**หลังจากกลับไปซุ่มเรียนเขียนโคลงกะอาจารย์ทิกิ , อาจารย์กวนจังแก
แลอาจารย์วรุณนฤมลแล้ว..จึงจรลีกลับมาแก้ไขโคลงที่เขียนไว้เดิมให้เป็นดังนี้**

**ใจนาง ณ ถิ่นนี้.......................ร่ำโหย

ราว ไป่สิ้นลับโดย.......................กู่ก้อง

คนึงร่ำอาวรณ์โรย.......................แส้ - ดั่ง  โบยแม่

จึงแม่แลปากป้อง.......................ร่ำร้องฝากลม ฯ

**วานลมนำพร่ำย้ำ....................เตือนเอ่ย

วอนพี่อย่านิ่งเฉย........................ดั่งบ้า

สดับ..บ่อยเมินเมย......................ร้างเร่..ใจฤๅ

เถิดพ่อขวัญใจข้า........................อย่าช้าคืนเรือน ฯ

**อันทะเลเลือนคลื่นรั้ง................ยังหาด

รอยร่องใดทรายวาด....................บ่ สิ้น

ลางคำย่ำรอยบาด.......................หมางหม่น..ใจนอ

เปนเช่นทรายรอลิ้น-....................คลื่นถ้อย ชเล ฯ

**ทะเลร้อยพร่ำถ้อย..................จากเรียม

ใดเอ่ยมิอาจเทียม.......................ต่อหน้า

คำเทียบแม่จึงเปี่ยม.....................จิตเยี่ยง..คลื่นเอย

หากบ่หน่ายหนาง - หน้า................ฝั่งยั้งรอคืน..ฯ

**คืนรอยกลับดั่งอ้าย..................คืนวาด..ฝันนา

ถะถั่งคิดถึงสาด...........................ฝั่งใกล้

เลือนรอยหม่น - รอยบาด..............คลายขื่น..ขมแล

เปนดั่งหวังวาดไว้.........................เร่งสร้างฐานเรา ฯ

**เรียงร้อยรักร่วมสร้าง................ราวเรื่อง..เรานา

ลูกต่อหลานนองเนือง...................ทั่วถ้วน

ตราบนานเฒ่าลือเลื่อง..................เคียงคู่..ตำนาน..

รักบ่ห่อนพร่ำล้วน........................เอ่ยอ้างชมนาน ฯ

**กลับคืนฐานถิ่นบ้าน..................เรานะ..พี่ยา

ใดพี่จึงเลย - ละ..........................ต่อน้อง

สร้างตัวไป่จึงระ..........................หนามไหน่..ลำพัง..

"สอง"ร่วมแรงปัดป้อง...................จึ่งร้างทางไพร..พี่เอย..ฯ

*ปรับปรุงแทนโคลงบทเดิมที่แต่งขึ้นแบบไม่ถูกหลักเกณฑ์ คำบังคับของโคลง*

บทเดิมความดังนี้..

***กระไรหนอใจนาง....................ร่ำโหย
ราวสิ้นลับดับโดย...........................กู่ก้อง
ฤๅ ครวญคิดหวนหา.........................ดุจแส้..โบกโบย
แน่แท้จึงใจน้อง.............................ร่ำร้องฝากลม
*** วอนลมพร่ำรำพัน....................เตือนเอ่ย
พี่ยาอย่านิ่งเฉย.............................จงรับ
สดับถ้อยคิดถึง..............................อย่าช้า เชือนเฉย
กระนั้นเลยคืนเรือน.........................เถิดพี่ -ชายเอย
*** อันทะเลไร้คลื่นรั้ง....................ยังหาด
ทรายใดเลยจักวาด..........................รอยร่อง
รอยเท้า..รอยย่ำใด.........................ไร้คลื่น  กลืนกวาด
ยังคงวาดรอยไว้..............................ร้างไร้  ใดลบ
*** ดุจเดียวกับคำนึง......................ของเรียม
เอ่ยอ้างใดเทียบเทียม......................พบหน้า
ดังนี้แล  ใจนาง..............................จึงพร่ำ  คำเปรียบ
วอนอ้ายหวนทวนเหยียบ..................ถิ่นเรา  เรียมเอย
*** คืนรอยกลับดั่งคลื่น..................คืนหาด
ถาโถม  ถะถั่งสาด...........................คิดถึง
หยอกเย้า เอินพะนอ........................หมายมาด
ร่วมวาดสร้างหวังไว้.........................สร้างตัวพร้อมเพรียง
*** ร่วมร้อยสร้างเรื่องราว................เราสู่
ลูกหลานรู้ต่อไป.............................เล่าขาน
เรียงร้อยตำนานรู้............................เคียงคู่ นานเฮย
ร่วมสร้างเนื้อสร้างตัวด้วย..................ช่วยกันพร้อมเพรียง
***กลับถิ่นเราเถิดอ้าย...................เรียมเอ๋ย
กระไรเลยจึงละ..............................ลาห่าง
หวังสร้างตัว    ไฉนสร้าง...................เพียงผู้เดียวเฮย
ร่วมหัวจมท้ายด้วย...........................ช่วยกัน พี่ยา !

      **************************

แก้ไขเมื่อ 07 ก.ค. 50 01:29:38

แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 50 20:33:08

แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 22:35:24

แก้ไขเมื่อ 26 มิ.ย. 50 22:19:06

แก้ไขเมื่อ 24 มิ.ย. 50 22:59:04