สวัสดีครับ มาทักทายกัน ตอนนี้ผมก็กลับเข้ามาสู่ถนนเหมือนเดิม
จากนิทานบท 5 ไปแล้วหายไปนานพอสมควร
ก็มีสอบซ่อมน่ะครับ ห้าสัปดาห์กับการเตรียมตัวสอบ ผมทุ่มเวลาทั้งหมดจริง ๆ ครับ โดดเรียนทุกวิชาเลยนะ เพื่อวิชานี้โดยเฉพาะ สุดท้าย ตกครับ T_T เพิ่งรู้ผลวันนี้เอง
เฮ้อ ไม่รู้ว่าเป็นเพราะอะไร แต่เราก็ได้พยายามเต็มที่แล้ว เวลาที่เหลือเพียงน้อยนิดของเทอมนี้จะปั่นนิทานให้จบก่อนจะสอบ เพราะว่า ห่างเหินจากนิทานมานานแสนนานแล้วนะเนี่ย
ที่เซ็งที่สุดคือ มีผมตกอยู่คนเดียวนี่แหละ นี่เราแ่ย่ขนาดนี้เลยหรือนี่ เตรียมตัวก็เยอะกว่าชาวบ้านเขา เดี๋ยวพรุ่งนี้จะลองไปถาม อจ ดูน่ะครับ หวังว่าอะไร ๆ คงจะดีขึ้น ฟุ้งซ่านมากมานั่งแต่งนิทานดีว่า หวังว่านิทานคงยังไม่สูญพันธุ์นะครบ
ส่วนงานท่านอื่น ๆ ที่ผมติดตามอยู่ จะย้อนหลังไปอ่านให้นะ
ปล งานของคุณสีน้ำน้อย ยังไม่ได้เข้าไปอ่านเลยล่ะ ขอยอมรับ แต่คิดว่าวันนี้แหละ กำลังเซ็งอยู่พอดี วันนี้ผลมันเพิ่งออก เฮ้อ ถ้าเทอมนี้ไม่รอดเทอมหน้าก็ต้องซ้ำอีก ซึ่งไม่อยากให้เป็นเช่นนั้นเลย
-----------------------------------------------------------------------------
ยังจำนิทานกันได้ป่าวเอ่ย
จะย่อให้ฟังเล็ก ๆ นะครับ
เด็กในตำนานทั้งสามคน คือ ธฤติ สุพัต และยิ้มแย้ม ได้เดินทางไปสู่ดอยนรกด้วยวัตถุประสงค์ต่าง ๆ กัน ธฤติกับสุพัตเดินทางไปหาเหล็กไหลก่อนหน้านั้นเกิดการรบกันขึ้น ยิ้มแย้มเพื่อนรักจึงไปช่วยไกล่เกลี่ย แต่เจ้าสุพัตเกเรมาก ยิ้มแย้มจึงไปเข้าพวกธฤติ และวางแผนอันแยบยล การรบครั้งแรกสุพัตจึงพ่ายแพ้ไปโดยปริยาย ธฤติจึงได้เหมืองเหล็กคืนมา เรื่องก็ดำเนินมาถึงตรงนี้ครับ
จากคุณ :
ย.ยิ้มแย้ม
- [
21 มิ.ย. 50 20:48:21
]