ผมรู้สึกด้วยตัวเองมาตลอดว่า บทกวี เป็นงานนิพนธ์ที่เริ่มจะเสื่อมค่าลงทุกไปเรื่อยๆ ในท่ามกลางสังคมที่กำลังพัฒนาไปข้างหน้า
การเสพงานบันเทิงเริงใจต่างๆ เปลี่ยนรูปแบบไปเรื่อยๆตามยุคสมัย และการพัฒนาของสังคม
สื่อบันเทิงรูปแบบอื่นๆมีอิทธิพลเหนือสิ่งที่เป็นมาในอดีต ซึ่งแท้จริงมันเป็นสิ่งธรรมดาของโลก เพราะทุกสิ่งย่อมเปลี่ยนแปลงไปตามการลเวลา เหมือนกับสัจธรรมของพระพุทธองค์ที่ทรงตรัสไว้
ความนิยมในการเสพบทกวีก็ไม่ต่างกันเลย
แม้ว่าในช่วงนี้เป็นช่วงเวลาของการประกวดรางวัลซีไร้ต์ (ประเภทบทกวี) แต่บรรยากาศกลับดูเงียบเหงา ราวกับไม่เห็นการเคลื่อนไหวใดๆเลย
ร้านหนังสือต่างๆ ตัดหมวดบทกวีออกไป รวมเล่มบทกวี แทรกอยู่ในมุมที่คนที่รักบทกวีจริงๆก็หายาก
การสนับสนุนการเขียนการอ่านก็น้อยลงไป
สื่อโทรทัศน์ ซึ่งเป็นสื่อที่ได้รับความนิยมมากที่สุด ไม่มีรายการที่นำเสนอข่าวสารในแวดวงวรรณกรรมและการเขียนแม้แต่สถานีเดียว
แม้ช่วงประกวดรางวัลซีไรต์ประเภทบทกวี จึงยังคงเงียบเหงาต่อไป
เกรียงไกร หัวบุญศาล
จากคุณ :
huaboonsan 
- [
8 มิ.ย. 50 11:57:33
]
งานเขียนกวีที่เงียบเหงา
