PANTIP.COM : W5488557 จดหมายที่ไม่น่าอ่าน [เรื่องสั้น]

ความคิดเห็นที่ 1

จ่อยหยิบจดหมายในตู้รับขึ้นมาอ่าน พอเห็นลายมือบนหน้าซองก็เสียอารมณ์ทันที สีหน้าบอกบุญไม่รับแสดงว่าคงระอากับเจ้าของลายมือไม่น้อย หล่อนขยุ้มจดหมายแล้วสะบัดก้นขึ้นลิฟต์ไปห้องพัก
คอนโดราคาถูกของจ่อยคับแคบไม่พอแมวดิ้น แถมยัดข้าวของไว้มากมาย ดูแล้วรกไม่ต่างจากหอพักนักเรียน แต่หล่อนกระแดะเรียกซะหรูว่าห้องสตูดิโอ หลังจัดการกับภารกิจประจำวันเสร็จ หล่อนก็หยิบจดหมายขึ้นมากำไว้ ตอนแรกทำท่าเหมือนจะฉีกทิ้ง แต่ต่อมาก็ทำท่าทอดถอนใจ แล้วดีดดิ้นเซถลาไปทรุดลงที่โซฟา ปากแสยะนั่งเอนหลังถ่างขาเอกเขนกเปิดอ่านเนื้อความดู

จ่อยเพื่อนรัก
จ่อยต้องสัญญากับเราก่อนว่าจะอ่านจดหมายฉบับนี้จนจบ เรารู้นายหุนหันกว่าเพื่อนคนไหนๆ แต่นายก็เป็นเพื่อนที่เรารักที่สุด สัญญานะจ่อย เพราะขณะที่นายอ่านจดหมายฉบับนี้เราคงตัดสินใจทำในสิ่งที่นายห้ามไปเรียบร้อยแล้ว นายก็รู้ เราไม่มีทางเลือก
เมื่อวานเหตุการณ์ที่กระทบกระเทือนจิตใจเรามากที่สุดก็ได้เกิดขึ้น แต่ก่อนเราไม่เคยเชื่อเลยจริงๆว่ามันจะเกิดขึ้นกับชีวิตเรา แต่แล้วมันก็มาถึงจนได้ นายคงรู้ว่าเราร้องไห้ แน่หละ เรามันคนบ่อน้ำตาตื้นนี่นา
เราไปเยี่ยมพ่อที่โรงพยาบาลเมื่อวาน พ่อนอนอยู่ในไอซียูแบบเดิมๆนั่นแหละ ยังไม่ได้สติเลย แต่เราเห็นเหมือนกับว่ามีน้ำตาไหลรินออกมาจากหางตาของพ่อด้วย พยาบาลบอกว่ามันเป็นธรรมดาหลังดูดเสมหะ แต่เราไม่เชื่อหรอก เราว่าพ่อคงยังรับรู้ได้ พ่อคงกำลังรู้สึกเสียใจกับการกระทำของเรามากกว่า
นั่งกุมมือพ่อไปรำคาญกับเสียงเครื่องช่วยหายใจไป มันดังครืดๆเป็นจังหวะ เราว่าเสียงของมันเหมือนกับเสียงร้องครางของสัตว์เจ็บ จ่อยรู้ไหม เราไม่อยากได้ยินเสียงของมันเลย มันดังเหมือนจะติดอยู่ในรูหูเราตลอดเวลา เชื่อไหมว่ามันดังแว่วหลอกหลอนเราทุกๆคืนที่ไปเยี่ยมพ่อกลับมา จนบางครั้งเราต้องนอนเอาหมอนอุดหูตลอดคืน เมื่อคืนนี้ก็เหมือนกัน
ไอ้ท่อที่อยู่ในปากของพ่อคงเป็นท่อลมหายใจ ขนาดของมันไม่ใช่เล็กๆเลย ใหญ่เกือบเท่าหัวแม่มือแน่ะ ไม่รู้พ่อจะรำคาญหรือเปล่านะที่ต้องคาท่ออยู่ในปากตลอดเวลาอย่างนี้ เราเคยกระซิบถามข้างหูพ่อเล่นๆว่าจะให้เราดึงออกให้ไหม นายคงจะรู้คำตอบดี
ใช่ พ่อไม่ตอบ แต่เราตอบเองว่า “อย่าจุ้นนะไอ้ลูกดื้อ เดี๋ยวดีดให้” นี่มันสำนวนเด็ดของพ่อเชียวนะ
เราไม่ลืมที่จะเอาผ้าเช็ดหน้าไปด้วยทุกครั้ง พอพยาบาลเผลอเราก็จะแอบเช็ดน้ำลายย้อยที่มุมปากของพ่อ แล้วกระซิบแซวพ่อว่า “นี่ขนาดไม่ได้เอ็ดตะโรด่าลูก น้ำลายยังฟอดขนาดนี้ ถ้าหายเมื่อไหร่ เวลาด่าลูก สงสัยต้องใช้เครื่องสูบน้ำแหงมๆเลย ถึงจะเอาอยู่”
แต่ความจริงพ่อไม่เคยตอบโต้อะไรกับเราสักนิด พ่อยังคงนอนนิ่งอยู่อย่างนั้นจนพยาบาลมาพลิกตัวให้ เรารู้พ่อเกลียดเรา สิ่งที่เราทำหรือเราเป็นมันไม่ถูกใจพ่อซักกะติ๊ด ถ้าพ่อตื่นมาคงเฉ่งเราอีกยกใหญ่ โทษฐานแต่งตัวเว่อ แบบว่าขัดใจพ่อ
ปกติเราไม่เคยอดทนนานๆกับอะไรนายก็รู้ แต่เชื่อไหม เราเฝ้าอยู่ข้างเตียงพ่ออย่างอดทนอยู่เกือบสองชั่วโมง แอบหวังเล็กๆ เผื่อให้พ่อกระดุกกระดิกตอบโต้เราสักนิดก็ยังดี แต่พ่อก็ยังนอนนิ่งเฉยอยู่ตลอดเวลา ไม่รู้สึกรู้สาอะไรเลย เราบอกตัวเองว่าพ่อกำลังงอนเรา ก็มันทำให้เรามีความหวังอยู่เสมอว่า สักวันพ่อคงหายงอนแล้วลุกขึ้นมาเขกกะโหลกเรา
อีตอนพ่อรู้สติดีๆอยู่ เรางี้หลบหน้ายันเลย กลัวแกเล่นเอา แต่พอพ่อเป็นยังงี้ ดันทะลึ่งอยากให้แกลุกขึ้นมาด่า จะว่าสักคำสองคำให้ชื่นใจก็ยังดี แต่เรารู้ นี่มันก็เป็นได้แค่ความหวังลมๆแล้งๆเท่านั้น
ถึงพ่อไม่อาจจะรับรู้อะไรต่อมิอะไรที่เราทำให้ เราก็ยังกุมมือพ่อไว้อย่างนั้น จนพยาบาลเขาเชิญให้ญาติออกไปนอกห้อง
เขาบอกว่าขอเชิญเราออกนอกห้องก่อน เพราะหมดเวลาเยี่ยม ถึงเวลาที่จะต้องให้การพยาบาลคนไข้แล้ว วันหลังค่อยมาใหม่ แต่เราคิดว่าเขาคงกำลังไล่อย่างสุภาพนะ
ญาติเตียงอื่นเขากลับกันหมดแล้ว แต่วันนี้พยาบาลบอกเราว่าคุณหมออยากพบ เราเลยนั่งรอต่อ นายรู้ไหมตอนนั้นเราใจไม่ดีเลย นายน่าจะอยู่เป็นเพื่อนเรา ระหว่างรอคอยมือของเราเย็นเฉียบ ใจเต้นตุบๆ ความรู้สึกเหมือนกันกับวันที่ได้รับข่าวร้าย ตอนพ่อถูกย้ายเข้าไอซียูใหม่ๆไม่มีผิด
กว่าหมอจะมาพบ รู้สึกว่าเวลาของการรอคอยมันช่างยาวนานมาก นานจนเราอยากร้องไห้ ทั้งๆที่มันเป็นเวลาแค่สิบห้านาที แต่เรารู้สึกเหมือนกับเป็นปีเลย
หมอเจ้าของไข้ก็ตาหมอคนเดิมนั่นแหละ พอเจอหน้าหมอแกก็ถามประโยคเดิมๆอีก อีตาหมอแกก็เก่งนะ คงมีจิตวิทยาดีเยี่ยม น้ำเสียงนุ่มๆแบบเดิมเหมือนพระเอกหนังฝรั่งตอนแก่ แต่เราว่าคิดอีกที ก็เหมือนกับลีลาคนขายเครื่องเสียงในห้าง แบบว่ากำลังแนะนำโทรทัศน์แอลซีดีราคาเหยียบแสน ทำนองซื้อไม่ซื้อก็ตามใจ แต่ดูไว้ก็แล้วกัน เพราะนี่คือสินค้าดีสุดๆ อยากนำเสนอจนจบ ยังไงยังงั้นแหละ
วันนั้นเราเป็นอะไรไปก็ไม่รู้ สงสัยคงเพราะเราคงถูกกดดันอย่างหนักจากการหว่านล้อมของหมอ หรือไม่ก็เพราะความนิ่มของน้ำเสียงกับเหตุผลที่หมอแกยกขึ้นมาอ้างนั่นแหละ
นายรู้แล้วใช่ไหม เราใจอ่อน ใช่ เราใจอ่อนรับปากข้อเสนอของหมอแล้วจ่อย นายอย่าเพิ่งหยุดอ่านนะ เราขอร้อง เราร้องไห้ทั้งคืนเลยจ่อย ร้องจนตาบวม แบบที่นายเคยล้อว่าเราเป็นหมีแพนด้าเมียผีกาก้านั่นแหละ
อีตาหมอบอกว่าพ่อหมดหวังแล้ว ร่วมเดือนมานี้พ่อไม่กระเตื้องเลย ไม่นานมานี้คณะแพทย์ได้ร่วมกันลงความเห็นว่า พ่อของเราสมองตายแล้ว
สมองตาย นายรู้ไหม เราเกลียดคำนี้ที่สุด ก็เราเห็นจะๆ พ่อยังไม่ได้ตายสักหน่อย ยังนอนตัวอุ่นๆให้เราลูบคลำทำดีให้ ยังนอนสงบ รอฟังคำสารภาพผิดของเราอยู่ทุกครั้งที่มาเยี่ยม
อีตาหมอบอกว่าเราควรจะทำใจได้แล้ว แถมยังบอกว่าเราควรจะร่วมกันกับพวกหมอๆทำบุญด้วย ก็ไอ้บุญแบบที่นายห้ามเราทำนั่นแหละจ่อย
หมอวิงวอนเราว่า ถ้าเราลงชื่อยินยอมบริจาคอวัยวะของพ่อ มันจะเป็นมหากุศลกับอีกหลายชีวิตที่กำลังรอความหวัง ทั้งตับไตทั้งตาหรือหัวใจ บริจาคได้หมด มีคนไข้ที่กำลังทุกข์ทรมานรอความหวังอยู่อีกเพียบเลย
แต่นั่นหมายความว่า หมอเขาจะต้องเอาพ่อไปผ่าตัด หมอว่าพ่อไม่เจ็บสักนิดเมื่อผ่าตัดเสร็จแล้วหมอก็จะหยุดการรักษา แต่พ่อตัวเป็นๆของเราก็จะหายไป หมอบอกว่าหลังจากทำกุศลยิ่งใหญ่นี้ไปแล้ว พ่อก็จะได้พ้นทุกข์เสียที
แต่เราจะต้องสูญเสียพ่อไปตลอดกาล พ่อที่เรายังไม่เคยตอบแทนพระคุณให้ชื่นใจ พ่อที่ผิดหวังในตัวเราตลอดมา พ่อที่เราไม่อาจจะคอยดูแล หรือทำอะไรเล็กๆน้อยๆให้ได้อีกต่อไป
แต่ไม่รู้เวรกรรมอะไรดลใจ ให้เรายอมตามที่หมอขอร้อง คงเป็นเพราะความง่ายของเรามัง เราเกลียดไอ้นิสัยชั่วๆแบบนี้ของตัวเองจริงๆเลยนะ จ่อย
เมื่อวานเราก็เลยลงชื่อยินยอมไปตามที่หมอบอก เรามันโง่หรือไม่ก็บ้าแล้ว และเมื่อคืนเราก็แทบบ้าไปจริงๆ เราหลับตาหรือลืมตาก็เห็น เราเห็นทุกสิ่งที่พ่อทำให้เราตั้งแต่ตอนเป็นเด็กจนโต กว่าจะโตมาได้ขนาดนี้ สองมือของพ่อทะนุถนอมเรายังกับอะไรดี พ่อให้อะไรๆมากมายจนเรานับไม่หมด เราร้องไห้สุดๆไปเลย ก็มันเสียใจที่ไม่อาจทดแทนพระคุณที่พ่อให้ชีวิตกับเรา แถมเรายังทำแต่เรื่องที่พ่อต้องรู้สึกเสียใจไม่หยุดไม่หย่อน
พรุ่งนี้คงได้เวลาที่หมอจะเอาพ่อไปควักอวัยวะ หลังจากนั้นเราคงสูญเสียพ่อไปตลอดกาล แต่เราเชื่อว่าถ้าพ่อรับรู้ได้ พ่อคงจะดีใจ เพราะสิ่งที่เราได้ตัดสินใจทำลงไปในครั้งนี้ คงจะเป็นเรื่องเดียวที่พ่อเห็นด้วย เราได้ตัดสินใจอย่างกล้าหาญอย่างที่พ่ออยากจะเห็น คงสมกับความเป็นลูกผู้ชายที่พ่อได้พร่ำสอนให้เราเป็นมาตลอดชีวิต
ถ้าเวรกรรมบาปบุญมีจริง พ่อคงจะได้ไปสู่สุคติที่ชอบๆ อาจเป็นสรวงสวรรค์อันเลอเลิศเพริดศรีหรือในอ้อมกอดพระผู้เป็นเจ้า ด้วยคุณความดีของเครื่องในไตตับของพ่อที่บริจาคไว้
ถึงไง เราก็ยังขออธิษฐานให้เป็นลูกพ่อกันอีกสักชาติ จะได้แก้ตัวทำดีให้พ่อชื่นใจบ้าง เกรงแต่จะไม่ได้พบกันเพราะพ่อคงจะอยู่บนสวรรค์ ส่วนเรากลับดำดิ่งกลิ้งโค่โร่อยู่ในนรกหมกไหม้แบบที่เป็นนี่แหละ ไม่รู้ว่าเราคิดถูกไหม ที่อธิษฐานอย่างนี้ กลัวแต่ว่าจะดึงพ่อลงมาในทางต่ำนะซิ
จ่อย เราไม่กล้าสู้หน้านายจริงๆ เรารู้มีแต่นายเท่านั้นที่หวังดีต่อเรา เลยเขียนจดหมายมาเป็นการขอโทษ หวังว่าคงจะให้อภัยเรานะ อีกสองวันเราจะจัดงานศพพ่อที่วัดข้างบ้าน เลยถือโอกาสบอกบุญนายมาด้วยเลย

รักนายเสมอ
หนุ่ย

จ่อยอ่านจดหมายด้วยสีหน้าหงุดหงิด แต่ไม่วายมีน้ำตาเล็ดให้เช็ดซับ หลังซับน้ำตาได้ชั่วครู่ ก็หันไปหยิบฉวยกระดาษโน้ตบนโต๊ะมาเขียนอย่างเสียมิได้ ลายมือต่างจากหนุ่ยลิบลับ ดูแล้วเลวกว่าไก่เขี่ยไม่น้อย ลายมือแบบนี้บ่งบอกชาติสกุลและพื้นฐานอารมณ์ได้จะๆ เนื้อความมีว่า

นังหนุ่ยเพื่อนรัก
ก่อนอื่นเลิกเรียกชั้นว่านายซะที บอกกี่ครั้งกี่หนแล้ว เข้าใจไหมยะ นังคูโบต้าบ้าบื้อ นี่ๆ หล่อนมันบ้าไปแล้ว ชั้นบอกหล่อนแล้วใช่ไหม ว่าอย่าเพิ่งยินยอม เอาสมองเน่าๆของหล่อนตรองดูซิยะ พอหล่อนลงชื่อเสร็จแล้วก็เสร็จกัน พ่อของหล่อนก็จะถูกเอาไปเจี๋ยนแยกชิ้นส่วน แล้วห่อเอาแต่ส่วนที่เหลือใช้มาให้หล่อนเผา โรงพยาบาลของรัฐเขาทำให้หล่อนได้แค่นี้จริงๆย่ะ นังโง่ ถึงตรงนี้ก็ร้องไห้เป็นเผาเต่าไปคนเดียวเหอะ
นี่ถ้าหล่อนเชื่อชั้นนะยะ ย้ายพ่อของหล่อนไปโรงพยาบาลเอกชนที่ชั้นว่า ป่านนี้ ชิวชิว แล้ว เชื่อเหอะ ค่าตอบแทนมันต้องไม่น้อยเลย บางทีอาจจะมากพอสำหรับจ่ายค่าเฉาะของหล่อนบวกกับค่าทำนมตบหน้าให้เด้งดึ๋งด้วย ขอบอก เผลอๆ เขาอาจใจดีจับแกเฉาะให้ฟรีๆก็ได้นะยะ
ชั้นละสมน้ำหน้าหล่อนจริงๆเลย นังหนุ่ย อีตานี้ ต่อให้ไปยืนเป็นผีขนุนซักห้าชาติสิบชาติก็ยังไม่มีปัญญาทำสาวทำสวย เอ็งเอ๊ย ชาตินี้อย่าได้หวังกลับชาติเป็นชะนีเลยว่ะ นังหนุ่ย

แต่แล้วจ่อยก็หยุดเขียน หล่อนเงยหน้ามองลอดหน้าต่างออกไป สายตาทอดยาวไปจรดขอบฟ้าสีหม่นๆยามย่ำค่ำของเมืองกรุง สงสัยต่อมบาปบุญคุณโทษคงเพิ่งเริ่มทำงาน น้ำตาจึงไหลรินเป็นทาง จนขอบตาเลอะไปด้วยเครื่องสำอางราคาถูก
จ่อยขยุ้มกระดาษโน้ตที่พยายามเขียนตอบหนุ่ย แล้วขว้างมันออกนอกหน้าต่างไป มันบินร่อนเคว้งคว้างไร้ทิศทาง ตามแต่กระแสลมที่พัดผ่านอาคารสูงจะพาไป แต่ในไม่ช้ามันก็ร่วงโรยลงสู่พื้นดิน พร้อมๆกับคราบน้ำตาของจ่อยที่กำลังจะเหือดแห้งลง

..
ขอให้สุขสมอารมณ์หมาย

whiterose

จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 8 มิ.ย. 50 15:50:36 ]