หลายเดือนที่ผ่านมา....เมื่อความรักเกิด...มันเป็นสุขและทุกข์ ปนกันไป
ความรักทำให้คนตาบอด หรือ เรายินดีตาบอดเมื่อมีรัก...ช่วยบอกหน่อยสิว่าจริงๆแล้ว มันคืออะไร...
ในตอนที่เหงา....เหงา...เวลาทำให้เรามาพบกัน ตอนที่เรากำลังอยู่แบบแยกกันกับคนใกล้ตัว เพราะว่า เราไปกันไม่ได้ เราห่างเหิน ไม่แยแสในความสุข หรือ ความทุกข์ของกันและกัน เราห่างกันมาเป็นแรมปี...ต่างคนต่างมีชีวิต ต่างคนต่างทำงาน บางครั้ง เราไปดูหนัง เรื่องเดียวกัน แต่ คนละที่ และคนละโรง...น่าเศร้า...แต่มันก็เป็นเรื่องจริง...
คุณเคยมั๊ยที่เดินเข้าบ้าน...แล้วคนในบ้านแค่ชายตามามอง..แต่ไม่ได้ทักกัน...?
และแล้ว ก็มีใครคนหนึ่งเดินเข้ามา...เค้าน่ารัก สดใส จากใบหน้าเราที่ขาดรอยยิ้มเป็นแรมปี ก็เริ่มกลับมาเหมือนคนหัดยิ้มอีกครั้งหนึ่ง...จากเริ่มหัดยิ้ม ก็กลายเป็นยิ้มเป็น และจากยิ้มเป็นก็กลายเป็นหัวเราะเป็น....เพราะเด็กคนนั้น
เค้าไม่รู้หรอก ว่าเรามีใครแล้ว และอยู่ในช่วงเวลาที่ต้องการตัดสินใจ...หลายครั้ง ที่อยากตัดสินใจเดินออกไปจากตรงนี้...แต่ก็ต้องย้ำถามกับตัวเองว่า .... ต้องการไปเพราะเราทนกันไม่ได้แล้วจริงๆ หรือเป็นเพราะว่าเราอยากไปเพราะเค้าคนนั้น...มันเป็นคำตอบที่ไม่ชัดเจนมากนัก...แต่เราเคยคิดว่า แม้ว่าไม่มีใคร เราก็คงต้องแยกกันเดินอยู่ดี...แม้แต่ตอนนี้ ก็ยังเป็นแบบนั้นอยู่...เพียงแต่ต้องการความชัวร์
และแล้ว สิ่งที่เกิด คือ ความรัก ครั้งใหม่ ความห่วงใยครั้งใหม่ สดใส เบิกบาน.....การเริ่มต้น ในที่เดิม แต่กับคนใหม่...สวยงาม
แต่....สังคมไม่เคยเข้าใจเพราะสิ่งที่สังคมเห็นคือ...เค้า กลายเป็น "ชู้" โธ่...คนดีของเรา...มันเป็นความผิดพลาดครั้งใหญ่ ที่เราย้อนกลับมามองดู
เค้าไม่ใช่ชู้...แต่เค้าเป็นคนที่เรารัก และรักเรา....คนที่อยู่ด้วยกันน่ะ เค้าไม่ได้รักเรา ไม่ได้ห่วงใยเรา..คนที่ใส่ใจเรา ต้องถูกตราหน้าว่าชู้...คนที่คอยดูแลเรา แคร์เรา จะเป็นจะตายเมื่อเรามีทุกข์ คือคนที่ถูกตราหน้าว่าชู้....
นี่มันอะไรกัน...เศร้า....จัง!
ไม่มีสิ่งใดต้องขอโทษ....แต่เป็นทุกข์กับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้น...ไม่มีสิ่งใดที่ผิด...แต่ผลลัพธ์มันสวนทาง...คนที่ดี กับถูกดูหมิ่น...คนที่ใจร้าย ใจดำกลับถูกเห็นใจ...
นี่แหละสังคม....นี่แหละชีวิต...นี่แหละเรื่องจริง....
จากคุณ :
Dr.sab 
- [
21 มิ.ย. 50 14:21:57
]
เมื่อเขาเป็น.....ชู้
แล้วก็ 
