Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom


    ใต้เงาจันทร์

    เมียงบุเรศรห่างเพี้ยง...ภูผา

    เสมือนแนบเนานัยนา...แน่งน้อย

    พิมพ์ลักษณ์ล่องลอยมา...ดารดาษ นาพี่

    แม้นล่วงลับดับคล้อย...ห่อนร้างจางพลัน



    นามเครือวัลย์เกี่ยวคล้อง...ความใน

    กระชากจินต์บางใคร...เคลื่อนแคล้ว

    บุหลันเรื่อ-ยองใย...ยอก่อง

    ประทับเป็นก้อนแก้ว...แห่งห้วงดวงมาน



    อักษรขานสื่อถ้อย...ฤทัยหมอง

    จิตหนึ่งถูกจำจอง...หม่นเศร้า

    รอกาลผ่านครรลอง...การณ์เก่า นาพี่

    เอกบุรุษคงเย้า...แหย่เรื้องบุราณ



    เยาวมาลย์น่านฟ้า...หนเหนือ

    ควรใคร่วาจาเขือ...ขุ่นข้อง

    อันวจีบ่จุนเจือ...ใจชื่น

    จึงเดชแผลงฤทธิ์ก้อง...กู่ร้องโกรธา



    พอเพลาล่วงพ้น...โมงยาม

    เผือใฝ่จิตติดตาม...ห่ามร้อน

    บัดดลก่อเหตุกาม...จริตวุ่น

    วิปโยคอกสะท้อน...ใคร่อ้อนอิงเขนย



    พระพายเอยช่วยยั้ง...ฟอนไฟ

    วอนเป่ารตีไป...ห่างข้า

    ฤทัยหนึ่งหวังไกล...ไพรเถื่อน

    หมายสู่แดนดินฟ้า...ฝั่งพื้นวิมาน



    จิตจารจำหลักไว้...เพียงนาย

    นุชใฝ่เคียงข้างกาย...แนบเนื้อ

    นางนั้นจิ่งคงหมาย...เคียงคู่

    ยังอยู่รอพี่เชื้อ...ย่างเท้าคืนเวียงฯ


    [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง]
     
     

    จากคุณ : sugarhut - [ 9 ก.ค. 50 17:09:26 ]

 
 


ข้อความหรือรูปภาพที่ปรากฏในกระทู้ที่ท่านเห็นอยู่นี้ เกิดจากการตั้งกระทู้และถูกส่งขึ้นกระดานข่าวโดยอัตโนมัติจากบุคคลทั่วไป ซึ่ง PANTIP.COM มิได้มีส่วนร่วมรู้เห็น ตรวจสอบ หรือพิสูจน์ข้อเท็จจริงใดๆ ทั้งสิ้น หากท่านพบเห็นข้อความ หรือรูปภาพในกระทู้ที่ไม่เหมาะสม กรุณาแจ้งทีมงานทราบ เพื่อดำเนินการต่อไป



Pantip-Cafe | Pantip-TechExchange | PantipMarket.com | Chat | PanTown.com | BlogGang.com | Torakhong.org | GameRoom