ความคิดเห็นที่ 1 ( ^ ^" ) ไม่มีความรู้ด้านกฏหมายเท่าใหร่ค่ะ แต่ถ้าอ่านแล้วเอามาสรุปย่อเป็นสำนวนตัวเอง และไม่ได้ทำไว้เพื่อการค้า น่าจะไม่เป็นอะไรนะคะ เวลาแปะก็บอกที่มาว่าแปลจากหนังสือชื่ออะไรใครเป็นผู้แต่งแบบนี้น่ะค่ะ จากคุณ : จริง - [ 7 ก.ค. 50 08:54:03 ]

ความคิดเห็นที่ 2 ขอบคุณคุณจริง ครับ อยากรู้ที่มาของชื่อนี้จังเลยครับ ต้องขออภัย ที่ไปตั้งกระทู้ซ้อนที่ห้องเรื่องแปล เพิ่งมาเห็นห้องนี้ครับ ลืมลบออก จากคุณ : Bank11 - [ 7 ก.ค. 50 13:32:55 ]

ความคิดเห็นที่ 3 ^ ^ ล็อกอิน 'จริง' เป็นชื่อเล่นจริง ๆ ของพี่จริงค่ะ พี่จริงตอบคำถามนี้ไปแล้ว คงไม่ต้องตอบซ้ำอีก แต่มาช่วยยืนยันว่า กรณีนี้เป็น fair use เป็นข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์ เพราะไม่ได้ใช้เพื่อการค้า เป็นการสรุป ไม่ได้ลอกมาทั้งหมดจนเกินสมควร ไม่ถือเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ตามกฏหมาย แต่ต้องบอกถึงที่มาของข้อมูล คือ ชื่อหนังสือและชื่อผู้แต่ง เพื่อจะได้ไม่เป็น plagiarism ค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 7 ก.ค. 50 14:18:55 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ขอบคุณคุณปิยะรักษ์ครับ ลืมบอกไป ในบทสรุปมีรูปประกอบจากหนังสือเล่มนั้นด้วยก็ไม่เป็นไรรึเปล่าครับ จากคุณ : Bank11 - [ 7 ก.ค. 50 16:37:06 ]

ความคิดเห็นที่ 5 ถ้าบอกให้เครดิตว่าเอาภาพมาจากไหน ถ้าไม่มากเกินไป ก็ไม่น่าจะเป็นไรค่ะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 7 ก.ค. 50 16:57:21 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ผมเคยรำพึงไว้ในกระทู้ก่อนหน้านี้ว่า แม้แต่เรื่องธรรมะเดี๋ยวนี้ก็มีการสงวนลิขสิทธิ์ แต่ถ้าเอามาเล่าสู่กันอ่านในเวปนี้ อย่างที่ผมเคยทำ ก็คงไม่เป็นไร  อย่างที่คุณปิยะรักษ์ว่ามังครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 8 ก.ค. 50 05:55:15 ]

ความคิดเห็นที่ 7 ลองวิธีนี้ดิ เราเคยคิดอยากจะแปลหนังสือเกี่ยวกับ Macrobiotics ของ Michio Kushi แต่ไม่เคยเห็นใครยื่นให้สำนักพิมพ์ขอลิขสิทธิ์แล้วแปลมา (เขียนเท่าที่รู้ อาจมีคนทำไปแล้ว ถ้าผิดพลาดก็ขออภัยด้วย) ที่เป็นเช่นนั้นเราคาดว่าคงเป็นเพราะเขาเป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงและค่าลิขสิทธิ์มันคงแพงมากๆ   และแล้ววันหนึ่งเราก็เห็นผลงาน "เขียน" ของนักเขียนท่านหนึ่ง  แนวคิดในหนังสือเล่มที่เขียนแล้วได้รับการตีพิมพ์ของนักเขียนไทยท่านนั้น มันเหมือนกับ "แปลและเรียบเรียงใหม่" จากหนังสือหลายเล่มของ Michio Kushi  เพียงแต่ว่าหนังสือของ Michio Kushi ทุกเรื่องที่กล่าวถึงอาหารการกินและการปฏิบัติตนเพื่อให้สุขภาพดีนั้น เป็นเรื่อง Zen และเรื่องขนบธรรมเนียมประเพณีการกินการปฏิบัติตนแบบญี่ปุ่น  แต่เมื่อหนังสือถูกแปลและเรียบเรียงเป็นภาษาไทย นักเขียนชาวไทย เปลี่ยนเนื้อเรื่องเป็น "ลัทธิเต๋า แล้วกล่าวว่า ชาวจีนพูดว่าอย่างโน้นอย่างนี้ และชาวจีนปฏิบัติตนอย่างนั้น อย่างนี้"  แทนที่จะเป็น "ชาวญี่ปุ่น" เหมือนในหนังสือต้นฉบับ ....โหมาเหนือเมฆจริงๆว่ะ แล้วรูปที่เป็นภาพวาดเส้นเดี่ยวแบบง่ายๆในหนังสือต้นฉบับ ถูกแปลงเป็นภาพวาดลายพู่กันจีนจนเกือบหมดเลย!!! ข้าพเจ้าอยากแปลงานของ Michio Kushi มาหลายปี คืออ่านต้นฉบับที่เขาเขียนเป็นภาษาอังกฤษ อ่านรู้เรื่องแต่ข้าพเจ้า เขียนภาษาไทยไม่ค่อยจะเก่ง จึงลงทุนลงแรงเรียนการแปลด้วยตนเอง และดั้นด้นไปทำงานแปลเอกสารมา 15 ปีเพื่อหาประสบการณ์การแปล เพื่อไปแปลหนังสือของเขา (มีผลงานหลายเล่ม) ครั้นพอเห็นผลงาน "เขียน" ของนักเขียนไทยท่านนั้นหลุดออกมาตีพิมพ์และวางตลาด ข้าพเจ้าตกใจสุดขีดจนตัวสั่น มือไม้สั่น ปากคอสั่นไปหมด แล้วรำพึงรำพันกับตัวเองว่า "โธ่ๆ ไอ้เวรเอ้ย (ด่าตัวเอง) ทำไมตูโง่ ตามความคิดความอ่าน ตามสติปัญหาหรือภูมิปัญญาชาวไทย แบบนักเขียนคนนี้ ไม่ทันหว่า? แย่เจงๆ ...ฮ่วย!!!!" แก้ไขเมื่อ 08 ก.ค. 50 15:22:26 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 8 ก.ค. 50 15:18:25 ]

ความคิดเห็นที่ 8 ขอบคุณคุณเจียวต้ายครับ ของคุณ iwrite4u ก็เป็น idea ที่ดีครับ เอ...แต่อีกหน่อยคนที่คิดจะแปลเจอค่าลิขสิทธิ์เยอะๆ ก็หลบมาทำแบบนี้กันหมดซิครับ จากคุณ : Bank11 - [ 8 ก.ค. 50 23:09:57 ]

ความคิดเห็นที่ 9 สำนักพิมพ์ในไทยก็ต้องคำนวณความคุ้มทุนเหมือนกัน ก่อนที่จะตัดสินใจจ่ายเงินค่าลิขสิทธิ์  ในกรณีที่ผู้ประพันธ์เป็นบุคคลที่มีชื่อเสียงมากๆ  ค่าลิขสิทธิ์มันคงแพงมากๆ เราเคยเห็นหนังสือเรื่องเพศศึกษาเล่มหนึ่งเป็นภาษาไทย ผู้เขียนอ่านจับใจความหนังสือภาษาอังกฤษ 40 กว่าเล่ม (ตอดเอาอย่างละนิดอย่างละหน่อยมาจากแต่ละเล่ม)  แล้วเขียนเป็นภาษาไทยออกมาได้ 2 เล่ม  เจ้าของลิขสิทธิ์คงตามไปเล่นงานได้ยาก แต่เผอิญรายนี้แกทำล่อแหลมไปหน่อย คือว่าดันไปสแกนรูปภาพประกอบคำบรรยายเขามาตั้งหลายรูปภาพ (จากหนังสือหลายๆเล่ม) อันนี้อันตรายเหมือนกัน แต่ถ้าคำนวณถึงความเสียหายของเจ้าของลิขสิทธิ์แต่ละรายที่จะมาฟ้องร้องเอากับข้อความครึ่งหน้า และรูปภาพ 1 รูป ไม่รู้ว่าค่าทนายกับค่าเสียหายที่จะได้รับ (ถ้าชนะคดี) มันจะคุ้มกันหรือไม่  เลยนักเขียนไทยรายนี้ดูจะยังทำท่าปลอดภัย คือยังไม่โดนซิวนั่นเอง เดี๋ยวนี้วงการหนังสือเขาเล่นวิธีนี้กันแล้ว  ทั้งนี้ เพื่อลดต้นทุนในการจัดพิมพ์หนังสือ และนักเขียนเล่นวิชามารแบบนี้ก็เพื่อให้ได้รับการพิจารณาจากสำนักพิมพ์ง่ายขึ้นนั่นเอง นั่นก็คือทำให้สำนักพิมพ์กล้าจัดพิมพ์เพราะต้นทุนต่ำลง แก้ไขเมื่อ 09 ก.ค. 50 19:25:33 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 9 ก.ค. 50 19:23:28 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ลิขสิทธิ์ กฎเกณฑ์ จริยธรรม โอ้... จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 9 ก.ค. 50 20:16:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 เรียกให้มาดูก็มาดูละนะ ขอตอบว่า เรื่องกฎหมาย การละเมิดลิขสิทธิ์ มาตรา ๒๗  การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ โดยไม่ได้รับอนุญาตตามมาตรา ๑๕ (๕) ให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้ (๑) ทำซ้ำหรือดัดแปลง (๒) เผยแพร่ต่อสาธารณชน ข้อยกเว้นการละเมิดลิขสิทธิ์ มาตรา ๓๒  การกระทำแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ของบุคคลอื่นตามพระราชบัญญัตินี้ หากไม่ขัดต่อการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามปกติของเจ้าของลิขสิทธิ์และไม่กระทบกระเทือนถึงสิทธิอันชอบด้วยกฎหมายของเจ้าของลิขสิทธิ์เกินสมควร มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ภายใต้บังคับบทบัญญัติในวรรคหนึ่ง การกระทำอย่างใดอย่างหนึ่งแก่งานอันมีลิขสิทธิ์ตามวรรคหนึ่ง มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้กระทำดังต่อไปนี้ (๑) วิจัยหรือศึกษางานนั้น อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร (๒) ใช้เพื่อประโยชน์ของตนเอง หรือเพื่อประโยชน์ของตนเองและบุคคลอื่นในครอบครัวหรือญาติสนิท (๓) ติชม วิจารณ์ หรือแนะนำผลงานโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น (๔) เสนอรายงานข่าวทางสื่อสารมวลชนโดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น (๕) ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏ เพื่อประโยชน์ในการพิจารณาของศาลหรือเจ้าพนักงานซึ่งมีอำนาจตามกฎหมาย หรือในการรายงานผลการพิจารณาดังกล่าว (๖) ทำซ้ำ ดัดแปลง นำออกแสดง หรือทำให้ปรากฏโดยผู้สอน เพื่อประโยชน์ในการสอนของตน อันมิใช่การกระทำเพื่อหากำไร (๗) ทำซ้ำ ดัดแปลงบางส่วนของงาน หรือตัดทอนหรือทำบทสรุปโดยผู้สอนหรือสถาบันศึกษา เพื่อแจกจ่ายหรือจำหน่ายแก่ผู้เรียนในชั้นเรียนหรือในสถาบันศึกษา ทั้งนี้ ต้องไม่เป็นการกระทำเพื่อหากำไร (๘) นำงานนั้นมาใช้เป็นส่วนหนึ่งในการถามและตอบในการสอบ .......................................................... ประเด็นสำคัญน่าจะอยู่ที่ว่า เจ้าของงานเขาจะฟ้องหรือไม่ ในเมื่อนักเขียน มีรายได้จากเงินที่ผู้ซื้อซื้อหนังสือที่ผู้เขียนคิดและเขียนออกมา ประเด็นอาจจะอยู่ที่ว่า ผู้ที่นำงานเขียนของผู้เขียนไปทำซ้ำหรือดัดแปลง ทำให้ผู้เขียนขาดรายได้อันพึงจะได้หรือไม่? ทำให้ขาดรายได้มากพอจนคุ้มที่จะฟ้องผู้ละเมิดหรือไม่? หรือขาดรายได้เพียงนิดหน่อย แต่คุ้มที่จะได้การส่งเสริมการขาย (อีกมากมาย) มาฟรีๆ ? เรื่องเหล่านี้ ก็ต้องชั่งน้ำหนักดู ความเห็นส่วนตัว:  งานของใคร คนนั้นควรที่จะได้เงิน การเอางานผู้อื่นไปโดยไม่ให้ผลประโยชน์ตอบแทนเขา ก็คือการ "ขโมย" ผิดศีลข้อ 2 ผิดศีลข้อ 2 แล้วทำให้ (ถ้ามาเกิดเป็นมนุษย์อีก) เป็นคนด้อยทรัพย์ เป็นคนยากจน เป็นคนอดอยาก ต้องพินาศทางการค้า ทรัพย์พินาศเพราะภัยต่างๆ  ................  ??? !!!! ???? !!!!   อุ๊บส์!!!   ข้างบนนี้ข้าพเจ้าก็ไปลอกจากหนังสือของพระเทียบ ถิรธัมโมมาอีกที ล้อเล่นน่ะ มีความเห็นว่า ทำอะไรแล้วไม่สบายใจ ก็อย่าทำเลยน่า ดีมั้ยจ๊ะ เพื่อนเป็นห่วงนะ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 50 02:25:12 แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 50 02:23:40 จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 10 ก.ค. 50 02:01:43 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ลืมให้ดูอีกมาตรานึงจ้ะ มาตรา ๓๓   การกล่าว คัด ลอก เลียน หรืออ้างอิงงานบางตอนตามสมควรจากงานอันมีลิขสิทธิ์ตามพระราชบัญญัตินี้ โดยมีการรับรู้ถึงความเป็นเจ้าของลิขสิทธิ์ในงานนั้น มิให้ถือว่าเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ถ้าได้ปฏิบัติตามมาตรา ๓๒ วรรคหนึ่ง ที่น่ากลัวก็ตรงคำว่า "ตามสมควร" นี่แหละ มันอยู่ที่ดุลยพินิจของผู้ตัดสินนะ ไม่ใช่ของเราเอง ถ้าจะดูแนวโน้ม คงต้องไปรื้อดูคำพิพากษา ข้าพเจ้าไม่เชี่ยวชาญทางนี้หรอก ถ้าอยากจะรู้แน่ๆ ให้ถามหาเบอร์ป๋องกับโป่งจากท่านคุม็อง แล้วโทรไปถามเขาเองนะ สองคนนั่นทำเรื่องนี้โดยเฉพาะเลยจ้ะ ขอให้โชคดีปลอดภัย ด้วยรักและผูกพัน แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 50 02:09:04 จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 10 ก.ค. 50 02:06:09 ]

ความคิดเห็นที่ 13 อย่าคิดมากนะ แค่กลัวมีเพื่อนตีก๊อปน้อยลง ขี้เกียจไปส่งข้าวผัดด้วย :p จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 10 ก.ค. 50 02:12:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ^ ^ อันนี้ก็ล้อเล่นนะจ๊ะ ไม่ได้ทำเพื่อการค้า ไม่ต้องเข้ากรงหรอก จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 10 ก.ค. 50 02:17:30 ]

ความคิดเห็นที่ 15 การละเมิดหรือไม่นั้นต้องดู "นัย" ของการทำผิดด้วยค่ะ นัยที่ว่าของการละเมิดคือ การทำให้เจ้าของสิทธิรู้สึกว่าตนเองถูกละเมิดหรือไม่ กรณีนี้ถ้าสนพ.รู้สึกว่าตนเป็นผู้ถูกละเมิดขึ้นมาและกล่าวร้องว่าตนถูกละเมิด เพราะการเผยแพร่เป็นวิทยาทานของคุณในขณะที่สิทธิในการได้รายได้ของเขาถูกทอนลง...อันนี้จะถือว่าคดีมีมูลนะคะ ถ้าจะถามว่ามี๋โทษหรือมีผิดไหม ก็ตอบได้ว่ามีผิดแน่ เพราะเจ้าของสิทธิเขากล่าวโทษ แต่ถ้าถามว่ามีโทษไหม ก็ต้องแล้วแต่ศาลจะตัดสิน บางทีคุณอาจต้องกล่าวขอโทษเจ้าของสิทธิที่ไปทำให้เสียรายได้อย่างเดียวเพราะตัวคุณเองก็ไม่ได้กำไรเป็นตัวเงิน แต่อนึ่ง... ทราบกันหรือไม่คะ ว่า "รายได้" จากการกระทำของคุณตามกฎหมายนั้น ไม่ได้หมายถึงตัวเงินเพียงอย่างเดียวนะคะ ตามภาษากฎหมายถือว่า  willing (ชิบเป๋งล่ะสิ ใช้ภาษาอังกฤษถูกไหมเนี่ยเรา) หรือถ้าจะให้พูดภาษาไทย (ฮา) ก็คือการได้มา "แม้แค่ความชื่นชมจากผู้อื่น" นั่นก็คือเป็นสิ่งตอบแทนที่คุณได้มาค่ะ ดังนั้น หากคุณนำสิทธิของผู้อื่นไปใช้แล้วได้ผลตอบแทนกลับมา แม้เป็นแค่ความชื่นชมเท่านั้น นั่นก็ยังแปลได้ว่าคุณได้ผลตอบแทน เพราะฉะนั้น กับคำถามของคุณที่ว่า 1. ถ้านำมาขึ้นเวปพันทิป จะติดปัญหาเรื่องลิขสิทธิ์ไหมครับ = ติดค่ะ ^^ ระวังนะคะ ถ้าเกิดสนพ.เขาเขี้ยวขึ้นมา เขาจะโวยเอาได้ แต่ถ้าคุณเจอสนพ.ใจดี ไม่คิดว่าการเผยแพร่แบบนี้เป็นการทำให้เขาเสียรายได้ คุณก็จะรอดตัวไป 2. ถ้าติด ควรจะทำอย่างไรครับ = คุณน่าจะโทรไปขอเจ้าของสิทธิให้เป็นเรื่องเป็นราวนะคะ ถามเขาให้แน่ใจว่าทำอย่างนี้ๆ ได้ไหม ถ้าได้ก็ให้เขาบอกอนุญาตเป็นลายลักษณ์อักษรด้วยก็จะดีมาก  คุณจะใช้วิธีบอกเขาก็ได้ว่านี่ถือเป็นการโฆษณาประชาสัมพันธ์ด้วย หรืออะไรก็ตามที่ทำให้สนพ.คิดว่าเขาน่าจะได้ประโยชน์จากการที่คุณนำมาเผยแพร่ต่อที่สาธารณะ แทนที่จะเสียประโยชน์ =.=.=.=.=.=.= นานๆ โผล่มาแถวนี้ที ขอโทษด้วยนะคะที่มาตอบช้าไปหน่อย ^^ จริงๆ แล้วกฎหมายก็ยืดหยุ่นได้นะคะ เพราะกฎหมายก็มาจากกฎของการสำนึกดีนี่แหละค่ะ  บางทีเรามองมุมมองของเราด้วยความปรารถนาดี แต่ถ้ามองจากมุมของเขาแล้วเรากลายเป็นผู้ร้าย  มันจะแย่ค่ะ แต่อย่างหนึ่งคือเพื่อนๆ ย่อมต้องเข้าใจในความปรารถนาดีของคุณแน่ อย่างน้อยคนตอบกระทู้นี้ก็คนหนึ่งละ ^^ จากคุณ : ฯคีตกาล - [ 10 ก.ค. 50 08:44:03 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เกือบได้กินข้าวผัดแล้วซิ ขอบคุณท่านผู้รู้ทั้ง 2 ครับ จากคุณ : Bank11 - [ 10 ก.ค. 50 12:31:13 ]

ความคิดเห็นที่ 17 คุณ ฯคีตกาล  คงจะหมายถึง goodwill นะคะ คุณBank11 ก็รู้อยู่แก่ใจแล้วนี่นา ว่าถ้าเอามาเผย หนังสือเขาต้องขายได้น้อยลงแน่ๆ เพราะไม่ได้จะแค่อ้างถึง แต่เผยถึงเนื้อหาสาระข้อใหญ่ใจความที่ผู้อ่านต้องการ ทำให้เขาเสียโอกาสในการได้ลิขสิทธิค่าแปลด้วย จึงฟันธงได้ใช่มั้ยจ๊ะ จากคุณ : Tweety สี่ตา - [ 10 ก.ค. 50 16:09:10 ]

ความคิดเห็นที่ 18 เพิ่งกลับมาอ่านอีกที ขอโทษด้วยจริง ๆ ค่ะ ที่รีบตอบแล้วก็ตอบผิดที่ฟันธงไปเลยว่า ไม่ได้ทำเพื่อการค้าก็ไม่เป็นไร วันนี้มีเวลานั่งอ่านเต็มที่ ก็เลยรีบมาแก้ไข ที่ตอบไปว่าไม่น่าจะเป็นไร เพราะมองในแง่เพื่อการวิจัยหรือศึกษา เป็นการเผยแพร่เป็นความรู้ โดยไม่แสวงหากำไร โดยอ้างแหล่งที่มา เพราะส่วนตัว เวลาเขียนงาน บทความ หรือรายงานในเชิงวิชาการ จะไม่ต้องขออนุญาตจากเจ้าของผลงานอยู่แล้ว เพราะเข้าข้อยกเว้นตาม ม. 33(1) แต่ที่สำคัญที่สุดคือจะต้องอ้างถึงแหล่งที่มา และเจ้าของผลงานให้ถูกต้องครบถ้วน ไม่อย่างงั้น ผลงานจะเข้าข่าย plagiarism แล้วก็ถูกแบนไปเลย ซึ่งในกรณีของตัวเองนี้ บรรณานุกรรมที่อยู่หลังบทความและเชิงอรรถยาวจะยาวมาก และเยอะมาก และยกใจความของข้อมูลบางส่วนมาประกอบกัน แต่สิ่งที่ต่างจากการเรียบเรียงงานเชิงวิชาการที่กับกรณีการสรุปหนังสือนี้ คือ กรณีนี้เป็นการสรุปจาก 'หนังสือเล่มเดียว' ในส่วนของ 'สาระสำคัญ'   ไม่ใช่การเรียบเรียงขึ้นจากแหล่งข้อมูลหลายแหล่งอย่างบทความ หรือตำราเพื่อการให้ความรู้ทั่ว ๆ ไป ซึ่งประเด็นนี้ ก้ำกึ่งในเรื่องการแสวงหาประโยชน์จากงานอันมีลิขสิทธิ์ของเจ้าของอยู่พอสมควรค่ะ สำหรับเรื่องในเชิงชื่อเสียงที่ได้รับอาจจะไม่ชัดเจน ถ้ามีการอ้างตั้งแต่ต้นว่ามีแหล่งที่มาจากไหน คนเขียนเป็นใคร และคิดว่าไม่น่าจะเป็นการกระทบธรรมสิทธิ์ของเจ้าของงาน เนื่องจาก ดูจากเจตนาแล้ว ก็น่าจะมีการแสดงว่าใครเป็นผู้สร้างสรรค์งาน และคงไม่ได้ดัดแปลงจนเป็นที่เสียหายแก่งานและชื่อเสียงของเจ้าของงาน แต่อาจจะกระทบส่วนของการแสวงหากำไรของเจ้าของงานหรือสำนักพิมพ์เจ้าของลิขสิทธิ์มากกว่า แม้จะไม่ได้ทำขายก็ตาม เพราะส่วนใหญ่คนชอบของฟรี และคนไทยส่วนใหญ่ยอมแพ้กับหนังสือภาษาอังกฤษ ไม่อยากจ่ายแพง คงมีน้อยรายที่จะไปซื้อของจริงมาอ่าน ก็มีความเป็นไปได้ที่ทางเจ้าของลิขสิทธิ์อาจได้รับผลกระทบต่อยอดจำหน่ายหนังสือที่ลดลง แล้วก็กระทบสิทธิในการได้รับประโยชน์ในทางอื่น ๆ ของผู้สร้างสรรค์งานอย่างที่คุณ Tweety บอกไว้ด้วยค่ะ เคยมีคดีใกล้เคียงกันที่เกิดขึ้นในเมืองไทยนี่แหละ คือ ตัวแทนสำนักพิมพ์หนึ่งซึ่งมีตัวแทนในประเทศไทยฟ้องร้านถ่ายเอกสารที่ก็อปปี้บางส่วนของตำราให้นักศึกษา แต่ทำติดต่อกันหลายเทอม ตอนแรก ร้านถ่ายเอกสารชนะ เพราะอ้างว่าเป็นผู้ถูกว่าจ้างจากนักศึกษา และไม่สามารถติดต่อสำนักพิมพ์ได้ แต่พอถึงขั้นฎีกาแล้วเจ้าของหนังสือชนะ เนื่องจากสู้ว่าสำนักพิมพ์มีตัวแทนในประเทศไทยหลายปีแล้ว ร้านมีโอกาสขออนุญาตแต่ไม่ทำเอง ร้านก็รู้แล้วว่า นักศึกษาต้องใช้เอกสารชุดนี้ทุกรุ่นอยู่แล้ว ร้านเป็นคนทำก็อปปี้เก็บไว้ขาย อ้างว่าทำเพื่อนักศึกษาที่เป็นคนใช้เพื่อวิชาการตัวจริงไม่ได้ ศาลวินิจฉัยคดีนี้ว่า ร้านถ่ายเอกสารละเมิดลิขสิทธิ์ อยู่ในเล็กเชอร์วิชากฎหมายทรัพย์สินทางปัญญาหลายหน้าด้วย แต่ลืมเรื่องนี้ไปสนิทใจเลยจริง ๆ (- -") กรณีนี้คล้ายกันตรงที่เอาบางส่วนออกเผยแพร่ และอาจมีผลกระทบต่อการแสวงประโยชน์ของเจ้าของลิขสิทธิ์ แต่ที่ต่างคือ เรายังไม่ทราบว่าจะติดต่อกับเจ้าของลิขสิทธิ์ที่ไหนอย่างไร และเป็นการเรียบเรียงเนื้อเรื่องขึ้นใหม่ ซึ่งถือเป็นการดัดแปลง ไม่ใช่คัด ลอก แต่ส่วนของการนำออกเผยแพร่โดยไม่ได้รับอนุญาต ในส่วนที่เป็นสาระสำคัญ และอาจกระทบต่อผลประโยชน์เจ้าของลิขสิทธิ์นี่ก็น่าหวาดเสียวอยู่ ที่คุณฯคีตกาลกล่าวมาถูกต้องแล้วค่ะ ทั้งเรื่องลิขสิทธิ์ในคำถามข้อ 1 และ 2 และการจะถูกดำเนินคดีหรือไม่ ขึ้นอยู่กับว่า เจ้าของลิขสิทธิ์รู้หรือไม่ และไม่ว่าอย่างไรก็ตาม ทางที่เหมาะสมที่สุด คือ บอกกล่าวกับเจ้าของลิขสิทธิ์ หรือทางสำนักพิมพ์ (เป็นไปได้ว่า เราอาจจะต้องจ่ายค่าตอบแทนให้กับเจ้าของลิขสิทธิ์บ้างตามสมควร หรืออาจจะไม่ต้องจ่ายก็ได้ แล้วแต่การเจรจา เพราะคนต่างชาติ ถ้าไม่ใช่นักวิชาการ มักจะถือเรื่องค่าตอบแทนในงานอันมีลิขสิทธิ์อยู่สักหน่อย แต่อาจจะเจอคนใจดีก็ได้ค่ะ) กรณีนี้ ขออนุญาตมองเฉพาะด้านของกฎหมายเท่านั้นนะคะ เนื่องจากในทางคดี บางครั้งเราก็ต้องมองการลอกเลียนผลงานของคนอื่นกับการละเมิดลิขสิทธิ์แยกกัน แต่บางทีก็ต้องมองไปพร้อมกัน เพราะ Plagiarism เป็นภาพกว้าง และมีความเคร่งครัด และกติกาที่เข้มข้นกว่าการละเมิดลิขสิทธิ์ เพราะเป็นการมองในแง่จริยธรรมเป็นหลัก แต่เรื่องกฎหมายลิขสิทธิ์อยู่ในพื้นที่ของกฎหมายธุรกิจ ก็เลยมีเรื่องผลประโยชน์เข้ามาเกี่ยวข้อง และถือผลประโยชน์เป็นเรื่องสำคัญ และ plagiarism บางกรณีก็ไม่นับเป็นการละเมิดลิขสิทธิ์ ไม่ถึงกับต้องกินข้าวผัด ค่้าโอเลี้ยงก็ไม่ต้องจ่ายค่ะ เพราะถ้าไม่ได้ทำเพื่อการค้า มีเฉพาะโทษปรับ ไม่ต้องโทษจำคุก และสำหรับสมัยนี้ ส่วนมากมักจะให้คู่ความเข้าสู่กระบวนการไกล่เกลี่ยมากกว่า แต่ไม่ว่ากรณีไหนก็ไม่ดีทั้งนั้นแหละเนอะ เรียนมาด้านนี้ แต่ก็วินิจฉัยประเด็นผิดเอง อายจัง... ยืนยันคำตอบของคุณ ฯคีตกาล และ คุณ Tweety ต้องขอโทษคุณ Bank11 อีกรอบด้วยนะคะ แก้ไขเมื่อ 10 ก.ค. 50 17:19:51 จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 10 ก.ค. 50 17:15:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 T-T ช่างเข้าใจยากอะไรเช่นนี้หนอ ลิขสิทธิ์ (ความสามารถด้านกฏหมายเป็นศูนย์ แง๊) จขกท. สู้ๆค่ะ จากคุณ : จริง - [ 10 ก.ค. 50 21:51:16 ]

ความคิดเห็นที่ 20 คุณ  Bank11 ที่เราเขียนในคคห 7 เรื่องนักเขียนไทยตัดต่อหนังสือ Macrobiotics ของ Michio Kushi แล้วไปปรากฎในงานเขียนของเขานั้น เราคำนวณเคร่าๆแล้ว คิดว่าเขามีเนื้อหาอื่นแทรกเข้าไปมากพอดู เช่นเรื่องที่เป็นศาสตร์คนจีนจริงๆ มีอยู่มากพอสมควร ถ้านับเป็นเปอร์เซ็นต์ เรื่องอื่นก็มีปนอยู่ด้วยมาก เพราะนักเขียนไทยผู้นี้ออกหนังสือประเภทนี้มาเลย 10 เล่ม แต่ข้อความจากหนังสือ Macrobiotics ของ Michio Kushi ที่เราว่า "หลายเล่มนั้น" คงอย่างมากแค่ 3 เล่ม แต่ไม่ได้เอามาทุกตอนจาก 3 เล่ม  เขาเอาแนวคิดหลักของญี่ปุ่นมา และเนื้อเรื่องบางเรื่องหลังจากดัดแปลงแล้วคล้องจองเป็นอย่างดีกับเรื่องอื่นที่เขาเขียน ซึ่งผู้อ่านธรรมดาทั่วๆไปที่ไม่สะสมหนังสือ Macrobiotics ของ Michio Kushi เหมือนที่เราสะสม ถ้าอ่านภาษาไทยแล้วจะสังเกตไม่ได้เลย ว่าส่วนไหนบ้างที่มาจากหนังสือ Macrobiotics ของ Michio Kushi เพราะภาษาไทยเขียนเนียนมาก ไม่เหมือนคำแปลเลย จริงๆแล้วหนังสือ Macrobiotics ของ Michio Kushi ถูกแปลไปแล้วหลายเล่มแต่แปลก่อนกฎหมายลิขสิทธิ์จะออกมา เรารู้สึกโมโหว่าอยากจะแปลแต่มาเจอคนทำแบบนี้เข้าก็เลยไม่รู้จะว่าไงดี เราว่าอย่างน้อยๆถึงเขาแยกธาตุได้อย่างแนบเนียน คือเอามาอย่างละนิดอย่างละหน่อย แล้วเรียบเรียงใหม่ สลับลำดับเนื้อหา  เนื่องจากเขาเขียนหนังสือถึงสิบกว่าเล่ม แต่ละเล่มเป็นเล่มเล็กๆ ดังนั้นในแต่ละเล่มเนื่อหาที่คัดมาจึงออกมาเป็นเปอร์เซ็นต์น้อย น่าจะพอกล้อมแกล้มอ้างได้ว่าเข้าข่ายอ้างอิง แต่อย่างน้อยๆเราว่าเขาน่าจะมีจรรยาบรรณโดยการให้แหล่งที่มาบ้าง โดยการทำบรรณานุกรมระบุว่าเอาข้อมูลมาจากไหน ส่วนในคคห 9 เรื่องนักเขียนไทยคนหนึ่งเอาหนังสือเพศศึกษาภาษาอังกฤษมา 40 เล่มมาเล่มละครึ่งหน้าแล้วเขียนเป็นภาษาไทยได้ 2 เล่มเล็กๆนั้น  เขามีมารยาทพอที่จะทำบรรณานุกรมบอกแหล่งที่มา  แต่เราว่ามันก็ยังน่าจะเข้าข่ายละเมิดลิขสิทธิ์อยู่ดี ***หมายเหตุ กฎหมายลิขสิทธิที่มีคนเอามาแปะไว้ เราเคยอ่านมาหมดแล้ว*** แต่เราว่านักเขียนคนนี้ทำล่อแหลมคงเป็นเพราะว่าเขาคิดว่าคงไม่มีใครตามมาฟ้องเขาคนละครึ่งหน้า แต่ถ้ามีคนไทยหัวใสอยากได้ค่าสินบนนำจับ แล้วไปติดต่อสำนักพิมพ์ 40 แห่งในต่างประเทศให้ลงขันกันจ้างทนายฟ้องเอา นักเขียนก็คงนอนสะดุ้งผวาเหมือนกัน แต่ประเด็นมันก็คือว่า ไม่รู้ว่ามันจะคุ้มทุนหรือเปล่าถ้าเปรียบเทียบความเสียหายของทรัพย์สินครึ่งหน้าของแต่ละราย แต่ถ้าคำนึงถึงเงินที่นักเขียนได้ไป นักเขียนก็อาจติดคุกก็โดนปรับได้เหมือนกัน แต่อย่างไรก็ตามต้องถือว่านักเขียนคนนี้มีจรรยาบรรณเพราะว่าเขาบอกแหล่งที่มาหมดเลย   การอ่านหนังสือหลายๆเล่ม (หลายสิบเล่ม) แต่อ่านจับใจความ (ไม่ใช่แปล) แล้วสร้างสรรค์งานใหม่ขึ้นมาก อย่างเช่น ดร. สาทิส อินทระคำแหงสร้างชีวจิตขึ้นมา ทำได้ดี ทำได้ไม่น่าเกลียด  ถึงแม้เขาจะมีวิธีการในวิชา Macrobiotics ของ Michio Kushi และของ Geoge Ohsawa (อาจารย์ของ Michio Kushi) เป็นหลักการพื้นฐานในการสร้างชีวจิตขึ้นมากก็ตาม   ในขณะที่ความสำเร็จของชีวจิตขึ้นอยู่กับแนวคิดพื้นฐานในเรื่องการกินอาหารปลอดสารพิษ ซึ่ง ด.ร. สาทิส ก็เคยอ้างอิงถึงแนวคิดนี้ของ George Ohsawa หากแต่ว่า ดร. สาทิส ค้นคว้าแหล่งความรู้อย่างอื่นเกี่ยวกับโภชนาการมากมายก่ายกองเข้ามาสอดแทรก และเมื่อรู้ว่าคนไทยไม่ชอบกินอาหารจืดๆแบบญี่ปุ่น เขาจึงแนะนำให้ปรุงอาหารปลอดสารพิษแบบ macrobiotic แต่ทำให้มันมีหน้าตาและรสชาติแบบอาหารไทยแทน เพราะคนไทยชอบกินอาหารรสจัด  ชีวจิตจึงได้รับความนิยมมากมาย   สิ่งที่ ด.ร.สาธิส ทำได้อย่างชาญฉลาด (ในเชิงการตลาด แต่อาจไม่ดีนักในเรื่องธรรมชาติบำบัด) นั่นก็คือเชียร์ให้คนไทยกินผลไม้เมืองร้อนซึ่ง Macrobiotics ของ Michio Kushi บอกว่าผลไม้เมืองร้อนทำลายกำลังภายในและทำลายสุขภาพ แต่นักเขียนคนที่ตัดต่อ Macrobiotics ของ Michio Kushi แล้วทำหนังสือภาษาไทยออกมาได้ 10 กว่าเล่ม เขาไปสุดกู่แบบญี่ปุ่นคือเชื่อว่าผลไม้เมืองร้อนทำลายกำลังภายในและทำลายสุขภาพ ซึ่งคนไทยส่วนใหญ่ไม่เชื่อ (แต่เราเชื่อ)  ดังนั้น หนังสือของเขาจึงมีคนแค่วงแคบๆเท่านั้นที่อ่าน คนจำนวนมากที่ไม่เชื่อต่างก็รุมสาปแช่งเขา  ดังนั้น มันจึงเป็นการดีที่เราไม่ได้แปลหนังสือ  Macrobiotics ของ Michio Kushi เพราะว่าเราจะได้ไม่โดนสาปแช่ง ...555+++ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 50 01:49:42 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 14 ก.ค. 50 01:03:19 ]

ความคิดเห็นที่ 21 ที่คุณ "จริง" พูดใน คคห 19 ว่า "T-T ช่างเข้าใจยากอะไรเช่นนี้หนอ ลิขสิทธิ์" เราว่ามันก็จริง ถ้าใครอ่านผลคดีที่เจ้าของลิขสิทธิ์หนังสือของอกาธา คริสตี้ ฟ้องร้องสำนักพิมพ์ในไทยสองสำนักพิมพ์แล้วคุณจะงงว่ามันลงเอยแบบนี้ได้อย่างไรกัน? สาเหตุที่เราหยิบยกประเด็นของนักเขียนไทยที่ตัดต่อหนังสือ Macrobiotics ของ Michio Kushi (โดยไม่ให้เครดิตผู้ประพันธ์)  กับที่นักเขียนไทยอีกคนตัดต่อหนังสือเพศศาสตร์ 40 เล่ม  (แต่ให้เครดิตผู้ประพันธ์) เป็นการบอกเล่ากันว่าตอนนี้ในวงการหนังสือมีใครทำอะไรบ้าง  มันมีทั้งเรื่องจรรยาบรรณและเรื่องลิขสิทธิ์ต่างกรรมต่างวาระกันที่แต่ละคนจะต้องใช้ดุลพินิจเองว่าอะไรควรหรือไม่ควร   แต่เรามีจุดประสงค์เพียงให้ข้อมูลว่า ในขณะนี้พวกนักแปลนักเขียนเคลื่อนไหวตัวกันอย่างไร... อย่างเช่นในรอบเมื่อเดือนหนึ่งที่ผ่านมาของการสำรวจหนังสือเรื่องเพศศึกษาในร้านหนังสือ(เพราะตัวเองคิดจะเขียนขึ้นมาเองหนึ่งเล่ม)  เรายังพบว่ามีหนังสือเพศศึกษาอีกหลายเล่มถูกตัดต่อมา ซึ่งเข้าข่าย plagiarism...นอกจากไม่บอกแหล่งที่มาแล้วยังตามร่อยรอยลำบากเพราะตัดต่อตรงโน้นมาบ้างตรงนี้มาบ้าง  แต่ที่เราเดาได้ว่า "ตัดต่อมา" ก็เพราะว่า "ภาษาไทยมันเป็นสำนวนที่อ่านแล้วเหมือนหนังสือแปล" เราอ่านแล้วเดาได้เพราะว่าเราเป็นนักแปลเอง จริงๆแล้วนักแปลที่ดีเมื่อแปลเป็นไทยแล้วคำแปลภาษาไทยควรอ่านไม่เหมือนหนังสือแปล แต่เผอิญคนเขียนหรือคนตัดต่อเขาแปลไม่ดี เราจึงแค่เดาได้ว่าตัดต่อมาจากหนังสือต่างประเทศแน่ๆ แต่เราตามจับมือเขาดมลำบากมากๆ เนื่องจากว่าเราไม่มีหนังสือเล่มที่เขา plagiarized มานั่นเอง แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 50 01:36:28 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 14 ก.ค. 50 01:32:16 ]

ความคิดเห็นที่ 22 ถ้าพูดถึงเรื่องจรรยาบรรณแล้ว plagiarism  ถือว่าเป็นเรื่องไร้จรรยาบรรณ์ ถึงแม้จะทำได้แนบเนียน คือตัดต่อแล้วย้ายบทกลับไปกลับมา แล้วเอาข้อความอื่นมาแทรกอีกมากมาย   แต่ในบางกรณีข้อมูลบางอย่างมีความจำเป็นสำหรับประเทศที่กำลังพัฒนาอย่างประเทศไทย ซึ่งยังคิดอะไรใหม่ๆเองไม่ได้ โดยเฉพาะอย่างยิ่งข้อมูลที่จะช่วยชีวิตผู้คนได้เป็นจำนวนมาก  ถ้าสำนักพิมพ์ไม่กล้าซื้อลิขสิทธิ์และเจ้าของลิขสิทธิ์ไม่ยอมลดหย่อนค่าลิขสิทธิ์ บางที plagiarism หรือการขโมยความคิดของผู้อื่น ถึงมันผิดศีล แต่ในกรณีที่สิ่งขโมยมันช่วยชีวิตคนได้มากมาย  ผู้เป็นโจรก็คงเป็นโจรแบบโรบินฮู๊ด ในกรณีของนักเขียนที่ตัดต่อผลงาน Macrobiotics ของ Michio Kushi ถึงแม้ว่าเราจะไม่ชอบที่เขาผิดจรรยาบรรณโดยการไม่ให้เครดิตผู้ประพันธ์เลย แต่เราประเมินว่าหนังสือ  10 กว่าเล่มที่เขาเขียน จะช่วยชีวิตคนได้เป็นจำนวนมาก หากแต่ว่ามัน ironical (สถานการณ์เย้ยหยันเหมือนตาบอดได้แว่น หรือขาด้วนได้รองเท้า)  สิ้นดีเลย เนื่องจากว่า แนวคิดของ  Macrobiotics ของ Michio Kushi มี paradoxes (ปริทรรศน์...อะไรที่ฟังเหมือนผิดแต่มันถูก) มากมายที่คนไทยส่วนใหญ่ไม่ชอบที่จะทำความเข้าใจ ดังนั้น ผลงาน plagiarism อันมีค่า (เพราะจะช่วยชีวิตคนไว้ได้มากมาย) กลับกลายเป็นสิ่งไร้ค่า... แท้จริงแล้วแนวคิดดั้งเดิมของ Macrobiotics ของ Michio Kushi และ George Ohsawa ดั้งเดิมแบบต้นฉบับญี่ปุ่นแท้ๆ มีประสิทธิภาพในกระบวนการธรรมชาติบำบัดเพื่อรักษามะเร็ง เบาหวาน (และโรคร้ายอื่นๆอีกหลายอย่าง) ที่มีใช้ได้ผลมากกว่าชีวจิตของ ดร. สาธิต ความจริงมีคนไทยน้อยคนนักที่จะสะสมหนังสือ Macrobiotics ของ Michio Kushi  และติดตามผลงานของเขาอย่างที่เราติดตาม ดังนั้น แท้จริงแล้วเราไม่ควรบอกใครว่านักเขียนคนนี้ตัดต่อแนวคิดใคร เพื่อให้เขาได้รับการยกย่อง แต่อย่างที่บอกแล้วว่า มัน ironical นั่นก็เพราะว่าคนไทยส่วนใหญ่อ่านแล้วจะสาปแช่งคนเขียน เพราะไม่เข้าใจ paradoxes (ทั้งๆที่มันเป็นหนังสือที่ดีมากๆ) ไม่ว่าเขาจะเขียนเองหรือตัดต่อความคิดใครมาก็ตาม แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 50 01:40:34 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 14 ก.ค. 50 01:34:17 ]

ความคิดเห็นที่ 23 ในกรณีของคุณ Bank11 เรื่องกอลฟ์นั้น ถ้าคุณอ่านหนังสือกอลฟ์ภาษาอังกฤษมา 10 เล่ม แล้วจับแนวคิด มาดัดแปลงเป็นอะไรที่สร้างสรรค์แบบ ดร.สาธิตสร้างชีวจิตขึ้นมา  แล้วคุณเอามาเขียนเป็นหนังสือภาษาไทย 1 เล่ม ถ้าคุณให้แหล่งที่มาในบรรณานุกรม เราว่าไม่เป็นการผิดจรรยาบรรณและไม่เป็นการละเมิดลิขสิทธิ์  เพราะว่าหนังสือภาษาอังกฤษประเภทวิชาการก็มีแนวคิดที่มาจากแหล่งอ้างอิงมากมาย และอีกอย่างหนึ่งกีฬากอลฟ์มันต้องอ้างอิงจากหนังสือต่างชาติอยู่แล้ว เพราะมันไม่ใช่กีฬาประจำชาติของไทยเหมือนมวยไทย ลองแยกแยะดูดีๆว่า อะไรคือลอกมาทั้งดุ้น และอะไรคืออ่านจับใจความจากหนังสือภาษาต่างประเทศหลายๆเล่ม แล้วนำมาเขียนใหม่ อย่างพวกนิตยสารคอมพิวเตอร์ส่วนใหญ่เนื้อหาสาระความรู้ต่างๆก็ต้องเป็นการอ่านภาษาอังกฤษจับใจความแล้วนำมาเขียนเป็นไทย หรือไม่ก็แปลอังกฤษเป็นไทยเกือบทั้งสิ้น นั่นก็เพราะว่าตอนนี้คนไทยยังต้องเรียนรู้คอมพิวเตอร์จากแหล่งอ้างอิงเป็นภาษาอังกฤษ แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 50 01:58:54 แก้ไขเมื่อ 14 ก.ค. 50 01:55:36 จากคุณ : tansy (iwrite4u) - [ 14 ก.ค. 50 01:50:02 ]

ความคิดเห็นที่ 24 ขอบคุณคุณ iwrite4u จริง ปิยะรักษ์ อีกครั้งครับ ตอนนี้ สรุปว่าเก็บไว้ให้คนที่จะได้ใช้ประโยชน์แล้วส่งให้ตรงดีกว่า ดูลาดเลาแล้วไม่ค่อยน่าจะให้เป็นแบบ public จากคุณ : Bank11 - [ 31 ก.ค. 50 23:50:54 ]