ความรักไม่ได้ทำให้คนตาบอด
แต่ความรักทำให้คนตาบวม....
เราไม่มีทางรู้ได้ว่าสิ่งที่อีกฝ่ายพูดออกมาเชื่อได้แค่ไหน
ไม่มีทางรู้ได้เลยว่าขณะที่เค้าพูด เค้าคิดอะไร
ถ้ามีการโกหกเกิดขึ้นเพียงครั้งเดียว
เรื่องที่ผ่านๆมา คงไม่สามารถเชื่อได้อีกเลย
ความไว้ใจ ความเชื่อใจ จะหายไปหมดกับคำขอโทษ
ทุกสิ่งที่อีกฝ่ายพูดหรือทำ..
อาจเกิดจากความจริงในใจขณะนั้น
หรืออาจเกิดจากอารมณ์ชั่ววูบก็สุดจะเดา
รักกับหลงไม่เหมือนกัน
วูบหนึ่งที่คิดว่าดี วูบถัดมาอาจจะทำให้น้ำตาตกได้
และอย่าได้เผลอคิดเชียวว่า
ถ้าเคยเจ็บมาแล้ว...เจ็บต่อไปจะไม่เจ็บเท่าเจ็บแรก
เพราะมันจะเจ็บยิ่งกว่าร้อยพันเท่า...
ถ้าเปรียบได้...ก็คงเหมือนเอาเข็มมาแทงแผลสดๆ
ปากแผลเปิด...เพราะไม่เคยดิ้นรนจะไปเย็บแผลที่ไหน
เข็มเผลอมาแอบสะกิดเมื่อไหร่ ได้เจ็บแทบขาดใจเมื่อนั้น
ถ้าความรักหายไป
ความหวังดีจะยังอยู่ไม๊
(ความหวังดีตอบมาว่า...."ยังอยู่ดี")
ในขณะที่หายใจแทบไม่ออก สมองตีบตัน น้ำตาไหลแล้วไหลอีก
ในชั่วข้ามคืน...
ขณะที่ใครหลายคนมีความสุข
กลับมีคนบางคนทุกข์แสนสาหัส
กลืนไม่เข้าคายไม่ออก
สมองพร่าและตามัว...
ปากก็พร่ำพูดว่า
"ฉันไปทำอะไรให้ใครนักหนา
...เกลียดชังอะไรกันนักหนา
ถึงได้ลงโทษกันมาแบบนี้"
ซ้ำแล้ว...ซ้ำเล่า
ซ้ำแล้ว.....ก็ซ้ำเล่า....
จากคุณ :
แก้มน้อยกลอยใจ 
- [
15 มิ.ย. 50 01:16:22
]
ค ว า ม รั ก ทำ ใ ห้ ค น ต า บ ว ม (เขียนเมื่อกี๊...อารมณ์อกหักสดๆร้อนๆ) T^T
