ฮึมฮึมมิใช่ครึ้มแดดฝน
นั่นคือเสียงคำรนคำรามไว้
อย่าก้าวออกนอกกรอบตามชอบใจ
กรอบพวกข้าขีดเขียนไว้ให้เจ้าเดิน

ฮึมฮึมคำรามลึกรู้สึกอยู่
ใครล่วงรู้สัญญาณแต่นานเนิน
อย่าได้รุกอย่าได้ไล่หมายล่วงเกิน
จนเพลิดเพลินแล้วยิ้มร่ามาก่อกวน

อำนาจล้วนผ่องถ่ายไปหมดแล้ว
ไปตามแนวสมานฉันท์อย่าผันผวน
แม้ว่าแนวสมานฉันนั้นอย่ารวน
จนปั่นป่วนไปทุกที่เจอดีกัน

ประเทศนี้ล้วนมีที่อยู่สองสถาน
เป็นฝ่ายครองและฝ่ายค้านใยพาลจะหวั่น
มีฝ่ายหนึ่งปกครองต้องครองธรรม์
ฝ่ายหนึ่งนั้นก็ค้านไปในกติกา

ตอนที่เป็นฝ่ายอำนาจก็กาจเกรี้ยว
ใช่แลเหลียวเมื่อยามค้านพาลดั่งบ้า
มิฟังคำขัดแย้งแรงอัตตา
ครอบงำจนนำพาประชาทัณฑ์

ประชาทัณฑ์ผู้ไม่เห็นเช่นที่คิด
ทุจริตก็กลาดเกลื่อนอย่าเบือนฝัน
แสร้งว่าทำเพื่อประชาสารพัน
แท้โกงกันจนประเทศเกิดเภทภัย

ภัยแห่งการคอรัปชั่นอันเลวร้าย
หิวกระหายพอพอกันล้วนฝันใฝ่
มีอำนาจจะครอบครองดังต้องใจ
อยู่ที่ใครมีอำนาจอาจอง

ใช้เงินซื้อเสียงมาก็หาต่าง
ใช้ปืนบ้างก็เข้ามาหาประโยชน์ผอง
หลั่งไปเถิดเหล่าประชาน้ำตานอง
แต่ว่าเราและพวกพร้องจ้องสถาปนา

สถาปนาสู่อำนาจอันอาจอง
เมื่อปักธงนำชัยนี้ที่ผืนหล้า
ก็ยืดหยัดอ้างผองชนมากล้นศรัทธา
ก็จึงกล้ากระทำไปดั่งใจปอง

ความชอบทำอยู่ที่ใครจะกำหนด
เรื่องเกณฑ์กฎอย่าคิดเห็นแตกเป็นสอง
เอกภาพกำหนดไว้ในครรลอง
คิดเห็นต้องอยู่ในกรอบจึงชอบธรรม

อย่าออกมาเลยนะประชาชน
อย่าได้ขนผู้คนมาข้าขอย้ำ
มาชุมนุมสุมหัวมั่วน้ำคำ
ว่ากลุ่มเก่าเลิศล้ำทำคุณแผ่นดิน

ข้อกล่าวหาก็ชัดชัดอย่าขัดขืน
อย่าได้ยืนกรานขุ่นขุ่นวุ่นวายสิ้น
อย่าได้ใช้นิสัยอันเคยชิน
เพื่อจะดิ้นให้หลุดพ้นผลคดี

จึงฮึมฮึมคำรามอย่าข้ามกฎ
ถูกกำหนดด้วยฝ่ายนั้นมันบ่งชี้
ทั้งจ่ายเงินทั้งสร้างศรัทธามาราวี
ฝ่ายที่เป็นรัฐบาลกาลปัจจุบัน

หากรุนแรงเกินไปเกินไปจำไว้ว่า
อาจเลือดทาแผ่นดินจบสิ้นฝัน
ประวัติศาสตร์จารจดไว้ไม่จำกัน
ไม่อยากให้เกิดวันอันทมิฬ

โอ้อนาถหนอประเทศไทย
แบ่งเป็นฝ่ายเพื่อให้ไทยร้าวสิ้น
หรือจวบจนเลือดหลั่งลงโลมดิน
จึงจะสิ้นความวุ่นวายไทยรักกัน


เกรียงไกร หัวบุญศาล
๑๔ มิถุนายน ๒๕๕๐