ความคิดเห็นที่ 1 1.เขียนงานให้เสร็จครับ 2.หาสำนักพิมพ์ที่ตรงกับแนวของเรา (เดินดูตามร้านหนังสือแล้วจดหรือหาข้อมูลผ่านเน็ตได้โดยตรง) 3.ศึกษามาตรฐานต้นฉบับของสำนักพิมพ์นั้น ใช้โทรไปถามก็ได้ 4.ร่อนต้นฉบับโลด ^^ เป็นกำลังใจให้ครับ แม้จะไม่ง่ายแต่ก็ไม่ยากเกินความพยายามของคน จากคุณ : ร้อยโทเงาะป่า - [ 5 มิ.ย. 50 13:06:27 ]

ความคิดเห็นที่ 2 เริ่มต้นจากการตอบตัวเองว่า  คุณสมบัติที่คุณมีควรจะใช้ทำอะไรดี เช่น เอาไปเขียนนิยาย  เขียนบทกวี  เรื่องสั้น ฯลฯ นักเขียนเป็นนิยามที่กว้างค่ะ  มีลักษณะงานหลากหลายรูปแบบ ถ้าตอบตัวเองได้แล้วอันดับต่อมา  คือควรเตรียมแผนงานเอาไว้ อาจจะรวมไปถึงหมายตาสำนักพิมพ์ที่เราอยากทำงาน ลองโทรไปถามเรื่องเกี่ยวกับมาตรฐานต้นฉบับก่อน  จะได้รู้ว่า ควรจะเขียนยาวแค่ไหน  หรือว่าเขาต้องการแนวไหน จะได้ไม่เสียเวลาทำงานไปเปล่า ๆ  รวมไปถึงเรื่องเกี่ยวกับค่าตอบแทน หรือสัญญา  ถ้าอยากจะรู้ก็ถามเลยไม่ต้องเหนียม  จะได้ไม่ต้องมานั่งทุกข์ใจ ภายหลังถ้าไม่เกิดมีข้อไม่ถูกใจกัน ไม่ควรถามนักเขียนกันเองเพราะถ้าไม่สนิทเขาไม่บอกกันหรอกค่ะ เพราะมันถือเป็นมารยาทที่ควรเคารพความลับต่อสำนักพิมพ์ที่เราทำงานด้วย จากนั้นหาข้อมูลเกี่ยวกับเรื่องที่จะเขียน  มีภาพประกอบไหม ถ้ากรณีที่มีก็ต้องวางแพลนอีกว่าจะไปเอามาได้อย่างไร  เช่นไปเที่ยวสถานที่ จริง  หรือถ้าจะเป็นนิยาย ก็ควรจะหาข้อมูลเกี่ยวกับนิยายที่จะเขียน เพื่อทำให้นิยายสมจริงขึ้น เมื่อเสร็จสิ้นทุกขั้นตอนตามที่ว่าแล้วก็ลงมือเขียนค่ะ  วางก็เขียนไปเรื่อย ๆ ตรงนี้ก็ทำเหมือนรายงานที่ส่งอาจารย์เลย  พิมพ์ลงเวิร์ด  ต้องการแทรกรูป ตรงไหนก็เขียนลงไป  อันนี้ไม่ได้  มีขั้นตอนไรที่เป็นแบบแผนมาก   ไม่ต้องกังวลใจไปว่าทำไรผิดหรือเปล่า  แค่ทำให้ถูกตามมาตรฐาน ของสำนักพิมพ์พอ   และอย่าลืมใส่ความคิดสร้างสรรค์ลงไปด้วยนะคะ ^___^ ถ้ากลัวไม่ดีเอาลงเน็ทให้เพื่อนในถนนนักเขียนช่วย กันติได้ (แต่ควรจะไปถามสำนักพิมพ์ก่อนว่ารับต้นฉบับที่ลงอินเตอร์เน็ต หรือเปล่าเพราะบางที่ชอบมาก  บางทีไม่ชอบ แล้วแต่กฎของสำนักพิมพ์ค่ะ) ต้นฉบับเสร็จออกมาร้อน ๆ  พักเอาไว้ให้เย็นก่อน  แล้วจึงอ่านทวนเพื่อแก้ไข ขั้นตอนนี้เรียกรีไรท์  ควรแก้ไขคำผิดให้เรียบร้อย  คำไหนไม่แน่ใจให้เช็ก กับพจนานุกรมก่อนเสมอ  การทวนต้นฉบับแล้วแต่ความเรียบร้อยของ แต่ละนักเขียน  อย่างจอยเนี่ยจัดว่าตอนเขียนชุ่ย  เวลาตรวจทีไม่ต่ำกว่า 4 รอบ (เจอที่ผิดทุกรอบอีกต่างหาก เซ็ง) เมื่อเสร็จแล้วก็นั่งร่างจดหมายแนะนำตัว  คำนำ และเรื่องย่อเขียนให้น่าสนใจ อาจจะช่วยให้ต้นฉบับได้อ่านเร็วขึ้นอีกนิด  แล้วส่งที่สำนักพิมพ์ที่ติดต่อเอาไว้ ที่ไหนให้ส่งทางเมลล์ก็เมลล์กลับมาหาตัวเองอีกฉบับ    ที่ไหนให้ส่งทาง จดหมายแนะนำให้ลงทะเบียน  จะได้มีหลักฐานยืนยันว่าเราส่งต้นฉบับแล้ว เมื่อส่งต้นฉบับแล้ว  อาจจะมีการยืนยันกลับหรือไม่มีก็ได้  ขึ้นอยู่กับ สำนักพิมพ์นั้น ๆ จากนั้นรอค่ะ  รอให้กองบ.ก.อ่าน  ขั้นตอนนี้อาจจะกินเวลา ตั้งแต่ 1 เดือน จนถึง 1 ปี  แต่โดยมากจะสามเดือนค่ะ แต่ก็นั่นแหละแล้วแต่ สำนักพิมพ์ด้วย  คุณสามารถโทรไปถามได้ถ้าส่งต้นฉบับเกินไปแล้ว 3 เดือน  แล้วเงียบสนิท ขอให้โชคดีนะคะ  จะเดินบนเส้นทางนี้อย่าใจร้อนค่ะ แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 50 15:34:01 แก้ไขเมื่อ 05 มิ.ย. 50 15:32:39 จากคุณ : ตอกะจอ - [ 5 มิ.ย. 50 15:29:30 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ยังไม่รู้จะแนะนำอะไร เพราะผมก็ยังไม่เคยเดินบนเส้นทางนักเขียนตีพิมพ์จริงๆ ซะที แวะมาตบมือให้หนูจอย ตอกะจอ ก่อนครับ เลยได้พลอยรู้อะไรด้วยอีกเยอะเลย จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 5 มิ.ย. 50 20:06:18 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณหนูจอยตอกะจอ ด้วยอีกคน เด๋วเราจะไปลองเรียบเรียงดูคะ จากคุณ : porrawee - [ 5 มิ.ย. 50 20:31:18 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เอ่อ...ตบสามีก่อนดีมั้ยคะ ครอบครัวเดียวกันแท้ๆ ว่าแรงๆ ให้เสียน้ำใจขนาดนี้เลยเหรอ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 5 มิ.ย. 50 22:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ป้าจอยเราเป็นฮีโร่อีกแว้วววววว (น้ำลายหกเลย) จากคุณ : มณีนาคา - [ 5 มิ.ย. 50 23:25:21 ]

ความคิดเห็นที่ 7 พี่เฟิร์นโหดแฮะ แอบสงสารแฟนพี่ตะหงิดๆ  อิอิ ย้อเย่นนะตะเอง ^^" จากคุณ : silverqueen - [ 6 มิ.ย. 50 00:13:55 ]

ความคิดเห็นที่ 8 มาต่อจากคุณเฟิร์น เชอร์เบต จี๊ดด ด คคห 5 ทีแรกว่าจะไม่พูดถึงแล้ว แต่ซะหน่อยละกันครับ เหย้ย... ไม่ได้สนับสนุนให้ตบนะ ฮ่าๆๆ แต่ว่าอยากจะพูดถึงประเด็น "ช่วยเขาหาเงินไม่ได้ นอกจากช่วยเหลือทำงานบ้าน ดูแลบ้านไป" ---------------------------------------- สังคมที่เห็นแต่มูลค่าที่เป็นตัวเลข ทว่ามี "ของฟรี" ให้ใช้ มักจะคิดแบบนี้ครับ คือคิดว่า แม่บ้านที่ทำงานบ้าน ดูแลบ้าน ดูแลลูก ดูแลผัว เอ๊ย สามี ไม่ได้ "สร้างมูลค่า" ในทางเศรษฐกิจ  คนในสังคมไทยมักจะคิดแบบนี้ และ "ตีค่า" การ "ทำงานในครัวเรือน" ว่าสู้การ "ทำงานนอกบ้าน" ไม่ได้ ในทางเศรษฐศาสตร์ มีการถกเถียงกันอยู่นานแล้ว ว่า "มูลค่า" เหล่านี้ เป็นส่วนที่ทำให้สังคมอยู่ได้ และควรจะได้รับความสำคัญ แต่แน่นอนว่า เนื่องจากมันตี "ราคา" เป็นตัวเงินไม่ได้  แนวคิดแบบนี้ก็ไม่ได้รับความสนใจซักเท่าไหร่ ถ้าเป็นสังคมเมืองนอก เมืองฝรั่งที่ค่าครองชีพสูง ที่ไม่มีอะไรฟรีซักเท่าไหร่ การ "ทำงานในครัวเรือน" จะ "ตีราคา" ได้ขึ้นมาอย่างเห็นได้ชัดเลยล่ะครับ - คุณจะไม่ทำความสะอาดบ้านเองก็ได้ จ้างแม่บ้านมาสัปดาห์ละกี่ชั่วโมง รวมกันแล้วกี่ตังค์ก็ว่าไป - คุณจะไม่ทำกับข้าวก็ได้ ก็ซื้อกับข้าวสำเร็จนอกบ้านกินทุกวัน รวมกันแล้วกี่ตังค์ก็ว่าไป - แม้แต่ล้างจาน คุณจะไม่ล้างเองก็ยังได้ ก็ให้แม่บ้านเข้ามาล้างให้ทุกวัน จ่ายเข้าไปอีก - คุณจะไม่ "เลี้ยงลูก" เอง แล้วทิ้งไว้ที่เนอสเซอรี่ หรือโรงเรียนประจำ ก็คำนวณราคาไปแล้วกัน ทุกอย่างที่ต้องอาศัยแรงงาน "คน" ทำ มันก็คูณด้วยค่าแรงรายชั่วโมงเข้าไปตลอด ไม่ว่าคนทำจะเป็นคนอื่นที่จ้างเขาทำ หรือเป็นคนในครอบครัวทำเอง  ถ้าคุณไม่ทำ ก็หาเงินมาจ้างคนอื่นทำ เพื่อให้ชีวิตคุณปกติสุข ก็เท่านั้น แล้วเอาเวลาของคุณไปผลิตเงินแทน ถ้าคนในครอบครัวทำ นั่นก็คือเขากำลังผลิตมูลค่าที่ "เซฟ" ตังค์ในกระเป๋าของคุณอยู่ ไม่ต้องทำงานหาเงินเพิ่มขึ้น เพื่อไปใช้จ่ายในส่วนนั้น แน่นอนว่าค่าแรง "รายชั่วโมง" ของ "งานบ้าน" มันย่อมไม่เท่ากับค่าแรงในการทำงานนอกบ้าน ไม่เท่ากับอัตราเงินเดือนของคุณสามี แต่มันก็มีประเด็นพึงพิจารณาเพิ่มอีก เช่น - มูลค่าของ "งานบ้าน" ไม่ต้องเสียภาษี ทั้งภาษีภาครัฐ และภาษีสังคม - "คุณภาพ" และความใส่ใจ ของงานบ้านที่ทำเอง กับจ้างคนอื่นทำมันต่างกัน  นึกง่ายๆ ถ้าเราจ้างพี่เลี้ยงเด็กมาเลี้ยงลูกเรา ถึงอัตรา "ค่าแรง" จะต่ำ เราจะไว้ใจให้เขาดูแลตลอดเวลา โดยไม่อยู่ในสายตาเราเลยได้หรือ ---------------------------------------- ข้างบนเป็นประเด็นเรื่อง "ค่า" ของการ "ทำงานในครัวเรือน" ครับ แต่ถ้าคุณปอรวี อยากทำอย่างอื่นเพิ่มเติม ไม่ว่าจะเป็นแบบที่มีรายได้ด้วย หรือไม่มีรายได้ (หรือยังไม่เห็นรายได้ที่เป็นตัวเงินในระยะเวลาอันสั้น) ผมก็สนับสนุนครับ  ถ้ามีรายได้เสริมก็จะได้ใช้จ่ายได้คล่องตัวมีเงินเก็บ ถ้ายังไม่เกิดเป็นรายได้ในตอนนี้ก็อาจเป็นการลงทุนที่ดีสำหรับอนาคต หรือถ้ามันไม่สร้างรายได้เอาเสียเลย อย่างน้อยก็เป็นการพัฒนาตัวเองให้เฉียบคมอยู่เสมอ ในอนาคตก็สามารถผันทักษะที่ได้มาไปใช้ทำอย่างอื่นได้อีก ถ้าจะเลือกเส้นทางหนังสือ นอกจากรู้ลู่ทางที่หนูจอย ตอกะจอ ช่วยเล่าให้ฟังแล้ว ประโยคสุดท้ายของจอยก็สำคัญนะครับ คนทำงานเขียน ต้องมีความอดทน ไม่ใจร้อน  ถ้ารักจะทำจริงๆ มันต้องใช้เวลา  ไม่ใช่ว่าจรดปากกาลงบนกระดาษ หรือจรดปลายนิ้วลงบนแป้นพิมพ์ปุ๊บ จะเห็นเช็คลอยมาทันที ไม่ใช่เลย แต่ถ้ามีความอดทน และความพยายาม มันก็มีช่องทางของมันนะครับ ผมคิดว่าอย่างนั้น ^^ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 6 มิ.ย. 50 06:25:24 ]

ความคิดเห็นที่ 9 อ่านความเห็นของคุณพีทคุง แล้วน้ำตาไหลหยดแหมะๆ... ถ้าสามีเราคิดได้ซักครึ่งหนึ่งที่คุณพีทคุง ว่ามา ก็คงจะดีไม่ใช่น้อยนะคะ แต่เสียดาย..ที่เขาคิดไม่ได้หรอกคะ!!   เห็นด้วยกับความเห็นที่5นะคะ ตบจนมือชาแล้วคะ มีปากเสียงกันก็เพราะเรื่องที่เขาชอบพูดลักษณะแย่ๆแบบนี้แหล่ะคะ เราก็มีภาระต้องดูแลทุกอย่างในบ้าน ก็ดันมามีลูก จึงต้องออกจากงานมานั่งเลี้ยงเองเพราะไม่ได้อยู่กับ ญาติพี่น้อง แยกครอบครัวออกมาหนะคะ  ยังไงก็แล้วแต่ขอบคุณทุกความคิดเห็นจริงๆคะ จากคุณ : porrawee - [ 6 มิ.ย. 50 07:48:00 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ขวัญเอ๊ย...สงสารพี่ก่อนดีกว่าอ่ะ แฟนยังหาไม่ได้เลย 5555555555 คุงพีทอ่า...นู๋ม่ะได้สนับสนุนให้ตบหรอก แค่อยากสั่งสอนคุณผู้ชายให้สำนึกในความเหน็ดเหนื่อยของการเป็นแม่บ้านบ้าง ในเมื่อคุณผู้ชายไม่ช่วยทำ(งานบ้าน)ก็อย่าพูดให้เสียกำลังใจสิคะ(จริงไหม) ถึงคุณ จขกท ผู้ชายเปลี่ยนยากค่ะ (เข้าขั้นเปลี่ยนไม่ได้เลยล่ะ) ไม่ทราบว่าลูกโตแค่ไหนแล้ว และคุณต้องการงานแบบไหน ถ้าชอบการขีดเขียน ก็ลงมือทำเลยค่ะ ส่วนรายละเอียดขอแนะนำเลียนแบบคุณตอกะจอ เลยค่ะ เพราะละเอียดมาก ให้กำลังใจนะคะ ขอให้สร้างสรรค์ผลงานดีๆ ออกมาสู่สาธารณชนค่ะ จากคุณ : เชอร์เบต จี๊ดด ด - [ 6 มิ.ย. 50 22:38:56 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เข้ามาให้กำลังใจคุณจขกท.ค่ะ ถ้าเขียนแล้วก็โพสต์ให้คนแถวนี้อ่านก่อนก็ได้นะคะ ^ ^  จะได้ช่วยกันแนะนำ ปรับปรุงแก้ไขค่ะ     งานนี้...น้องจอยกับเฮียพีทนี่สุดยอดเลยค่ะ   จากคุณ : อรพิม - [ 6 มิ.ย. 50 23:20:06 ]

ความคิดเห็นที่ 12 อยากจะเข้ามาบอกเจ้าของกระทู้เผชิญกับข้อต้องห้ามในหกสิบประการสำหรับห้องสมุดเข้าแล้ว และเป็นข้อต้องห้ามขั้นที่สามซึ่งร้ายแรงด้วย - อย่าบอกว่าจะเขียน ถ้ายังไม่ได้เริ่มเขียน เพราะไม่เคยมีใครที่บอกว่าจะเขียนเรื่องนั้นเรื่องนี้ แล้วเขียนจนจบสักราย ปล. สำหรับอีกห้าสิบเก้าข้อ จะเขียนให้อ่านในคราวต่อไป ซึ่งตอนนี้ยังไม่ได้เขียน จากคุณ : egotech - [ 7 มิ.ย. 50 01:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ชอบความคิดเห็นของคุณพีทจังเลยค่ะ.... ส่วนเรื่องที่จะเริ่มต้นงานเขียนของคุณเจ้าของกระทู้ เป็นกำลังใจให้นะคะ ถ้ามีพรสวรรค์อยู่แล้วก็ไม่ยากหรอกค่ะ จากคุณ : หมอ-ยา-ผู้-น่า-รัก - [ 7 มิ.ย. 50 12:24:30 ]

ความคิดเห็นที่ 14 คำแนะนำสมบูรณ์แล้ว ขอเป็นกำลังใจให้อย่างเดียวครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 9 มิ.ย. 50 09:39:39 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ด้วยวิญญาณแม่บ้านเหมือนกัน ได้อ่านคำพูดของสามี จขกท. แล้วมันจี๊ด ลองเข้าไปคุยกันใน blog ซิคะ เราเลี้ยงลูกเป็นงานประจำ ทำขนมอบกับเขียนนิยายเป็นงานอดิเรก หากคุณสนใจก็สามารถหารายได้จากทั้งสองงานนี้ได้ค่ะ เอาใจช่วยค่ะ และแนะนำให้จิกหัวสามีมาทำงานบ้านกับเลี้ยงลูกบ้าง จะได้รู้คุณค่าของคำว่า "แม่บ้าน" ส่วนเรื่องการเป็นนักเขียน ผู้รู้ได้กรุณาตอบไว้หมดแล้ว สู้ๆ ค่ะ :) จากคุณ : tiara - [ 12 มิ.ย. 50 12:42:07 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เห็นด้วยกับพี่พีทค่ะ แล้วก็แอบเห็นด้วยกับเฟิร์นด้วย อิอิ จากคุณ : เม-ดา - [ 14 มิ.ย. 50 09:59:10 ]

ความคิดเห็นที่ 17 มาให้กำลังใจเจ้าของกระทู้ด้วยค่ะ ส่วนเจ๊จอย เฮียพีท & เฟิร์น two thumb up!!! ค่า จากคุณ : ชมสิจ๊ะ - [ 14 มิ.ย. 50 21:22:17 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ^__^ มาเป็นกำลังใจให้พี่เจ้าของกระทู้ค่ะ และรออุดหนุนล่วงหน้าเลยนะคะ จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 18 มิ.ย. 50 04:30:43 ]

ความคิดเห็นที่ 19 อีกไม่นาน คงจะได้เอามาให้ลองอ่านกันดูนะคะ  ขอบคุณคะ ขอบคุณทุกๆท่านเลย ขอบคุณจริงๆ.. จากคุณ : porrawee - [ 18 มิ.ย. 50 10:32:02 ]