บนทางเปลี่ยวเที่ยวไปในไพรสณฑ์
เด็กสามคนวนเดินเพลินพฤกษา
ทางคดเคี้ยวเรียวแคบรอยมรรคา
เที่ยวค้นหาตาจ้องคอยมองดู
หารังผึ้งซึ่งอยู่ใกล้ไม่สูงมาก
ปีนลำบากหากมีหนามยังคร้ามอยู่
หากพลั้งไปปีนตกช้ำอกตู
เคยเรียนรู้เรื่องปีนใช้ตีนมือ
ผ้าขาวม้าคาดพุงนุ่งขาสั้น
มีดอีโต้หนึ่งอันกระสันถือ
สามสหายซุกซนผู้คนลือ
กินอิ่มตื้อออกจากบ้านผ่านดงดอน
พกยาเส้นของพ่อมาห่อหนึ่ง
เพื่อรมผึ้งให้เมาเข้าไว้ก่อน
ค่อยตัดรังหวังใจได้แน่นอน
แดดเริ่มร้อนย้อนเนินเดินเลียบดง
เดินจนเหนื่อยเมื่อยขาหารังผึ้ง
กลัวลุยถึงดงลึกจะพาลหลง
เจอรังผึ้งในกอไผ่ทำใจปลง
หนามไผ่คงเกี่ยวเอาถ้าเข้าไป
เจออีกรังบังใบกิ่งไม้ยื่น
เกร็งแขนขืนเหนี่ยวกิ่งเหมือนลิงใหญ่
ใช้พลังรั้งกายปีนป่ายไว
คืบเข้าใกล้จวนได้รังสมหวังเรา
ผ้าขาวม้าคลุมหน้าเหลือตาโผล่
มวนยาเส้นมวนโตจุดไฟเข้า
สูดควันพ่นรมผึ้งถึงทีเมา
รีบคว้าเอามีดอีโต้โผเข้าฟัน
ฟันกิ่งไม้หลายทีไม่มีเข้า
มีดของเรามันทื่อแถมมือสั่น
ผึ้งหายเมาเข้าต่อยพัลวัน
วิ่งหนีกันโกยแน่บตับแลบบาน
ผึ้งหายเมาคนยังเมาเจ้ายาเส้น
มันแสนเหม็นมึนช้ำอดน้ำหวาน
โดนผึ้งต่อยตรงหัวทั้งตัวอาน
แทบลงคลานซานทรุดสุดเหนื่อยใจ
ทั้งเจ็บตัวเจ็บใจแต่ไม่เข็ด
ลับมีดเสร็จคราวหน้าจะมาใหม่
ยังเจ็บปวดจับจิตพิษเหล็กใน
ฝากเอาไว้วันหน้ามาแก้แค้น
จากคุณ :
คมเย็น 
- [
9 มิ.ย. 50 15:32:14
]
ตีผึ้ง
