..
รำพันสวัสดิ์
..
หนาว
ใช่ หนาวเนื้อ
ในความเดียวดาย ใต้ผืนฟ้าดารดาษดาว ผมหนาวเนื้อ
แถมแสงจันทร์ยังสาดส่องอย่างเย็นชา
พระจันทร์ไร้ใจ
ไม่ พระจันทร์เพียงแค่ไร้ความอบอุ่น มิได้ไร้ใจ
ผมเองต่างหากที่ไร้ใจ
หนาว
หนาวลม
ลมหนาวเหนือหุบเขาช่างเย็นเยือก
หมอกพราวน้ำค้างพรม ผมหนาวเหน็บรวดร้าว
โง่
ใช่ ผมคงโง่มาก
ทะลึ่ง นั่งชมจันทร์เหนือหุบกลางดึก
อย่างว่า เดียวดายไร้คู่ ในค่ำคืนเปลี่ยวร้าง
ยอดดอยแห่งนี้ ยิ่งดึกยิ่งเยือกเย็นจับใจ
พระจันทร์ไร้ซึ่งความอบอุ่น แต่ผมไร้ใจ
เปล่า ผมไม่ได้อกหัก
แค่ไม่อยากมีรักเท่านั้น
คงไม่บาปหนา ถ้าผมจะปฏิเสธความรักของใครบางคน
จริง ผมกล้าปฏิเสธหัวใจแสนบริสุทธิ์ของหล่อน
หล่อน ผู้เป็นใครบางคน
แต่ ไม่สิ ที่จริงหล่อนเป็นอะไรๆมากกว่าใครทุกคน
ผิด มโนธรรมท้วง
ไม่ผิด ผมเถียง
ให้ตาย ผมไม่คิดว่ามันผิด
ผมแค่ไม่อยากสละโสด
ใครๆก็รู้ คนรักอิสระมักจะโสด
จะคืนนี้หรือคืนไหน
ผมก็มักสูดดมกลิ่นของสายลมราตรี แล้วสัมผัสถึงเสรีแห่งชีวิต
ใช่ ผมรักอิสระ
ความจริง
โอ ความจริงหล่อนแสนดี
เหล่าดาราบนฟากฟ้าเป็นพยาน
หล่อนดีกับผมมาก
หล่อนดีขนาดที่ว่า ผมน่าจะไขว่คว้าลงมาแนบใจ
คืนนั้น
ในคืนนั้น ณ หุบเขาแถบนี้
เราโอบไหล่กันนับดาว
หัวใจเราสองร่ำร้องปองรัก
ในคืนนั้น
ใช่ คืนที่เราเผลออ้อนวอนหมู่ดาวเป็นพยานรัก
สายตาเจ้ากรรมสื่อสายใจเป็นใยผูกพัน
ใต้แสงจันทร์ หล่อนเลอเลิศสูงค่าดุจละอองดารา
งามหยาดฟ้าดังรัศมีแห่งเดือนเพ็ญ
คืนนั้น จึงติดตรึงทรวง
แต่ที่สุด เราก็จำต้องแคล้วกัน
หล่อนตัดใจจากไปกับใครคนอื่น
ใช่ ใครอื่นที่รักหล่อน
จนได้ ผมทำดอกฟ้าหลุดมือไปอย่างไม่น่าให้อภัย
คุณพระ ไม่น่าเชื่อ เช้าวันนี้หล่อนกลับคืนมา
จริง หล่อนกลับมาหาผม
หล่อนบอกว่า หล่อนเป็นอิสระแล้ว
แหละที่สำคัญก็คือ ยังต้องการผม
หล่อนขอให้ผมตัดสินใจในค่ำคืนนี้
แต่ผมไม่
ให้ตาย ผมไม่อาจเอื้อมคิดสอยดอกฟ้า
ผมตรึกตรองดีแล้ว
เราคงจะร่วมชีวิตกันไม่ได้
แสงจันทร์ยังสาดส่องอย่างเย็นชา
แต่ผมคงเย็นชายิ่งกว่า
พระจันทร์ไร้ซึ่งความอบอุ่น แต่ผมไร้ใจ
ใช่ ผมไร้ใจ
ในวิถีของคนรักอิสระ ผมจึงไร้ใจ
ใครจะรู้
ใครจะรู้และเข้าใจในวิถีศิลปินเดี่ยวเยี่ยงผม
ผมเร่ร่อนมาตลอดชีวิต
ร่อนเร่ผ่านร้อนผ่านหนาวอย่างเดียวดาย
ใช่ ไม่มีพันธะ
ไม่คิดสะทกสะท้านกับอนาคตของวันข้างหน้า
ลุยไปทุกแห่งหนตามแต่ใจปรารถนา
หวังเพียงเสพสมซึ่งประสบการณ์แห่งชีวิตเสรี
คุณขา มาแอบอยู่ที่นี่เอง หนาวไหมคะ ดึกแล้ว กลับเข้ารีสอร์ทเถอะค่ะ
เสียงใสๆของสาวน้อยพนักงานประจำรีสอร์ทกระซิบจากด้านหลัง
ผมหันไปยิ้มหวานตอบ
ขอบคุณความงดงามอ่อนวัย
สาบาน ผมชื่นชอบความไร้เดียงสา
คืนนี้ คงได้เวลาราตรีสวัสดิ์ดวงดาวบนฟากฟ้าแล้ว
แต่ คืนนั้น คืนที่หัวใจเจ้ากรรมเฝ้าคะนึงถึงอยู่ร่ำไป
โอ สวรรค์ คืนนั้นได้ผ่านมาร่วมห้าสิบปีที่แล้วหรือนี่
ใช่ ห้าสิบปี
จวบจนวันนี้ หล่อนจึงหวนกลับคืนมาหาผมอีกครา
สำหรับ พรุ่งนี้
ผมได้ตัดสินใจแล้ว
ขอสูดดมกลิ่นของสายลมราตรี
แล้วสัมผัสเสรีแห่งชีวิตใน รีสอร์ทคนชรา อย่างเดียวดายต่อไปดีกว่า
ใช่ ถึงไง ในวัยเจ็ดสิบ ผมก็ยังรักชีวิตอิสระ
..
แรงบันดาลใจจาก เพลง
ดาว
โดย ปู่สุเทพ วงศ์กำแหง
กรุณา ฮัมเพลงนี้ แล้วสุขสงบไปกับเสรีแห่งชีวิตตลอดวัน
หากว่าใครเกิดช้า ไม่ทันได้ยิน จะช่วยร้องให้ฟัง
หึ่ม...ฮืม.......
โอ้ดาว .. ไร้ราคีคาว ช่างงามล้ำค่า
เย้ยอื่นดาริกา อยากสอยดาวมาแนบใจ ..
..
จากคุณ :
วรุณนฤมล 
- [
16 ก.ค. 50 08:49:25
]
๐๐๐๐๐๐ พระจันทร์ไร้ใจ ๐๐๐๐๐๐
แอบอินตามตั้งแต่ต้นเรื่อง
คุณ : GTW