PANTIP.COM : W5575126 ๏ ขอโทษ [บทกวี]

ความคิดเห็นที่ 2

เธอคงไม่ให้อภัย ...
แต่ไม่เป็นไรหัวใจช้ำช้ำ
วันนี้แม้มันจะระกำ
ก็ขอให้มันเจ็บให้หนำเจ็บช้ำเสีย"ให้พอ"..

ฉันยอมให้อภัย
แต่ถึงอย่างไรก็ต้องขอ
เธอให้มาร้อยเดียวมันไม่พอ
ไหนค่าหมอค่ายาค่าอะไรต่อมิอะไร

เธอคงเข้าใจผิด
เพราะเธอคิดว่าหนึ่งร้อยมันก็มากแล้วใช่หรือไม่
ถึงฉันจะตกงานแต่ก็มีหัวใจ
ไม่ยอมให้ใครคิดย่ำยี

ที่ผ่านมาเธอไปฟังใครต่อใคร
เขายุแหย่ใช่ไหมเรื่องของเรานี่
ว่าฉันเสพย์ยาบ้า..เธอเชื่อเขาละซี
ฉันก็มีสักมีสีอยู่เหมือนกัน

เดี๋ยวนี้ฉันใช้ยาไอ๊ซ์ย่ะ
ยาบ้าน่ะ...ไปให้ไกลไกลฉัน
เธอลองคิดดูก็แล้วกัน
จะเชื่อฉันหรือเชื่อใครที่ไกลเธอ

ที่เคยจ่ายฉันวันละร้อย
มันน้อยเกินไป...ฉันคิดเสมอ
มันทำให้ฉันต้องหาวเรอ
สมองเบลอเบลอทุกวันคืน

อย่าบีบน้ำตามาฆ่าฉัน
ฉันเองทุกวันก็ขมขื่น
เกาะเธอกินมันเป็นอะไรที่ต้องกล้ำกลืน
จะยอมคืนดีด้วย..ช่วยฉันอีกร้อย นะ..นะ...นะ

เฮ้อ..กลอนรักกลอนผิดหวังจะเขียนกับเขาได้บ้างไหมเนี่ย เขียนทีไรลงท้ายมันก็เป็นอย่างนี้ทุกที

จากคุณ : กวนจังแก - [ 4 ก.ค. 50 14:33:51 ]