แบบว่า กลิ่นกาแฟ อยากอินเทรนด์กะเขาบ้าง
เลยลองเปลี่ยนแนวนิดหน่อยอ่ะครับ
.................................................................

ผมต้องออกตัวก่อนว่าที่จะเล่าต่อไปนี้ไม่ได้ว่าจะมาก่นด่าหรือว่าใคร
แต่มันหลายครั้งหลายคราแล้วที่ความสงบสุขของผมถูกรบกวนโดยคนหลายกลุ่ม
ปกติชีวิตผมมันก็ไม่ได้มีอะไรตื่นเต้นมากนักหรอก ตื่นมาออกกำลังเบาๆ จากนั้นก็
กินข้าวเช้า ต่อด้วยไปฝึกอีกหน่อย ก็กลับเข้ามานอนต่อแล้ว จนบ่ายๆก็ไปฝึกอีก
ครั้งคราวนี้เรื่องกลยุทธ์ในการต่อสู้ต่างๆจบแล้วก็กินข้าวเย็น แล้วก็นอน ...

ชีวิตผมก็มีเท่านี้ เว้นแต่บางวันที่ต้องออกไปทำงาน นั่นก็ตื่นเต้นไปอีกแบบ
หลายครั้งที่ได้รับบาดเจ็บกลับมานั่นดีหน่อยเพราะหมายความว่าผมจะได้พักยาว
ขึ้น ผมเห็นพวกเพื่อนๆบาดเจ็บบางครั้งถึงขั้นเป็นโรคประสาท ทำงานไม่ได้อีก
เลยก็มี

ถึงตอนนี้คุณคงว่าผมเป็นพวกมีสี หรือพวกในเครื่องแบบ... จะว่าอย่างนั้นก็ได้แต่
ปกติผมก็ไม่ค่อยได้แต่งเครื่องแบบนักหรอกยกเว้นงานสำคัญ

วันนี้เป็นอีกวันที่ผมถูกปลุกขึ้นมาแต่เช้า อาหารเช้ามาเร็วกว่าปกตินั่น
หมายความว่าวันนี้พวกผมมีงาน สายหน่อยผมและคู่หูพากันขึ้นรถลำเลียงพลไป
ยังจุดหมายงานนี้จะเป็นอะไร ผมคิดในใจ วางระเบิด ก่อการร้ายหรือ ยาเสพติด
หรือ... เอาเถอะเลิกคิด ปราบปรามอาชญากรรมทุกรูปแบบมันงานของผมอยู่แล้ว
ผมมีความภาคภูมิใจกับงานพวกนี้เสมอ อย่างน้อยมันก็ทำให้บ้านเมื่องเราดีขึ้นหาก
กำจัดพวกมันได้บ้าง

อ้อ.. ผมลืมบอกคุณไปคู่หูของผมชื่อจ่าเบิ้ม เราทำงานด้วยกัน
มาหลายงานจนเรียกว่าจะรู้ใจกันก็ได้ รถที่พวกเรานั่งมามันเคลื่อนที่ได้ช้าลงทุกที
จนกระทั่งนิ่งสนิท ผมมองออกไปเห็นคนจำนวนมากกำลังรวมกลุ่มกันอยู่ บางคน
กำลังปราศัยบนเวทีอย่างเผ็ดร้อน บางคนก็ยืนเชียร์กันอย่างใส่อารมณ์ รอบๆนั้นก็
เป็นตำรวจ กระจายกำลังกันอยู่ทั่วไป เอาอีกแล้วผมคิด นี่ผมต้องมานั่งฟังเรื่องบ้าๆ
ของคนบ้าๆอีกแล้วหรือนี่

หลายคนอาจคิดว่าการเมืองมันเป็นเรื่องของพวกเราทุกคน เป็นสิ่งใกล้
ตัว แต่บอกเลยว่า ผมไม่แคร์ ผมไม่เคยสนใจหรอกว่า ใครมันจะขึ้นมาเป็นนายก
ใครจะปฏิวัติ ไม่ใช่ว่าไม่เกี่ยวนะ ปฏิวัติทีผมก็ต้องออกงานที แต่มันก็เป็นหน้าที่น่ะ
ผมรู้เพียงแต่ ขอให้มีข้าวกิน มีที่ซุกหัวนอน มีงานทำ อาชญากรรมน้อยลง นั่นก็พอ
เพียงแล้วสำหรับผม ที่ว่าอาชญากรรมน้อยลงมันต้องน้อยเพราะเศรษฐกิจดี คนพอมี
พอกิน ไม่ใช่เพราะการปราบปรามนั้นละ ใครมันจะเป็นนายกก็ช่างหัวมัน ผมคิด
ของผมแค่นี้

เจ้าคนบนเวทียังคงพูดไม่หยุด เชิญคนนั้นคนนี้ขึ้นมาพูดอย่างต่อเนื่อง
ดูๆไปหน้าตามันก็คุ้นๆ อ้าว ผมจำได้แล้ว คนนี้เค้าเคยเป็นรัฐมนตรีนี่นา ตอนสมัย
เขาได้ตำแหน่งผมก็เคยมาเฝ้าระวังแบบนี้ละ ตอนนี้คงตกกระป๋องสิท่าเลยต้องมาตะ
โกนโวยวายอยู่นี่ ผมเองไม่ได้ร่ำเรียนสูงอะไรไม่ค่อยเข้าใจหรอกว่าใครดีไม่ดี
แต่เท่าที่จับใจความได้ เรื่องที่ด่ากันไปด่ากันมา มันก็เรื่องเดิมๆ

สมัยเขาเป็นรัฐมนตรีคนที่มาด่าเขาก็ด่าแบบนี้ สมัยนี้เขาก็ด่านายกแบบเดียวกัน
ตกลงนี่ใครเข้าไปมันก็ทำชั่วทำเลวกันทุกคนเลยหรือไงหว่าแถมทำแบบเดียวกัน
ด้วยละมังเลยไม่ต้องสรรหาคำใหม่ๆมาตะโกนก็คำเดิมๆนั้นละ

ผมนั่งเฝ้าคนพวกนี้มาหลายชั่วโมงแล้ว ร้อนก็ร้อน ไปไหนก็ไม่ได้ ยังดีนะที่จ่าเบิ้ม
ยังไปหาน้ำมาให้ผมได้ขวด ไม่งั้นลมใส่แน่ นี่ก็ห้าโมงเย็นเข้าไปแล้วคนกลุ่มนั้น
มันยังไม่หยุดพูดเลยแฮะ นอกจากนั้นดูเหมือนจะมีคนมาเพิ่มเรื่อยๆ ผมได้แต่
ภาวนาว่าอย่าให้มีเรื่องมีราวอะไรกันเลย สลายม๊อบทีไรพวกผมเป็นโดนด่าทุกทีว่า
ทำรุนแรง แต่ยังไงซะนั่นก็หน้าที่ผม

หากเลือกได้ ผมยอมไปปราบอาชญกรรมอย่างอื่นดีกว่าแม้ว่าจะเสี่ยงแต่ก็รู้สึกชีวิต
มีค่า ไม่ไร้สาระขนาดนี้ รถตู้คันเดิมมาจอดแล้วก็มีคนทยอยลงมา ไม่ต้องทำเครื่อง
หมายผมก็จำได้ว่าคันเดิมเพราะวันนี้ผมเห็นรถคันนี้ไม่ต่ำกว่าห้าเที่ยวแล้ว พาคน
มาส่งแต่ไม่เห็นจะรับใครกลับสงสัยจะตีตั๋วเที่ยวเดียวแน่เลย คนที่มาใหม่หลายคน
มองมาทางผมอย่างไม่ไว้ใจ ทั้งทีผมเองไม่ได้ถืออาวุธอะไรสักนิดมีเสื้อเกราะบางๆ
ตัวเดียว กลัวอะไรนักหนา จนผมได้ยินคนกลุ่มนั้นคุยกันเลยถึงบางอ้อ

"แม่... ง จะคุ้มมั้ยวะเนี่ย รับเงินมาห้าร้อย มานั่งฟังเค้าด่ากัน ถ้าดวงซวยโดนหมากัด
ขึ้นมาค่ายายังไม่ได้เลยว่ะ" ผมเองก็หงุดหงิดอยู่ไม่น้อยเหมือนกัน แต่ก็ยังมีน้ำใจยิ้ม
ให้โชว์ฟันขาวกว่าสาวๆในทีวีจนคนกลุ่มนั้นสะตุ้งโหยง ผมก็ไม่ได้อยากจะมาหรอก
นะแต่พวกคุณๆทั้งหลายน่ะไม่ว่าจะเลือกตั้ง ล้มรัฐบาล ข้าวถูก ไข่แพง พักหลังๆล้วน
แต่เดือดร้อนมาถึงหมาอย่างพวกผมทุกครั้งสิน่า อ้อ เล่าให้ฟังมาตั้งนานผมลืมแนะนำ
ตัวไปผมชื่อนิกกี้ครับ รับราชการเป็นสุนัขตำรวจ ผมขอบ่นเท่านี้ก็แล้วกัน เหลือลุ้นอยุ่
อย่างเดียวว่าเมื่อไรเค้าจะเลิกตะโกนกันเสียทีผมอยากไปส่งสายตาให้น้องพอลล่า
กรงข้างๆใจจะขาดแล้ว.. ฮ่ง..โบร้วววววววววววววววววววววววววววววว