. . . ค น อ่ อ น โ ย น . . .
เ มื่ อ อ่ อ น แ อ . . .
ค่ อ ย ๆ . . . ส ร้ า ง ภู มิ คุ้ ม กั น
ห่ อ หุ้ ม หั ว ใ จ . . . เ พิ่ ม ขึ้ น ทุ ก วั น
...หัวใจที่เคยบอบบาง...
ผ่านเวลาและเรื่องราวนับร้อยพัน
และที่ไม่ต้องการนับอีกหลายร้อยวัน...
...หัวใจถูกห่อหุ้ม...
สะสมยาวนาน...ดูคล้ายซากดึกดำบรรพ์
. . . ภู มิ คุ้ ม กั น . . .
. . . มั น ไ ม่ คุ้ ม ใ จ . . .
ปอกเปลือกหัวใจ...
ปลดปล่อยและให้อิสระกับตัวเอง...ดีกว่าไหม
อ ย่ า มั ว ไ ป ยึ ด ติ ด กั บ เ รื่ อ ง ใ ด ๆ . . .
เ พี ย ง เ ท่ า นี้ . . .
หั ว ใ จ . . . . ก็ แ ข็ ง แ ร ง 
http://www.thaipoem.com/forever/ipage/poem104399.html
แก้ไขเมื่อ 04 ก.ค. 50 16:42:32
จากคุณ :
ชลิดา 
- [
3 ก.ค. 50 14:44:39
]
~ + * คุ้ ม กั น ( ไ ห ม ) + * ~
