เรื่องสั้นของเดือนหก : Not sure I understand


ผู้ชายคนนั้นชื่อ “เดือนหก” หรืออย่างน้อยเธอก็เรียกเขาว่าอย่างนั้น เขามีชื่อเล่นว่า จูน (June) และมีชื่อจริงว่า มิถุนา - มิถุนายน

ผู้หญิงคนที่เดินข้างๆ เขาชื่อ เมย์ (May) เมย์ที่มาจากคำว่า May หรือเดือนห้า-พฤษภาคม แต่เธอมีชื่อจริงๆ ว่า เมษา ที่หมายถึงเดือนสี่ เมษายน (April) จูนกับเมย์ บนรถไฟฟ้าสาย สะพานตากสิน – สนามกีฬาฯ ทั้งคู่ปรากฏกายขึ้นพร้อมกันที่สถานีสุรศักดิ์ และนั่งเคียงข้างกัน ตรงข้ามกับเธอ

เธอชื่อมิรา มิรา ที่มาจากคำภาษาอังกฤษว่า มิราเคิล Miracle ที่หมายถึง อภินิหาร หรือในอีกแง่หนึ่งคือความอัศรรรย์ใจ มิราไม่มีชื่อเล่น หรือจะพูดให้ถูกคือ ชื่อเล่นกับชื่อจริง เป็นชื่อเดียวกัน เหมือนๆ กับที่หลายๆ คนอาจมี

ในวาระนั้นความรู้สึกที่เกิดขึ้น รวดร้าว รวดร้าวเพราะยินยอมให้คนอื่นทำร้ายจิตใจอย่างไม่รู้ตัว ใครอีกคนของคนที่เธอรักซึ่งไม่ใช่ใครคนเดียวที่เขารัก หากมีใครถามว่ายอมรับได้ไหม หากคนที่เรารักมีคนอื่น เธอตอบไม่ได้ว่าคนอื่นจะคิดเรื่องนี้ในแบบไหน แต่สำหรับเเธอคือ “ขอได้โปรดอย่าทำร้ายหัวใจด้วยการบอกเล่าเรื่องราวของใครอีกคนให้รับรู้” สิทธิของเขาที่จะมีคนอื่น และสิทธิของเธอที่จะไม่ขอรับรู้เรื่องราวใด ๆ

มิราเป็นผู้หญิงในแบบนั้น

เขากับคนรักอีกคนของเขาซึ่งอยู่ตรงข้ามกับเธอ... ทั้งคู่มองมาที่เธอ หญิงสาวคนนั้นไม่รู้จักเธอ หรืออย่างน้อยปฏิกิริยาที่มองมาก็บอกอย่างนั้น ตรงข้ามกับเขา แววตาตื่นตะลึงแสดงออกชัดเจน แต่ไม่นาน สีหน้านั้นก็ถูกปรับให้เป็นปกติโดยไว

“มือเย็นจัง...”

“แอร์ในนี้เย็นไปหน่อยน่ะ” สองประโยคสนทนาของคู่รัก เธอรู้... ไม่ใช่เพราะแอร์เย็น แต่เพราะเธอนั่งอยู่ตรงข้ามต่างหาก

เราทั้งสาม เดินออกประตูเดียวกัน ณ สถานีเดียวกัน สถานีสยาม... มิราไม่แน่ใจว่าทำไมเธอจึงไม่ทักทายจูน อันที่จริง เธอควรจะทักทาย...

“จะมีแฟนใหม่ทำไมไม่บอกฉัน”

“สวยดีนะ ไปเจอกันที่ไหน”

“เธอทำอย่างนี้กับฉันได้ยังไง”

“สวมเขา”

มากมายประโยคทักทาย... แต่มิราเลือกที่จะเงียบ ไม่ใช่เพราะผู้คนรอบข้าง รถไฟฟ้าเวลานี้ ไม่ใช่ชั่วโมงเร่งด่วนของคนเมืองหลวง แต่เพราะเธอรู้ว่า ความเงียบของเธอทำร้ายเขาได้รุนแรงกว่าคำพูดหลายร้อยเท่านัก... มิราเพียงแต่บอกกับตัวเองว่า มันคือ Miracle

อาการเลื่อนลอย เกิดขึ้นอย่างปัจจุบันทันด่วน มิราเศร้าเกินกว่าที่จะบอกเล่าเรื่องนี้กับใครออกไปได้ในห้วงเวลานั้น เธอเลือกที่จะนั่งนิ่งๆ บนม้านั่งภายในชานชาลา ท่ามกลางผู้คนพลุกพล่าน และตั้งคำถาม...

เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นเมื่อครู่ดังกล่าว อะไรที่ทำให้เธอรู้สึกเจ็บแปลบเหมือนโดนปลายมีดผ่าตัดที่ลืมให้ยาชา

หนึ่ง ทั้งคู่เดินเข้ามาพร้อมกันอย่างสนิทสนมประหนึ่งจะกลืนเป็นเนื้อเดียว สอง แววตาของจูนที่มองมายังเธอและแสร้งทำไม่รู้จักกันมาก่อน หรือ สาม จูนนั่งกุมมือของเมย์อย่างรักใคร่ซึ่งเขาไม่เธอเคยทำแบบนี้กับเธอ หรือบางทีอาจจะทุกข้อเหล่านี้ มิรายังไม่ตอบคำถามตัวเอง

แต่เธอเลือกตั้งคำถามใหม่อีกว่า ทั้งสามข้อที่เธอตั้งเป็นคำถามนั้น เกิดจากสาเหตุใด ซึ่งเป็นการคิดแบบทับซ้อนสองระดับ คือ ตั้งคำถามจากเหตุการณ์ภายนอก และตั้งอีกคำถามจากความรู้สึกภายใน

เธอไม่ถามว่าจูนทำแบบนั้นทำไมแต่กลับย้อนถามตัวเองว่าเธอมองจูนแบบไหนกับเหตุการณ์นั้น คำตอบของมิราคือ หนึ่ง จูนเป็นคนมีน้ำใจ เพราะในขณะเวลานั้นเมย์อาจจะกำลังมีเรื่องราวแย่ๆ เกิดขึ้นในชีวิต สองจูนเป็นคนหลอกลวง เธอได้สองคำตอบให้กับตัวเอง

สรุปว่าการที่เธอมองจูนในสองด้าน คือด้านบวกและด้านลบ การที่เธอมองจูนในสองด้านนั้น เธอไม่แน่ใจว่าให้น้ำหนักในด้านใดมากกว่า แต่กลับย้อนถามต่อไปอีกว่า การมองด้านที่หนึ่งนั้นเกิดจากสิ่งใดในใจ และการมองด้านที่สองนั้นมาจากเบื้องลึกของจิตใจหรือเปล่า

“สวัสดี มิรา คุณไม่ได้อยู่สำนักงานในเวลานี้หรอกหรือ”

“สวัสดีตุลย์ ไม่คิดว่าจะได้เจอคุณที่นี่ เวลานี้เช่นกัน” ตุลย์ (October) เป็นชื่อของคนรักเก่า และโดยไม่เจตนา บางทีอาจจะเป็นเพราะ “มิราเคิล” ชื่อของคนที่เธอรักจึงเป็นชื่อเดือน ทั้งสองคน

“พอจะมีเวลาคุยกันบ้างไหม”

“ได้สิ แต่ผมต้องกลับไปที่ออฟฟิศ คุณจะไปพร้อมกันเลยไหม หน้าคุณซีด ไม่สบายหรือเปล่า”

“เปล่าค่ะ แค่เจอเรื่องที่ทำให้หัวใจเต้นแรงและเร็วไปนิดในเวลาไม่กี่นาทีที่ผ่านมา”

“รถไฟฟ้ามาพอดี ไปกันเถอะ แล้วค่อยคุยกัน” ตุลย์แตะข้อศอก ให้เธอเดินนำเข้าไปก่อน มิรานั่งลง ตุลย์นั่งลงข้างๆ ในเวลานั้น มิราหมดแรงใจ... ตุลย์กุมมือเธอไว้

คนที่นั่งอยู่ตรงข้ามเป็นหญิงสาวผมยาว หน้าตาดี เธอมองมายังเราสองคน... เหมือนมีอะไรสงสัย เธอจ้องมิราตามไม่กะพริบ แต่มิราแน่ใจว่าไม่เคยเจอเธอ

“มือเย็นจัง...” มือของตุลย์เย็นเฉียบ

“แอร์ในนี้เย็นไปหน่อยน่ะ” เขาตอบเรียบๆ

กันย์ (September) เป็นชื่อของเธอ เธอคือคนรักคนปัจจุบันของตุลย์ แต่ผู้หญิงที่นั่งเคียงข้างตุลย์ในเวลานี้ เธอไม่รู้จัก อาจจะเคยเจอ หรืออาจจะไม่ แต่แน่นอนว่าทั้งคู่สนิทสนมกันมากพอที่ตุลย์จะนั่งกุมมือเธอในท่ามกลางสาธารณชนบนรถไฟฟ้าสายสนามกีฬา-สะพานตากสิน

หญิงสาวทำได้เพียงมองดูเงียบๆ ขณะที่เดินตามพวกเขาออกจากประตูรถไฟฟ้า

พวกเขาทุกคน... เกิดวันที่ 5 เดือน พฤศจิกายน (November)