๐ และแล้วคำตัดสินก็ยินทั่ว
ครบ - แย้มหัว, คิ้วย่น, หน้าหม่นหมอง
มีเหตุผลตื้นลึกให้ตรึกตรอง
สร้างภาพให้จับจ้อง..เพ่งมองตาม
๐ บ้าง..งดงามเหมาะเช่นที่เห็นกัน
บ้าง..เลศนัยไหวสั่น..ควรหยันหยาม
ทุก..เผ่าพันธุ์ภาพพจน์-เคยงดงาม
กลับ..เป็นภาพสุดทราม..ในยามนี้
๐ ถูกควันไฟรมสิ้น..จึงบินพล่าน
เหล่าผึ้งงานทิ้งถิ่น..เริ่มบินปรี่
เมื่อทุกทุกท่วงท่า..ความกาลี
เริ่มแผ่คลี่คลายหมดทุกบทตอน
๐ หุบปากสักนิดเถิด..อย่าเปิดนัก
หยุดก่นด่าแช่งชัก..แล้วพักก่อน
หยุดพ่นพล่ามสักครั้งแล้วฟังวอน
เพื่อหัวใจรุ่มร้อนได้ผ่อนเพลา
๐ ยศอำนาจวาสนาที่ว่าแน่
เมื่อเปลี่ยนแปรยื้อได้อย่างไรเล่า
แต่ครั้งยิ่งใหญ่อยู่..ย้อนดูเอา
ว่าคนเขาสังเวชด้วยเหตุใด
๐ เมื่อวันนั้น..ไม่ยิน..ให้สิ้นก่อน
คำจึงเฝ้าขอดค่อนเข้าย้อนใส่
ปากนั้นเวย..เก่งกล้ายิ่งกว่าใคร
พ่นแผดไหม้หูหัว..ทุกตัวตน
๐ หอมคาวเลือดทุกหยาด..คือชาติปลิง
และหอมยิ่งต่อโฉด..คือโภชน์ผล
เหมือนหมูหมารุมกิน..เศษสินบน
คือเผ่าพันธุ์ฉ้อฉล..ร่วมปล้นชิง
๐ เมื่อเกลื่อนกลาดทุจริต..คนคิดชั่ว
ย่อมมืดทั่วทั้งชาติ..อนาถยิ่ง
หลังเลือดโทรมซีดหนัก..กลางปลักปลิง
จำเด็ดทิ้งชิงดึง..เพียงครึ่งทาง
๐ จึงได้มีวันนี้..ต้องลี้หลบ
ตะลอนภพลำบาก, คนถากถาง
นกขมิ้น..วเนจรปีกร่อนกาง
ยังโบกโบยเล่ห์พราง..ทุกทางไป
๐ หลงสองตา..เมื่อมอง..ไม่ตรองตรึก
พลอยชักเรือเข้าลึก..ชักศึกไส้
พาเข้าบ้านล้อมรุมช่วยสุมไฟ
หวังเผาเมืองมอดไหม้ด้วยใจแค้น
๐ ชวนต่างชาติก้าวข้ามมาหยามเหยียด
เหมือนโกรธเกลียดขุ่นขึ้งกันถึงแก่น
จนเขายิ้มแย้มหัวไปทั่วแดน
กับบทบาททดแทนคุณแผ่นดิน
๐ แท้..ธานินทร์อาภัพ..ช่างอับโชค
จึงสบโศกกำสรดยากหมดสิ้น
หลังฝูงห่าฝูงโหงรุมโกงกิน
แล้วฝูงริ้นเหลือบเหา..ก็เข้าซ้ำ
๐ เท่าทันฤๅภาพพจน์..การมดเท็จ
กรวดว่าเพชร..พลอยปรุงแสงรุ้งร่ำ
แสง, สี, เสียง - ตาหู..ไม่รู้จำ
มอง, ยิน, ซ้ำซ้ำรอบ...กลับชอบใจ !
๐ แยกแยะฤๅ - อวดโอ้, คำโป้ปด
กระดูกงอ, ข้อคด, ม้วนขดไส้
เมื่อล้วนแต่ - เชื่องเชือ..จะเหลือใคร
อาจพอไหวทันตัว.."ชาติชั่ว" นั้น ?
แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 50 18:42:04
จากคุณ :
สดายุ... 
- [
27 มิ.ย. 50 07:09:35
]
๐ ฝนตกขี้หมูไหล ๐
