ความคิดเห็นที่ 1 อากาศยามสายที่หมู่บ้านนี้ ถึงแดดจะจัดจ้า แต่ก็ไม่ร้อน มาก  วางกระเป๋าในบ้านแล้ว โผล่ดูเจ้าสี่เท้าขนดำตัวอ้วน ในห้องครัว แล้วก็เดินออกไปดู ศาลาริมสวนของลูก สถานที่ ที่รู้สึกยินดีที่จะมาพักผ่อนเสาร์-อาทิตย์ที่นี่ ยิ่งกว่าจะอยาก ไปที่ไหน เพราะ หนึ่งก็คิดถึงลูกสาวคนเดียวของเราดังดวงใจ และ สอง ก็เพราะ อากาศที่นี่ดีนัก น่ามาพักผ่อน และ สาม ก็น่าจะเป็นเพราะ เจ้าตัวสี่เท้าอีกตัวที่นี่ ที่น่าสนใจ (หากไม่เพราะ เจ้าซันเดอร์มาไล่เลี่ยกัน แน่ใจว่า แม่ตัว สีดำสนิทขนเงาตัวนั้นจะต้องได้ตำแหน่งที่หนึ่งเป็นแน่)       ปล่อยให้เขาจัดการกันในบ้านไปก่อน       ข้าพเจ้าก็ ถือโอกาสนั่งบนม้ารอบศาลา และ ชื่นชม มุมสงบของบ้าน คำนวณในใจว่า  อือ ต้องใช้เงินมากมาย ถึงจะได้ศาลางามๆอย่างนี้...อะไรก็แพงทั้งนั้นยุคนี้ แม่คง ไม่มีพอจะมาเสริมความสุขในวัยปลายของแม่อย่างนี้ดอก แต่ก็ ทำใจให้พอเพียง  นานทีได้มานั่งชื่นชมทรัพย์สิน ของลูกก็ดีเหมือนกัน...จะทุกข์หรือก็ไม่ทุกข์ดอก เทียบ กับเรือนไม้เก่าๆที่เราอยู่ มันห่างไกลกันนัก ระหว่างบ้าน หลังสิบกว่าล้านของลูก      แต่คิดไป ก็เมื่อเขาเด็กๆกัน แม่ก็มีบ้านหลังหลายล้านให้อยู่เหมือนกัน ..ก่อนจะขาย ไปแล้วโยกย้ายไปอยู่หลายจังหวัดตามดวง..ที่ต้องโยก ต้องย้ายเสมอ...        คิดเปรียบเทียบกับ แม่ดีเด่นภาคใต้คนหนึ่ง ซึ่งแม่ คนนั้นในหลายปีก่อน เธอก็ต้องขายที่ขายทางไปหลาย แปลงกว่าจะเลี้ยงลูกหลายคนให้เรียนจบได้ดิบได้ดี จน กลายเป็นแม่ดีเด่นประจำปีนั้น.. จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.ค. 50 05:29:25 ]

ความคิดเห็นที่ 2 วันนี้ ตัวเองจะลำบากสักหน่อยที่ไม่ได้มีความสบาย หรูหราอย่างลูกวันนี้ ก็ไม่เสียใจ เพราะโอกาสที่จะได้สั่ง สอนอบรมเลี้ยงลูกให้เขาดี มีไม่มาก และ หากตายลงไป ก็เอาอะไรไปไม่ได้ สิ่งที่อบรมสั่งสอนเขามาให้เป็นคน เอางานเอาการ จนมีตำแหน่งหน้าที่ดี มีเงินเดือนเลี้ยงตัว เองไม่มากวนแม่ แถมมีให้แม่ได้ทุกเดือนด้วย กับการที่ เขาจะมี ถิ่นฐานบ้านช่องของเขากับครอบครัว ย่อมเป็น สิทธิอันชอบธรรมของเขา ที่แม่จะไปก้าวก่ายการตัดสินใจ ของเขาหาได้ไม่....        ....เจ้าสี่เท้าสีดำ ขนมันสวย ตัวอวบอ้วน ราคาตั้ง ไว้ขาย สองหมื่นห้า ที่ลูกไปซื้อมาเกือบสองหมื่น กำลัง วิ่งดุ๊งดิ้งมาในสายรัดตัวสีเหลือง....เจ้าบริวารสี่เท้าของ ลูก....พวกไม่ได้เกิดเป็นคนแต่ทำบุญไว้เยอะเลยมาเป็น หมาของพวกมีเงิน         แล้วก็นึกย้อนไปถึง คุณย่า คุณยาย ที่อบรมสั่งสอน อภิชาติบุตรทั้งหลายให้ได้ดิบได้ดี ในคระกูลกันมา           นัยน์ตาของย่ายายเหล่านั้น ก็ เป็นนัยน์ตาของ ตำแหน่ง "แม่" อันลึกซึ้ง ผู้อดทน อดกลั้น อดออม.. มองการณ์ไกลดั่งเช่นที่ข้าพเจ้ามีด้วยกันเช่นนี้...ไม่มีผิด กันเลย...ย่า และ ยาย และ แม่...และบัดนี้ ก็มาข้าพเจ้า เอง ...มานั่งดูลูกประสบความสำเร็จ สะดวกสบาย      ..ก็เขาก็เป็นคนดี  เลี้ยงเขามาดี จนเขาได้ดีอย่างนี้.. .เขาก็ประพฤติเหมือนแม่เขา(คือข้าพเจ้านี่แหละ)มีบริวาร สี่เท้า...ที่มีบุญได้มาอยู่บ้านใหญ่..           .นึกไปก็ขำไปเหมือนกัน ...ที่ตัวเองก็เคย เอา แต่เลี้ยงหมาไว้บนคอนโดมานับสิบปี...ทะนุถนอมเอาใจ เจ้าหมาสี่ขานั้น..โดยไม่ได้เอาใจใส่แม่ตัวเองเลย . ...กรรมมันจะวนมาชนกันได้ในรอบ ชวด ฉลู ขาล เถาะ นี่แหละ.....เห็นๆกันในรอบ๑๒ นักษัตร ที่โบราณเขาว่า "ไม่พ้นชวด ฉลู ขาล เถาะ" กันหรอก..!!!! จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.ค. 50 05:37:59 ]

ความคิดเห็นที่ 3 นึกไปถึงน้ำใจย่ายายแม่..คิดได้ดังนั้นก็ปลง  อุ้ม"เจ้าตัวมีบุญ" ซึ่งได้มีบ้านใหญ่สบายอุรา แถมมีอาหาร อย่างดีกินดีกว่าคนหลายคนในประเทศ แล้วก็นึกคำสอน ของหลวงพ่อเสือ ที่เคยแจกแจงบุญกรรม เคยสั่งสอน สานุศิษย์ท่านไว้ว่า          " พวกนี้เวลาเป็นคนก็ทำบุญไว้เยอะมีเงินมาก แต่ไม่ระวังจิตตัวเอง ปล่อยไปแต่ทางสนุกสนานไม่ระวัง สติ....หลงใหลได้ปลื้มแต่เรื่องเล่น เรื่องสนุก ตายไป จิตตก หมกมุ่นไปเกิดเป็นหมา เป็นแมว แต่บุญในชาติ ที่เพิ่งผ่านไปมีมาก จึงได้ไปอยู่กับ พ่อแม่รวยทั้งหลาย มีกินมีใช้ มีบ้านใหญ่ได้อยู่อาศัยตามบุญเขา"         แล้วก็เลย อุ้ม "เจ้าตัวมีบุญ" มาพิจารณา กรรม พลาง อบรมสั่งสอนลูก  ให้ พูดกับเขาดีๆ เขาจะได้ไม่ ดื้อ.... ไม่ซน อย่างที่ว่าไว้ว่า ซนยิ่งกว่าลิงทีเดียว จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.ค. 50 05:58:43 ]

ความคิดเห็นที่ 4 วันนี้ พอมานั่งอยู่ตรงหน้าบ้าน เจ้าฮัดชี่(เรียก เช่นนั้น แทนชื่อ เฮอร์ชี่ย์ )...ก็ดูอารมณ์ดี ได้วิ่งไปวิ่งมา ดุ๊กดิ๊ก กัดโน่น แทะนี่ ไปตามประสาสุนัข...ซึ่งก็แปลก สำหรับข้าพเจ้าแล้ว เจ้าน้องหมาใหม่ตัวดีตัวนี้ มักจะ เอียงหูฟังเวลาพูด และ ทำท่าสบายใจที่จะฟัง"แม่"พูด เพราะ ข้าพเจ้าจะอบรมลูกให้อ่อนโยนกับหมา อย่าไป ตีไปดุเขามาก  สอนวิธีพูดกับเขานุ่มๆ อ่อนโยน ให้ฝัง ความอบอุ่นในจิตใจ ให้เขารู้ว่ารักเขา เพราะพันธุ์นี้ ต่อไปจะตัวโตมาก....เหมือนเจ้าบาร์บี้ที่บ้านที่เคย กระชากข้าพเจ้าล้มตึงมาแล้วตอนมันเริ่มโต..        เวลาตัวโต ตัวใหญ่ หากเจ้าของไม่ได้เลี้ยงด้วย ความรัก เอาใจใส่ เห็นเป็นแค่หมา แล้วละก็ จะอันตราย เพราะแรงเยอะ จะสะบัดไม่ให้เข้าใกล้...คนเลี้ยงจึงต้อง แสดงความเมตตาปรานี ให้ทั้งดุ และ ชมเขาเสมอ ด้วย เสียงกระเดาะปาก และคำว่า "good girl" อย่างที่เลี้ยง บาร์บี้มาตลอดเช่นนั้น...       จากนั้น ข้าพเจ้าก็เริ่มสอนให้เขาส่งมือมาให้ "สวัสดี ฮัดชี่ สวัสดี" สักพัก ก็รู้แล้วว่า จะส่งให้ทีละมือ ขวา ซ้าย อย่างเริ่มเข้าใจ         หมา หรือ คน ก็เหมือนกัน...เริ่มด้วยการ"พูด กันให้รู้เรื่อง.." ไม่ยากที่จะเลี้ยงดูอบรม..อยู่ที่คนเลี้ยง รู้วิธี พูดกันไหม...อยู่ที่ คนเลี้ยง เป็นผุ้ใหญ่พอหรือยัง.. จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.ค. 50 06:04:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 อยู่อ่านหนังสือแถวๆศาลา...มีเจ้าตัวสีดำที่แยกมา จากตัวบ้านใหญ่มาอยู่ใกล้ๆ กินน้ำบ้าง เดินเล่นไปมา นั่งนอน อยู่ใกล้ๆ  เรียนรู้วิธีการสื่อสารระหว่างกัน ด้วยการเดินไปมา พร้อมก้นในสายจูง หรือ ปล่อยให้วิ่งไปมาไม่ใส่สายเวลา ที่พื้นไม่สกปรก เวลาที่แม่บ้านที่มาทำความสะอาดบ้านทำงาน แห้งไม่เปียกแล้ว         บ้านดูมีชีวิตชีวาขึ้น...มีสัตว์สี่เท้าตัวหนึ่ง ซึ่งรู้เรื่องมาก ซนมาก ฉลาดมาก เยี่ยงเด็กเล็กๆคนหนึ่งทีเดียว...ทำให้ เวลาทั้งสองวันนั้น...ดูเหมือน ลูกและข้าพเจ้าจะเพลิดเพลิน กับมันจนลืมเรื่องอื่นๆที่ยุ่งวุ่นวายกันมาลงไป       ...สัตว์เลี้ยงเจ้าหมาน้อยตัวใหม่ ...ก็ทำให้ใครคนหนึ่ง ซึ่งเคยเอาแต่ใจตัว จะเอาอะไรต้องได้ทุกอย่าง ต้องรำพึง กับข้าพเจ้าว่า           "แม่  การมีหมาที่ช่วยตัวเองไม่ได้ นี่ ทำให้หนู รู้จักทีเดียว่ว่า ความห่วง ความรักที่คนเรามีต่อลูกเป็น อย่างไร เพราะหมามันช่วยตัวเองไม่ได้ ทำให้เราห่วงมาก"          ข้าพเจ้าฟังแล้วนึกตอบอยู่ในใจว่า..."หากเป็น หมาฟรีอย่างเจ้า ซันเดอร์ สายฟ้าลั่นตัวนั้น...เจ้าคงไม่รู้สึก สักเท่าใด...คงไม่ต้องทะนุถนอม ไม่รู้ค่า เพราะมันไม่มี ราคา...แต่ตัวนี้เจ้าซื้อมา ...เจ้าจึงรู้ค่าราคาของมัน"   .......อยู่กับเฮอร์ชีย์สองวัน ด้วยความหวังจะให้มัน อบอุ่น และ เรียนรู้ว่า ยังมี "แม่" อีกคนคนนี้ ที่จะคอยไป อบรมคนเลี้ยงเขาอีกทีว่าให้อ่อนโยน และ อ่อนโยนกับ สัตว์ให้มาก จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.ค. 50 06:22:00 ]

ความคิดเห็นที่ 6 เสาร์ และ อาทิตย์สองวันผ่านไป     แล้วข้าพเจ้าก็กลับไปอุ้ม เจ้าซันเดอร์...ที่บ้านนนท์ ด้วยความรักมันยิ่งกว่าเดิม...แน่นอน เราได้สุนัขน่ารักมา ตัวหนึ่ง ที่เขามีความสุขแล้ว วิ่งเล่นไปรอบบ้านและ นัยน์ตา แจ่มใสนัก... จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.ค. 50 06:26:35 ]

ความคิดเห็นที่ 7 บางส่วนของ ประโยคและ/หรือข้อความที่ชื่นชอบเป็นพืเศษ < ......อือ ต้องใช้เงินมากมาย ถึงจะได้ศาลางามๆอย่างนี้...อะไรก็แพงทั้งนั้นยุคนี้ แม่คง ไม่มีพอจะมาเสริมความสุขในวัยปลายของแม่อย่างนี้ดอก แต่ก็ ทำใจให้พอเพียง......> เสริม: ผมมีแนวคิดคล้ายๆ แบบนี้เหมือนกันครับ ของสวยๆงามๆแพงๆ ผมจะนึกว่าในความรู้สึกของสายตาในแง่มุมเดียว มันก็คือภาพเขียนสวยๆ เมื่อสวยๆ แค่มองก็สุขใจแล้ว (เศรษฐกืจทางใจพอเพียง) ไม่จำเป็นต้องเป็นเจ้าของ...หรือดอกไม้สวยๆงามๆ เบ่งบานในสวยคนอื่น ผมก็จะ(พยายาม)มองว่า  สวยจัง มองแล้วสดชื่น รู้สึกดี ไม่จำเป็นต้องปีนรั้วเข้าไปเด็ดดมก็สุขใจแล้ว  หรือไม่จำเป็นต้องไปจับจองซื้อมาเป็นเจ้าของ เพราะคงวุ่นวายกับมันน่าดู......และเรายังสามารถเก็บเกี่ยวความสุขเล็กๆน้อยๆทางใจ(ย่อมมีผลต่อสุขภาพกายด้วยไม่มากก็น้อย) โดยการประยุกต์สิ่งของเหตุการณ์รอบข้างให้เกิดประโยชน์ต่อความพอเพียงทางใจสูงสุด โลกทัศน์แบบนี้สำหรับผมก็ไม่เลวครับ ส่วนตัวมีบุญบ้านผม  (ชื่อแสงระวี)เป็นหมาไร้สังกัด มาออกลูกออกหลานให้เลี้ยงอยู่ข้างนับรุ่นไม่ถูกแล้วครับแสงระวีเป็นหมาไทยพันธุ์แท้ ที่ไม่สวยงามเหมอนพวกลูกครึ่งหรือหมาเทศพันธุ์แท้ แต่มันคงความเป็นหมาไทยไว้อย่างยอดเยี่ยมคือความอึดครับ เพระนอนนอกข้าน ตามริมรั้วบ้างกองไม้บ้าง ใต้ค้นไม้บ้าง โดนรถเฉี่ยวชนบ้าง แต่ยังไม่ยอมแพ้สังขาร มันคงเป็นหมาที่มีบาดแผลทางใจเพราะไม่ยอมให้คนเข้าใกล้ในรัสมี 1 เมตรเลย แม้จะเป็นคนที่ให้อาหารมันมานานกืเอบสิบปีก็ตาม ความโหดร้ายซึ่งไม่อาจครุ่นคำนวณได้คงทำให้มันมองโลกในแง่ร้ายเกือบทั้งหมด เวลาออกลูกมาทีไร จะได้ยินเสียงลูกหมาร้องทั้งคืนเพราะหมัดกัด พอจับมาอาบน้ำ โอ  หมัดนับร้อยเกาะเต็มตัว ต้องฉีดยาฆ่าหมัดให้พวกมันนั่นล่ะจึงจะได้หลับได้นอนกัน ไม่งั้นเสียงจะตามหลอกตามหลอนถึงในความฝัน อัตราการตายของลูกส่วนใหญ่ตายเพราะถูกรถชน ที่เหลือรอดจะมีไม่กี่ตัว แต่ที่รอดมาๆได้ก็สามารถยืดหยัด แข็งแรง ตามแบบฉบับหมาไทยอยู่ในสังคมหมาได้อย่างสง่างามภาคภูมิ ไม่อายหมาตัวไหน และมีความสุขตามอัตภาพของพวกมัน พอกลับบ้านจะเห็นพวกมันวิ่งมาต้อนรับแต่ไกล ทำให้หายเหงาใจในบางครั้งได้เหมือนกัน ^________________________^.......... จากคุณ : GTW - [ 12 ก.ค. 50 06:34:02 ]

ความคิดเห็นที่ 8 อาจารย์จี      ขอบคุณที่ประโยคนั้นกินใจ....สำหรับตำแหน่งแม่แล้ว เรามีประโยคกินใจอีกมากมายหลายร้อยประโยค เพราะแม่ เป็นตำแหน่งที่ต้อง อึด ต้องทน ต้องทำไม่รู้ไม่ชี้ ยิ่งกว่าใคร ไม่งั้นก็ กุมบังเหียน ลำบาก....อยู่ทน หรือ ทนอยู่ อะไรจะ ยากกว่ากัน ?        แสงระวี คงคล้าย "กาเหว่า" ที่เราเคยไปอุ้มมาจาก มูลนิธิ สัตว์ อะไรสักอย่างของมหาจำลอง มันขาไม่ดี และ มันร้องจะกิน อะไร ต่อมิอะไร มันดื้อด้าน ไม่เอาไหน...มากมาย มีลูกออกมา ก็ไม่เลี้ยงเองเสียอีก...          ตามประสา ระดับสัตว์ ระดับกรรมของมัน ต้องทำใจ       ที่คุณเขียนมาให้อ่าน เห็นภาพตาม และ นึกออกว่า พวกหมัดเยอะ มันเยอะจริงๆค่ะ  แต่ที่เราเคยเลี้ยงมา มันมี เห็บสีแดงเยอะมาก ก็มีค่ะ       ใช่เลยค่ะ พวกหมาเวลาวิ่งมาต้อนรับ มันน่าดีใจมาก...ดีกว่าคน ที่ไม่รุ้ไม่ชี้ ใช่ไหมคะ อาจารย์จี...ขอบคุณที่มาตอบแต่เช้าเลยค่ะ รูปเจ้าตัวนี้เป็นหมาวัดเสมียนนารีค่ะ ชอบไปสวัสดีคนที่ไปวัด ตอนไปงานต้นปี จึงถ่ายมันมา เพราะมันเก่ง... [คลิกเพื่อชมภาพขนาดจริง] จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 12 ก.ค. 50 06:57:53 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ยังเกาะติดกระทู้อยู่ครับ เพราะอ่านแล้วทำให้นึกถึงหมาๆหลายๆตัวที่เคยเลี้ยงเคยพบ เวลาอุ้มเลี้ยงนี่มันรู้สึกดี และมักคิดว่า "อืมม..............ตัวนุ่มๆจนฟูๆอุ่นๆ นี่ล่ะคือชีวิต.....ชีวิตของสัตว์โลกที่เป็นไปตามกรรม นึกถึง "เจ้าซื่อบื้อ" นี่ชื่อหมาครับ และเป็นชื่อที่เหมาะสมที่สุดที่ผมนึกได้ เพราะไม่เคยเห็นหน้าหมาตัวไหนที่หน้าหมาแบโง่งมแบบนี้ เสียดายไม่เคยถ่ายรูปมันไว้ ถ้าคุณทิกิเห็นก็คงจะคิดว่าหน้ามันให้จริงๆ บรรยายไม่ภูกครับ และทั้งครอกที่มี 6 ตัว มันผ่าเหล่าที่สุด หน้าไม่เหมือนชาวบ้าน ใครเห็นใครก็ว่าหน้ามันโง่จริงๆ หาดูได้ยากหน้าแบบนี้ แต่มันฉลาดนะครับ ไม่ได้ซื่อบื้อเหมือนหน้า และผมรักมันที่สุดในบรรดาลูกหมาครอกนั้น ซึ่งสมัยนั้นผมเป็นครูบ้านนอก กันดารมาก น้ำที่จะอาบต้องใช้รถเข็นน้ำไปเข็นน้ำที่บ่อโยกน้ำบาดาลซึ่งห่างจากบ้านพักไปเกือบกิโล  และต้องไปแต่เช้า ไม่งั้นคิวยาว ความกันดารทำให้อาหารไม่ฟุ่มเฟือย พวกลูกหมาพวกนี้กินไม่เลือกครับ เพราะต้องแย่งกัน ตัวที่เร็วและแรงที่สุดจะได้กินมากที่สุด แม้แต่ผักกาดเฉยๆ เทลงจานพวกมันยังแย่งกันกินหมดเลย ไม่มีการดมๆก่อนแบบหมาในเมืองที่มีเวลาในการพิจารณาและวิเคราะห์อาหารว่า ข้าจะกินดีไหมหนอ..... จุดนี้ที่เป็นอะไรที่น่ารัก เพราะกินไม่เลือกจริงๆ ขอให้กินได้ข้าไม่ลังเลแม้เศษเสี้ยววินาที มีเพื่อนคนหนึ่งเคยแกล้งโดยเหล้าลงจาน พวกมันฟาดหมดเลยในเวลารวดเร็วปานสายฟ้า แล้วก้เดินเมาเป๋ไปทั่วบ้านเป็นชั่วโมงหัวทิ่มหางทิ่มอุตลุด เจ้าซื่อบิ้อจะเร็วกว่าเพื่อน และตายหลังเพื่อน ทุกตัวตายหมดครับ ไม่ใช่รถชนแต่เพราะโรคภัยไข้เจ็บ พวกหมานี่ผมว่าบางท่านอาจจะไม่เคยเห็นว่าพวกมันมีการตายตามธรรมชาติแบบใด ตัวไหนที่รู้ตัวว่ามันจะตาย (ผมคิดว่าพวกมันรู้ตัวครับ) มันจะเดินโซเซอย่างยากลำบากออกไปให้ไกลตัวบ้านมากที่สุด และลับหูลับตาคนที่สุด เช่น แนวป่า (ผมก็เดาอีกว่าพวกมันคงไม่อยากให้เจ้าของวุ่นวายกับการตายของมัน)  จนหมดแรงหมดไฟชีวิต พวกมันจะโก่งคอหอนโหยหวน ครั้งสุดท้าย แล้วจะหัวทิ่มลงพื้นตะเคียงตายไป(ตอนที่มันหอนครั้งสุดท้าย ผมก็อดคิดไม่ได้ว่ามันอาจเห็นผีหมาที่ตายไปก่อนแล้วมารับวิญญาณของมันก็เป็นได้) ก็เป็นประการณ์เล็กๆน้อยๆ เล่าสู่กันฟังตามประสาครับ ^________^............... แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 50 07:32:08 แก้ไขเมื่อ 12 ก.ค. 50 07:27:13 จากคุณ : GTW - [ 12 ก.ค. 50 07:26:47 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตัวกระทู้น่าจะมีชื่อว่า "บันทึกของคนเป็นแม่" ส่วนความเห็น น่าจะมีชื่อว่า "ครูบ้านนอก กับ หมาหน้าโง่" ครับ. จากคุณ : เจียวต้าย - [ 12 ก.ค. 50 09:31:20 ]

ความคิดเห็นที่ 11 ^ ^ ก๊าก........................ จากคุณ : GTW - [ 12 ก.ค. 50 10:31:21 ]

ความคิดเห็นที่ 12 วรรคทอง   .. "การมีหมาที่ช่วยตัวเองไม่ได้ นี่ ทำให้ รู้จักทีเดียวว่า ความห่วง ความรักที่คนเรามีต่อลูกเป็น อย่างไร เพราะหมามันช่วยตัวเองไม่ได้ ทำให้เราห่วงมาก" ประทับใจจริงๆครับ กับคุณธรรมที่แอบแฝงอยู่ในเรื่อง มะรืนนี้แม่ผมจะกลับมาแล้ว  คงต้องทำอะไรดีๆให้ท่านบ้าง .. C L A S S I C   I S S U E .. จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 12 ก.ค. 50 11:24:48 ]

ความคิดเห็นที่ 13 มาแอบดูน้องหมากับศาลาสวยๆ ครับคุณทิกิ ^^ และเห็นด้วยกับหลักเศรษฐกิจทางใจแบบพอเพียงของอาจารย์จีครับ บ้านของผมอยู่ติดชายคลองครับ ศาลาท่าน้ำฝั่งตรงข้ามบ้านมีทั้งต้นโสน ต้นสน และไม้ยืนต้นที่ออกดอกสวยๆ อีกมากมาย ทำให้ผมได้นั่งมองด้วยความชื่นชมอยู่แทบทุกครั้งที่เห็น และคิดได้ว่า ดีแล้วที่ต้นไม้พวกนั้นอยู่บ้านฝั่งตรงข้าม เพราะถ้ามาอยู่ที่บ้านผม ผมคงไม่ได้เห็นวิวสวยๆ อย่างนี้แน่เลย ^^ จากคุณ : silverqueen - [ 12 ก.ค. 50 20:04:02 ]

ความคิดเห็นที่ 14 อ่านแล้วอิ่มใจจังค่ะ :) พูดถึงตัวมีบุญ ก็นึกถึงตัวมีบุญพันธุ์บางแก้วที่ป้าเคยเลี้ยงค่ะ เห็นวิธีเลี้ยง กับอาหารการกินของพ่อทูนหัวของป้าแล้ว บอกได้คำเดียวว่า หมาของป้ากินดีกว่าเราเยอะเลยแฮะ... บางวันออกพื้นที่กับอาจารย์ บางทีก็กับเพื่อนมีอะไรให้กิน ก็ต้องกิน ฉันสำรวมแบบพระ เอาทุกอย่างใส่ลงในกาละมังสังกะสีเคลือบใบเดียว รวมกันหมดทั้งข้าว ก๋วยเดี๋ยว ผัด แกง ขนม ผลไม้ก็เคยมาแล้ว กินไปก็นึกถึงเจ้าตัวดี แล้วก็ขำ เพราะรายนั้นกินยาก แถมยังเลือกกิน ขณะที่หมากินแทบจะเหมือนคน ตัวคนกลับกินง่าย อะไรก็ได้ซะอีก ตอนนี้คุณป้าเสียแล้ว น้าก็เข้ากระทรวง ไป ๆ มา ๆ หลายจังหวัด คนเลี้ยงเจ้าตัวมีบุญมือวางอันดับหนึ่งก็เลยกลายเป็นแม่บ้านที่เฝ้าบ้านให้ เอามาเลี้ยงเองก็ไม่ได้ เพราะลูกชายสุดหล่อ ตาหวาน ขนฟูของป้า ดุสะบัด ไม่ว่ากับคนแปลกหน้า แมว หรือค้างคาว ตามสายพันธุ์ที่หวงพื้นที่มาก ที่บ้านมีแมวมาออกลูกไว้ให้เลี้ยงอยู่หลายตัว ถ้าเอามาละก็ เด็ก ๆ เสร็จแน่ นอกจากนั้น ถึงบ้านจะอยู่ในที่ลึกลับ ก็ยังมีแขกไปใครมาไม่ขาด ไม่ไหวอีก ที่สำคัญ คือ เรื่องอาหารการกินของเจ้าตัวที่เราไม่รู้ใจ และไม่มีเวลาโอ๋มาก สรุปแล้ว ตัวเองกับแม่ก็เลยต้องเทียวไปเทียวมาระหว่างสองบ้าน กลัวเหมือนกันว่าขาดป้าไปสักคนแล้วเจ้าตัวดีจะขาดความอบอุ่นค่ะ เห็นด้วยกับอาจารย์จีค่ะ ว่าเจ้าตัวมีบุญพันทางน่ะอึดมาก ๆ และเป็นตัวเลือกที่ดีมาก ๆ สำหรับคนที่อยากเลี้ยงหมาแบบพอเพียง หรือไม่ก็ใช้สูตรเศรษฐกิจพอเพียงทางใจ แอบมองของชาวบ้านเอา ตามประสาคนรักหมาก็เข้าทีเหมือนกันเนอะ จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 13 ก.ค. 50 00:19:18 ]

ความคิดเห็นที่ 15 คุณลูกเลยเข้าใจ อ่อนโยน ดีจัง จากคุณ : scottie - [ 13 ก.ค. 50 11:35:53 ]

ความคิดเห็นที่ 16 เรียนอาจารย์จี          เมื่อคืนภาคดึก      จะเข้าเว็บ เข้าไม่ได้เลยสักหน้า ต้องข้ามไปอ่านกระทู้อื่นใน http://www.aggyonline.com/aggypantip.php  แต่ก็ไม่ได้เข้า กระทุ้นี้          ปล้ำกับเครื่องกับคนที่เขาวางยาเราไม่ให้เข้า แม้กระทั่ง พันทาวน์ และ บล็อกแกงก์ อ่อนใจจนเลิกต่อสุ้  ปิดเครื่องเอาเช้าๆ  ไปพักผ่อนบ้าง กลับมา ...เมื่อได้โอกาสเปิดพันทิป โล่งใจที่ได้กลับมาแล้ว มาอ่านทุกคำตอบด้วยความโล่งใจ เอ้อ นึกว่ากระทุ้ทั้งหลายของเราจะถูกมือดีมาไล่ลบออกหมดเสียแล้ว โล่ง จริงๆ ขอบคุณไว้ก่อน            ภาคครูบ้านนอกของคุณ ก็ไม่ได้ผิดอะไรกับ "บทเรียนจากคุณย่าของลูกชาย* บ้านสวนนนท์นี้เท่าไหร่.....ท่านมักเก็บลูกชมพุ่หล่นมาหนอน ไขผสมกับเศษผักต้มน้ำกระดูกกับข้าวหม้อใหญ่เลี้ยงเจ้าพันธ์ตลกทั้งหลาย ในบ้านนี้มาเป็นเวลานาน ยังมีหมาเฝ้าบ้านอีกสองตัวที่มันทำตัวเหมือน *พวกหมาป่า* อยู่ในบ้าน คือ มุดไปอยู่ในท่อน้ำก็ได้ ไม่ให้คนจับตัวก็ได้ เพราะฉะนั้น พวกมันจึง .ไม่เคยได้อาบน้ำ ไม่เคยได้ฉีด ยา ใครจับมันได้ ก็เก่งละคะ  แต่ทุกวันนี มันรู้จักมาวิ่งให้ดู และเห่าทักทายเราขึ้นแล้ว           เดี๋ยวจะมาอ่านของอาจารย์ และ ทุกท่านใหม่ค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 13 ก.ค. 50 12:56:48 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีตอนดึก ๆ ค่ะพี่ทิกิ.. อ่านแล้วเพลินใจดีค่ะ.. เมื่อก่อนก็เคยเลี้ยงไว้หลายรุ่นค่ะ แต่เป็นพันธุ์ไทยบ้าง พันธุ์ทางบ้าง.. ก็นิสัยดีน่ารักทุกตัวค่ะ.. ขอบคุณที่แวะไปเยี่ยมในกระทู้นะคะ.. ช่วงนี้อากาศเปลี่ยนแปลงอีกแล้วรักษาสุขภาพด้วยนะคะ.. * ภาพประกอบจากบล็อกแก้งค์เช่นเคยค่ะ* ปล.ชอบถ่ายภาพท้องฟ้ายามเย็นไว้ค่ะ.. แต่ยังหาวิธีปรับแต่งขนาดภาพไม่ได้ และไม่เป็นค่ะ.. ก็เลยไม่ได้ลงรูปสักที.. ได้แต่ยืมภาพเพื่อนๆ สมาชิกบล็อกแก้งค์มาลง.. จากคุณ : ณ กมล - [ 13 ก.ค. 50 23:57:29 ]

ความคิดเห็นที่ 18 ตอบ คห...10...    คุณ เจียวต้าย           เป็นเช่นนั้น เป็นเช่นนั้น  แต่ คำว่าแม่มีความหมายมาก ถ้าเราไม่ได้ทิ้งลูกนะคะ    สำหรับ ท่านจี แล้ว..น่ารักดีออก หมา บ้านนอก มัน ซื่อนะคะ ตอบ คห....11..คุณ อาจารย์ TW          ถึงแก่ปล่อยก๊ากเลย มุขคุณป๋าจ ต ตอบ คห....12.คุณ วรุณนฤมล คะ ..........สำหรับแม่แล้ว ลูกอย่ากระโชกกระชาก และ ทำให้แม่ยิ้มด้ เท่านั้นเป็นพอ...ยิ้งลูกขี้คุย ขี้โวแล้ว แม่ยิ่งขี้เกียจเข้าใกล้ เพราะแม่เหนื่อยเรื่อง ของนอกกาย มาทั้งชีวิต ใกล้ๆเวลาอยากลาโลก แม่จะเบื่อทรัพย์สิน อยากได้ เพียง หน้าซื่อๆใสๆ เปื้อนยิ้มของไอ้ตัวอะไร ต่อมิอะไร  หรือ ไอ้เด้กตลกคนไหนก็ได้ ที่ไม่เอาอะไร หนักๆมาใส่หัวแม่ เท่านั้นเป็นพอ             แต่ โดย ธรรมชาติแล้ว  แม่เป็นพวกมีกรรม ชนิดที่ชอบไปแบกเรื่องชาวบ้านเขาไว้ พอเขาหายทุกข์ แม่ยังทุกข์กันอยู่เลย  หุ หุ           ตอบยาวเลยท่าน จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 14 ก.ค. 50 07:06:07 ]

ความคิดเห็นที่ 19 ตอบ  ค.ห 13   คุณ   silverqueen ---- ........ บ้านของผมอยู่ติดชายคลองครับ ศาลาท่าน้ำฝั่งตรงข้ามบ้านมีทั้งต้นโสน ต้นสน และไม้ยืนต้นที่ออกดอกสวยๆ อีกมากมาย ทำให้ผมได้นั่งมองด้วยความชื่นชมอยู่แทบทุกครั้งที่เห็น และคิดได้ว่า ดีแล้วที่ต้นไม้พวกนั้นอยู่บ้านฝั่งตรงข้าม เพราะถ้ามาอยู่ที่บ้านผม ผมคงไม่ได้เห็นวิวสวยๆ อย่างนี้แน่เลย ^^ --- ........           ช่างถูกใจ   ตอนฝันๆสมัยก่อน ก็เคยฝันอย่างนี้ อยากมีบ้านริมน้ำ อุตส่าห์ไปซื้อที่ไว้แปลงริมน้ำ บึงใหญ่    วันดีคืนดี ที่แปลงนั้น ก็เปลี่ยนเป็นถมสูงกว่าที่ของเรา แถม ปลุกโรงงาน  !!!!!!!!            ความฝันห่ล่นหายไป           แต่ยังขี้อิจฉาคนบ้านริมคลองอยู่ดี          จะได้ทำตาปรือมองระลอกน้ำพริ้ว...หลับริมน้ำ อูยย ยอด ยอดค่ะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 14 ก.ค. 50 07:12:00 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ตอบ ค.ห 14          คุณ ปิยะรักษ์คะ       หมาบางแก้ว ดุมากขึ้นชื่อ....แต่เขา นับว่าเป็นหมาสวยสง่าตัวหนึ่ง ของไทยเลยนะคะ..สมควรแล้วที่คุณป้าจะดูแลอย่างดี และรักมาก น่าเสียดาย ที่ ทุกวันนี้ คุณป้าไม่ได้ดูแล้ว...ถ้าท่านอยู่ เจ้าตัวดี คงจะ มีความสุขมากกว่านี้ เพราะ ความสุขทางใจของหมา ..อยู่ที่ท่าทางเขา นะคะ ..........ที่ว่า ค้างคาว ..?? อยากทราบค่ะ        สำหรับ แมว ฯลฯ พอทราบดี        อาจารย์จี ท่านว่าไว้ถูกต้อง           เพราะตอนนี้ ที่บ้านนนท์ กำลังดัดแปลงพันธุกรรมลูกหมาโกลเด้น รรีทรีฟเวอร์ ให้เป็นหมาไทยธรรมดาเสียแล้ว  เพราะ เจ้า ซันเดอร์ ฟ้าลั่น อะไรนั่น  ไม่ได้ชอบกินข้าวเม็ดลูกหมาสักเท่าไหร่ แต่หอม กับข้าวสวยและ น้ำแกง ผสมข้าวเม็ดลูกหมามาก...           สัปดาห์ก่อน ไปฉีดยากันเห็บกันยุง อะไรเขามาแล้วเลยได้สิทธิ์ นอนนอกบ้าน เพราะ นอนในครัวแล้วทำสกปรกหลายกอง จึงจำเป็นให้อยู่ นอกบ้านจะดีกว่า...          เมื่อวานนี้ บ่ายๆ ลงไปเล่นก้บเขา คือ ไปนอนเปลยวน ให้เขามานอน ข้างใต้ ดูสีขาวนวลเขากระโดดขึ้นไปกินน้ำในอ่างปลา แล้ว ลงมานอนเรียบ ร้อย แล้วก็ลุกไปเล่น แล้วก็กลับมานอนอะไรอย่างนั้น...มีความสุข จนคิดถึง มันตอนค่ำ อยากให้ขึ้นมาอยู่บนบ้านด้วยจังเลย...แหะ แหะ..           พอดึก ๆ ก็มีเสียงเจ้าตัวเล็กร้องลั่น แห่กันลงไปดู ปรากฏว่าตัวที่ ไล่กัด คือ เจ้าหมาเฝ้าบ้าน ที่ชอบไปอยุ่ในท่อ นั่น มัน ขี้อิจฉาอย่าง มาก กัดตัวเล็กอย่างแรง ..เลยโดนคนที่บ้านวิ่งไล่ โทษฐานไปกัดลูกชาย ห  หุ....เช้านี้ ยังไม่ได้ลงไปดูเลยค่ะ ว่าสบายดีหรือเปล่า...แต่ถ้าไม่ปล่อย ไว้ข้างนอก อีกหน่อยก็จะกลายเป็นหมาเฝ้าห้อง จ๋องไป             เขาได้อยุ่ร่วมกับ หมาใหญ่อีกสามตัว กำลังเรียนรู้ชีวิตนอกบ้าน ตอนกลางคืน อาจมียุงกัดหน่อย แต่อีกหน่อยคงชิน...คงต้องรอให้มี "ส่วนของเรา" มากกว่านี้ ถึงจะ จัดหมาเข้าที่ทางกลางคืนได้             พอเพียงค่ะ พอเพียง ท่องเข้าไว้ ใจจะได้สบาย ขอบคุณที่แวะ มาตอบยิ่งๆๆ ค่ะ   จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 14 ก.ค. 50 07:28:36 ]

ความคิดเห็นที่ 21 แวะมาขยายความเรื่องค้างคาวค่ะ ปกติจะปล่อยให้ออกมาวิ่งรอบบ้านตอนกลางคืนก่อนเชิญเข้ากรงนอน เจ้าตัวดีตะครุบค้างคาวที่บินผ่านหน้าเจ้าตัว และขบตายไปหลายตัวแล้วค่ะ ไม่น่าเชื่อก็ต้องเชื่อ ค้างคาวว่าไวแล้ว แต่ไวสู้เขาไม่ได้ ที่บ้านต้นไม้เยอะ ค้างคาวชุม และบินต่ำ น่ากลัวจะเป็นของเล่นให้เขาเคี้ยว เลยตัดสินใจว่า คงต้องฝากเลี้ยงไว้ที่บ้านโน้นกับแม่บ้าน ซึ่งแม่บ้านคนนี้เขาเห็นมาตั้งแต่เขายังตัวเล็ก ๆ แล้ว และรักกันดี ตอนนี้เจ้าตัวดีมีเป้าหมายในการอ้อนเพิ่มขึ้น คือ เรา พ่อแม่ลูกค่ะ คนอื่น ญาติ ๆ หรือ ลูกน้องน้าคนอื่น ที่ไม่ใช่แม่บ้านกับแฟนของแม้บ้าน มาคุยกับเราสามคนพ่อแม่ลูกเกือบไม่ได้ เจ้าตัวดีจะเห่า งอน แล้วก็หวง เหมือนจะบอกว่าอย่ามายุ่งกับของของเขานะ แต่ถ้าอยู่ในวิสัยที่เขาเห็นได้ครบทุกคนก็จะเงียบ ถ้าเข้าใจธรรมชาติของเขาแล้วจะรู้ว่า หมาบางแก้วน่ารัก เรื่องที่ว่ามา ไม่ว่าคนเลี้ยงหมา หรือคนรักหมาอ่านแล้วก็มีความสุขค่ะ :) จากคุณ : ปิยะรักษ์ - [ 14 ก.ค. 50 15:51:25 ]

ความคิดเห็นที่ 22 มือถือมีส่งแก้............ปัญหา เลยมิมีแลนา...............เรื่องน้อง หมาเจ้าลั่นนภาพา.........ยุเกิด..มาเอย หวานนักทักแม่จ้อง.......จับพ้นเพียงใจ เฮอ เฮอ  ขอบคุณ คุณ ปิยะรักษ์มากเลย มาเขียนไว้ให้แต่วาน เมื่อคืนเข้ามาดูหนหนึ่ง แต่ ทำอย่างอื่นยุ่งเรื่องจัดเก็บข้อความ หน้าเว็บอื่นอยู่ ว่าวันนี้จะมาตอบ พอดีไปดูหน้าโคลงตัวเอง เลยติดเสียงโคลงมาแปะกระทุ้นี้อีก ดีเหมือนกัน       เรื่องค้างคาว...ขนาดมันมีโซนาร์ เจ้าตัวดียังโดดงับได้ โฮ้ววว น่าจะเอาไปให้ ทีวีมาแอบถ่ายตอนดึกๆ ดู ท่าจะดังนะคะ     เคยเห็นค้างคาวแถบบ้านนานหลายสิบปีแล้ว เดี่ยวนี้มิเห็นเลย สงสัย บ้านคุณปิยะรักษ์อยู่ที่ไหน อยากรู้จัง  ทำไมค้างคาวเยอะ น่าเอามาเขียนเป็นเรื่องราว น่าสนใจจังค่ะ          โดยเฉพาะ คุณ หมาบางแก้วตัวนี้ นำมาลงอีกกระทู้หนึ่ง น่าจะมีคนมาติดตามอ่านนะคะ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 15 ก.ค. 50 14:55:44 ]

ความคิดเห็นที่ 23 วันนี้ ไปไถลที่อื่นหลายแห่ง โดยเฉพาะตอนเย็นฝนตกหนักมาก เลยกลับค่ำหน่อย        พอถอยรถเข้าบ้านได้        ขนของลง         เจ้าหนูน้อยตัวดี ก็มากระดิกหางรับ กระดุ๊ก กระดิ๊ก  เป็นอารมณ์ ดีหน้าเป็น เป็นที่ยิ่ง  รู้ตัวว่าเป็น"ที่รัก "ของทั้งบ้าน  น่ารัก จริงๆ        พอขึ้นมาด้านบนวางของแล้วเช้าเช็คเมล์ เลยมาแวะหน้ากระทุ้นี้ นึกได้ว่า ตอบไว้แบบ ขาดๆ เกินๆอย่างไรพิกลหน้านี้ เลยแวะมาแถม ให้ใหม่ว่า      " เจ้า ซันเดอร์ ..thunder พายุฟ้าคะนอง นี้ มันกินกล้วยเป็นเจ้าค่ะ เอิ๊ก...."       คุณที่บ้านรายงานว่า เมื่อวาน เห็นเขากินกล้วยก็มานั่งขอ เลยให้ชิม มันก็กินแล้วชอบใจกล้วยมาก และ ตามไปคาบ"เปลือกกล้วย" มากินต่อ อีก ไชโย้ .. เราได้เลี้ยงหมาฝรั่งให้เป็นหมาไทยแล้วละค่ะ ประสบความสำเร็จไปส่วนหนึ่ง มันกินข้าวเก่ง หมดกาละมังเลยค่ะ พุงกางเป็นอึ่งอ่าง ทุกวัน ยิ่งโต ยิ่งน่ารักจริงๆ ตาหวานมาก จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 16 ก.ค. 50 23:46:00 ]