ความคิดเห็นที่ 1 อย่าเกียจคร้านการเรียนเร่งอุตส่าห์ มีวิชาเหมือนมีทรัพย์อยู่นับแสน จะตกถิ่นฐานใดคงไม่แคลน ถึงคับแค้นก็พอยังประทังตน อันความรู้รู้กระจ่างแต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยวชาญเถิดจะเกิดผล ถึงลำบากตรากตรำก็จำทน เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย จากคุณ : gaginang - [ 10 มิ.ย. 50 13:49:06 A:58.8.172.114 X: TicketID:116313 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขออนุญาตตั้งอีกบทหนึ่งเลยครับ วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา จากคุณ : ขุนเขา (ขุนเขาแมกไม้) - [ 10 มิ.ย. 50 14:39:06 ]

ความคิดเห็นที่ 3 วิชาเหมือนสินค้า อันมีค่าอยู่เมืองไกล ต้องยากลำบากไป จึงจะได้สินค้ามา จงตั้งเอากายเจ้า เป็นสำเภาอันโสภา ความเพียรเป็นโยธา แขนซ้ายขวาเป็นเสาใบ นิ้วเป็นสายระยาง สองเท้าต่างสมอใหญ่ ปากเป็นนายงานไป อัชฌาสัยเป็นเสบียง สติเป็นหางเสือ ถือท้ายเรือไว้ให้เที่ยง ถือไว้อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา ปัญญาเป็นกล้องแก้ว ส่องดูแถวแนวหินผา เจ้าจงเอาหูตา เป็นล้าต้าฟังดูลม ขี้เกียจคือปลาร้าย จะทำลายให้เรือจม เอาใจเป็นปืนคม ยิงระดมให้จมไป จึงจะได้สินค้ามา คือวิชาอันพิสมัย จงหมั่นมั่นใจหมาย อย่าได้การวิชา จากคุณ : gaginang - [ 10 มิ.ย. 50 15:46:03 A:125.24.77.249 X: TicketID:116313 ]

ความคิดเห็นที่ 4 สวัสดีทุกท่านครับ ขออนุญาติคุณกากี่นั้ง  บทที่๔วรรคสุดท้าย จำได้ว่าเป็น  แล่นตัดเลี่ยงข้ามคงคา บทสุดท้ายวรรคแรกน่าจะเกินมา๑คำ คิดว่าคำว่า จึง อาจเกินมา วรรค๔น่าจะเป็น  อย่าได้คร้านการวิชา อันนี้ก็ไม่ยืนยัน ตอนเด็กๆเคยเรียน และร้องเป็นเพลง ทำนองโอลด์แลงไซน์  นานมากแล้ว แต่ดูจากคำประพันธ์(กาพญ์ยานี๑๑) ที่ผมจำผสมเดาก็ดูลงตัว จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 10 มิ.ย. 50 17:16:42 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ตอบเจ้าของกระทู้นะคะ จำอาขยานบทนี้ได้ แต่จำผู้แต่งไม่ได้ค่ะ อยู่ในหนังสือเรียนวิชาภาษาไทยชั้นป. 3 เมื่อนานมาแล้วค่ะ "อย่าเกียจคร้าน การเรียน เร่งอุตส่าห์ มีวิชา เหมือนมีทรัพย์ อยู่นับแสน จะตกถิ่น ฐานใด คงไม่แคลน ถึงคับแค้น ก็พอยัง ประทังตน อันความรู้ รู้กระจ่าง แต่อย่างเดียว แต่ให้เชี่ยว ชาญเถิด จะเกิดผล อาจจะชัก เชิดชู ฟูสกนธ์ ถึงคนจน พงศ์ไพร่ คงได้ดี เกิดเป็นชาย ชาวสยาม ตามวิสัย หนังสือไทย ก็ไม่รู้ ดูบัดสี ต้องอับอาย ขายหน้า ทั้งตาปี ถึงผู้ดี ก็คงด้อย ถอยตระกูล จะต่ำเตี้ย เสียชื่อ ว่าโฉดช้า จะชักพา ยศลาภ ให้สาบสูญ ทั้งขายหน้า ญาติวงศ์ พงศ์ประยูร จะเพิ่มพูน ติฉิน คนนินทา หนึ่งหนังสือ หรือตำรับ ฉบับบท เป็นของล้วน ควรจด จำศึกษา บิดาปู่ สู้เสาะ สะสมมา หวังให้บุตร นัดดา ได้ร่ำเรียน จะได้ทราบ บาปบุญ ทั้งคุณโทษ ปะบุตรโฉด ต่ำช้า ก็พาเหียร ไม่สมหวัง ดังบิดา ปู่ตาเพียร เนิ่นจำเนียร แพรพลัด กระจัดกระจาย" แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 50 17:29:35 จากคุณ : พจมารร้าย - [ 10 มิ.ย. 50 17:28:46 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ขออนุญาตค.ห. 1 นะคะ บทที่ลงท้ายด้วย"เกิดเป็นคนควรหมั่นขยันเอย" คือบทนี้ค่ะ "เด็กเอ๋ย เด็กน้อย ความรู้เรา ยังด้อย เร่งศึกษา เมื่อเติบใหญ่ เราจะได้ มีวิชา เป็นเครื่องหา เลี้ยงชีพ สำหรับตน ได้ประโยชน์ หลายสถาน เพราะการเรียน จงพากเพียร ไปเถิด จะเกิดผล ถึงลำบาก ตรากตรำ ก็จำทน เกิดเป็นคน ควรหมั่น ขยันเอย" จากคุณ : พจมารร้าย - [ 10 มิ.ย. 50 17:33:49 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ค.ห. 3 และ 4 "ตัดแล่นเลี่ยงข้ามคงคา"ตามคุณกากี่นั้งถูกแล้วนะคะ(ทั้งที่จำได้และมีในแบบเรียนของลูกสาวค่ะ) "จึงจะได้สินค้ามา" ก็ตามนั้นค่ะ สมัยเรียนก็รู้สึกว่ามันเกินเหมือนกัน แต่ในหนังสือเป็นอย่างนี้จริงๆค่ะ ส่วนประโยคสุดท้าย "อย่าได้คร้านการวิชา" ตามที่คุณคมเย็นว่าเลยค่ะ^^ แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 50 17:41:44 จากคุณ : พจมารร้าย - [ 10 มิ.ย. 50 17:39:38 ]

ความคิดเห็นที่ 8 แหะ แหะ ผมมาสารภาพความจริง จริงๆแล้วผมจำไม่ได้ทั้งสองบท แล้วสมัยผมเรียนก็ไม่ได้ท่องสองบทนี้ด้วย ผมใช้วิชามารถามลุงกูเกิลมาให้อะครับ จากคุณ : gaginang - [ 10 มิ.ย. 50 17:47:26 A:58.8.172.114 X: TicketID:116313 ]

ความคิดเห็นที่ 9 555 ลุงgoogle เนี่ย ต้องฟังหูไว้หูนะคะ ป.ล. ส่วนความเห็นของอีชั้น ก็ฟังหูครึ่ง ไว้ครึ่งหูนะคะ (เผื่อสะกดผิด ไม่แน่ใจตัวสะกดเท่าไหร่) แก้ไขเมื่อ 10 มิ.ย. 50 17:53:09 จากคุณ : พจมารร้าย - [ 10 มิ.ย. 50 17:50:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ทำให้นึกถึงบรรยากาศการท่องบทอานขยันตอนเป็นเด็กประถมฯ ตอนนี้ยังมีอยู่หรือเปล่าก็ไม่รู้ จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 11 มิ.ย. 50 11:54:38 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ขอบคุณทั้งหลายทั้งปวง นักเรียนหัวทู่ๆ ได้วิชามาอีกเยอะเลย เชิญแตกประเด็น ได้เรียนและได้รู้เป็นวาสนาแล้ว ทุกวันนี้เขาห้ามท่องบทอานขยาน เพราะเกรงจะทำให้เด็กคิดเองไม่เป็นว่างั้น เอวัง จากคุณ : wannakadee - [ 11 มิ.ย. 50 12:25:11 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ว้า. . . แย่. . .จัง. . . . . นะ ขอรับ คุณ วรรณคดี ไม่งาม เลย เอาละ ตานี้ ลองดู เอ้า มาว่าการกัน . . . . . . . . . . โดย ประมาณ ที่เคยเรียนมา ท่านว่าไว้ ดังนี้ ขอรับ. . . . . . . . . . . วิชชา เหมือนสินค้า อันมีค่า จากเมืองไกล ต้องยาก ลำบากไป จึงจักได้ สินค้ามา จงตั้ง เอากายเจ้า เปนสำเภา อันโสภา ความเพียร เปน โยธา แขน ซ้ายขวา คือเสาใบ นิ้ว เปน สาย ระยาง สองเท้าต่าง สมอใหญ่ ปากเปน นายงานไป อัชฌาศรัย เปน เสบียง สติ เปนหางเสือ ถือท้ายเรือ ไว้ให้เที่ยง ถือไว้ อย่าให้เอียง ตัดแล่นเลี่ยง ข้ามคงคา ปัญญา เปนกล้องแก้ว ส่องดูแถว แนวหินผา เจ้าจง เอาหูตา เปนล้าต้า ฟังดูลม ขี้เกียจ คือปลาร้าย จักทำลาย ให้เรือจม เอาใจ เปนปืนคม ยิงระดม ให้จมไป จึงจักได้ สินค้ามา คือวิชชา อันพิสสมัย จงหมั่น มั่นหมายใจ อย่าได้คร้าน การ วิชชา. จากที่ ปรากฎใน หนังสือ ดรุณศึกษา โดย  ฟ. ฮีแลร์ ฉบับพิมพ์ โดย โรงพิมพ์ อัสสัมชัญ ไม่ทราบ พุทธศักราช. ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 11 มิ.ย. 50 15:36:14 ]

ความคิดเห็นที่ 13 ภาษาเก่า งามดีแต๊ จากคุณ : Ensign - [ 15 มิ.ย. 50 20:36:24 ]