ความคิดเห็นที่ 1 เมื่อมีแต่คนอย่าง "อีช่างขอ" อีกฝ่ายก็ "ไม่ให้" และไม่พรั่น สุดท้ายคือหันหน้ามาฆ่าฟัน ลองเลือกกัน “ขอ” หรือ “ให้” ใครชนะ????         ลืมนัยแห่งพุทธเกินสุดยั้ง ลืมสำรวมจึงพลั้งวิสาสะ ลืมอุเบกขาวิรัติขัดธรรมะ ไม่ลดละ จึงละคร ฟ้อนกลางเมือง ขอต่อสักบทเถอะค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 17 มิ.ย. 50 22:57:55 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ยินดีครับคุณทิกิ อ่านของคุณทิกิแนวนี้มาหลายกระทู้แล้ว ก็เลยลองเขียนความรู้สึกของตัวเองดูบ้าง แต่มันยาวก็เลยตั้งเป็นกระทู้ใหม่เสียเลย เผื่อเพื่อนๆจะช่วยกันเข้ามาแสดงความคิดเห็น จากคุณ : กวนจังแก - [ 18 มิ.ย. 50 00:10:57 ]

ความคิดเห็นที่ 3 สวัสดีครับคุณกวนจังแก เพราะมันเป็นอย่างนี้ จึงยังวุ่นวายอย่างนี้เท่าที่เห็น จากคุณ : เกรียงไกร (huaboonsan) - [ 18 มิ.ย. 50 11:50:54 ]

ความคิดเห็นที่ 4 เขียนกลอนรักกลอนหวานบ้างสหาย เพื่อสลายความเกร็งกระเทือนขวัญ กลอนประชาทุกข์ทนบ่นรำพัน เรตติ้งมันนิ่งแน่น่าเห็นใจ        ลองสังเกตุกระทู้อื่นหวานชื่นนัก เขาบอกรักบอกหลงกันขวักไขว่ บ้างเพราะเพาะมิตรภาพจนยาวไกล ก็ตอบไปโหวตไปให้ยั่งยืน      เห็นกระทู้นี้เงียบเปรียบล้อเล่น ดั่งหวานเย็นต้องละลายกลายฝืดฝืน ขอส่งแรงดลขวัญกันถูกกลืน คราวหน้า จักมิยื่น..มารุกความ         แวะมาทักทายภาคบ่าย คุณเกรียงไกร ก็อีกคน มักเขียนแนวประชาเครียดๆ บางทีก็มาถามว่าทำไมกวี ห้องนี้ จึงเงียบ ไม่เงียบดอกค่ะ คงมีคนเข้ามาอ่านมา ดู แต่ไม่ตอบกันเยอะ (เพราะไม่อยากเจ็บตัวแบบไทยๆ) อย่างแรก ไม่รู้จักผู้เขียนว่าเป็นใคร อย่างที่สอง ยังไม่ได้รับการ "ทักทายรายบุคคล"           สำหรับกระทู้นี้ ..เห็นว่า ไปทักทายข้าพเจ้าในกระทู้ กลอนใดกลอนหนึ่ง ไม่นานมานี้ และ เห็น ลีลา โคลงกลอน อยู่ในขั้นผู้ชำนาญการทีเดียว ไม่ใช่มือสมัครเล่น ก็เลยติด ตามอ่านตอนต่อไปของเจ้าของกระทู้..และ ตามมาตอบให้ เหมือนที่ตอบท่านอื่นๆ ซึ่งมาใหม่ มักไม่ค่อยได้มีคนสนใจ อ่านกันสักเท่าไหร่          แต่เชื่อเถอะค่ะ ว่า เขียนหลากแนวไปบ้างก็ดี เพราะ ข้าพเจ้า มักเขียนแนวแรงไปนิด ติดนิสัย...หวังใจจะให้คุณ กวนจังแก ได้เข้ามาอ่าน และ ตอบ และ เขียนเสมอที่นี่นะคะ ไม่ว่าคุณจะเป็นนักกลอนมาจากทีใดก็ตาม...ขอต้อนรับอีก หนด้วยบทกลอนข้างบนนี้ค่ะ แก้ไขเมื่อ 20 มิ.ย. 50 21:05:02 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 มิ.ย. 50 14:01:54 ]

ความคิดเห็นที่ 5 และ ขอบคุณ สำหรับบทนี้ของคุณ ช่วยจุดไฟให้ เขียนกลอน บทนี้ออกมา     วันเวลามีน้อยค่อยชะลอ เมื่อกล้าขอ..กล้าให้...มิกล้าหือ จงอ่อนโยนมิอ่อนแอแก่ร่ำลือ เด็กยึดถือแก่เฒ่าบรรเทาการณ์ ขอบคุณจริงค่ะ ...และต้องขอลิงค์ให้ตามธรรมเนียมการเขียน ที่มาของข้าพเจ้า... http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5511200/W5511200.html#13 จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 20 มิ.ย. 50 14:16:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อยากจะเขียนกลอนรักก็หนักอก ด้วยวิตกจะหาคำมาพร่ำขาน ชีวิตผ่านกาลเวลามาช้านาน ลิ้มทั้งหวานผ่านทั้งขมระทมใจ จะเขียนกลอนซีกหวานก็หวั่นว่า ถ้อยวาจาจะโหยหวนชวนหมั่นไส้ ทั้งความรักที่พบมักหลบใน ชู้ทางใจกับใครหนอก็ขอเมิน จากหวานเลี่ยนเปลี่ยนเป็นขมระทมทับ พอขยับจับเป็นกลอนก็นอนเขิน เหมือนมาเจอทางตันกั้นทางเดิน จึงขอเมินกลอนรักสักเพลา เปลี่ยนเป็นกลอนวอนฉุดให้หยุดคิด แนวสะกิดเบาเบาจึงเข้าท่า อยากได้เห็นสังคมอุดมปัญญา เลิกใบ้บ้าขวาซ้ายย้ายมากลาง จากคุณ : กวนจังแก - [ 21 มิ.ย. 50 13:03:32 ]