เรื่องสั้นหรรษา
คนกลัวผี
กาลครั้งหนึ่งนานมากแล้ว เมื่อมุมอนุสาวรีย์ชัยสมรภูมิยังเป็นแค่สวนหย่อม มีไม้พุ่มไม้ยืนต้นประปราย และไม่มีเสาไฟฟ้าแรงสูงที่ส่องแสงจ้าครอบคลุมบริเวณนั้น บรรยากาศจึงดูขมุกขมัวในยามค่ำคืน อีกทั้งในสมัยนั้น ไม่ได้มีป้ายรถเมล์ยี่สิบสามสิบสาย ที่มีคนพลุกพล่านนับพันอย่างปัจจุบัน จึงมีคนที่ผ่านไปมาไม่มากนัก
ดึกของคืนวันหนึ่งนายสมชายซึ่งเป็นคนกลัวผีขึ้นสมอง กับเพื่อนอีกสองคน เลิกจากการสังสรรค์ในร้านข้าวต้มโต้รุ่งแถวอนุสาวรีย์แล้วเดินคุยกันมาถึงสวนหย่อมด้านโรงพยาบาลราชวิถี เพื่อหารถกลับบ้านทางฝั่งธนบุรี
แต่ยืนอยู่เป็นเวลานานก็ไม่มีรถเมล์ รถแท็กซี่ หรือรถตุ๊กตุ๊ก ผ่านมาเลย
สมชายจึงบอกกับเพื่อนว่า
รอด้วยนะฉันจะไปฉี่หน่อย บ้านมันไกลเดี๋ยวยุ่ง
ว่าแล้วก็เดินให้ห่างแสงไฟจากเสา มุ่งหน้าไปยังพุ่มไม้ตรงกลางสวน เพื่อนอีกสองคนก็ยืนรออยู่ที่เดิม
สักชั่วครู่นายสมชายก็วิ่งทะเลิ่กทะลั่กกลับมา ทั้ง ๆ ที่ยังไม่ได้รูดซิบกางเกง ร้องบอกเพื่อนว่า
เฮ้ย....ผีหลอกว่ะ
เพื่อนทั้งสองก็ซักถามด้วยความไม่เชื่อ สมชายจึงยืนยันเสียงแข็ง
จริง ๆ นะ พอฉันเดินไปถึงพุ่มไม้ที่มืดที่สุด ชักปอดก็เลยเอาเสียงเป็นเพื่อน
แล้วไง
ฉันก็รูดซิบนึกขอขมาลาโทษเจ้าที่เจ้าทาง แล้วก็ร้องว่า...ขอฉี่หน่อยนะคร้าบ
...........? ?
เท่านั้นแหละมีเสียงผีผู้หญิง ร้องออกมาว่า อย่านะพี่.............ฉันก็โกยอ้าวน่ะซี.....
.....................................ฮา.............................
###########
จากคุณ :
เจียวต้าย 
- [
12 ก.ค. 50 05:28:05
]
คนกลัวผี (เรื่องสั้นหรรษา)
