ความคิดเห็นที่ 1 บางเวลา การรั้งไว้ก็รังแต่เสียเวลา ปล่อยไป แล้ว ดับน้ำตาตน เสียจักดีกว่า จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 มิ.ย. 50 16:16:30 ]

ความคิดเห็นที่ 2 จริงค่ะคุณทิกิ..ขอบคุณค่ะที่ให้คำแนะนำดีๆ.. แต่สำหรับบางคนทำได้ยากนะคะ.. อารมณ์กลอนข้างบนได้บันดาลใจมาจาก บทกวีของคุณม่วนน้อยค่ะ.. ในหัวข้อที่ว่า"ตะวันฤๅเคยส่องฉาย" [ W5508363 ต ะ วั น ฤ า เ ค ย ส่ อ ง ฉ า ย [บทกวี] ม่วนน้อย (6 - 17 มิ.ย. 50 20:02) ] อารมณ์กลอนต่อเนื่องมาจนถึงอารมณ์ที่ต้องตัดสินใจ(พบเห็นจากเพื่อนๆ..) สำหรับบางคนเป็นดังนี้ค่ะ.. **..'ทรงจำ'..** 'ทรงจำ'กลายเงาฝังใจ ตราบวันใหม่ก็ยังคง.. ชัดเจนดิ่งลึกฝังลง.. คงแนบแอบเนาในวิญญาณ์.. ปล่อยไปเนิ่นนานกาลผ่าน ภาพวันวานยังคงแจ่มจ้า ชัดเจนกว่าภาพข้างหน้า เจิดจ้าในครรลองใจ ยังคงอ่อนไหวยามพบ ยังคงต้องหลบหน้าไป ยามพบเขาคู่กับใคร ซ่อนไว้นัยน์ตาหมาดชื้น มิรู้จักลืมอย่างไร ยิ้มไว้..แต่ใจสะอื้น แม้ผ่านเนิ่นนานวันคืน 'แม้ตื่น'เต็มตา..ใจยัง ยังคง..ยังคง..มีเขา ชัดเจนอยู่ในความหลัง แม้ข้างกายมีใคร..ใจยัง ยังคง..คงมั่น!..ในใจ! จากคุณ : ณ กมล - [ 21 มิ.ย. 50 08:57:38 ]

ความคิดเห็นที่ 3 เพิ่มเติมค่ะ..พี่ทิกิ.. ตะวันฤๅเคยส่องฉาย / ม่วนน้อย http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5508363/W5508363.html มีสุขทุกวันนะคะ.. จากคุณ : ณ กมล - [ 24 มิ.ย. 50 14:40:24 ]