Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    เพื่อนสนิท

    บรรยากาศในร้านอาหารแห่งนั้นอบอวลไปด้วยเสียงหัวเราะและเสียงเล่าเรื่องราว
    เก่าๆของชายหญิงกลุ่มใหญ่ พิธีกรบนเวทีพยายามเรียกให้ผู้ร่วมงานเข้ามามีส่วน
    ร่วมในกำหนดการที่วางไว้แต่ดูเหมือนไม่มีใครได้สนใจมากนัก ด้านหลังเวทีมี
    ป้ายผ้าข้อความงานเลี้ยงรุ่นของมหาวิทยาลัยแห่งหนึ่งแขวนไว้
    อดิศร ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งผิวคล้ำหน้าตาคมคายยิ้มทักทายเพื่อนๆร่วมรุ่นพร้อม
    กับสอดส่ายสายตาเหมือนกับจะมองหาใครสักคน ในที่สุดสายตาของชายหนุ่มก็ไป
    สิ้นสุดที่หญิงสาวท่าทางทะมัดทะแมง เธอสวมเสื้อเชิ๊ตสีเขียวอ่อน สวมทับด้วย
    สูทสีครีมและกระโปรงสั้นเหนือเข่าที่เข้าชุดกัน หญิงสาวกำลังคุยอยู่กับกลุ่มเพื่อน
    หญิงของเธอจนกระทั่งมีใครคนหนึ่งสะกิดให้เธอหันมามองดูเขาที่จ้องอยู่
    เขาเห็นสีหน้าลำบากใจของเธอเพียงแวบเดียวและตามด้วยรอยยิ้มที่สดใสขี้เล่นที่
    เขาคุ้นเคยมาตลอด.. มนัสพิชา..หรือพิชาที่เขาเรียกจนติดปาก.. หญิงสาวชูแก้วน้ำ
    ส้มในมือแทนการทักทายซึ่งเขาทักทายตอบแบบเดียวกันก่อนที่หญิงสาวจะหัน
    หลักไปคุยกับเพื่อนในกลุ่ม
    "เฮ้ย ศร" เสียงเรียกชื่อเขามาจากข้างหลังพร้อมกับวงแขนแข็งแรงคล้องเขาที่คอ
    และลากเขาไปยังโต๊ะซึ่งมีกลุ่มเพื่อนผู้ชายนั่งกันอยู่เต็ม บนโต๊ะมีขวดเครื่องดื่ม
    แอลกอร์ฮออยู่หลายยี่ห้อแต่ดูเหมือนคนที่ดื่มมันเข้าไปจะไม่ได้สนใจแล้วว่าชนิด
    ใดเป็นชนิดใดขอให้มีแอลกอร์ฮอเป็นใช้ได้
    "อะไรว้า จ้องกันมาตั้งแต่เริ่มเรียนป่านนี้ยังไม่เลิกจ้องอีก" เพื่อนคนเดิมแซว
    อดิศรได้แต่ยิ้มอย่างหาทางออกไม่ได้ พร้อมกับรับแก้วเหล้าผสมโซดาสีอ่อนที่
    เพื่อนๆยัดเยียดมาให้มาถือไว้ ...
    "เอ้า เพลงมันๆมาแล้ว ไปออกกำลังกันหน่อย ปล่อยแก่หน่อยวะพวกเรา" เพื่อน
    คนหนึ่งในกลุ่มบอกพร้อมกับฉุดคนอื่นๆออกไปเต้น ซึ่งอดิศรออกตัวว่าไม่ถนัด
    ขอนั่งดูและดื่มไปเรื่อยๆดีกว่า โต๊ะนั้นจึงเหลืออดิศรเฝ้าโต๊ะเพียงคนเดียว..
    แอลกอร์ฮอที่เพิ่มเข้ามาทำให้เขารู้สึกผ่อนคลายขึ้น เขาคลึงแก้วเหล้าในมือไปมา
    และมองไปยังกลางฟลอร์ เขาเห็นหญิงสาว..พิชา..กำลังเต้นรำอยู่อย่างสนุกสนาน
    จนดูเหมือนวันวานมันไม่ได้ผ่านไปนานสักเท่าไร ...
    เขาและพิชาเป็นเพื่อนร่วมรุ่นและอยู่ภาควิชาเดียวกันอีกทั้งยังเป็นเพื่อนที่สนิทกัน
    มากทั้งที่บุคลิกของทั้งเขาและพิชานั้นแตกต่างกันอย่างคนละขั้ว เขาเองเป็นคน
    เงียบขรึม จริงจัง ในขณะที่หญิงสาวร่าเริงและขี้เล่น ความต่างกันทำให้ทั้งเขาและ
    เธอรู้สึกได้ว่าต่างคนต่างได้เข้ามาเติมส่วนขาดของแต่ละคนให้เต็ม ความใกล้ชิด
    สนิทสนมได้ก่อร่างของมันขึ้นมาเป็นความรัก..หรือที่เขาและเธอเรียกว่าความรัก
    ในขณะนั้น...ต้นรักเบ่งบานขึ้นมาตลอดสี่ปีในรั้วมหาวิทยาลัยจนสุกงอมถึงขั้น
    วาดฝันที่จะมีครอบครัวที่อบอุ่นหลังจากเรียนจบ...
    ความคิดคำนึงของเขาสะดุดลงเมื่อเสียงดนตรีในจังหวะครื้นเครงนั้นเงียบลงและ
    ถูกแทนที่ด้วยดนตรีเบาๆแทน หนุ่มสาวที่ออกไปเต้นเมื่อครู่ต่างทยอยกันกลับมา
    ที่โต๊ะเขาเห็นหญิงสาวยังคงหมุนคว้างอยู่กลางฟลอร์ อดิศรวางแก้วเหล้าในมือและ
    เดินเข้าไปหาเธอ
    "ถ้าขอนักการตลาดสาวเต้นรำสักเพลงจะรังเกียจมั้ยครับ" เขาถามเธอ
    แทนคำตอบหญิงสาวยิ้มให้พร้อมกับยื่นมือให้ชายหนุ่ม
    "ใครจะรังเกียจผู้บริหารมือทองล่ะคะ" มนัสพิชาตอบ
    เขาวางมือประคองไว้ที่เอวของหญิงสาวในขณะที่มือของเธอเกาะอยู่ที่บ่าของเขา
    "นานเท่าไรแล้วนะที่เราไม่ได้เต้นรำด้วยกันแบบนี้" เขาถามเธอ
    "น่าจะหลังจากเรียนจบไม่นานเท่าไรมั้งคะ" หญิงสาวตอบแต่ไม่ยอมสบตาเขา
    "ผมดูแลคุณไม่ดีหรือเปล่า" เขาตั้งคำถาม
    "ศรดูแลพิชาอย่างดีค่ะ" เธอตอบพร้อมกับแหงนหน้ามาสบตาเขา
    อดิศรพยักหน้า..
    เสียงดนตรีเบาๆยังคงบรรเลงให้หนุ่มสาวหลายคู่ได้คลอเคลียกันไปแสงไฟดู
    เหมือนจะสลัวลงกว่าเมื่อเริ่มงานเล็กน้อย
    "แล้วเราทำผิดพลาดกันตรงไหนนะ" อดิศรถาม
    "คงจะผิดตั้งแต่เรายอมให้ความสัมพันธ์ของเราเกินเลยไปมากกว่าเพื่อนสนิท
    มังคะ" มนัสพิชาตอบยิ้มๆ
    "ก็ในเมื่อเราต่างเติมเต็มให้กันและกันได้"เขาถามพร้อมกับสบตาอดีตภรรยาสาว
    "ความรักไม่ใช่เพียงแค่การเติมเต็มค่ะ ศร มันมีมากกว่านั้น"เธอตอบ
    "มีมากว่าสิ่งที่เราเคยเรียกว่ารักเมื่อวันวาน" เธอพูดต่อ
    "ซึ่งคุณค้นพบแล้ว..." อดิศรต่อให้
    "ค่ะ .... หวังว่าคุณคงค้นพบเร็วๆนี้นะคะ..และก็.... "เธอบอกเขาเก้อๆ
    "หือ ? " อดิศรออกจะงงกับท่าทางของพิชา และก็รู้คำตอบเมื่อเพื่อนๆตะโกนล้อ
    "พิชาจะบอกว่า ...เพลงจบนานแล้วค่ะ" คราวนี้ทั้งเขาและเธอหัวเราะออกมาอย่าง
    กลั้นไม่อยู่
    "คุณกลับยังไงพิชา ...ผมไปส่งมั้ย" อดิศรถาม
    "ไม่เป็นไรค่ะ ศร  เมาอย่านี้ไม่ดีกว่าค่ะ " เธอตอบด้วยสายตาขี้เล่นที่เขาคุ้นเคย
    "ล้อเล่นค่ะ... พิชานัดสามีมารับตอนงานเลิกเดี๋ยวคงมาค่ะ" เธอตอบ
    "แล้วเรา.. " เขาพูดค้างไว้แค่นั้น
    "เรา ..เลยจุดกลับรถกันมาพักใหญ่แล้วค่ะศร แต่พิชาดีใจนะคะที่เรากลับมายัง
    จุดที่ดีที่สุดสำหรับเรา ใช่มั้ยคะ...เพื่อนสนิท" มนัสพิชาถาม
    "ครับ พิชา ... "เขาพูดพร้อมกับโบกมือให้เธอเมื่อเธอเดินกลับไปที่โต๊ะ อดิศรรู้สึก
    ใจหาย ....เสียดาย ...แต่ความอบอุ่นบางอย่างก็วิ่งมาแทนที่จนแต้มรอยยิ้มให้กับ
    ใบหน้าที่เรียบเฉยนั้นได้... เพื่อนสนิทหรอ.... ไม่ได้ยินมาตั้งนานนะ..เขาคิด พร้อม
    กับรับแก้วเครื่องดื่มจากเพื่อนๆที่ตั้งวงล้อเลียนอยู่ก่อนที่จะยกแก้วขึ้นดื่มจนหมด

    ..............................................................................................................................

    จากคุณ : coffee-smell - [ 22 มิ.ย. 50 16:03:08 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom