ความคิดเห็นที่ 1 หาพบอีกบทหนึ่ง แต่ก็ยังไม่ทราบว่าชื่ออะไรนะคะ ^^ ไกลเหลือเกิน นานเหลือเกินที่เหินห่าง ย่ำเดินอยู่บนทางอย่างโดดเดี่ยว เย้าหยอกดอกไม้อยู่ดายเดียว ดื่มเรียวรุ้งรวงจากทรวงฟ้า คิดถึงเมื่อวันตาวันเริง เปลวเพลิง ดอกจาน บ้านป่า ดอยดงโค้งคุ้งทุ่งหญ้าคา จากมาช้านาน นานนัก ที่มา : http://xq28.net/s/viewtopic.php?t=8806 แก้ไขเมื่อ 27 มิ.ย. 50 14:45:22 จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 27 มิ.ย. 50 14:44:01 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ----------------------------------------------------------------------------- http://xq28.net/s/viewtopic.php?t=8806 ให้เธอทั้งหมดเท่าที่มี เนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์ ให้เธอทั้งหมดเท่าที่มี เท่าที่ชีพนี้จะมีได้ มีใจก็จะให้หัวใจ ไม่มีก็จะให้เท่าที่มี ตรงนั้นน้ำค้างระยางระยับ วูบวับกลอกแก้วกระจายสี ค่อยหยดค่อยหยาดยินดี ตรงที่เธอปรารถนาปอง เป็นเพื่อนดื่มด่ำกับความคิด เป็นมิตรสนิทเมื่อเธอหม่นหมอง เป็นร่มรายรับประคับประคอง เป็นพรมลาดรองรับเท้าเธอ ทั้งหมดเท่านั้นที่ฉันมี ยินดีมอบให้เธอเสมอ บางสิ่งที่ใจเธอใฝ่เจอ คือสิ่งเลิศเลอที่ฉันมี นุ่มนวลอยู่ในความคะนึง คิดถึง คิดถึงในทุกที่ ผูกพันด้วยรักและใยดี ด้วยชีวิตทั้งชีวิต พร่ามัวอยู่ในความใสสด ปรากฏอยู่ในการปกปิด ห่างไกลอยู่ในความใกล้ชิด เงียบสนิทอยู่ในการกู่ร้อง คือความรู้สึกที่แสนงาม คือความลึกซึ้งแห่งเราสอง อบอุ่นคุ้นเคยดั่งเคียงครอง แตะต้องแต่น้อยแต่นิดน้อย ให้เธอทั้งหมดเท่าที่มี เท่านี้ไม่ถึงแม้กึ่งก้อย หมดคำหมดความจะร่ำร้อย รูปรอยอารมณ์แห่งความรัก                        http://xq28.net/s/viewtopic.php?t=8806                        ให้เธอทั้งหมดเท่าที่มี                          เนาวรัตน์ พงศ์ไพบูลย์ Last edited by frankenstein on Fri Oct 27, 2006 5:30 pm; edited 3 times in total จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 28 มิ.ย. 50 06:23:20 ]