ณ เวลา ศิษย์มาไหว้ ใกล้ใกล้ม่าน
ครูกฤต ใน ชุดทหาร ชวามั่น
ปลอบศิษย์น้อย ทำให้ดี ที่สุดแล้วกัน
จงทำให้ ความฝัน ครูเปนจริง
ศิษย์ครูอนรรจ ระมัดระวัง นั่งหน้าระนาด
สูดหายใจ อย่างองอาจ ด้วยใจนิ่ง
ยกจบไหว้ รํฦกใจ ไม่ประวิง
แล้วเริ่มไม้ ท้าทายยิ่ง สะบัดปลาย
ฝ่ายละคร พริ้วสง่า ออกหน้าฉาก
รำด้วยฝาก ฝีมือกัน ดังมั่นหมาย
ระนาดรัว กลั้วเสียงฆ้อง พร้องพริ้งพราย
นาฏศิลป์ ก็ไว้ลาย จังหวะกัน
หลาย หลายชุด สุดฝีมือ คืองานศิลป์
ศิลปิน ทั้งสองฝ่าย ทุ่มใจมั่น
มหาศิลปายุทธ์ สุดวิญญาณ ตระการครัน
ต่างร้อยเรียง ความฝัน ผ่านหัวใจ
. . . . . . . . . .
ณ บัดนั้น ก็ จู่ จู่ ครูอนรรจ
สั่งให้วง กลองแขกจัด เตรียมตัวได้
แล้วจงส่ง ปี่ชวา มาทันใด
สะระหม่า นั่นไง ครูเป่าเอง
. . . . .
พอขึ้น ตอย ตะแหระ แรก แทรกเสียงกลอง
ทุกฅนจึง ตระลึงจ้อง จังหวะเร่ง
ครูอนรรจ ชะงักงัน แทบลืมบรรเลง
สังคามาระตา มาเอง. . . นั่น. . . กฤติกา.
แก้ไขเมื่อ 06 ก.ค. 50 16:16:42
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
4 ก.ค. 50 19:34:43
]
มหาศิลปายุทธ์ # ๑๒
