***กับดักใดอันตรายกว่าใดสิ้น
อาจพังภินท์  หากหลงติด  ถึงสิ้นสูญ
อาจกลายค่าความเป็นคน  สิ้นเทิดทูล
หากหมกมุ่น หลงเล่ห์ลวง  "บ่วงสังคม"

***กับดักร้ายภายในใจนั่นแหละหนอ
หลงเยินยอในลาภยศ เกียรติ - สั่งสม
ไม่เว้นวายแม้ ตาสี - สา ค่านิยม
จึงดิ้นรน ไขว่หาทุกข์ให้ตัวเอง

***โน่นบ้านโน้นเขาดูดีมีรถขับ
บ้านเรานับกระสอบข้าว ดูโหรงเหรง
กู้กองทุนฯ..กรรมการ - คนกันเอง
จึงมิเคร่ง ผ่อนตรวจตราการใช้เงิน

***ปล่อยตาสีกู้ทุนไปดาวน์รถขับ
เก็บขายผัก ถั่ว ปูปลา มานนานเนิ่น
จะได้ดูมีหน้าตา  เขาหยอกเอิน
มัวหลงเพลิน แท้-หนี้สิน กองท่วมตัว

***ถึงสิ้นปีไม่มีส่งให้หมู่บ้าน
เหล่ากรรมการหาทางพ้นปวดหัว
จัดหาแหล่งเงินกู้ใหม่ ใช้พันพัว
เพียงไม่มั่วลงบัญชี ไม่ขาดเกิน

***ลูกบ้านดีมีเงินจ่ายไม่ติดค้าง
ขอบคุณทางกรรมการไม่ห่างเหิน
ยามเงินขาด หานายทุนให้กู้เพลิดเพลิน
มัวหลงเดินหลงทางใจ-ไกลห่างรอย

***จึงเลื่อนลอยแลไกลห่างทาง"พ่อ"ก้าว
รุ่นปู่ย่าตายายเราจึงเหงาหงอย
เฝ้ามองดูลูกหลานเรา 'จน'ซ้ำรอย
เข้าชะรอยอีหรอบเดิมแต่ก่อนมา..?

***เป็น..บ่วงแร้วสมาคม..หลงลมปาก
มีสินมากหลากหลายทรัพย์ประดับหน้า
แท้ที่จริงเป็นสินลวงบ่วงมายา
สร้างภาพพาน่านับถือ..ยื้อเพียงลม.!

คงเฉกเช่นดังพลุ นะชื่อเสียง
สว่างวาบก็เพียงชั่วครู่สม
คราลมหวนทวนซ้ำ  - มลายจม
กลายติดหล่ม เขาเหยีบซ้ำ..ต่ำติดดิน..

**************************

แก้ไขเมื่อ 30 มิ.ย. 50 10:43:24

แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 50 00:38:13

แก้ไขเมื่อ 28 มิ.ย. 50 00:37:42