั้ง ทุกคืน ความฝันกลับไปหยุดชะงักอยู่ที่เดียว ราวกับน้ำเชี่ยวกรากที่ไหลไปติดทำนบเขื่อน เขาว่ากันว่าทุกสิ่งที่ฝันเห็น ล้วนแล้วแต่เป็นเรื่องจริงที่เคยผ่านหูผ่านตาหรือเกิดจากการที่สมองได้เคยเก็บข้อมูลสะสมไว้ ไม่ว่าจะเป็นประสบการณ์จากตนเอง อ่านหนังสือ ดูภาพยนตร์หรือแม้แต่ฟังเขาเล่ามาก็ตาม เช่นนั้นแปลว่า ... อุบัติเหตุในฝัน เธอเคยผ่านมันมาก่อน? แล้วเมื่อไรกันล่ะ !? นักทำนายน้อยพยายามนึกเค้นข้อมูลในสมองเพื่อค้นความลับแห่งฝันให้จงได้ แต่เพียรนึกเท่าไรก็ไม่อาจคิดออก เขื่อนทำนบที่เป็นประตูกั้นกระแสแห่งความทรงจำดูจะแข็งแกร่งและยิ่งใหญ่จนไม่อาจที่จะทำลาย คิดไปคิดมาก็ชักท้อ ... นี่หรือที่เขาเรียกกันว่า ' ความพยายามอยู่ที่ไหน ความพยายามก็อยู่ที่นั่น ? ' ... ไม่สิ สักวันเธอต้องนึกให้ออก " น้องคะ ? น้อง ? " เสียงเรียกทางด้านหน้าทำให้ธเรษตรีต้องลืมตาขึ้นมอง ตอนนี้เธอเผลอตัวนั่งปิดตาเอามือกุมขมับตั้งแต่เมื่อไรไม่รู้ " คะ ? " เด็กสาวขานรับเสียงเรียก และเมื่อมองออกไปก็พบหญิงสาวนางหนึ่ง ใบหน้าถูกซ่อนไว้ใต้แว่นสีชา ลักษณะรูปร่างสูงเพรียวท่าทางทะมัดทะแมงเหมือนสาวทำงานที่เห็นดาษดื่น " ที่นี่เป็นร้านทำนายใช่ไหมคะ " เป็นคำถามแรกของอาคันตุกะผู้มาเยือน เธอถามพลางหันหน้าไปมองป้ายที่ติดไว้บนโต๊ะ " แก้ไขปัญหาชีวิตด้วยไพ่ทาโรต์เพียงหนึ่งใบ "   " ใช่ค่ะ พี่จะมาทำนายเหรอคะ "  ธเรษตรีถามด้วยความดีใจเนื่องจากไม่มีใครเข้าร้านมาหลายวันแล้ว " ใช่ค่ะ พี่มาทำนาย ... ที่มาถึงนี่ก็เพราะมีคนบอกว่าที่นี่ทายแม่น "  หญิงสาวบอกจุดประสงค์ที่เข้ามายังร้านไพ่ทาโรต์ เธอพูดขณะที่มือเอื้อมไปถอดแว่นสีชาออก หญิงสาวคนที่อยู่ตรงหน้าเด็กสาวนั้นช่างดูคุ้นตาเสียเหลือเกิน ... ใช่ ธเรษตรีเคยเห็นใบหน้านี้ในโทรทัศน์บ่อยๆ เธอคนนี้เป็นทั้งดารา ทั้งผู้ประกาศข่าวและยังเป็นพิธีกรหลากหลายรายการทางโทรทัศน์ช่อง 4 โดยเฉพาะรายการยอดฮิตช่วงข่าวสองทุ่ม ... ' เก็บข่าวตกหล่น ' ' เพ็ญศรี บุษยมาส ' คือชื่อของเธอผู้ซึ่งตอนนี้นั่งอยู่ตรงหน้า เด็กสาวรู้สึกแปลกใจอย่างยิ่งที่มีคนดังในวงการบันเทิงอุตส่าห์ดั้นด้นปลอมโฉมมาให้ทำนายทายทัก แต่นั่นไม่สำคัญเท่ากับว่าค่ำคืนนี้เธอคงไม่กระเป๋าแห้งกลับบ้านแน่ๆ " พี่เพ็ญศรีตัวจริงหรือคะ ? " นักทำนายน้อยยังไม่แน่ใจสายตาตนเอง " จริงสิคะ แหม ... พูดเหมือนหน้าพี่โหลอย่างนั้นแหละ "  พิธีกรสาวตอบพร้อมกับสวมแว่นตาไว้ที่เดิม " แล้วพี่จะให้หนูพยากรณ์เกี่ยวกับอะไรล่ะคะ " ธเรษตรีถาม เธอยังรู้สึกเกร็งๆอยู่บ้างที่ต้องทำนายดวงให้กับคนดังระดับดาราพิธีกร " ก็ ... ก็ ... เอ่อ ... " คราวนี้ดาราผู้มาเยือนอึกอัก " วิธีการทำนายของหนูนั้นพี่ต้องเล่าเรื่องหรือสาเหตุที่กลุ้มใจให้หนูฟังค่ะ ไม่อย่างนั้นก็ไม่สามารถทำนายได้ " เจ้าของร้านไพ่ยิปซีอธิบายกรรมวิธี " ต้องเล่าจริงๆหรือคะ " เพ็ญศรี บุษยมาสถามย้ำเพื่อความแน่ใจ " จริงค่ะ ! " ธเรษตรีจึงตอบย้ำความแน่ใจอย่างหนักแน่น " เอาวะ ... เอาก็เอา ! " พิธีกรมากความสามารถรำพึงกับตัวเองเหมือนจะตัดสินใจเด็ดขาด " คืองี้ ... น้องก็เห็นบุคลิกพี่ในทีวี " ดาราเจ้าบทบาทหมายถึงบุคลิกหญิงเหล็ก เก่งและบ้างาน นอกจากนี้ยังไม่ยอมลงให้ใครง่ายๆโดยเฉพาะผู้ชาย " ตัวจริงของพี่ก็เป็นอย่างที่น้องเห็นนั่นแหละ " เพ็ญศรีอธิบายเสียงอ่อยๆ เหลือบตามองคนฟังก็เห็นนั่งเงียบเอาแต่ก้มหน้าสลับไพ่ในมือ " น้องฟังอยู่หรือเปล่าคะ ? " คนเล่าถามเพื่อให้แน่ใจว่าตัวเองจะไม่เล่าเก้อ " ฟังอยู่ค่ะ เชิญเล่าต่อได้เลย " เสียงเย็นๆจากนักทำนายชุดดำทำให้ดาราสาวตัดสินใจเล่าต่อ " ทีนี้บุคลิกของพี่ ... ทำให้ เอ่อ ... " เพ็ญศรีอึกอักอีกครั้งเมื่อเล่ามาถึงจุดนี้ " ทำให้ไม่มีคนสนใจ ... คือไม่มีใครกล้ามาจีบพี่น่ะ !! " เอ่ออ่าอยู่ตั้งนาน ในที่สุดก็หลุดออกจากปากจนได้ " ที่จริงพี่ก็ไม่แคร์หรอก " หญิงสาวยักไหล่ " แต่ตอนนี้พี่ ... เอ่อ ... ยังไงดีล่ะ " "  ว้าเว้ย ! น้องอย่าไปบอกใครนะ " เพ็ญศรี บุษยมาสร้องขอคำยืนยันทว่าเด็กสาวนักทำนายก็ยังคงนั่งก้มหน้านิ่ง " คือพี่ ... พี่ไปชอบผู้ชาย ... ก็คนในกองถ่ายน่ะ " แต่เธอก็ยังเล่าออกมาอยู่ดี เสมือนว่าหาที่ระบายความลับของหัวใจมานานแล้ว " แต่นิสัยของพี่ ... คือนิสัยกระด้างไม่สมหญิงของทำให้ไม่มีใครกล้ามาสนใจน่ะไอ้เราจะไปแสดงออกมากก็ไม่ดีแถมยังจะดูตลกเสียอีกที่คนห้าวๆอย่างพี่จะไปทำตัวหวานแหวว ... นี่แหละค่ะสาเหตุที่พี่กลุ้มใจจนต้องมาให้น้องทำนายแก้ไขปัญหานี่แหละ " หญิงสาวเล่ายาวเหยียดไม่ติดขัดสมกับเป็นพิธีกรรายการโทรทัศน์ " ถ้าอย่างนั้นเชิญหยิบไพ่หนึ่งใบด้วยมือข้างซ้าย "  น้ำเสียงเย็นเยียบจากนักทำนายที่ตอนนี้นั่งก้มหน้าไม่มองใคร ดูราวกับมีเพียงสิ่งเดียวที่เด็กสาวนักพยากรณ์สนใจ นั่นคือไพ่ทาโรต์ที่บัดนี้กระจายคว่ำหน้าอยู่บนโต๊ะ   เพ็ญศรี บุษยมาสหาได้สังเกตความผิดปกติของคู่สนทนาไม่ ด้วยตอนนี้เธอกำลังตั้งอกตั้งใจหลับตาอธิษฐานก่อนที่จะเอื้อมมือซ้ายออกไปช้าๆโดยมีจุดหมายอยู่ที่ไพ่ทาโรต์ที่อยู่บนโต๊ะ มือซ้ายของผู้เป็นทั้งดาราและพิธีกรหยิบไพ่ออกมาใบหนึ่ง ก่อนที่จะพลิกดูด้านหน้าด้วยความตื่นเต้น The Strength ... ไพ่แห่งพลัง ! รูปจารึกที่เก่าคร่ำคร่าบนหน้าไพ่ถูกวาดในแนวศิลปะแบบโบราณ โดยเป็นรูปของสตรีที่สวมชุดขาวบางเบาแลดูอ่อนพลิ้ว มือของนางกำลังจับบริเวณปากของสิงโตตัวหนึ่งที่นอนหมอบอยู่ข้างกาย เพ็ญศรีรู้สึกแปลกใจยิ่งเมื่อเห็นภาพดังกล่าว สตรีในรูปนั้นดูบอบบางและไร้กำลัง ทว่าเธอกลับสะกดราชสีห์ผู้เป็นเจ้าแห่งพงไพรได้ด้วยมืออันอ่อนนุ่ม และสิ่งที่น่าแปลกกว่านั้นก็คือสิงโตในภาพก็ดูเหมือนจะยินยอมพร้อมใจอยู่ใต้อาณัติบัญชาของหญิงสาว " ไพ่นี้หมายความว่าอย่างไรคะน้อง " พิธีกรสาวถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ " ไพ่นี้คือไพ่แห่งพลัง ! "  เป็นคำอธิบายด้วยเสียงเรียบทว่าเยือกเย็น นักทำนายชุดดำเงยหน้าขึ้นมองหญิงสาวผู้มาเยือน ซึ่งนั่นเป็นโชคดีของดาราสาวที่เธอจำต้องใส่แว่นดำเพื่อพรางโฉม เธอจึงไม่ทันได้สังเกตเห็นแววตาที่เปลี่ยนไปของเด็กสาวนักพยากรณ์ มันดำมืด ... และไร้ซึ่งแววตา ! " แล้วยังไงต่อคะ ? " หญิงผู้เป็นพิธีกรยอดนิยมถามด้วยความตื่นเต้น " ไพ่แห่งพลังใบนี้มักจะแสดงถึงลักษณะของผู้หญิงที่เก่ง ทำงานได้หลายอย่าง ... ฉลาดและมีพรสวรรค์แม้แต่ผู้ชายยังไม่อาจเทียมได้ เปรียบดังรูปที่หน้าไพ่ที่แม้แต่ราชสีห์อันแสดงถึงพลัง อำนาจและหมายถึงผู้ชายยังต้องยอมสยบ "  เป็นคำอธิบายยาวเหยียดโดยน้ำเสียงราบเรียบทว่าเยือกเย็น " งั้นหรือคะ ? " ผู้รับการทำนายยิ้มออกมาเมื่อคำทำนายเป็นไปในด้านดี " แต่ " คำนี้ที่หลุดจากปากหมอดูสาวทำเอาคนที่ยิ้มแก้มปริเมื่อครู่ต้องหุบปากลงพลัน " แต่ด้วยความเก่งจนเกินไป ความมั่นใจที่เกินตัว ... สิ่งเหล่านี้ทำให้สตรีผู้ถือไพ่แห่งพลังนี้ต้องพบกับความผิดหวังในเรื่องรักๆใคร่ๆ ... พูดง่ายๆก็คือหาคู่ยาก "   " แล้ว ... แล้วพี่ต้องทำยังไง ? "  เพ็ญศรีถามออกมาอย่างร้อนรนเมื่อได้ฟังคำทำนายอีกด้านของไพ่ คราวนี้จากใบหน้าที่ก้มมองที่ไพ่อยู่ตลอด บัดนี้ดวงหน้าขาวของนักพยากรณ์ค่อยๆเงยขึ้นมาจนสายตาของทั้งคู่ตรงสบกัน พิธีกรประจำโทรทัศน์ช่อง 4 ถึงกับหนาวเยือกที่สันหลังด้วยสายตาสีดำที่จ้องมาที่เธอนั้น ความดำมืดอันแปลกประหลาดของแววตานั่นราวกับจะพุ่งเข้าสู่จิตใจของเธอ ราวกับเข็มสีนิลนับร้อยนับพันเล่มกำลังทิ่มแทงเข้าสู่จิตใจของผู้ที่โดนจ้องจับ ราวกับเข็มแหลมเหล่านั้นกำลังแทงทะลุประตูของหัวใจ ! หญิงสาวรับรู้ได้ด้วยสังหรณ์ ...  เธอกำลังถูกอ่านใจ ? แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 01:55:31 จากคุณ : Luckard - [ 29 พ.ค. 50 01:33:12 ]

ความคิดเห็นที่ 2 " หึ ... หึ ... ไม่ต้องกลัวไปหรอก " น้ำเสียงเย็นเยียบจากปากหมอดู นี่แปลว่านักทำนายตรงหน้าอ่านใจเธอได้จริงๆ ? " ม ... ไม่ต้องกลัวเรื่องอะไร " ดาราสาวผู้ประกาศข่าวถามเบาๆด้วยไม่แน่ใจ ที่จริงก็นึกอยากจะลุกเผ่นออกจากที่ตรงนี้ไปเสีย แต่ก็ดูเหมือนทั่วทั้งร่างจะไร้ซึ่งเรี่ยวแรง " ก็เรื่องไพ่แห่งพลังนั่นไง ... จริงๆแล้วความหมายของไพ่ยังมีมากกว่านี้ " เพ็ญศรี บุษยมาสหูผึ่งเมื่อได้ยินว่าคำทำนายอาจมีหนทางแก้ไข " ยังไงล่ะ บอกพี่หน่อยเถอะ " หญิงสาวถึงกับลืมความตระหนกเมื่อครู่ไปจนสิ้น " สังเกตดูที่ไพ่ดีๆ " นักพยากรณ์เริ่ม พิธีกรทีวีมองตามไปที่หน้าไพ่ " เห็นหญิงสาวที่สามารถสยบสิงโตไหม ... แท้จริงแล้วนางไม่ได้ใช้กำลังเลยแม้แต่น้อย "  เพ็ญศรีพิจารณาแล้วก็เห็นว่าจริงตามคำหมอดู ภาพในไพ่ดูไม่มีการใช้กำลังประทุษร้ายหรือต่อสู้กันเลยแม้สักนิด ดูไปแล้วเหมือนสตรีในภาพกำลังใช้มือลูบศีรษะสิงโตด้วยความรักอีกต่างหาก แล้วไฉนราชสีห์ได้ชื่อว่าเป็นจ้าวแห่งพงไพรถึงได้สิโรราบแก่ผู้หญิงตัวเล็กๆเช่นนี้ " คงสงสัยล่ะสิว่าทำไมนางในภาพถึงสามารถสยบสิงโตที่ดุร้าย ... หรือหมายถึงผู้ชายได้ " คำถามของนักพยากรณ์ที่ดูจะเดาใจเธอออก เพ็ญศรีได้แต่พยักหน้าหงึกๆและรอฟังเฉลย " นั่นเพราะความอ่อนโยน ... สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่คือพลัง ( Strength ) ... และเป็นพลังที่แท้จริงของเพศหญิง " นั่นคือคำเฉลย " แล้วพี่ ... พี่จะอ่อนโยนแบบกุลสตรีได้ยังไง ? " คำพูดนั้นถามคู่สนทนาแต่แท้จริงแล้วเหมือนเธอจะรำพึงกับตนเองมากกว่า " ความอ่อนโยนนั้นสตรีทุกคนย่อมมีอยู่ แต่อาจอยู่ในรูปแบบและมีการแสดงออกที่ต่างกันออกไป " เสียงเย็นๆอีกครั้งของนักพยากรณ์ " แล้วพี่จะทำยังไงดี ? " ดาราสาวถามเมื่อยังไม่ได้ข้อสรุปเกี่ยวกับปัญหาหัวใจของเธอ " พี่ก็ตั้งใจและพยายามในแบบของพี่สิคะ ฝนเอาใจช่วยค่ะ " เสียงใสๆของผู้ทำนาย ดูเหมือนว่าบรรยากาศประหลาดและท่าทีที่ลึกลับของนักพยากรณ์จะเปลี่ยนแปลงกับสู่ภาวะปกติแล้ว ซึ่งตั้งแต่เมื่อไรหญิงสาวก็ไม่ทันสังเกต หลังจากนั้นพิธีกรและดาราช่อง 4 ได้สอบถามอยู่อีก 4 - 5 ประโยคเมื่อเห็นว่าไม่ได้สาระอะไรเพิ่มจึงชำระเงินค่าทำนายก่อนจะขอตัวกลับ โดยก่อนจากกันเธอได้แจกลายเซ็นไว้ให้นักทำนายน้อยอีกด้วย ************************** ประตูทางเข้าอาคารที่เป็นทั้งสำนักงานและห้องส่งสัญญาณแพร่ภาพโทรทัศน์ช่อง 4 ถูกเปิดออกพร้อมกับการก้าวเท้าเข้ามาของดาราสาวผู้มากความสามารถ เธอรับทั้งงานผู้ประกาศข่าว งานแสดงละคร ภาพยนตร์ ตลอดจนพิธีกรรายการบันเทิง หากจะขาดไปบ้างก็คงจะเป็นนักร้องเท่านั้นที่ยอดดาราผู้นี้ยังไม่เคยทดลอง " สวัสดีครับคุณเพ็ญศรี " พนักงานสองคนที่กำลังยืนปรึกษางานกันอยู่ยกมือไหว้ เพ็ญศรียกมือรับพร้อมกับยิ้มให้ด้วยไมตรี " คุณเพ็ญยิ้มให้ข้าด้วยว่ะ " หนึ่งในสองกระซิบเมื่อเธอเดินเลี้ยวพ้นมุมสายตา ทว่าหูเรดาห์ของหญิงสาวนั้นทำหน้าที่ได้ดีแท้ " เออ ... คุณเพ็ญก็น่ารักดีนะ แต่เอ็งรู้ไหมตอนทำงานน่ะคนละอย่างเลยว่ะ " อีกคนกระซิบตอบโดยหารู้ไม่ว่าคนที่ถูกนินทาได้ชลอฝีเท้าก่อนที่จะถอยกลับมายังมุมทางเดินเพื่อแอบฟังการนินทาระยะเผาขน " เป็นยังไงวะ " คนแรกถามด้วยความสงสัยใคร่รู้ " อย่าไปบอกใครเชียวนะ แม่ดุชิบ คนอะไรไม่รู้ ห้าวก็ห้าวไม่มีความเป็นผู้หญิง แถมยังเถรตรงขวานผ่าซากอีกต่างหาก อย่างนี้นะถึงสวยยังไงก็ไม่ไหวว่ะ "  นั่นเป็นคำอธิบายที่ทำให้คนที่แอบฟังอยู่ถึงกับหน้าถอดสี นี่ทุกคนที่ทำทีเป็นยิ้มแย้มกับเธอล้วนแล้วแต่คิดอย่างนี้หรอกหรือ จริงๆแล้วนี่ก็ไม่ใช่ครั้งแรกหรอกที่เธอได้ยินเรื่องพวกนี้ หลายต่อหลายครั้ง มากต่อมากหนที่เธอได้ยินประโยคเช่นนี้ เพ็ญศรีรู้ดีว่าไม่ค่อยมีคนชอบนิสัยเถรตรงอย่างเธอมากนักจนหลายๆคนในสถานีพากันตั้งฉายาอย่างลับๆให้ ' นางปิศาจ '  ... คือนิคเนมที่พวกเขาพากันเรียก เพ็ญศรี บุษยมาสได้ทดลองพยายามปรับปรุงตัวเองขึ้นทีละนิดๆโดยหวังว่าจะทำงานร่วมกับผู้อื่นได้ง่ายขึ้นและด้วยความพยายามดังกล่าวเพื่อนสนิทหลายๆคนเริ่มรับรู้การเปลี่ยนแปลงที่ดีขึ้นทีละน้อยๆแม้จะยังไม่ชัดเจนนักในสายตาของคนทั่วไป นิสัยนั้นต้องใช้เวลาปรับปรุงที่ยาวนานจึงจะสำเร็จ ทว่าตอนนี้ดาราสาวไม่อาจอดทนรอได้มากกว่านี้ นั่นเพราะเธอได้เจอเขา ... คนที่ใฝ่ฝันเมื่อแรกเห็น คนที่หลงรักเมื่อแรกพบ รักแรกสำหรับหญิงผู้มุแต่งาน ... เธอเฝ้าสังเกตนิสัยและการทำงานของเจ้าหนุ่ม และผลก็พบว่าหนุ่มที่เธอหมายปองก็เป็นคนที่นิสัยใจคอเรียกได้ว่าคบได้เลยทีเดียว ด้วยเหตุนี้เองหญิงสาวจึงร้อนรนมากขึ้น เพราะไม่ใช่เธอเท่านั้นที่หลงใหลเขาคนนี้ ยังมีสาวน้อยสาวใหญ่อีกมากที่เข้ามาเกาะแกะ เพ็ญศรีผู้อ่อนเชิงในเรื่องรักจึงต้องพยายามให้มากขึ้น " อ้าว ! เพ็ญ ! " เสียงเรียกทักทายดังข้างหลังทำเอาเธอสะดุ้งโหยง เมื่อหันไปทางต้นเสียงนั้นก็ได้พบกับชายหญิงคู่หนึ่ง " สวัสดีค่ะ จะไปไหนกันเหรอ " เธอทักทาย " เดี๋ยวจะไปดูฤกษ์แต่งงานกันน่ะ " ชายหนุ่มบอกพลางพยักหน้าให้หญิงสาวที่มาด้วยเดินนำไปก่อน " แหม ... ผดุงหมั้นไม่ทันไรจะแต่งแล้วเหรอ "  ผู้ประกาศข่าวถามเสียงสูงด้วยความตื่นเต้น เธอสนิทกับชายตรงหน้ามาตั้งแต่สมัยเข้าวงการใหม่ๆ ชายผู้นี้ป็นผู้จัดการดาราที่ฝีมือและนิสัยดีคนหนึ่งและที่สำคัญเพื่อนคนนี้กำลังจะมีข่าวดีกับ '  เมลิสสา ' ดาราที่เขาเองได้ดูแล ... ดูเหมือนจะเป็นความรักตั้งแต่สมัยเรียนหนังสือ " แหม ... แน่นอน ว่าแต่เพ็ญไปดูหมอตามที่ผมบอกหรือยัง " ชายหนุ่ม ' ผดุง '  ถามแบบกระซิบๆ " ไปแล้วล่ะ ว่าแต่แม่นจริงๆเหรอ " หญิงสาวถามกลับบ้าง " จริงสิ ก็ที่ผมมาลงเอยกับเมย์ได้นี่ ส่วนหนึ่งก็เพราะไพ่ทาโรต์นี่แหละ " ผู้จัดการดาราตอบพร้อมโฆษณาให้เสร็จสรรพ เขาเองก็เคยไปปรึกษาหมอทำนายไพ่แม้ว่าตอนนั้นจะเมามายแต่การตัดสินใจทำตามคำแนะนำของไพ่ก็ทำให้เขาสามารถลงเอยกับคนที่แอบรักอยู่ " จริงเหรอ ? " พิธีกรรายการ ' เก็บข่าวตกหล่น ' เปรยอย่างไม่แน่ใจ " จริงสิ ! เออ ผมไปแล้วนะเมย์กวักมือเรียกแล้วล่ะ " ว่าแล้วผดุงก็รีบวิ่งออกไปทันทีปล่อยให้ ' นางปิศาจ ' ประจำช่อง 4 เกาหัวแกรกๆด้วยไม่รู้วิธีที่จะอ่อนหวานอ่อนโยนตามที่ไพ่ทาโรต์แนะนำ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 02:01:59 จากคุณ : Luckard - [ 29 พ.ค. 50 01:35:23 ]

ความคิดเห็นที่ 3 " สวัสดีค่ะ พบกับเพ็ญศรี บุษยมาสในรายการเก็บข่าวตกหล่นอีกแล้วนะคะ " พิธีกรสาวทำหน้าที่อย่างช่ำชองในการถ่ายทำบันทึกเทปรายการหลังข่าวยอดนิยม ด้วยบุคลิกที่ร่าเริงแจ่มใส กอปรกับการพูดจาตรงไปตรงมาทำให้เรตติ้งรายการพุ่งทะลุแซงช่องอื่นในช่วงเวลาเดียวกัน ทว่าวันนี้บรรดาทีมงานต่างก็รู้สึกได้ชัดว่าพิธีกรสาวผู้ประกาศนั้นมีบางอย่างที่ไม่เข้าที่นัก สาเหตุที่ทุกคนรับรู้ความผิดปกตินี้มาจากการที่ดาราสาวเอ่ยผิดๆถูกๆ พูดบทสลับไปมาอย่างไม่เคยเป็นมาก่อน ทั้งที่ทุกคนรู้ดีว่าเพ็ญศรีคนนี้จะตั้งใจในการทำงานมาก อาจจะมากเกินไปเสียด้วยซ้ำ เธอจะท่องบทอย่างเอาเป็นเอาตายเพื่อไม่ให้ขาดตกบกพร่อง ... และนั่นเป็นเหตุให้เธอคนนี้มักไม่ค่อยพอใจคนที่ไม่ไค้ตั้งใจนัก จนบางครั้งถึงกับเข้าไปต่อว่าตรงๆ  นี่เองเป็นที่มาของฉายา ' นางปิศาจ ' แล้วไฉนนางปิศาจที่แสนจะจริงจังผู้นี้กลับเงอะๆงะๆราวกับดาราใหม่ !? ไม่มีใครที่จะรู้หรอก จะมีก็แต่เพียงหัวใจของเจ้าตัวเท่านั้นที่รู้ ทุกครั้งเพ็ญศรียังควบคุมความประหม่าไว้ได้ ด้วยทุกเทปที่เคยถ่าย ' เขา '  คนนั้นจะทำหน้าที่เป็นผู้กำกับเวที แต่วันนี้ตากล้องที่เคยประจำการเกิดท้องเสียอย่างกะทันหัน และนั่นทำให้ ' เขา '  คนที่เธอแอบหลงใหลอาสาทำหน้าที่แทน แค่คิดลมก็แทบใส่ ... แค่นึกก็ร้อนผ่าวไปทั้งหน้า เบื้องหลังกล้องตัวนั้น เขากำลังจ้องมองเธอ ... จ้องจับทุกอากัปกิริยา " เพ็ญ แกเป็นอะไรยะวันนี้ "  เพื่อนดาราถามขณะรับประทานอาหารที่ข้างล่างของห้องส่ง " เป็นอะไร ? ฉันเป็นอะไรเหรอเจี๊ยบ ? " คนมีความรักแสร้งตีหน้าเซ่อ " อะไรซะล่ะยะ ได้ข่าวว่าถ่ายเทปแค่ไม่ถึงสิบนาที เล่นไปซะ 8 - 9 เทค " เป็นคำบอกของเพื่อนสาวที่ชื่อเจี๊ยบ ป่านนี้ข่าวที่ว่าคงลือไปทั่วทั้งตึกแล้ว " ก็ ... ก็ไม่มีอะไรหรอก มันไม่ค่อยมีสมาธิน่ะเลยหลุดๆไปบ้าง " เพ็ญศรีไม่ยอมบอกสาเหตุที่แท้จริง " เอ ... แปลก นางปิศาจของช่อง 4 ที่ไม่เคยผิดพลาดกลับบอกว่าไม่มีสมาธิ ... มันเรื่องอะไรกันนะ " เพื่อนสาวรำพึงแถมยังพูดฉายาให้เจ้าตัวได้ยินอีกต่างหาก " หรือว่า ... ฮั่นแน่ ! "  คิดไปคิดมาอยู่ดีๆก็ทำเหมือนนึกได้พร้อมกับส่งสายตาเจ้าเล่ห์มายังพิธีกรสาว " อะไร ! อะไรยะ !? " เพ็ญศรี บุษยมาสสะดุ้ง นี่เพื่อนเธอเดาเหตุการณ์ออกอย่างนั้นหรือ " หรือว่าที่ไม่มีสมาธิก็เพราะเรื่องหัวใจยะ ? " โป๊ะเช๊ะเข้าให้ " ไม่ ... ไม่แฟน ... อะไรกัน ไม่มี ... ฉันไม่เคย ไม่มีแฟนไม่เคยนะ " เฮ้อ นี่แหละหนาสาวซื่อไม่เคยรัก พอถูกถามก็อายจนหน้าแดงก่ำ ปฏิเสธจนลิ้นแทบจะพันกัน หาได้รู้ไม่ว่ายิ่งปฏิเสธเท่าใดก็ยิ่งเป็นการแสดงออกถึงความในเท่านั้น ... เหมือนเจี๊ยบผู้เพื่อนในตอนนี้ที่หัวร่อจนเกือบตกเก้าอี้ " ฮ่ะๆๆๆ โอย .... เอาล่ะๆ ทำไมเธอไม่มาปรึกษาฉันยะ " เพื่อนผู้อารีถามหลังจากเพลาการหัวเราะลงได้บ้าง คำกล่าวของเพื่อนรักประดุจชี้ทางสว่างให้แก่หญิงสาว ใช่ ! หากปรึกษาเพื่อนเกลอผู้นี้อาจมีทางออกที่ดี บางครั้งอาจจะดีกว่าไปนั่งดูหมอดูไพ่ที่บอกให้ทำตัวอ่อนหวานอ่อนโยน แต่ทำยังไงกลับไม่ยักบอกถึงวิธีการ หากปรึกษา ' เจี๊ยบ ' ผู้เคยผ่านประสบการณ์เรื่องรักๆใคร่ๆมาแล้วอาจจะได้คำแนะนำที่ดีกว่า " เจี๊ยบ ... คือว่า ... เอ่อ ... " ถึงตัดสินใจแล้วแต่ก็ยังพูดยากอยู่ดี ดูเหมือนนิสัยเถรตรงขวานผ่าซากจะหายหดไปจนหมด " เอ้า มีอะไรก็ว่ามาสิยะ รับรองไม่ไปบอกใครหรอก "  เพื่อนสนิทพูดกลั้วหัวเราะ ได้ยินประโยคดังกล่าวกอปรกับความเชื่อใจในตัวเพื่อนทำให้เธอตัดสินเล่าเรื่องจนหมดเปลือก จะเว้นไว้บ้างก็แต่เรื่องที่ไปดูมดดูหมอเท่านั้นเพราะหญิงสาวเองก็ไม่อยากถูกเพื่อนตราหน้าว่าเป็นพวกงมงายพึ่งพาไสยศาสตร์เวทย์มนตร์ " อืมมมม ... แต่คนที่เธอชอบ ... คุณประวิตรน่ะแม้จะเก่ง ทำงานได้หลากหลายแต่ดูจะเป็นคนที่เฉยๆ เหมือนไม่ค่อยจะสนใจเรื่องรักๆใคร่ๆนะ "  ผู้เพื่อนทำท่าตรึกตรองหลังจากได้ฟังเรื่องจนจบ ใช่ ' ประวิตร ' คือชายหนุ่มที่เพ็ญศรีชอบ อาจเพราะเป็นคนที่ไม่ค่อยพูดมาก อีกทั้งยังเก่งในหลายๆด้าน ด้วยเหตุนี้จึงทำให้เธอถูกใจมากมายนัก ปัญหาก็คือสุภาพสตรีอย่างเธอคงไม่เหมาะอย่างยิ่งที่จะเป็นฝ่ายรุก  เช่นนั้นมีเพียงหนทางเดียว นั่นคือเธอต้องเป็นฝ่ายทำให้เขาประทับใจ ... ประทับใจอย่างยิ่งยวดและต้องมากพอที่จะทำให้หนุ่มอย่างเขาเปิดเกมจีบเธอ แล้วนิสัยอย่างเธอน่ะหรือ ใครเล่าจะมาหลงใหลสนใจ ? นี่จึงเป็นที่มาของปัญหาว่าเธอจะอ่อนหวานอ่อนโยนตามแบบสุภาพสตรีได้อย่างไร ... ไพ่ทาโรต์ของหมอดูลวงโลกนั่นก็ได้แต่พูดรวมๆไม่เห็นบอกวิธีสักนิด เพื่อนเธอ ... เจี๊ยบ ดูท่าจะพึ่งพาได้มากกว่าแม่หมอดูหน้าอ่อนนั่น " แล้วต้องทำยังไงบ้างล่ะแนะนำหน่อยสิเจี๊ยบ "  ในที่สุดเพ็ญศรีจึงตัดสินใจขอความช่วยเหลือจากเพื่อนเกลอ " เอ ... เอายังไงดี เอาอย่างนี้ขั้นแรกเธอน่ะต้องเปลี่ยนลุคก่อน ต่อจากนั้นก็ ... "  คำแนะนำมาทันใจตามด้วยแผนการที่กระซิบกระซาบราวกับเป็นความลับระดับชาติยังไงยังงั้น ************************** เบื้องหน้าของเพ็ญศรี ผู้ประกาศข่าวและพิธีกรชื่อดังในตอนนี้ก็คือห้างฯหรูหราใจกลางเมือง ที่สำคัญและเป็นลักษณะเด่นของห้างสรรพสินค้าที่นี่ก็คือ ความไฮโซและราคาสินค้าที่แพงสุดกู่ ด้วยเหตุดังกล่าวจึงทำให้ห้างฯนี้ถูกเรียกว่า ' ห้างผีหลอก ' นั่นคือไม่ค่อยมีคนมาซื้อสินค้าเท่าใดนัก จะมีก็เพียงพนักงานขายที่ว่างงานเสียจนแอบนั่งจับกลุ่มคุยกันตามซอกหลืบของชั้นวางสินค้า แต่ตอนนี้แม้เพ็ญศรี บุษยมาสจะรู้สึกอึดอัดกับความฟุ่มเฟือยและไร้ความจำเป็นโดยใช่เหตุสำหรับการที่จะต้องซื้อเครื่องทรงต่างๆที่ราคาแพงระยับแต่กระนั้นเธอก็ถูกที่ปรึกษาส่วนตัว ' เจี๊ยบ ' ลากมาจนได้ " จะดีจริงๆหรือเจี๊ยบ แต่ละชุดที่เธอเลือกให้น่ะแพงทั้งนั้นเลยนะ " พิธีกรชื่อดังที่ตอนนี้พรางตัวด้วยแว่นสีชาบ่นอุบอิบกับเพื่อน บัตรเครดิตของเธอถูกรูดเงินหมดไปหลายด้วยความจำยอม " ดีสิจ๊ะ ดีแน่นอน เชื่อมือแม่สื่อเจี๊ยบคนนี้เถอะ รับรองอีตาประวิตร ... หรือแม้แต่หนุ่มน้อยหนุ่มใหญ่ในห้องส่งน่ะต้องเหลียวหลังมองเธอกันคอบิดคอเบี้ยวเลย เชื่อสิ แล้วยังไงก็คงดีกว่าชุดเธอตอนนี้แน่ย่ะ  "  จอมวางแผนคุยโว แถมยังพูดเหน็บเสื้อยืดกางเกงยีนส์ของเพ็ญอีกต่างหาก " แล้วจะให้ฉันใส่ชุดใหม่นี่ไปอวดคุณประวิตรวันไหนล่ะ วันจันทร์นี้เลยไหม "  ดาราพิธีกรถามถึงแผนการ " วันจันทร์อาจจะเร็วไป ... เอาไว้ใส่วันที่จะเดทเลยดีกว่า " เจี๊ยบรำพึงขณะที่ทำท่าครุ่นคิด " เพ็ญต้องหาโอกาสคุยกับตาประวิตร ทำทีขอนัดกินข้าวกันตอนวันเสาร์ไง เธอว่างไม่ใช่เหรอวันเสาร์น่ะ " คนวางแผนยักคิ้วอย่างเจ้าเล่ห์ " เฮ้ย ! ต้องไปสองต่อสองรึเปล่า ? " เพ็ญศรีหน้าแดงก่ำขึ้นมาทันที " ลุยไปเลย สองต่อสองก็สองต่อสองสิ ... ยังไงผู้ชายน่ะถ้าได้ไปกับดารานี่เขาก็จะรู้สึกยืดอยู่แล้ว รับรองโอ.เค.แน่ๆ " เจี๊ยบให้ความเชื่อมั่นขณะทั้งสองกำลังเดินออกจากห้างสรรพสินค้าสู่บาทวิถีริมถนน " อย่างนั้นมันก็เป็น ' เดท ' น่ะสิ " ดาราสาวถามเสียงกระซิบ ใบหน้าทั้งตื่นเต้นทั้งเขินอาย " เดทก็เดทสิ ... เชื่อฉันเถอะ งานนี้ด้านได้อายอดนะจ๊ะ " คำพูดของที่ปรึกษาทำเอาเพ็ญศรีต้องรวบรวมความกล้าทีเดียว " แต่ ... เวลาเขาเดทกันต้องทำยังไงบ้างน่ะ แถมฉันเองก็ไม่ค่อยเป็นผู้หญิงเท่าไรนะ "  นั่นคือข้อกังวลของเธอ " ก็ทำอย่างที่ฉันบอกไงล่ะ ทำตัวให้สมหญิงเข้าไว้ แล้วจะไปเดทที่ไหนบ้างเดี๋ยวเจ๊วางแผนให้ รับรองแจ๋ว "  เสนาธิการประจำตัวยืนยันว่าแผนของตนเองนั้นได้ผลแน่นอน " จริงๆนะ " เพ็ญศรี บุษยมาสพูดอ่อยๆด้วยไม่ค่อยมั่นใจ " รับรอง " แม่ศิราณีให้คำมั่น แต่ทั้งสองยังไม่ทันคุยหรือวางแผนอะไรกันต่อก็ได้ยินเสียงเอะอะจากร้านค้าข้างหน้า เพล้ง ! โครม ! เสียงข้าวของบางอย่างแตกกระจายตามด้วยของหนักปะทะกับพื้นแรงๆ ยังไม่ทันที่สองสาวประจำช่องสี่จะตั้งคำถามในใจ คำตอบก็โผล่ออกมาจากคูหาห้องของต้นเสียง หญิงสาวนางหนึ่ง อายุอานามคงราวๆเดียวกับเพ็ญศรี เธอถอยหลังกระเซอะกระเซิงออกมาจากร้านค้า ผมเผ้ารุงรัง ใบหน้ามีรอยฟกช้ำ ส่วนเสื้อผ้ายับยู่ยี่ " พี่ อย่าทำฉันเลย ฉันกลัวแล้ว " หญิงสาวปริศนายกมือไหว้ปะหลกๆ น้ำตานองหน้า "  เอาเงินมาสิวะ ! " เจ้าของร่างที่สาวกระเซอะกระเซิงยกมือไหว้ด้วยความกลัวปรากฏโฉม และนั่นก็คือชายร่างใหญ่หนวดเคราเฟิ้ม กลิ่นสุราฟุ้งไปทั่วทั้งตัว " ฉันให้พี่ไปหมดแล้ว " หญิงสาวพยายามบอกทั้งที่ปากคอสั่น เธอคงเจ็บปวดที่โดนทำร้าย ... เจ็บทั้งกาย แต่ที่เจ็บกว่าก็คือ ' ใจ ' " ถุด ! ไม่เชื่อโว้ย ! เอามา ! " ชายผู้กักขฬะถ่มน้ำลายรดพื้นพร้อมกับย่างสามขุมเข้าใกล้หญิงเคราะห์ร้ายโดยไม่สนใจไทยมุงที่ได้แต่ยืนดู " หยุดนะ ! จะทำอะไรน่ะ !? " เพ็ญศรี บุษยมาสตะโกนออกมา แม้หญิงสาวจะไม่รู้ต้นสายปลายเหตุและความสัมพันธ์ของคนทั้งสองแต่เธอก็ไม่อาจอดกลั้นที่จะเข้าไปขวางได้ โดยเฉพาะคนที่ถูกรังแกเป็นเพียงผู้หญิงตัวเล็กๆเท่านั้น ! " ใครวะ ? อย่ามายุ่งเรื่องของผัวเมีย !  " คนขี้เมาคำรามใส่ เพ็ญศรีถึงกับต้องถอยหลังไปครึ่งก้าว " ทำไมต้องรุนแรงกันด้วย พูดกันดีๆก็ได้ " แต่ถึงอย่างนั้นพิธีกรช่องสี่ก็ยังตวาดแหวสวนออกไป " เฮอะ ! ถ้าพูดดีๆแล้วมันให้เงินก็ดีสิวะ ! รึอยากจะโดนด้วย !? "  ว่าแล้วชายขี้เมาก็เงื้อมือขึ้นสูง ทำท่าเหมือนจะฟาดฝ่ามือลงมายังเพ็ญศรี " คุณตำรวจคะทางนี้ค่ะ " เสียงใครคนหนึ่งพูดขึ้น เจ้าคนทรามผู้ร่ำสุราถึงกับทำหน้าเลิ่กลั่กก่อนที่จะรีบเดินแหวกฝูงชนหนีออกจากที่ตรงนั้น เพ็ญศรีถึงกับหายใจโล่ง เมื่อหันไปดูจึงพบว่าเจ้าของเสียงเมื่อครู่ก็คือยายเจี๊ยบ ... แน่นอนว่าไม่มีตำรวจอะไรนั่นหรอก อำกันซึ่งๆหน้า " ไปเถอะเพ็ญ คนมุงเยอะแล้ว " ว่าแล้วเจี๊ยบก็รีบจูงแขนพิธีกรสาวออกจากที่ตรงนั้นซึ่งเธอก็ไม่ได้ขัดขืนอะไร " ยายเพ็ญ ทีหลังอย่าไปยุ่งเรื่องชาวบ้านเขาเลยน่ะ ดูสิ ! เกือบต้องมาเจ็บตัวแล้ว แล้วก็เวลาอยู่ต่อหน้าคุณประวิตรน่ะอย่าทำเป็นเก่งอย่างนี้อีกล่ะ ผู้ชายเขาจะหนีหมด เฮ้อ ! "  เพื่อนผู้ได้รับการอุปโลกให้เป็นศิราณีประจำตัวพร่ำบ่นขณะจูงแขนของเพ็ญ ซึ่งหญิงสาวได้แต่พยักหน้าหงึกๆ ทว่าในใจของเพ็ญศรีนั้นกลับค้านคำเพื่อน ' ก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆกำลังเดือดร้อน ช่วยเขาหน่อยก็ไม่เหลือย่ากว่าแรงนี่นา ' ' เฮ้อ ... เป็นกุลสตรีนี่มันยากจริงหนอ ' แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 02:09:32 จากคุณ : Luckard - [ 29 พ.ค. 50 01:37:53 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เป็นไปตามที่คาด เพ็ญศรีใช้ข้ออ้างว่าต้องการปรึกษาคิวของเวทีรายการ ' เก็บข่าวตกหล่น '  ที่อยากจะเปลี่ยนการนำเสนอใหม่ ซึ่งประวิตรผู้ซึ่งทำหน้าที่กำกับเวทีโดยตรงก็ยินดีที่จะให้คำปรึกษาอย่างเต็มที่ หญิงสาวถึงกับลิงโลดใจและนัดชายหนุ่มในวันเสาร์ถัดจากนั้น แม้การเดทในครั้งนี้จะเกิดจากการปรึกษางาน แต่เพ็ญศรี บุษยมาสผู้มีฉายาเป็นนางปิศาจประจำสถานีก็อดที่จะแอบคิดฝันในใจไม่ได้ ' คุณประวิตรเขาอาจตอบตกลงเพราะเป็นตัวเราก็ได้ ' หรือ ' ดีไม่ดีบรรยากาศอาจไปได้สวยจนมีนัดครั้งต่อไป  ' ' หรืออาจถึงขั้นคบหากันเป็นแฟนก็ได้ ... กรี๊ดดดด ' และแล้ววันประหาร เอ้ย ! วันดีเดย์ก็มาถึง !! เขาและเธอ ... เพ็ญศรีและประวิตร ... สองต่อสอง ทั้งคู่นัดมาเจอกันที่หน้าห้างสรรพสินค้าใหญ่ใจกลางเมือง ตัวพิธีกรสาวนั้นพรางใบหน้าไว้ด้วยแว่นสีชาเช่นทุกครั้งแต่ที่ต่างจากวันที่มาซื้อของกับเพื่อนผู้เป็นที่ปรึกษานั่นก็คือ วันนี้เพ็ญศรีแต่งตัวด้วยชุดเสื้อแขนกระดิ่งสีขาว ส่วนกระโปรงนั้นเป็นสีชมพูอ่อนที่ขลิบชายด้วยดอกไม้เล็กๆรายรอบดูอ่อนหวานและแปลกตาเป็นที่สุด ชุดทั้งหมดนี้ยายเจี๊ยบเป็นผู้จัดสรรให้โดยกำชับไม่ให้ไปทำอะไรเปรอะเปื้อนให้เสียงานเสียท่าทีกุลสตรีที่ได้ฝึกซ้อมกันมาก่อนวันจริง " สวัสดีครับ รอนานไหมครับคุณเพ็ญ " เสียงทุ้มที่คุ้นหูดังจากเบื้องหลัง เพ็ญศรีหันไปทันที เมื่อเห็นว่าใช่ประวิตรเธอจึงยิ้มอย่างอ่อนหวานตามที่ได้เตี๊ยมไว้กับเพื่อนรัก ( จำไว้ยายเพ็ญ เฟริ์สอิมเพรสชั่น แรกเห็นที่น่าประทับใจจะสะกดผู้ชายให้อยู่มือ ) " โอ้โห ... " ผู้ที่เข้ามาทักร้องโหยาวเมื่อเห็นใบหน้าและท่าทางที่อ่อนหวานผิดธรรมดา " อะไรกันคะ คุณประวิตร ทำตาโตอย่างกับเห็นอะไรแปลกประหลาด " เพ็ญศรียิ้มน้อยๆพร้อมกับเอียงคอนิดๆถามชายหนุ่ม ท่าทางเหล่านี้ล้วนได้รับการฝึกฝนมาอย่างดีจากเทรนเนอร์ประจำตัว ... ก็ยายเจี๊ยบนั่นแหละ " อ๋อ ... ป .. เปล่าครับ คือวันนี้คุณเพ็ญดู ... เอ่อ ดูแปลกไปนะครับ " ท่าทีของประวิตรดูเขินอายเล็กน้อย ต่างจากทุกครั้งในห้องส่งของสถานีที่เห็นทำท่าเฉยๆ ( ถ้าสังเกตเห็นคุณประวิตรเกิดอายไม่ค่อยยอมสบตาเธอนะ โป๊ะเช๊ะเข้าให้ ! เขาสนใจเธอแล้ว ... ต่อจากนั้นก็เริ่มแผนขั้นต่อไปได้ ) เสียงเทรนเนอร์ก้องอยู่ในโสตสัมผัส แน่นอน จริงและได้ผลดังคำเพื่อนรัก ดูท่าทางประวิตรเขินจนไม่ค่อยยอมสบตากับเธอนัก แต่บางครั้งก็แอบสังเกตเห็นได้ว่าชายหนุ่มลอบมองเธออยู่บ่อยๆ โอ ... งานนี้ถ้าสำเร็จต้องเลี้ยงยายเจี๊ยบซะแล้ว ! ( แต่อย่าเหลิงจนเสียการณ์นะเพ็ญ ค่อยๆให้เขาสนใจเรา รุกทีละนิด ) แว่วเสียงเตือนสติของเพื่อนรักผู้มากประสบการณ์ " งั้นเราจะไปปรึกษางานที่ไหนกันดีล่ะคะ " หญิงสาวเข้าเรื่อง ทว่าแม้จะพยายามชักจูงการเดทครั้งนี้ให้ไปได้สวย แต่เธอก็พยายามทำตามคำบอกของเพื่อนอย่างเคร่งครัด ( อย่าทำตัวเป็นผู้นำเป็นอันขาด เพ็ญต้องจำเอาไว้ให้ดีว่าผู้ชายส่วนมากน่ะต้องการเป็นผู้นำแทบทั้งนั้น ) " เอ ... อย่างนั้นเราไปรับประทานอาหารกันดีไหมครับ ระหว่างนั้นจะได้ปรึกษางานไปด้วย " ประวิตรเสนอซึ่งเพ็ญศรีก็ตั้งใจที่จะตกลงอยู่แล้ว ใช่ ... เพ็ญศรี ดาราและพิธีกรสาวได้ร่วมมือกับเพื่อนซี้เพื่อวางแผนการเดทในวันนี้ไว้อย่างละเอียด อันดับแรกก็คือกินข้าวกลางวัน ต่อไปก็ชวนไปซื้อของ เสร็จแล้วก็ดูภาพยนตร์ หลังจากเสร็จสิ้นการดูหนังก็จะพอดีเวลาเย็นเลยชวนกันดินเนอร์ต่อ ... สุดท้ายก็ให้คุณประวิตรไปส่งที่บ้าน ต่อจากนั้นจะทำอะไรต่อก็ตามใจ เฮ้ย ! ไม่ใช่ๆ ไอ้ตอนท้ายนี่ยายเจี๊ยบมันใส่เข้ามาเอง ไม่มีหรอกเรื่องอย่างนั้น คนอย่างเธอแม้จะรักชอบใครสักเท่าไหนก็ต้องขอดูใจและทำตามประเพณีนิยมให้ถูกต้อง และถึงแม้จะวางแผนขั้นตอนการเดทไว้ดิบดีแต่กระนั้นสาวสวยประจำช่องสี่ก็ยังอดหนักใจไม่ได้ ไม่ใช่เรื่องที่จะค่อยๆโน้มน้าวให้ประวิตรอยู่ต่อกับเธออย่างไม่อึดอัดหรอก แต่เป็นเรื่องที่ต้องทำตัวให้อ่อนหวานสมกับเป็นกุลสตรีต่างหาก ... แค่คิดก็คันยุบยิบตามตัวแล้ว เฮ้อ ! แต่มาถึงขั้นนี้แล้วอย่างไรก็ต้องลุย ! ขั้นที่ 1 : อาหารกลางวัน หญิงสาวผู้เป็นทั้งพิธีกรและดาราประจำช่องสี่ของโทรทัศน์ไทยเมืองไทยถึงกับออกอาการเกร็งโดยไม่รู้ตัวเมื่อต้องพาตัวเองพร้อมชายผู้ที่แอบชอบสุดๆเข้ามารับประทานอาหารกลางวันในภัตราคารที่หรูหราแห่งนี้ร้ี้ ไม่น่าเชื่อว่าตั้งแต่เกิดมาจนเป็นดารานักแสดง เธอเคยเข้าสถานที่หรูหราเช่นนี้นับครั้งได้ นั่นเพราะทั้งวัน ทุกวันเพ็ญศรีได้แต่ทุ่มเทให้กับงานเท่านั้น กินก็ง่ายๆไม่ต้องเปลืองสตางค์ แต่ก็นั่นแหละด้วยอุปนิสัยเช่นที่ว่าทำให้ไม่ค่อยมีเพื่อนที่เป็นดาราด้วยกันนัก ส่วนเพื่อนร่วมงานคนอื่นก็ดูจะกลัวๆ ' นางปิศาจ ' เช่นเธอมากพอควร ซึ่งนั่นน่าจะเป็นผลพวงมาจากความเอาจริงเอาจังที่ต้องการให้งานออกมาเนี้ยบที่สุด แต่วันนี้นางปิศาจอย่างเพ็ญศรีผู้นี้กลับต้องแหกกฎตัวเองเข้าสู่ร้านอาหารที่หรูหราและสิ้นเปลืองไม่แพ้ชุดหวานแหววที่กำลังสวมใส่ ที่เป็นเช่นนี้นั่นเพราะ นางปิศาจผู้นี้กำลังเริ่มมีหัวใจดังเช่นมนุษย์ หัวใจแห่งรัก ! " เป็นอะไรครับคุณเพ็ญ " เสียงทุ้มหล่อของชายหนุ่มถามเล่นเอาหญิงสาวตื่นจากภวังค์ " เอ้อ ... ไม่มีอะไรหรอกค่ะ พอดีเพ็ญคิดเรื่องงานเพลินไปหน่อย " ดาราดังรีบตอบไม่ให้ชายหนุ่มจับไต๋ได้ว่าเธอนั่งเหม่อขณะที่อยู่กับเขา " โอ้โห ... คุณเพ็ญนี่เป็นคนที่จริงจังกับงานอย่างที่ใครๆเขาก็พูดกันจริงๆนะครับ "  คำพูดกลั้วหัวเราะจากคนที่หญิงสาวชอบ แต่ประโยคนั้นเล่นเอาเธอวาบที่สันหลัง ' ตายล่ะ ! ถ้าอย่างนั้นฉายงฉายาบ้าๆอนั่น คุณประวิตรก็รู้หมดน่ะสิ ... แล้วเขาจะคิดยังไงนะ '  นี่เป็นสิ่งที่เพ็ญศรี บุษยมาสกังวลมากที่สุด นั่นเพราะบรรดาข่าวลือ ข่าวร้ายๆที่เธอถูกนินทาอยู่เป็นประจำนั้นอาจจะเข้าหูของประวิตรบ้างไม่มากก็น้อย แต่ที่สำคัญกว่าก็คือ ... เขาคิดอย่างไรเมื่อได้ยินข่าวที่ว่า ? " แล้ว ... แล้วคุณประวิตรคิดว่าตัวเพ็ญเป็นยังไงล่ะคะ " กลั้นใจรวบรวมความกล้าถามออกไปจนได้ แต่เสียงงี้เบาเชียว " หา ? อะไรนะครับ ขอโทษทีพอดีผมไม่ได้ยินน่ะครับ " ประวิตรทำหน้างงๆ ด้วยเพราะเขาแทบไม่ได้ยินเสียงของหล่อน " เอ่อ ... อ่า ... " ตายล่ะ เมื่อกี้รวมความกล้าพูดออกไปแล้ว จะให้รวบรวมแล้วพูดใหม่มันยากนะคะคุณ " หมายถึง รายการเก็บข่าวตกหล่นรูปแบบใหม่ที่เพ็ญคิดขึ้นน่ะค่ะ เป็นยังไงบ้างคะ " โธ่ถัง ! สุดท้ายก็ไพล่ไปเรื่องงานที่พึ่งจะคุยกันเสร็จไปตั้งแต่ก่อนเริ่มรับประทานอาหาร " อ๋อ ... ก็ดีครับ ผมคิดว่าน่าสนใจมาก สมกับเป็นรูปแบบใหม่ที่คุณเพ็ญเป็นคนต้นคิดเลยล่ะ ว่าแต่ผมเห็นคุณยังรับประทานอาหารได้น้อยอยู่เลย ... ยังไงผมว่าคุณเพ็ญรับประทานจนหมดแล้วค่อยคุยก็ได้ครับ " ชายหนุ่มชวนหญิงสาวให้กินข้าวต่อด้วยความเกรงใจ เนื่องเพราะเห็นว่าเธอยังกินข้าวได้น้อยมากๆ " ค่ะ " พิธีกรชื่อดังตอบสั้นๆก่อนรับประทานอาหารเงียบๆ เธอกำลังสะสมความกล้าอีกครั้ง ' โธ่ ... คุณประวิตรคะ จริงๆแล้วเพ็ญกินข้าวเร็วนะจะบอกให้ ... แต่ที่ช้านี่ก็เพราะเชื่อยายเจี๊ยบหรอกค่ะ ' เพ็ญศรี บุษยมาสคิดในใจไปพลางเคี้ยวข้าวไปพลาง ใช่ ... แม้แต่การกินข้าวเพื่อนผู้เป็นยอดศิราณียังอุตส่าห์วางแผนการปฏิบัติตัวไว้ด้วย ( ยายเพ็ญ เวลากินข้าวน่ะนะ เธอต้องสำรวมให้ดี จะมากินแบบที่กินกับฉันไม่ได้เชียว มีอย่างเรอะ ! เคี้ยวข้าวเต็มปากตุ้ยๆ เป็นผู้หญิงยิงเรือน่ะต้องตักข้าวแค่พอดีคำ จะกินเสียงดังก็ไม่ได้ สูดน้ำแกงซู้ดๆก็ไม่ได้ จำไว้นะยะ ) ( ส่วนเวลาจับช้อนจับส้อมก็ต้องให้มันเข้าท่าเข้าทาง แขนศอกน่ะอย่าไปกางเป็นนกเป็นเป็ด มันดูไม่ดี ! อ้อ ! แล้วอย่าไปกลืนข้าวเร็วนัก เคี้ยวให้มันนานๆ บางครั้งแสร้งเอาผ้าสำหรับเช็ดขึ้นมาซับริมฝีปากบ้างจะดูดีไม่น้อย ) ( เฮ้ย ! ยายเพ็ญ ฉันบอกว่าให้ซับเบาๆ นี่เธอเล่นเอาผ้าถูๆเลยเรอะ ไม่เอาๆ เฮ้อ ! เวรกรรมของคนสอนวุ้ย )   ( ที่สำคัญถ้ามีข้าวอยู่ในปากนะ อย่าไปอ้าปากคุยเหมือนตอนอยู่กับฉันล่ะ เธอน่ะบางทีอ้าซะกว้าง เห็นหมดว่ากินอะไรอยู่ แหวะ ! อ้อ ... ถ้าทำได้ตามนี้ รับรองคุณประวิตรต้องเห็นว่าเธอเป็นคนอ่อนหวาน กุลสตรีอย่างแน่นอน เชื่อเจ๊ดัน ) การเดทขั้นแรกในวันนี้แม้เพ็ญศรีจะมีความสุขมากมายเพราะได้อยู่กับชายคนที่แอบหลงรัก แต่กระนั้นหญิงสาวเองก็ยังไม่รู้สึกสุขีเต็มร้อย นั่นก็เพราะ ' โธ่ ... จะไม่ไหวแล้วนะ ทำไมกินข้าวแบบผู้หญิงกุลสตรีถึงยากอย่างนี้ฟะ ' '  ฮึ่ย ! อิ่มก็ได้ ไม่กงไม่กินมันแล้ว ! ' เพ็ญศรีตัดสินใจวางช้อนส้อมลงก่อนที่จะเอาผ้าขึ้นซับริมฝีปากเบาๆเหมือนที่ได้ฝึกมา " คุณเพ็ญอิ่มแล้วเหรอครับ กินน้อยจังหรือว่ากำลังไดเอ็ท ? " ประวิตรถามเมื่อสังเกตได้ถึงปริมาณอาหารที่น้อยเกินควรสำหรับหญิงสาว " ค่ะ " ผู้เป็นดาราตอบเบาๆ ตอนนี้หัวสมองของเธอกำลังคิดดำเนินการตามแผนในขั้นต่อไป ( เพ็ญเอ๋ย ... จะให้เดทครั้งแรกจบลงแค่กินข้าวคุยเรื่องงานไม่ได้นะยะ เธอต้องแสดงให้คุณประวิตรรู้ ... หรือสงสัยว่าเธอน่ะกำลังสนอกสนใจเขาอยู่ ) ( ดังนั้นเธอต้องชวนเขาไปต่อให้ได้ ... เช่นชวนไปซื้อของที่ห้างฯด้วยกัน คืออย่างน้อยก็เพื่อยืดเวลาที่อยู่กันสองคนให้ยาวออกไปอีกจะได้มีโอกาสมากขึ้นยังไงล่ะ เข้าใจนะยะ ) " เข้าใจย่ะ " " หืม ? คุณเพ็ญว่าอะไรนะครับ " ชายหนุ่มถามพร้อมเลิกคิ้วด้วยความสงสัยที่ได้ยินคำพูดหลุดปากแปลกๆจากคู่สนทนา " ป ... เปล่า ไม่มีอะไรค่ะ อย่า ... อย่าใส่ใจเลย " ดาราสาวร้อนวาบที่ใบหน้า เธอเผลอตอบยายเจี๊ยบที่อยู่ในห้วงความทรงจำด้วยการหลุดปากพูดออกมา " ว่าแต่ เดี๋ยว ... เดี๋ยวเพ็ญจะไปซื้อของน่ะค่ะ " เอาล่ะ นี่คือการโยนหินถามทางสู่ขั้นต่อไป " เหรอครับ " ชายหนุ่มตอบเฉยๆพลางใช้ช้อนเขี่ยเศษผักชีในจานข้าวเล่น        ' ง่ะ ไม่สนใจเลยเหรอ ... ตานี่บุคลิกเฉยชาจริงๆด้วย '  หญิงสาวรีบคิดหาวิธีต่อไปทันที เธอไม่อยากให้มันจบลงแค่การรับประทานอาหารกลางวัน ... จะอ้างเรื่องปรึกษางานก็ไม่ได้เพราะเสร็จสรรพไปตั้งแต่ก่อนกิน ... ทำอย่างไรดีล่ะที่จะชวนเขาได้อย่างเนียนๆ " คุณประวิตรคะ คือเพ็ญจะไปซื้อของน่ะค่ะ ไม่ทราบว่าคุณประวิตรว่างไหมคะ เพ็ญอยากจะชวนคุณไปด้วย " ' ปัดโธ่ ... นี่มันชวนโต้งๆนี่นา ไม่เห็นจะเนียนตรงไหน ' " อ๋อ ได้สิครับ ผมว่างอยู่พอดี งั้นเดี๋ยวเราเช็คบิลแล้วไปกันเลยดีกว่าครับ " หนุ่มผู้กำกับเวทีตอบตกลงพร้อมกับลุกขึ้นไปจ่ายค่าอาหาร ตรงจุดนี้ขลุกขลักนิดหน่อยเพราะทั้งคู่เกิดอาการแย่งกันเป็นเจ้ามือแต่สุดท้ายสงครามเล็กๆก็สงบลงด้วยอเมริกันแชร์ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 02:16:56 จากคุณ : Luckard - [ 29 พ.ค. 50 01:41:45 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ขั้นที่ 2 : เดินห้างฯ ในที่สุดแผนเลเวล 2 หรือขั้นลำดับต่อไปตามแผนการของยายเจี๊ยบ สุดยอดแห่งศิราณีก็ได้ฤกษ์ปฏิบัติการจนได้ เบื้องขวาของหญิงสาวผู้เป็นทั้งดาราและพิธีกรชื่อดังนั้นก็คือ ' ประวิตร ' ผู้ซึ่งทำงานอยู่ที่เดียวกับตัวเธอ ต่างกันที่เธอคือ ' เบื้องหน้า ' ส่วนเขาคือ ' เบื้องหลัง ' แต่ใครจะหน้าใครจะหลังนั้นไม่สำคัญ ... ที่สำคัญก็คือตอนนี้ได้อยู่ ' เคียงข้างกัน ' มากกว่า " จะซื้ออะไรหรือครับ " ชายหนุ่มหันมาถามหญิงสาว " ว่าจะไปเลือกเสื้อสักชุดน่ะค่ะ " เพ็ญศรีตอบพลางนึกทบทวนคำเตือนต่างๆที่ได้รับฟังจากเพื่อนซี้ ( ยายเพ็ญ ถ้าได้เดินห้างฯนะ เธอจะซื้อของอะไรน่ะฉันไม่ว่า ขออย่างเดียวเถอะ ... อย่าไปบ่นเรื่องราคามากนัก เมื่อกี้ตอนที่เราไปเลือกชุดเธอด้วยกัน ฉันอายแทบแทรกแผ่นดินหนี ก็เธอเล่นต่อราคามันกลางห้างฯ ... ถ้าไม่ซื้อก็อย่าไปต่อราคาเลย ในห้างฯอย่างนี้น่ะต่อไม่ได้หรอก ) ( ที่สำคัญนะยายเพ็ญ เธออย่าได้เลือกนาน เดินดูโน่นดูนี่นานเดี๋ยวคุณประวิตรเขาจะเมื่อย จะเบื่อเอา ไว้ถ้าเป็นแฟนกันก่อนค่อยเลือกนานๆได้  ) " คุณเพ็ญศรีครับ คุณเพ็ญศรี " เสียงเรียกของประวิตรทำเอาดาราพิธีกรรายการ ' เก็บข่าวตกหล่น ' ตื่นจากห้วงคำนึง " คะ ? " หญิงสาวมองหน้าคนที่เรียกเธอ ... หรือนั่นก็คือคนที่เธอแอบหลงใหล " ถึงแผนกเสื้อผ้าสุภาพสตรีแล้วครับ คุณเพ็ญเป็นอะไรหรือเปล่า วันนี้ดูเหม่อๆไม่สมกับเป็นคุณเพ็ญเลยครับ " ชายหนุ่มถามด้วยความห่วงใย อันที่จริงเธอก็ควรจะปลื้มใจอยู่หรอก ติดแต่คำว่า ' ไม่สมกับเป็นคุณเพ็ญ '  นี่มันหมายความว่ายังไงหว่า ? " ขอบคุณค่ะ " แต่ยังไงก็ต้องเก็บความสงสัยไว้ก่อน พิธีกรสาวจึงเดินเข้าไปทำทีเลือกซื้อสินค้าโดยมีชายหนุ่มยืนมองอยู่ใกล้ๆ ' หา ? แพงชะมัดเลยแฮะ ชุดบ้าอะไรนี่ !? ' เพ็ญศรี บุษยมาสบ่นดังๆในใจ จริงๆแล้วเธอแทบไม่มีชุดราคาแพงอย่างนี้เป็นสมบัติส่วนตัวเลย ไอ้ชุดสวยๆแพงๆที่ใส่ออกทีวีนั่นก็เป็นชุดของผู้อุปถัมภ์รายการ ( ที่จะได้โฆษณาไปในตัว ) ทั้งนั้น ใส่เสร็จ บันทึกเทปเสร็จเขาก็เอาคืนไปหมด ' ไม่ได้ ... บ่นไม่ได้ เดี๋ยวดูไม่ดี ' เพ็ญศรีพยายามนึกถึงคำเตือนของเพื่อนรัก เธอเดินด้วยสีหน้ายิ้มละไมดูนั่นดูนี่ด้วยท่าทางกุลสตรีที่สุดเท่าที่จะเค้นออกมาได้ " อุ๊ย ! นั่นใช่เพ็ญศรีหรือเปล่า " เสียงใครคนหนึ่งดูเหมือนจะเป็นเด็กสาววัยรุ่นที่ยืนดูเสื้อเยื้องๆกับพิธีกรคนดัง " เพ็ญศรีไหนยะหล่อน " เพื่อนชายที่ดูท่าทางตุ้งติ้งถามกลับ " ก็เพ็ญศรี บุษยมาส พิธีกรรายการเก็บข่าวตกหล่นของช่องสี่ไงล่ะ " คนแรกตอบ " ไหนๆ ว้าย ! จริงๆด้วยสิ ! " แต๋วคนนั้นหันมามองแล้วทำท่าตื่นเต้นสุดขีด ประมาณว่าถ้ามีหน่วยวัดล่ะก็ คงตื่นเต้นราวๆสักสิบหน่วยแต่คุณเธอแสดงท่าทางโอเวอร์ออกมาเสียร้อยหน่วย ถึงตอนนี้เจ้าตัวที่เป็นดาราดังเริ่มรู้สึกอึดอัด ดูเหมือนแว่นสีชาที่เตรียมมาเพื่อพรางตาจะไร้ประโยชน์ " นี่ ... พวกหล่อน เพ็ญศรีตัวจริงล่ะเธอ " ผู้ชายไม้ป่าหันไปเรียกบรรดาเพื่อนคนอื่นที่กำลังเลือกดูสินค้าอยู่ เสียงของพ่อคุณ ( แม่คุณ ? ) ดังใช่ย่อย ถึงตอนนี้ใครๆที่เดินแถวๆนั้นต่างพากันสนใจ ' ตายล่ะ ... ตอนนี้เรากำลังถูกทุกคนรุมมอง แล้วอย่างนี้จะเดทกับคุณประวิตรยังไงฟะ '  หญิงสาวเหงื่อแตก สมองพยายามเค้นหาวิธีรับมือกับสถานการณ์ที่กำลังเกิดขึ้น ... แน่นอนว่ายัยเจี๊ยบผู้เป็นศิราณีก็ไม่ได้วางแผนเผื่อภาวะเช่นนี้ไว้ด้วย " อุ๊ย ! " เพ็ญศรี บุษยมาสสะดุ้งเมื่อรู้สึกว่ามือของเธอถูกใครบางคนจับแน่น " คุณเพ็ญ อยู่ตรงนี้นานไม่ดีแน่ เรารีบหนีกันเถอะ " เจ้าของเสียงทุ้มข้างหู อัศวินขี่ม้าขาวของเธอเอง ' คุณประวิตร ' ยังไม่ทันที่พิธีกรหญิงประจำช่องสี่จะตอบเช่นไร เธอก็รู้สึกถึงแรงจากมือหยาบใหญ่ที่กำลังดึงให้ออกจากที่ตรงนั้น ที่ซึ่งไทยมุงเริ่มมีเยอะมากขึ้นเรื่อยๆ เพ็ญศรี บุษยมาสได้แต่ก้าวเท้าพาตัวตามหลังชายหนุ่ม คลองจักษุของเธอนั้นไม่อาจเห็นภาพอื่นใดได้อีก มีเพียงภาพแผ่นหลังที่กว้างราวกับสามารถปกป้องภยันตรายทุกอย่างที่จะเข้ามาทำร้ายตัวเธอ นอกจากนั้นดูเหมือนว่าเส้นประสาทสัมผัสทั่วร่างของพิธีกรสาวจะไปกระจุกตัวรวมกันอยู่ที่มือ มือที่คุณประวิตรกำลังจูงจับ ! โอ ... นี่หรือคือการได้จูงมือกับคนที่เรารัก มันช่างอบอุ่นและน่าตื่นเต้นเสียนี่กระไร ถึงแม้จะไม่ใช่จูงมือในสภาวการณ์ปกติก็เถอะ " คุณเพ็ญครับ ที่นี่คงปลอดภัยแล้วล่ะ " ประวิตรบอกพลางยืนหอบแฮ่กๆ ขณะนี้ทั้งสองเดินอยู่ในส่วนของห้างฯที่ขายพวกเฟอร์นิเจอร์ ซึ่งตรงจุดนี้ผู้คนดูจะบางตากว่าทุกที่ " ค่ะ ขอบคุณมากนะคะ ไม่อย่างนั้นเพ็ญเองก็ไม่รู้จะทำยังไง " หญิงสาวตอบ ในใจยังนึกเสียดายที่ตอนนี้คุณประวิตรปล่อยมือจากการจูงเสียแล้ว " แต่ยังไงผมก็ต้องขอโทษคุณเพ็ญมากๆนะครับ " " ขอโทษเรื่องอะไรคะ " เพ็ญศรีทำหน้างงๆ " ก็เมื่อครู่ที่ผมจูงคุณออกมา ไม่รู้ว่าจะโดนไทยมุงถ่ายรูปไว้บ้างหรือเปล่า ...  ผมกลัวคุณเพ็ญเสียหายน่ะครับ " นั่นคือเหตุผลของชายหนุ่มผู้แสนดี ' อ๋อ ... ไม่เป็นไรหรอกค่ะ เพ็ญใส่แว่นพรางตัวไว้ อีกอย่างพวกเราก็วิ่งกันเร็วด้วย ถึงถ่ายไว้ก็คงไม่ชัดหรอกค่ะ ' นี่คือคำพูดที่ดาราสาวเตรียมจะบอกให้ชายหนุ่มหายกังวล แต่เธอยังไม่ทันพูดออกมา ( ถ้ามีโอกาส รุกเลยนะยะ การแสดงอะไรก็เรียนมาหมดแล้ว แสดงให้เขารู้ว่าสนใจไปเลย ) วาบคำแนะนำจากยายเจี๊ยบจอมบงการ ใช่ ... จากบรรยากาศตอนนี้ จากคำพูดของประวิตร หากต้องการให้เขารู้ความรู้สึกล่ะก็ ประโยคต่อไปควรจะเป็น ... ' ไม่เป็นไรค่ะ ถ้าเป็นคุณประวิตรล่ะก็ ... '  พร้อมกับทำท่าขวยอายด้วยการหลบตาสลับกับการลอบชำเลืองโดยที่ให้คุณประวิตรรู้ด้วยว่าแอบมอง " เอ่อ ... ไม่ ... ไม่เป็นไรค่ะ "  ปัดโธ่ ! วางแผนในใจเสียนานแต่กลับพูดออกมาไม่ได้เสียนี่ พูดได้แค่นี้เอง !? ' ก็นั่นไม่ใช่ตัวเรานี่ ... ไม่ไหวจริงๆ ขอโทษนะยายเจี๊ยบ เดี๋ยวค่อยเอาใหม่ในแผนขั้นต่อไปล่ะกัน ' " คุณเพ็ญเลยไม่ได้ซื้อของเลย " เป็นคำพูดของประวิตร " ค่ะ " เพ็ญศรีตอบได้แค่นี้เอง เฮ้อ ...  นางปิศาจที่เคยมีความมั่นใจตัวเองสูงหายไปไหนหมดนะ " แล้วคุณเพ็ญอยากไปไหนต่อไหมล่ะครับ ผมว่างทั้งวันพอดี " ชายหนุ่มบอก คล้ายจะเป็นการปลอบใจจากการที่ดาราสาวไม่ได้ซื้อของตามที่ได้ตั้งใจ เยส ! พอดีเลย โอกาสอย่างนี้หาไม่ได้อีกแล้ว ... ต้องเดินแผนขั้นต่อไป " เพ็ญอยากดูหนังค่ะ " นั่นล่ะขั้นตอนที่ได้วางไว้ แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 02:26:11 จากคุณ : Luckard - [ 29 พ.ค. 50 01:43:24 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขั้นที่ 3 : โรงภาพยนตร์ เบื้องหน้าในระยะที่ห่างออกไปปรากฏเป็นจอสำหรับฉายภาพขนาดใหญ่ซึ่งตอนนี้กำลังเริ่มทำการฉายภาพยนตร์สยองขวัญเรื่องดัง ทว่าสมาธิในการรับชมของดาราสาวนั้นหาได้อยู่ที่จอภาพไม่ หากแต่หัวใจของเธอนั้นกลับไปจดจ่ออยู่กับคนที่นั่งอยู่ข้างๆ คุณประวิตรที่รักกำลังนั่งอยู่ข้างๆ ! เพ็ญศรี บุษยมาสไม่เป็นอันดูหนังเสียแล้ว เธอเหลือบลอบชำเลืองชายหนุ่มแทบจะทุกสิบวินาที ส่วนเจ้าตัวน่ะหรือ ฮึ ! ดูหนังไม่รู้เรื่อง ( ยายเพ็ญ ถ้าชวนคุณประวิตรเข้าไปในโรงหนังได้ล่ะก็ เวลาตื่นเต้นอาจจะทำเป็นตกใจแล้วเอื้อมมือไปจับมือเขาก็ได้นะ ฮิ ฮิ ) แว่วเสียงแนะนำจากเพื่อนสาว ถึงตอนนี้พิธีกรชื่อดังชักไม่มั่นใจคำแนะนำนี้เสียแล้ว เพราะไอ้ที่ต่อท้ายว่า ' ฮิ ฮิ ' นี่ไม่รู้ว่าพูดจริงหรือแกล้งแหย่กันแน่ ( แล้วเวลาดูหนังน่ะอย่าเอะอะวี้ดว้ายจนเสียมาดล่ะ ไม่งั้นไอ้ที่ฟอร์มทำตัวกุลสตรีจะเสียหมด ก็เธอน่ะดูหนังกับฉันทีไร เวลาหนังมันส์ๆขึ้นมา เธอเล่นเชียร์ยังกะเชียร์มวย ) นั่นเป็นอีกหนึ่งคำแนะนำที่เพ็ญศรีต้องคอยระวัง โธ่ ! การที่ต้องทำอะไรที่ไม่ใช่ตัวเองนี่มันลำบากแท้ๆ " เดี๋ยวนางเอกจะเข้าไปตามลูกในเมืองล่ะ " เสียงพูดของผู้ชายดังขึ้นจากเบาะด้านหลัง มันไม่ใช่เสียงค่อยๆที่ได้ยินกันเพียงแค่คู่สนทนา " หา ... จริงเหรอ ตามเข้าไปทำไมล่ะ เมืองน่ากลัวออกอย่างนั้น " เสียงผู้หญิงที่ดูเหมือนจะมาด้วยกันถาม แน่นอนว่าระดับเดซิเบลไม่ต่างกัน " นั่นสิ แล้วรู้ไหมว่าจริงๆแล้วเด็กนั่นเป็นแค่เด็กเก็บมาเลี้ยงล่ะ "  ประโยคต่อมาเล่นเอาทุกคนรอบๆรวมทั้งเพ็ญศรีและประวิตรหันขวับไปทางเจ้าของเสียง ซึ่งปรากฏเป็นคู่ชายหญิงวัยรุ่น ก็ประโยคเมื่อกี้เป็นการบอกเนื้อหาล่วงหน้า ( สปอยล์ : Spoil ) ของภาพยนตร์ ... ซึ่งจะทำให้อรรถรสนั้นสูญสิ้นเสียสนิท " อ้าว ! เป็นลูกเลี้ยงแล้วทำไมยังอุตส่าห์เข้าไปตามอีก โง่จริง ! แล้วอีตาแฟนนางเอกจะตามเข้าไปช่วยไหมนะ " เด็กสาววัยรุ่นไม่สนใจสายตาคนรอบข้าง เธอยังพูดเสียงระดับเดิม " เข้าไป ... เข้าไปกับตำรวจ โอ้โห ! รู้ไหมว่าตำรวจนั่นก็เป็นคนในเมืองอาถรรพ์นี่เหมือนกัน  " สปอยล์เต็มๆครับท่านพี่ ( สปอยล์หมายถึงการเล่าเรื่องล่วงหน้าซึ่งอาจทำให้อรรถรสในการรับชมสื่อนั้นๆด้อยค่าลง ) ตอนนี้สายตาหลายๆคนหันไปมองอีตานักพากย์ " พวกนี้นิสัยไม่ดีจริงๆ " ประวิตรบ่นเบาๆ ยังไม่วายเหลียวกลับไปดูหนุ่มสาวคู่นั้นที่ตอนนี้หยุดการพากย์หนังชั่วคราว เปลี่ยนเป็นหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมาพูดคุยโขมงโฉงเฉง ระดับเสียงเหมือนจะดังยิ่งกว่าเมื่อครู่นี้อีก ส่วนเด็กสาวที่มาคู่กันไม่ได้พูดคุยโทรศัพท์แต่หยิบขนมขบเคี้ยวขึ้นมากินเสียงดังกรอบแกรบ ' โอ ... สุดยอดจริงไอ้เด็กพวกนี้ ! ' ความร้อนปุดๆในหัวของเพ็ญศรีเริ่มทวีมากขึ้นทุกขณะ แท้จริงแล้วหลายต่อหลายครั้งที่เธอเจอพวก ' ผี ' ประจำโรงหนังเช่นนี้ และก็ทุกครั้งไปที่หญิงสาวลุกขึ้นไปต่อว่าหรือเรียกพนักงานเก็บตั๋วให้มาตักเตือนหรือเชิญออกจากโรง อ้าว ! ก็เธอไม่ใช่คนผิดนี่ ... สตางค์ก็เสียแล้ว ทำไมจะดูภาพยนตร์อย่างมีความสุขไม่ได้ !? ยิ่งกว่าอะไรทั้งนั้นก็คือ ตอนนี้ ... เวลานี้เป็นเวลาเดทอันมีค่าของเธอกับประวิตร มันเป็นเวลาที่ทรงค่าควรจำ แต่ดันมีเด็กเปรตสองคนนั่งอยู่บนหัวเธอ พากย์หนังโชว์ความรู้ไปพลางคุยโทรศัพท์ไปพลาง อีกคนเคี้ยวขนมถุงกรอบแกรบๆ ยิ่งคิดยิ่งเดือด ! นางปิศาจในตัวกำลังจะฉีกหน้ากากออกมาแล้ว !? แต่ ... ไม่ได้ๆ ขืนเอะอะโวยวายออกไปล่ะก็ ภาพพจน์กุลสตรีที่เรียบร้อยน่ารักที่เพียรพยายาม ' ที่จะเป็น ' จะมลายสูญไปหมด อย่างนั้นต้องอดทนไว้ เก็บไว้ก่อนๆ ... ฮึ่ม แฮ่ !   " อะไร ป้า ? มองอะไร ... มีปัญหารึเปล่า ? " เด็กสาวที่นั่งเคี้ยวขนมเมื่อครู่ร้องถามออกมา คงสังเกตเห็นว่าดาราสาวหันมาจ้องนานเป็นพิเศษ ที่สำคัญเด็กบ้านั่นดันเรียกเธอว่า ' ป้า ' เสียด้วยสิ " มีอะไรจ๊ะ ที่รัก " ดูเหมือนคู่หูที่มาด้วยกันจะคุยโทรศัพท์เสร็จแล้วและเข้ามาผสมโรงด้วย " ก็อีป้านี่น่ะสิ หันมามองน้องยังกับจะกินเลือดกินเนื้อ สายตาหาเรื่องน่ะ " น้ำเสียงออดอ้อนจากเด็กสาว ถึงตอนนี้ทุกคนในโรงเริ่มหันมามองเป็นจุดเดียว ' แล้วนี่จะทำอย่างไรดี ถ้าเป็นภาวะปกตินะ เด็กปากสิ้นกลิ่นน้ำนมแค่ตัวสองตัวน่ะไม่ครณามือหรอก ... แต่วันนี้คุณประวิตรอยู่ตรงนี้จะทำอะไรรุนแรงไม่ได้ ไม่อย่างนั้นภาพลักษณ์เรา ... โอย ทำไมซวยอย่างนี้นะที่ต้องมาเจอเด็กเปรตสองตัวนี้ ' นั่นคือความคิดของเพ็ญศรี ดาราผู้แสนซวย " มองทำไมป้า ? มีปัญหาเรอะ !? " น้ำเสียงอันแสนจะยียวนของหนุ่มวัยรุ่นที่ชะโงกหน้าเข้ามาใกล้ศีรษะเธอ ' กรอด ... ไอ้เด็กบ้า ' หญิงสาวเริ่มสุดแสนจะทน แต่ก่อนที่จะมีอะไรเกิดขึ้น ก็มีมือหยาบกร้านว่าอบอุ่นและแข็งแรงมาสัมผัสที่หลังมือเธอเบาๆ คุณประวิตร !? เพ็ญศรีหันไปก็พบกับสายตาที่มองมาด้วยความเป็นห่วง ทว่าแวบเดียวนั้นคลับคล้ายจะมีแววของความประหลาดใจแฝงอยู่เช่นเดียวกัน ? " เราไปกันเถอะค่ะ ยังไงก็ดูหนังไม่รู้เรื่องเสียแล้วล่ะ "  พิธีกรสาวกระซิบเบาๆก่อนที่จะลุกขึ้นพร้อมจูงมือชายหนุ่มออกมาโดยไม่รอฟังคำตอบ ที่หน้าโรงภาพยนตร์ทั้งสองเดินออกมาด้วยอารมณ์ที่ค่อนข้างเซ็งกับเรื่องที่เกิดขึ้น แต่อย่างไรเพ็ญศรีก็ยังรู้สึกเสียดายค่าตั๋วที่ต้องจ่ายไป ยังไงเสียเธอก็คิดว่าฝ่ายเธอนั้นไม่ใช่ผู้ผิดแน่ๆ " ทำไมคุณเพ็ญศรีถึงชวนผมออกมาล่ะครับ ก็เราไม่ได้เป็นฝ่ายผิดนี่ ? " ประวิตรถามดาราสาวที่ตอนนี้กลับมาใส่แว่นสีชาอีกครั้งถาม " ก็เพ็ญเป็นดารานี่คะ เพ็ญคิดว่ายังไงก็ไม่ควรไปมีเรื่องให้เป็นข่าว ยังไงภาพลักษณ์ดาราในสายตาประชาชนก็สำคัญน่ะค่ะ " นั่นเป็นเหตุผลที่ฟังขึ้นทีเดียว ทั้งที่ความจริงแล้วเธอไม่อยากต่อล้อต่อเถียงกับวัยรุ่นนั่นให้ชายคนที่เธอรักเห็น ซึ่งจะทำให้ภาพพจน์ที่สร้างมาอย่างดีเสียหายหมด " จริงด้วยสิครับ ถูกของคุณเพ็ญ " ประวิตรอุบอิบในคอเบาๆ " ว่าแต่คุณเพ็ญครับ ... วันนี้คุณ ... " ชายหนุ่มเหมือนจะพูดอะไรต่อแต่ก็หยุดไปเสียเฉยๆ " อะไรคะ ? " พิธีกรรายการเก็บข่าวตกหล่นถาม " อะ ... เปล่า ไม่มีอะไรครับ ว่าแต่ตอนนี้จะกลับบ้านก็เร็วไปนิด ยังไงเสียเราไปหาไอศกรีมกินกันดีกว่า ดีไหมครับ ? " กึ่งคำถามกึ่งคำชวน คำตอบน่ะหรือแน่นอนอยู่แล้ว ในใจของเพ็ญศรีตอนนี้ถึงกับลิงโลดด้วยไม่คิดว่าชายหนุ่มจะเป็นคนออกปากเชิญชวน ตอนนี้หนุ่มสาวทั้งคู่พากันมานั่งละเลียดไอศกรีมกันในร้านชื่อดังของตัวห้าง ...  ก็ห้างผีหลอกที่หญิงสาวมาเลือกซื้อชุดสุดแสนแพงที่สวมใส่ในวันนี้นั่นแหละ " โธ่เอ๋ย ! คนดูหนังพวกนั้นมันเรื่องมากจริงๆ ไปแจ้งพนักงานโรงฯทำไมก็ไม่รู้ " เสียงผู้หญิงคุ้นๆดังจากทางโต๊ะเยื้องๆ " ใช่ ! พวกเราก็ไม่ได้ทำอะไรเสียงดังน่ารำคาญสักหน่อย คอยดูเถอะกลับไปบ้านจะไปร้องเรียนทางอินเตอร์เนต " เสียงผู้ชายก็คุ้นหูเหมือนกัน หรือว่า ... ทั้งเพ็ญศรีและประวิตรหันไปมองที่เจ้าของเสียงปริศนาแทบจะพร้อมกันโดยไม่ได้นัดหมาย โอ ... หากภูตผีปิศาจมีจริง ไอ้สองร่างที่นั่งกินไอศกรีมนั่นมันต้องเป็นผีแน่ๆ มันถึงได้ตามหลอกหลอนพวกเธอไม่เลิก หนุ่มสาวทั้งสองคนที่แสนจะไร้มรรยาทในการดูหนัง ตอนนี้มานั่งปรากฏตัวให้เห็นจะๆอีกแล้ว ที่สำคัญจากที่ฟังประโยคคำพูดของทั้งสองก็คล้ายๆกับว่าถูกไล่ออกมาจากโรงภาพยนตร์ ดี สมน้ำหน้า เพ็ญศรีผู้เป็นดาราสาวรู้สึกดีขึ้นบ้างที่อย่างน้อยคู่กรณีก็ได้รับคำพิพากษาจากทางสังคม " พี่ๆ ผู้หญิงคนนั้นใช่ไหมที่หันมามองหน้าน้องในโรงเมื่อกี้ " ฝ่ายหญิงวัยรุ่นสะกิดถมเพื่อนชายเมื่อสังเกตเห็นเพ็ญศรี " ไหน ... เออ ใช่ๆ หรือไอ้พวกนี้นะที่ไปบอกเจ้าหน้าที่โรงหนัง " เอาล่ะสิ เค้าเมฆของการมีเรื่องมีราวเหมือนจะเริ่มก่อเค้า อันที่จริงในเวลาปกติเพ็ญศรีก็ไม่รังเกียจหรอกนะ เพราะเธอรู้ว่าตัวเองไม่ผิดแน่ แต่สภาวการณ์ตอนนี้คุณประวิตรยังอยู่ที่นี่ ไม่ไปไหน " คุณประวิตรคะ ท่าทางจะไม่ดีแล้ว เราไปกันเถอะค่ะ " หญิงสาวบอกชายคน( ที่แอบ ) รัก แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 12:09:08 แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 02:32:00 จากคุณ : Luckard - [ 29 พ.ค. 50 01:47:58 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ทั้งคู่เดินออกมาด้านหน้าห้างสรรพสินค้าอีกครั้ง สภาพการณ์เหมือนเมื่อครู่ครั้งหตุที่โรงหนังไม่ผิด แถมยังเป็นคู่กรณีเดียวกันอีกต่างหาก " เราจะไปไหนต่อกันดีล่ะคะ " ดาราสาวถาม เธอสังเกตคล้ายๆชายหนุ่มมีสีหน้ายุ่งยากใจ " คุณเพ็ญครับ คือผมคิดว่าวันนี้คุณเพ็ญ ... "  แต่ยังไม่ทันที่ประวิตรจะพูดจบประโยคก็มีเสียงตะโกนโหวกเหวกดังขึ้น ตึง ! เพล้ง ! โครม ! เสียงข้าวของบางอย่างปะทะกระแทกล้มตึงดังมาจากคูหาร้านค้าใกล้ๆ เพ็ญศรีรู้สึกสังหรณ์วาบในใจ เหมือนคุ้นๆว่าเคยมีเหตุการณ์เช่นนี้เกิดขึ้นมาแล้ว ต่อจากเสียงตึงตังก็ตามมาด้วยเสียงร้องไห้พร้อมๆกับปรากฏร่างของหญิงสาวนางหนึ่งที่ร่างกายและใบหน้าขะมุกขมอมไปด้วยฝุ่น " เอาเงินมา ! ชิชะ ! จะมาขอหย่างั้นเรอะ ! ฝันไปเถอะว่ะ "  เสียงตะโกนออกมาจากในคูหา สำเนียงนั้นหญิงสาวพิธีกรรู้สึกคุ้นเคยยิ่ง จากน้ำเสียงก็ตามด้วยร่างของเจ้าของเสียง ... ขี้เมาคนเดิม ! ชายผู้ร่ำสุราเดินอาดๆเข้าไปใกล้หญิงสาวผู้กระเซอะกระเซิงทั้งเสื้อผ้าและเส้นผม มือหยาบกร้านและแดงกล่ำด้วยพิษสุราเรื้อรังเงื้อขึ้นสูงหมายที่จะฟาดลงไปยังใบหน้าของเธอผู้นั้น ' ผัวะ ! ' เสียงฝ่ามือฉาดเข้าที่ใบหน้าอย่างแรง " โอ๊ย ! " ชายขี้เมาถึงกับร้องลั่นเมื่อโดนจู่โจมอย่างไม่คาดฝัน เพ็ญศรีนั่นเอง หญิงสาวไม่อาจที่จะอดทนการทำร้ายและเหยียบย่ำสิทธิสตรีได้อีกต่อไป ถึงคุณประวิตรจะไม่เข้าใจก็ช่างเถิด ตอนนี้เธออดรนทนต่อไปไม่ไหวแล้ว " หนอย ! แกอีกแล้ว " เสียงคำรามลอดไรฟัน ดูท่าขี้เมาจะจำเพ็ญศรีได้ " คุณตำรวจครับ เชิญทางนี้ครับ " เสียงคุณประวิตรดังขึ้นไม่ห่าง " มุกนี้ไม่ได้ผลแล้วน่า " ปิศาจสุราคำราม ทว่า ... " หยุดนะ ! ผมขอจับคุณในฐานะที่คุณทำร้ายผู้อื่นโดยเจตนา "   นั่นเป็นเสียงตำรวจสองนายที่ปรากฏกายด้วยท่วงทำนองคำพูดอย่างในโทรทัศน์ หนุ่มขี้เหล้าถึงกับหน้าถอดสี หายเมาเป็นปลิดทิ้ง คุณประวิตรไปตามตำรวจมานั่นเอง ... เคราะห์ดีที่เจ้าหน้าที่ทั้งสองเดินผ่านมาแถวนั้นพอดี และประวิตรเองก็ไวพอที่จะรีบวิ่งออกไปเรียกเพื่อระงับเหตุร้าย สุดท้ายสามีขี้เมาก็ต้องถูกจับเพื่อไประงับสติอารมณ์ในห้องขังท่ามกลางเสียงปรบมือของไทยมุงที่มีให้แก่เพ็ญศรีผู้กลายเป็นฮีโร่ไปแล้ว " ขอบคุณนะคะคุณประวิตร ถ้าไม่ได้คุณประวิตรช่วยล่ะก็แย่แน่ๆ " เพ็ญศรีกล่าวขอบคุณชายหนุ่มที่เธอแอบหลงใหลขณะที่เดินออกจากที่ตรงนั้น ดาราสาวพูดอย่างจริงใจ หากไม่ได้เขาล่ะก็ เธอเองที่หุนหันออกไปอาจต้องเจ็บตัว " ไม่ใช่หรอกครับ ผมน่ะมัวแต่ตะลึงจนเห็นคุณเพ็ญเข้าไปช่วยนั่นแหละ นี่สิครับถึงจะเหมือนคุณเพ็ญหน่อย " ท้ายประโยคฟังแล้วสะกิดใจหญิงสาว " เอ๋ หมายความว่ายังไงคะ ? " น้ำเสียงแสดงความสงสัยและปราศจากอารมณ์ที่ขุ่นมัว " ก็หมายถึงคุณเพ็ญศรีที่ผม ... เอ่อ ... รู้จักน่ะ ไม่ใช่ผู้หญิงที่เรียบร้อยเกินเหตุอย่างนี้ "  ไม่รู้เป็นคำชมหรือคำแซว แต่ที่แน่ๆคนฟังได้ยินแล้วหัวใจเต้นตึกตัก " แล้วจริงๆเพ็ญเป็นยังไงล่ะคะ ... ในสายตาของคุณประวิตร " ตอนท้ายคำพูดเบาจนแทบไม่ได้ยิน " ในสายตาของผมนะครับ " แต่ชายหนุ่มก็ยังอุตส่าห์ได้ยินอีก " เพ็ญศรี บุษยมาสเป็นคนที่ร่าเริง แต่เวลาทำงานก็ทำจริงๆ บางครั้งอาจจะเป็นคนตรงเกินไปจนทำให้หลายๆคนไม่ชอบหน้า ... " " แล้วคุณประวิตรไม่ชอบหน้าเพ็ญหรือเปล่าคะ ? " น้ำเสียงไม่ได้แสดงความน้อยใจ ทั้งนี้เพราะคนพูดกำลังลุ้นระทึก ในสถานการณ์ตอนนี้เพ็ญศรีได้ดำเนินบทพูดจากใจจริงโดยไม่ได้พึ่งการเทรนนิ่งของเพื่อนสนิทแม้แต่น้อย " ผมคิดว่าคนที่รู้หัวใจที่แท้จริง ... รู้ถึงความอ่อนโยนที่อยู่ภายใต้พฤติกรรมแข็งกระด้างคงจะไม่มีใครไม่ชอบคุณเพ็ญหรอกครับ "  เหมือนสำคัญผิดว่าเห็นหน้าคุณประวิตรแดงเรื่อขึ้นมานิดหนึ่ง " ถ้า ... ถ้าอย่างนั้นแปลว่าที่ผ่านมาคุณประวิตรก็ต้องรับรู้การกระทำของเพ็ญมาตลอดทั้งที่พวกเราไม่เคยสนิทกันจนกระทั่งวันนี้ เอ่อ ... เพราะอะไรคะ ? " เป็นคำถามวัดดวง ตอนนี้นิสัยพูดจาขวานผ่าซาก พูดตรงๆเช่นนี้ก็มีประโยชน์เหมือนกัน " เอ่อ ... ก็เพราะผมรู้ว่าคุณเพ็ญที่ทำงานเก่งแต่นิสัยตรงไปตรงมานี้ เอ่อ ... เป็นคนที่น่าสนใจมากน่ะสิครับ " แค่ประโยคแรกก็เล่นเอาเธอแทบใจละลาย " ผมรับรู้ถึงความอ่อนโยนในใจคุณเพ็ญ ... เหมือนที่คุณสละตัวเข้าไปช่วยเหลือ ผู้หญิงที่ไม่รู้จักแม้แต่ชื่อ ... ผมคิดว่านี่คือตัวจริงของคุณ มากกว่า ตลอดวันที่ผ่านมาที่ดูๆไปแล้วคุณจะเกร็งๆเหมือนจะพยายามวางมาดยังไงไม่รู้ ตอนกินข้าวกับเลือกซื้อของก็หมือนจะเก็กจนบรรยากาศไม่สนุกเป็นกันเองสักนิด ... ส่วนในโรงหนังนั่นจริงๆแล้วคุณเพ็ญต้องชนกับเจ้าวัยรุ่นนั่นไปแล้ว " " เล่นเอาผมใจเสียเลย นึกว่าคุณเพ็ญจะเป็นเหมือนกับดาราทั่วๆไปซะแล้ว " " ทำไมต้องใจเสียด้วยล่ะคะ " " ก็ ... ก็เพราะผมชอบนิสัยตรงไปตรงมา แต่ทว่าอ่อนโยนข้างในของคุณเพ็ญมากกว่า " ว้าว ... นี่ชายหนุ่มชอบนิสัยห่ามๆเของเธองั้นหรือ ? " ช ... ใช่ค่ะ วันนี้เพ็ญเกร็งๆไปจริงๆ แต่นั่นก็เพราะได้มากับคุณประวิตรน่ะค่ะ " นี่เป็นการเผยความในที่มากที่สุดเท่าที่จะทำได้ เพ็ญศรีได้แต่หวังว่าชายหนุ่มจะก้าวข้ามสะพานมาเท่านั้น " จริงๆแล้วผมก็เกร็งเหมือนกันครับ " " ทำไมล่ะคะ ? " " ก็ผมชอบคุณเพ็ญนี่ครับ ชอบมานานแล้วด้วย " ประโยคของนายประวิตรเล่นเอาดาราสาวถึงกับอ่อนแข้งอ่อนขาจะวูบล้มลง ทั้งนี้ไม่ใช่เหตุอื่นใดมีแต่เพียงความปลื้มปิติและดีใจเท่านั้น " นั่นเพราะความอ่อนโยน ... สิ่งเหล่านี้ต่างหากที่คือพลัง ( Strength ) ...  และเป็นพลังที่แท้จริงของเพศหญิง "  แว่วเสียงนักทำนายแห่งไพ่ทาโรต์ " ความอ่อนโยนนั้นผู้หญิงทุกคนย่อมมีอยู่แต่อาจอยู่ในรูปแบบและมีการแสดงออกที่ต่างกัน  พี่ก็ควรตั้งใจและพยายามในแบบของพี่สิคะ "  นั่นเป็นประโยคสำคัญต่อมาของนักพยากรณ์ที่เธอจำได้อย่างแม่นยำ ใช่แล้ว ... เธอหลงผิดไปเองที่คิดว่าความอ่อนโยนหรืออ่อนหวานต้องถูกแสดงออกมาในกิริยาเรียบร้อยเท่านั้น มันไม่สำคัญเลยสักนิดว่าการกระทำจะแสดงออกเช่นไร หากแต่เจตนาและเป้าประสงค์ของการกระทำนั้นต่างหากที่กลับสำคัญยิ่งกว่า ! หากวันนี้เธอเอาแต่ห่วงสวย ห่วงที่จะทำกิริยาให้เรียบร้อยจนเกินควรหญิงสาวผู้น่าสงสารอาจต้องถูกทำร้าย เช่นนั้นเธอเองก็คงเสียใจไปตลอดชีวิตที่ปล่อยให้เกิดเหตุการณ์เลวร้ายขึ้นต่อหน้า หากแต่เฝ้าโกหกชายคนรัก ... หลอกตัวเองว่าแท้จริงแล้วมีนิสัยเช่นไร  เธอคงไม่ได้รับการบอกรักจากคุณประวิตรเช่นตอนนี้ หรือแม้นหากได้เป็นคู่รักกัน ยามใดที่ประวิตรได้พบเห็นตัวตนที่แท้จริงในภายหลัง เขาอาจจะรับหรือปรับตัวไม่ได้ ... ถึงตอนนั้นความรักก็คงจบลง ! บัดนี้แสงสว่างแห่งปัญญาได้สว่างกระจ่างขึ้นในสมองของเพ็ญศรี บุษยมาส หากตั้งใจที่จะรักใครสักคน จงอย่าลืมว่าคนเรานั้นมี ' หลายด้าน ' หากแต่ตอนแรกพบ แรกรักนั้นแต่ละคนก็เพียรพยายามที่จะแสดงออกแต่ ' ด้านหน้า '  ที่เป็นด้านที่ดีและอยากให้คนอื่นรับรู้ ทั้งที่จริงๆแล้วมนุษย์เรานั้นมีด้านหน้าและด้านหลัง ... มีทั้งส่วนดีและส่วนที่ไม่ดี วันหนึ่งเมื่อใกล้ชิดกัน เมื่อนั้นต่างฝ่ายต่างก็จะอยากรู้จักตัวตนของคนที่รักให้มากขึ้น ... และเมื่อนั้นก็จะพบด้านที่ไม่ดี เช่นนั้นแล้วสู้แสดงอุปนิสัยต่างๆออกมาแล้วพยายามปรับเข้าหากันจะดีกว่า อันใดดีก็เก็บไว้ อันใดไม่ดีก็ปรับเข้าหากัน ความอ่อนโยนอันเป็นลักษณะเฉพาะของสตรีเพศก็เปรียบเช่นพลังที่ล้ำค่า ... ถึงแม้ว่าจะมีการแสดงออกที่แตกต่างกัน แต่นั่นก็เป็นสิ่งที่เหล่าผู้ชายให้ความสำคัญ ... และอาจเป็นสิ่งเดียวที่สามารถสยบสิงโตร้ายที่เปรียบได้กับบุรุษให้เชื่องได้ดุจดั่งลูกแมว เพ็ญศรียิ้มน้อยๆให้กับความสำเร็จของตัวเองก่อนที่จะยื่นมือให้ประวิตรจับจูง แก้ไขเมื่อ 29 พ.ค. 50 02:36:59 จากคุณ : Luckard - [ 29 พ.ค. 50 01:48:26 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาอ่านแล้วค่ะ ผู้หญิงมีพลังอันยิ่งใหญ่แฝงไว้ในตัวทุกคนค่ะ อยู่ที่ว่าจะแสดงออกมาหรือไม่ หรือแสดงมาในรูปแบบใด เป็นกำลังใจในการเขียนต่อไปค่ะ จากคุณ : เหน่ง (หริชา) - [ 29 พ.ค. 50 08:44:21 ]

ความคิดเห็นที่ 9 นิยายเรื่องนี้สอนให้รู้ว่า เป็นตัวของตัวเองน่ะแหละ ดีที่สุดเลยเนอะ จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก - [ 29 พ.ค. 50 09:51:41 ]

ความคิดเห็นที่ 10 คุณ สาวมิ้นต์ (แมวน้อยสีน้ำตาล) - เอิ๊กส์ เขียนผิดจริงๆด้วย แต่ยอมรับว่า ชื่อตัวละครเอามาจากน้องมิ้นต์นั่นแหละ ชื่อโบว์ก็จากคนแถวนี้ด้วย โอ๊ย เป็นปลื้ม เดี๋ยวพี่หมอได้ลูกโป่งแมวลอยไปลอยมาแถวนี้นะคะ อิอิ ชอบตอนนี้จัง เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด! " คุณประวิตรคะ ท่าทางจะไม่ดีแล้ว เราไปกันเถอะค่ะ " ( ที่แอบ ) รัก -> ประโยคนี้แปลกๆ นะคะ พิมพ์ตกรึเปล่าคะ จากคุณ : แมวน้อยสีน้ำตาล - [ 29 พ.ค. 50 11:33:50 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ปล่อยให้รอนานเชียว ตอนนี้อ่ะ จากคุณ : กริชครับผม - [ 29 พ.ค. 50 14:52:35 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ฝ่ายตรวจสอบมาแว้ววว " ถุด ! ไม่เชื่อโว้ย ! เอามา ! " ------------- จาพูดว่า :-) ชิมิคะ?? ' ก็เห็นผู้หญิงตัวเล็กๆกำลังเดือดร้อน ช่วยเขาหน่อยก็ไม่เหลือย่ากว่าแรงนี่นา ' -------------  เหลือบ่า ชิมิ?? อิอิ ตรวจสอบได้เท่านี้ค่ะ ตาลาย เพราะอ่านเรื่องม๋าซัมซุงมาก่อน ตายังไม่หายลายเยย เรื่องของคุนกะละมัง สนุกมากค่ะ ยาววววววว สมกับที่รอ 555 ปล.แปลงชื่อเลียนแบบพี่หมอ จากคุณ : เลดี้ - [ 29 พ.ค. 50 15:48:53 ]

ความคิดเห็นที่ 13 แึ่ค่เพียงใช้หัวใจมองตัวตนที่แท้จริง.... พ่อแม่ของฝนไปไหนแล้วล่ะค่ะ หรือว่าเสียไปแล้ว... จากคุณ : keroobob - [ 29 พ.ค. 50 17:31:52 ]

ความคิดเห็นที่ 14 โอ้ว มาแล้วๆ !!! บทนี้ยาวจุใจ แถมใส่อารมณ์ฮากุ๊กกิ๊กสนุกสนานไว้ได้เยี่ยมเลยครับ ว่าแต่ชื่อนางเอกคุ้นๆ นะเนี่ย เหอๆๆ ปล. เมื่ออาทิตย์ก่อนผมเปิดไพ่ทำนายสำหรับเดือนหน้า ตำแหน่งความรักได้ไพ่ The Universe (เทียบเท่า The World ในชุดมาตรฐาน) (ผมใช้ชุด Book of Thoth ของ Aleister Crowley อยู่)  ด้วยล่ะ แล้วอีกตำแหน่งนึง ก็ได้ไพ่ของตอนล่าสุดนี้แหละออกมา (ในชื่อว่า Lust) แก้ไขเมื่อ 15 มิ.ย. 50 19:23:57 จากคุณ : QuaOs - [ 29 พ.ค. 50 20:37:03 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ดีใจจัง แสดงว่าเราก็อ่อนโยน เหอๆ จากคุณ : scottie - [ วันวิสาขบูชา 02:01:23 ]

ความคิดเห็นที่ 16 อารมณ์เปลี่ยนไปเยอะเลยแฮะ ตอนแรกอ่านก็งงๆอยู่ ความรู้สึกที่ขาดหายคือ เพื่อนสนิท เจี๊ยบ (ตอนแรกๆมีเสียงแว่วแทรก) ตอนหลังไม่มีแล้ว จากคุณ : Jammaster_X - [ วันวิสาขบูชา 16:27:38 ]

ความคิดเห็นที่ 17 ...ถูกต้องที่สุดเลย เป็นตัวของตัวเองดีที่สุด จากคุณ : kooching (kooching) - [ วันวิสาขบูชา 22:02:40 ]

ความคิดเห็นที่ 18 (แอบอยากเห็นเพ็ญจัดการผีโรงหนังสองคนนั่นจังค่ะ เจอทุกครั้งที่เข้าไปดูหนังเลยอ่ะ) จากคุณ : kooching - [ วันวิสาขบูชา 22:04:04 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อัพเดตจ้า http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5472914/W5472914.html จากคุณ : Luckard - [ 3 มิ.ย. 50 22:17:24 ]