ฉันเฝ้ามองเธออยู่ตลอดมา คอยห่วงใย คอยดูแล
ฉันรักเธอยิ่งกว่าใครๆ
ทุกๆครั้งที่เธอเศร้า ร้องไห้ ฉันร้องไห้ไปกับเธอ
เธอเจ็บปวดอย่างไร ฉันก็รู้สึกไม่ต่างกับเธอ
ฉันคอยซับน้ำตาให้เธอ...
และเมื่อคราวเธอมีความสุข ประสบผลสำเร็จ
ฉันนี่แหละร่วมชื่นชม ดีใจกับเธอเป็นคนแรก
แต่........ตลอดเวลาเธอไม่เคยเห็นฉันในสายตาเลย
เธอไม่เคยรับรู้ รู้สึกถึงความเจ็บปวดของฉัน
ที่เสมือนไร้ตัวตนสำหรับเธอ ทั้งที่ไม่ว่าอย่างไร
ฉันก็ไม่มีวันทิ้งเธอไปไหน...
วันที่เจ็บปวด กับชีวิต กับความรัก
จนเธอมาบอกฉันว่า
"ไม่ทนอีกต่อไปแล้ว"
ฉันเข้าใจทุกๆอย่าง เพราะเป็นฉันเองที่รับฟังเธอเสมอ
ทุกๆเรื่องไม่ว่าเรื่องอะไร ฉันก็ตั้งใจฟัง
เธอตัดสินใจ ฆ่าตัวตาย
ฉันพยายามอย่างเหลือเกิน ให้เธอเปลี่ยนใจ
ฉันร่ำร้องว่า ฉันอยู่ตรงนี้ เธอไม่ได้อยู่คนเดียวนะ
เพียงแต่เธอไม่ได้สนใจเสียงของฉันเลย
ฉันสัญญาว่า ถ้าเธอตาย ฉันจะตายไปกับเธอ...
เรายืนมองกัน ทั้งฉันและเธอน้ำตานองหน้า
เธอมองเข้าไปในตาฉัน เธอเห็นฉันแล้วใช่ไหม?
แต่...มันคงสายไปแล้ว
เสียงปืนดังขึ้น หนึ่งนัด ฉันและเธอล้มลงพร้อมกัน
ที่เหลือก็เพียงร่างของหญิงสาว นอนสิ้นใจ
อยู่หน้ากระจกเงา เพียงลำพัง...
จากคุณ :
สายลมลำเอียง 
- [
12 มิ.ย. 50 16:34:30
]
ได้โปรด...รักฉัน
