ผมมีความรัก

ตั้งแต่วันที่ได้พบเธอ ได้เห็นหน้าเธอเป็นครั้งแรก
ผมรู้สึกได้เลยว่า หัวใจมันเต้นแรงขึ้น ปลายนิ้วเหมือนโดยไฟซ็อต
ใจสั่นๆหวิวๆ แน่นอนมันคือ รักแรกพบ

ทุกวันที่ต้องพบเจอเธอ ทำงานร่วมกับเธอ ผมทำตัวแทบไม่ถูกเลย
ได้แต่แอบมองเธอบ่อยๆ แต่ผมก็ไม่เคยกล้าที่เริ่มต้นสนทนากับเธอ
อยากจะลองยิ้มให้เธอ แต่ก็ทำไม่ได้...
ทำไมน้าผมถึงขี้ขลาดขนาดนี้ แถมเธอเองก็ไม่เคยมีทีท่าสนใจผมเลย
ทุกครั้งที่มองผมมีแต่แววตาที่ว่างเปล่า...

จะจีบสาวทั้งทีทำไมมันยากนักนะ ใช่แล้วผมต้องศึกษาเธอก่อน
ว่าเธอเป็นมายังไง จะได้เริ่ม หาเรื่องคุยกับเธอได้ถูก
ผมลองให้เพื่อนร่วมงานค้นประวัติของเธอ นั้นทำให้ผมรู้ชื่อ
และความเป็นมาของเธอ และนั้นเองที่ทำให้ผมรู้ว่า...
ทำไมผมถึงได้ เกิดอาการรักแรกพบกับเธอ เพราะผมเคยพบเธอมาแล้ว
เพียงแค่ว่าความทรงจำของผมมันถูกลบเลือนไป

เราเคยเป็นสามีภรรยากัน ผมเริ่มจำได้ว่าผมรักเธอมากขนาดไหน
มีอะไรก็ทำเพื่อเธอได้ทุกอย่าง ความจำเริ่มกลับมาอย่างช้าๆ
ใช่แล้ว ผมจำได้แล้ว จำได้แม้กระทั่งวันที่เธอ
พาชู้ของเธอเข้ามาฆ่าผมถึงในบ้าน ...
ก่อนตายผมสาบแช่งเธอ ว่าจะตามจองล้างจองผลาญเธอทุกๆชาติไป
ผมเข้าใจทุกอย่างแล้ว ว่าผมทั้งรักทั้งแค้นเธอขนาดไหน

ทุกครั้งที่ผมทำงานร่วมกับเธอ เธอจำผมไม่ได้เพราะรูปลักษณ์ผมเปลี่ยนไปมาก
มิน่าตอนที่ผมมองเธอปีนต้นงิ้ว ทุกๆครั้งที่ผมใช้หอกทิ่มแทงใส่ร่างกายเธอ
ผมถึงมีความสุขระคนเจ็บปวดแปลกๆทุกครั้ง
ยิ่งได้รู้ความจริงผมยิ่งอยากใกล้ชิดเธอมากขึ้น
นี่ถ้าขอท่านยม ทำโอเพิ่มที่แผนก กระทะทองแดง ท่านจะว่าอะไรไหมน้า?
ผมคิดก่อนที่จะเริ่มทำงาน และดื่มด่ำกับ
ความรัก
ของผมต่อไป.........