จดหมายจากเพื่อนขี้คุก

“ดีโว้ย ยัยสา นี่ชั้นเอง กรเพื่อนแก แกเป็นไงมั่งวะ ไม่มาเยี่ยมชั้นเลยนะ ตอนนี้ปวดหัวจะตายห่าแล้วเนี่ย อยู่ในนี้:-)โคตรลำบากเลยว่ะ

ก่อนอื่นชั้นขอโทษแกเรื่องแฟนแกด้วยนะ แกอาจจะเห็นว่าชั้นผิดก็ได้ อันนี้ชั้นยอมรับว่ะ แต่เพราะเป็นห่วงแกนะโว้ยชั้นถึงได้ทำลงไป แล้วเรื่องมันผ่านมา 3 เดือนแล้ว แกไม่คิดจะมาเยี่ยมชั้นเลยหรือไงวะ

ว่าแต่แกไม่ต้องไปบอกพ่อกับแม่เลี้ยงชั้นนะ ว่าชั้นอยู่ในคุก เอ....แต่ถึงบอกไปเค้าก็คงไม่สนใจหรอกมั้ง ฮ่าๆๆ ผัวเมียคู่นั้นเค้าเห่อลูกคนใหม่จะตายโหง

ตอนนี้แกเป็นไงมั่ง สบายดีหรือเปล่าวะ ชั้นยังรู้สึกผิดอยู่นะโว้ย ที่ไปกระทืบแฟนแกซะหน้าเยินขนาดนั้น ก็คนมันไม่ได้ตั้งใจนี่หว่า ไม่รู้แกจะเชื่อชั้นหรือเปล่านะ แต่ชั้นเห็นมันพาสาวอื่นออกมาจากโรงแรมนี่หว่า จะให้ทำไงวะ ชั้นเข้าไปถามมันดีๆ มันก็เสือกตอบกวนตีนว่าไม่ต้องยุ่ง คนนะว้อยยย สติมันก็มีขาดกันมั่ง

ชั้นรู้ว่าไม่น่าเสือกขนาดนั้น แต่ชั้นก็คบแกเป็นเพื่อนมาตั้งแต่เด็กนี่หว่า ใครจะจีบแกชั้นก็ต้องดูให้ดีว่ามันเหมาะหรือไม่ แต่ไอ้เวรนั่นมันเอี้ยเกินไป ก็สมควรกับที่มันโดนแล้ว หรือว่าถ้าแกเห็นมันเอากะคนอื่นแกจะยังรับมันได้.........

เออชั้นรู้ ว่าเถียงไปก็ฟังไม่ขึ้น แค่เห็นว่าแกไม่มาเยี่ยมชั้นถึง 3 เดือน ชั้นก็เข้าใจแล้ว แกคงจะโกรธชั้นมากสินะ ที่ไปกระทืบมัน ชั้นก็ได้แต่หวังว่ามิตรภาพในความเป็นเพื่อนรักระหว่างเราในช่วง 9ปี 4 เดือน 23 วัน 11 ชั่วโมง 38 นาที จะไม่หายไปจากความทรงจำของแกก็พอ (ฮ่าๆ เว่อร์ไปไหมวะ)

อยุ่ในนี้:-)เครียดว่ะ แกรู้ว่าชั้นติดเกมใช่มั๊ยวะ ไม่ได้เล่นตั้ง 3 เดือน :-)ลงแดงนะโว้ย ต้องมานั่งมองหน้าไอ้พวกหน้าหนอนในคุกที่นี่ทุกวัน บอกได้คำเดียว ชั้นเซ็งว่ะ
พักอยุ่นี่ มันสบายใจแค่ไม่ต้องกลับบ้านไปเห็นหน้ายัยแม่เลี้ยงว่ะ เบื่อขี้หน้ามัน กร๊ากๆๆๆ

โอ๊ยยย ชั้นคิดถึงแกโว้ย ยัยสา ถ้าออกไปจะเบิร์ดกะโหลกให้ โทษฐานไม่ยอมมาเยี่ยมกัน บ้าง
แต่อยู่ที่นี่นานๆมันก็ดีนะ ได้นึกถึงอดีต นึกถึงความหลัง อาจจะเพราะมันมีเวลาว่างเยอะมั้ง เลยต้องหาอะไรฆ่าเวลาแก้เซ็งไปเรื่อย ซึ่งชั้นก็ได้แต่นั่งเหม่อนอนเหม่อนี่แหละ
ชั้นยังจำสมัยเด็กๆที่เราไปเที่ยวกันบ่อยๆได้เลย
ตอนนั้นแกเรียน อยู่ป.4 มั้ง ช่วงนั้น ชั้นยังขายพวงมาลัย แถว 4 แยก บ้านแกอยู่เลย บอกตามตรงว่าตอนเห็นแกแวบแรก แกน่ารักว่ะ ฮ่าๆ จริงๆนะว้อย ชั้นนี่มองแกตาไม่กระพริบเลย ชั้นแอบมองแกอยู่ตั้งหลายวัน ก่อนจะรวมความกล้าเข้าไปทักแก ตอนแกเดินดูดไอติมข้ามถนนอ่ะ

หลังจากนั้นเราก็นัดขี่จักรยานเที่ยวกันกับพวกเพื่อนๆชั้นหลายที่เลยนี่หว่า พ่อแกก็นิสัยดีนะ ให้แกมาคบเด็กเลวๆอย่างชั้นได้ คนไม่ได้เรียนหนังสืออย่างชั้นมันไม่ค่อยเป็นที่ต้องการของสังคมเท่าไหร่ว่ะ
ก็ได้แกสอนนี่แหละ เลยทำให้อ่านออกเขียนได้กับเค้าเป็น
เฮ้อ...คิดถึงแกว่ะ แกเป็นเพื่อนผู้หญิงคนเดียวของชั้นเลยนะยัยสา ถ้าไม่มีแกชั้นคงติดยา หรือเหลวแหลกยิ่งกว่านี้ว่ะ

ชั้นต้องขอบคุณแกมากๆ ในหลายๆเรื่องนะ แกช่วยชั้นไว้เยอะจริงๆ
แกเป็นนางฟ้าสำหรับชั้นเลยนะโว้ย ดังนั้นใครจะจีบแก ชั้นก็ต้องคอยดูว่ามันดีพอหรือเปล่าจริงมั๊ยวะ

แกอาจจะรำคาญชั้นก็ได้ ชั้นก็ต้องขอโทษแกไว้ด้วย แต่เวลาชั้นเห็นแกมีแฟนดีๆ ชั้นก็ยินดีกับแกนะเว้ย แต่เวลาชั้นเห็นแกเสียใจ ชั้นบอกตรงๆว่ะ ชั้นเจ็บยิ่งกว่าแกอีก ชั้นเห็นเวลาแกร้องให้ ชั้นเห้นน้ำตาแก ชั้นอยากเข้าไปฆ่าไอ้คนที่มันทำแกว่ะ แกจำตอนม.2 ได้มั๊ยวะ ไอ้เอี้ยนั่นมันชื่ออะไรน้า....จำไม่ได้ว่ะ ที่:-)หน้าตี๋ๆ ขาวๆ ไว้รองทรงน่ะ ชั้นเห็นแกปลื้มมัน คนในโรงเรียนแกก็ปลื้มมันตั้งหลายคน มันคงจะหล่อสำหรับผู้หญิงล่ะมั้ง ตอนแรกชั้นก็ไม่ได้หมั่นใส้มันหรอกนะ แต่แกจำวันวาเลนไทน์ได้มะ วันนั้นแกให้ชั้นลองชิมช็อคโกแลตที่แกทำน่ะ แกบอกว่าจะเอาไปให้มัน สาบานได้เลยนะยัยสา มันเป็นขนมหวานที่อร่อยที่สุดในโลกเลยนะเว้ย ตอนนั้นชั้นกินไปตั้งหลายอันจนแกด่าเลยนี่หว่า แกบอกว่าเดี๋ยวหมดก่อนให้ไอ้ตี๋นั่นพอดี
วันนั้นชั้นจำได้ดี ช็อคโกแลตรูปหัวใจ ใส่กล่องชมพูผูกด้วยริบบิ้นแดง ที่แกอุตส่าห์ทำมันขึ้นมา แกไปยืนรอมัน ตั้ง 2 ชม. (ตอนนั้นชั้นแอบดูอยู่หลังรั้วโรงเรียน) มันเดินออกมาพร้อมกล่องช็อคโกแลต 10กว่ากล่อง แต่แกก็ยังยื่นให้มันอยู่ดี ตอนที่มันบอกแกว่าไม่เอามีเยอะแล้ว ชั้นยังจำได้จนทุกวันนี้ มันไม่ได้สนใจแกเลยด้วยซ้ำ

ตอนนั้นแกนั่งร้องไห้ แกคงจะเสียใจมากใช่มั๊ยยัยสา อย่างที่ชั้นบอก ชั้นเจ็บยิ่งกว่าแกอีก ช็อคโกแลตกล่องนั้น แกขว้างมันลงถังขยะไป ก่อนที่แกจะเดินกลับบ้าน

ชั้นจะบอกความลับอะไรให้อย่างหนึ่ง ชั้นไม่เคยบอกใครเลยนะเฟ้ย ชั้นแอบไปเอามันมากินว่ะ เออ! จากถังขยะที่แกทิ้งลงไปแล้วนั่นแหละ ฮ่าๆ มันอร่อยว่ะสา ไม่เข้าใจว่าไอตี๋นั่น พลาดช็อคโกแลตที่อร่อยที่สุดในโลกได้ไง

แล้วตอนแกขึ้น ม. ปลาย แกก็มีแฟนใหม่ ไอ้หมอนี่มันฮอตน่าดู ชื่ออะไรน้า....อ้อ! นึกออกละ พี่บอย หนุ่มที่มีสาวกรี๊ดกันทั้งโรงเรียน ที่ไม่รู้มาชอบแกได้ยังไง ฮ่าๆ แกคบกับพี่บอยนานน่าดูเลยนี่หว่า ชั้นยังแอบเชียร์ ให้แกคบกันนานๆเลย แบบว่าเห็นแล้วเหมาะกันดีว่ะ คนหนึ่งก็น่ารัก อีกคนหนึ่งก็หล่อ แถมเวลาแกคบกับพี่บอย แกจะชอบหัวเราะออกมาบ่อยๆ เวลาชั้นแอบเห็นแกหัวเราะ แอบเห็นแกยิ้มตอนพูดถึงพี่บอย แค่นั้นชั้นก็มีความสุขแล้ว ตอนแกเลิกกับพี่บอย ชั้นยังงงเลยว่าทำไมวะ พี่เค้าก็ไม่ได้มีใครใหม่นี่หว่า แต่เรื่องนั้นช่างมันเหอะ
ถึงถามไปแกก็ไม่ตอบชั้นอยู่ดี ชั้นก็ได้แต่เสียใจเป็นเพื่อนแกนี่แหละ
แกบอกชั้นว่าแกคงรักใครใหม่ไม่ได้ แกไม่อาจรักใครได้อีกแล้ว นอกจากพี่บอย

แล้วแกยังจำคำที่ชั้นเคยบอกแกได้ไหม

"ถ้าแกรักไม่ได้ ชั้นก็จะไม่รักใครเป็นเพื่อนแกเอง ชั้นจะเป็นโสดตลอดชีวิตเป็นเพื่อนแกเอง"

แล้วตอนนั้นแกก็ยิ้มออกมา มันทำให้ชั้นได้รู้ว่า อย่างน้อยแค่ชั้นไม่ต้องเห็นน้ำตาแก ชั้นก็รู้สึกเป็นสุขแล้วล่ะ
ช่วงนั้นเป็นช่วงเวลาที่ชั้นมีความสุขมากที่สุดในชีวิตแล้วว่ะ ชั้นต้องคอยปลอบแก พูดคุยกับแกทุกวัน แกมีเวลาคุยกับชั้นมากขึ้น

แต่พอแกขึ้น ม.6 แกก็ได้เจอไอ้เวรนั่น ชั้นไม่รู้ว่าแกไปหลงรักมันได้ยังไง มันเพลย์บอยจะตายห่า ไอ้นี่ถามใครเค้าก็รู้ว่ามันฟันไม่เลือกหน้า แต่แกเลือกที่จะเชื่อมันมากกว่าที่จะเชื่อชั้น

สา...ชั้นไม่โทษแกหรอกนะ ความรักมันบังคับกันไม่ได้ มันห้ามกันไม่ได้ แต่ชั้นเป็นห่วงแกว่ะ ถึงแกจะบอกว่าแกโตแล้ว ดูแลตัวเองได้แล้ว แต่แกก็พลาด...ให้มันจนได้ ชั้นรู้สา ชั้นเฝ้ามองแกมาตลอด เพียงแต่ชั้นเห็นแกมีความสุข แค่นั้นชั้นก็สุขใจ ชั้นยังยึดมั่นในคำเดิมไม่เคยเปลี่ยน

แต่สา.... วันที่เกิดเหตุวันที่แกไม่สบายเพราะไข้หวัด วันที่แกนอนซมอยู่ที่บ้าน ชั้นเห็นมันออกมาจากโรงแรมกับผู้หญิงอื่นจริงๆนะ ตอนนั้นชั้นฟิวส์ขาดมาก ในหัว:-)งงไปหมด ชั้นเข้าไปถามมันว่า:-)นั่นเป็นใคร มาเดินกับมันได้ไง มันตอบว่า แฟนกูมิงเสือกอะไรด้วย...
สา.... แกคงจะรู้นะว่าเกิดอะไรขึ้น

ก็อย่างที่แกเห็นนั่นแหละ ถ้าไม่มีชาวบ้านแถวนั้นมาแจ้งตำรวจ ป่านนี้ไอ้เอี้ยนั่นมันตายไปแล้ว ชั้นว่ามันคงเข็ดไปนานว่ะ หรือไม่ป่านนี้มันก็คงเอาใครไม่ได้อีกแล้ว หน้ามันเยินไปซะขนาดนั้น ฮ่าๆ
แต่แกก็เลือกที่จะเชื่อมันใช่มั๊ยสา... ชั้นไม่โทษแกหรอก ก็แกไม่ได้เห็นเองนี่หว่า หลังจากกระทืบมันชั้นก็โดนจับยัดซังเต โดยที่แกยังไม่รู้เรื่องด้วยซ้ำ แกคงไม่รู้ว่ามันทำอะไรลงไปมั่ง ป่านนี้มันคงเผาชั้นเสียๆหายๆแล้วล่ะ ว่าแต่แกไม่คิดที่จะมาถามชั้นหน่อยหรือวะ ว่าที่ชั้นทำลงไปนั้นมันเพราะอะไร แกเชื่อในคำพูดมันขนาดนั้นเลยหรือไงวะ ยัยสา...

แต่นี่มันก็ 3 เดือนแล้วนะ สา แกไม่คิดจะมาพาชั้นออกจากคุกเลยหรือไงวะ ชั้นไม่มีญาติที่ไหนแล้ว แกก็รู้นี่หว่า
พ่อกับแม่เลี้ยงของชั้นแกเลิกหวังได้เลย เค้าคงจะดีใจซะอีกที่ตัวปัญหาชอบก่อเรื่องอย่างชั้น โดนจับยัดซังเต

ชั้นยังรอแกอยู่นะสา ชั้นเชื่อในตัวแกนะ สักวันแกจะเข้าใจชั้นแล้วมาพาชั้นออกไปจากที่นี่ใช่มั๊ย ยัยสา

อยู่ที่นี่ชั้นไม่ถูกกับใครเลยว่ะสา พัสดี:-)ก็เกลียดชั้น พวกผู้คุม:-)ก็เกลียดชั้นเข้าใส้ เพราะว่าชั้นมันไม่มีญาติ ชั้นมันตัวก่อปัญหา ชั้นจะเขียนจดหมายส่งไปให้แกหลายทีแล้วล่ะ แต่ง:-)มันไม่ยอมส่งให้ชั้นว่ะ มันบอกว่าอย่างชั้น จะส่งให้ผู้หญิงมันทุเรศลูกตาว่ะ แกก็รู้คนอารมณ์ร้อนอย่างชั้นทนได้ซะที่ไหน
ชั้น:-)น้ำลายใส่หน้ามันว่ะ.....

ไม่ต้องบอกเลยว่าหลังจากนั้นชั้นโดนทั้งนักโทษด้วยกันเล่นงาน โดนทั้งผู้คุมซ้อม โดนกลั่นแกล้งสารพัด แกอย่ารู้เลยจะดีกว่า
ก็ได้แต่หวังว่าคราวนี้ชั้นจะลองไปขอร้องมันดีๆ ให้มันส่งให้ ได้แต่หวังว่ามันจะยอมส่งให้ชั้นจริงๆ
ชั้นขอให้แกได้รับจดหมายนี้ ถึงแกจะไม่มาช่วยชั้น ถึงแกจะเกลียดชั้นไปแล้ว ถึงแกจะยังรักไอ้เอี้ยนั่น ชั้นไม่แคร์หรอกยัยสา ชั้นขอให้แกได้อ่านจดหมายฉบับนี้ก็พอ ชั้นขอแค่ว่าวันใดถ้ามันทำแกเสียใจ แกไม่มีใครเป็นที่พึ่งชั้นขอให้แกมาหาชั้น มาหาชั้นที่นี่ ชั้นยังยืนยันคำเดิมนะยัยสา

"ถ้าแกรักไม่ได้ ชั้นก็จะไม่รักใครเป็นเพื่อนแกเอง ชั้นจะเป็นโสดตลอดชีวิตเป็นเพื่อนแกเอง"

ชั้นไม่คิดจะเด็ดดอกฟ้านะยัยสา แต่แกรู้ไว้เลยว่าในโลกนี้ไม่มีใครรักและห่วงแกมากกว่าชั้นแน่นอน”



จาก...ไอ้กร เพื่อนขี้คุกของแก


-------------------------------------------------------------------------------------



ฝนตกปรอยๆ ขณะที่ผู้คุมพร้อมอาวุธ 2 นายเดินย่ำน้ำฝนมายืนข้างรั้วเรือนจำ
“มันทำอย่างนี้ ทำไมวะ”ผู้คุมคนแรกพูดขึ้น
“ข้าก็ไม่รู้ว่ะ แต่เท่าๆที่ฟังจากพวกเรือนจำข้างใน เค้าว่ามันเด็กแสบว่ะ มัน:-)น้ำลายใส่หน้าพัสดีด้วย”
“โอ้โฮ ไอ้เฮี้ยนี่มันกล้าดีว่ะ เอ็งรู้อะไรเรื่องมันมั่ง”

“ก็ที่มันทำอย่างนี้มันคงเก็บกดนั่นแหละ เห็นเค้าบอกว่า พ่อกับแม่เลี้ยงมันไม่เคยมาเยี่ยมมันในคุกเลย ไม่มาประกันตัวด้วย คือไอ้เฮี้ยนี่:-)ไม่มีญาติที่ไหนเลย ตังค์:-)ก็ไม่มี แถมยังก่อปัญหาในคุกได้อีก”

“แล้วนี่ในมือมันถือกระดาษอะไรวะ”

“สงสัยจดหมายมั้ง เห็นเค้าพูดกันว่า พัศดีสั่งห้ามทุกคนรับจดหมายมัน คงกะแกล้งกดดันมันนั่นแหละ อยู่เรือนใน มันก็โดนนักโทษแกล้ง อยู่นอกห้องขังผู้คุมก็แกล้งมัน “

“อย่าบอกนะว่าที่มันจะปีนรั้วแหกคุกเนี่ย เพื่อที่จะไปส่งจดหมาย”

กร๊ากกกกๆ ฮ่าๆๆ!!! ผู้คุมทั้งสองหัวเราะพร้อมกัน

“พอๆๆ โอยไม่ไหว ขำชิบหาย รีบเก็บศพมันเหอะ ตากฝนนาน:-)เดี๋ยวไม่สบาย :-)นี่ก็โง่จริงจริ๊ง อยู่ดีไม่ว่าดี เสือกคิดจะแหกคุก เปลืองกระสุนกูชะมัด”

ท่ามกลางฝนที่ตก ชายหุน่ม 2 คนในชุดกากี ช่วยกันหามร่างที่ไร้ชีวิตของคนที่พวกเค้าไม่รู้แม้แต่ชื่อ แต่ภายในมือยังกำจดหมายไว้แน่นจวบจนวาระสุดท้ายของชีวิต....