คำพยากรณ์หมายเลข 18


เจ้าหนุ่มเอ๋ย ข้าได้ยินเสียงนั้น...
เพลงแห่งผู้พลัดพราก มันบรรเลงอยู่รอบตัวเจ้า
มันติดตามเจ้าไป ท่วงทำนองนี้เป็นเหมือนเงาของเจ้า
เจ้าจะพยายามดิ้นรนเท่าไร แต่ก็เหมือนยังถูกสาปอยู่เช่นนั้น

เจ้าจะต้องห่างไกล เจ้าจะต้องพลัดพรากจากคนที่เจ้ารัก
เจ้าจะต้องหลงรักคนที่อยู่ห่างไกลกับเจ้า
แม้จะเคยผูกพัน เหมือนมั่นคงเพียงใด
แต่ก็เป็นอันต้องแยกแตกสลายในเบื้องปลาย

แม้อาจมีใครเข้ามาเกี่ยวข้อง ที่เหมือนจะตกลงร่วมทางกันได้ง่ายดาย
แต่เจ้าก็จะหากันไม่พบ เจ้าจะคลาดกันแค่เอื้อม
แม้มาอยู่ใกล้กันแล้ว ก็จะเหมือนมีม่านบังตา
คั่นขวางโลกของเจ้ากับโลกของเขาไม่ให้ได้พานพบหน้า

เมื่อใดที่เจ้าประมาท เมื่อใดที่เจ้าอยู่ด้วยความลุ่มหลง
เจ้าก็กำลังจะพัง กำลังจะหักโค่นลงมาแน่ทีเดียว
เจ้าจะถูกทรยศ ถูกทอดทิ้งจากผู้คนรอบข้างจนถึงคนสุดท้าย
เจ้าจะตกอยู่ท่ามกลางฝูงศัตรูอย่างโดดเดี่ยวในที่สุด

เจ้าจะถูกบีบคั้น เจ้าจะถูกข่มเหง
โดยผู้มีอำนาจลึกเร้น มีฤทธิ์น่าขนพองสยองเกล้า
เจ้าจะถูกขับไสไล่ส่ง ด้วยความอยุติธรรม
เจ้าจะพูดอะไรไม่ออก ใครใครจะไม่ยอมฟัง จำต้องหลีกลี้ไปแต่ผู้เดียว

ทั้งหมดนี้ ยังพอมีวิธีผัดผ่อนหลีกเลี่ยงได้
แต่เจ้าจะหลีกหนีจากมันแน่หรือ?
ในเมื่อบทเพลงนี้ ถักทอขึ้นทั้งจากความตั้งใจของเจ้า
และจากสิ่งที่เจ้าเคยทำผิดพลาดมาเรียงร้อยประสานกัน

เมื่อใดที่เจ้ามุ่งเข้าสู่เส้นทางแห่งภารกิจของเจ้าอย่างเต็มตัว
เจ้าจะต้องเผชิญกับสิ่งเหล่านี้อย่างเต็มที่แน่นอน
แล้วเจ้าจะหันหลังหนีไปจากเส้นทางนี้หรือ?
ในเมื่อ...มันเป็นสิ่งที่เจ้าได้เลือกไว้ด้วยตัวเองตั้งแต่แรกเริ่ม

นักเดินทางเอ๋ย เจ้าย่ำเท้ามาไกลแสนไกลนัก
แต่หนทางข้างหน้ายังคงอีกยาวไกลเช่นกัน
เจ้ายังจะมุ่งมั่นเดินต่อไปอยู่หรือ?
เจ้าจะยังกล้าท้าทายต่อสิ่งที่ใครๆ ทำไม่ได้อยู่หรือ?

บทเรียนเหล่านี้สำหรับเจ้า ภารกิจเหล่านี้ที่เจ้าเลือกแล้ว
เจ้าทำตนให้พร้อมที่จะเผชิญกับมันแล้วหรือ?
เจ้ากับดาบเพียงเล่มเดียว จะหาญกล้าเพื่อตัดฝ่าวงล้อมแห่งมายาของโลกออกไปได้
หรือจะถูกกลืนกินไปเสียก่อน?

เจ้ามิใช่ผู้ที่เริ่มจากความโดดเด่น ความปรารถนาที่จะเป็นหนึ่ง
แต่กลับติดกับอยู่ในโครงสร้างอันวนซ้ำจำเจ เพียงเพื่อเอาตัวรอดไปวันๆ เช่นผู้อื่นหรือ?
เจ้ามิใช่ผู้ที่เคยมีความมุ่งมั่นแน่วแน่มาแต่เดิม
แต่กลับปล่อยจิตวิญญาณให้เฉื่อยชา จมดิ่งสู่ความลุ่มหลง ในความอภิรมย์ของโลกหรือ?

ข้ามองเห็น...ไม่ว่าจะอย่างไร ไม่ว่าจะเจ็บปวดเพียงไหน
เจ้าก็จะยังมุ่งหน้าต่อไป อย่างน้อยก็ในเส้นทางช่วงนี้
แม้หากจะมีผู้ปฏิญาณตน ขอติดตามเจ้าไปใกล้ชิดอย่างไรก็ตาม
เจ้าก็จะจากลาไป เมื่อถึงช่วงใดที่เจ้าต้องแยกไปเพียงลำพัง

แต่ทว่า...ทั้งหมดนี้...มันก็เป็นแค่ช่วงหนึ่งบนทางอันแสนไกลเท่านั้นเอง
ยังหาใช่ทั้งหมดตลอดไปไม่