ความคิดเห็นที่ 1 มองดาราบนฟ้าน่าสงสาร คืนยาวนานผ่านมาแล้วผ่านพ้น นั่งนับดาวบนฟ้าทั่วสกล อยากจะลืมใครบางคนมานานเนาว์ เดือนดาราห้าสิบปีที่แล้วโน่น ดูขาวโพลนพราวแพรวมีแววเหงา ดาวดวงนั้นในวันนี้เหมือนมีเงา ทอแสงเศร้าเหงาซุมทรวงไม่ล่วงเลย เพียงวันวานที่ผ่านเลยไม่เคยคิด จะวนเวียนรบกวนจิตเกินเฉลย หวังจะลืมคืนวันวานให้ผ่านเลย อยากคุ้นเคยเพียงดวงดาวพอเศร้าใจ คนเคยจากคิดอยากหวนคืนกลับ รักอาภัพกลับเฟื่องฟูดูแปลกใหม่ คนชินชาเกินกว่าจะกลับไป เพียงพอใจมองดาวดวงอย่าร่วงมา สวัสดีครับ คุณวรุณนฤมล มาช่วยเขียนกลอนร่วมสนุกแบบเศร้าๆด้วยครับ จากคุณ : สนิทใจ - [ 18 ก.ค. 50 01:05:20 ]

ความคิดเห็นที่ 2 สวัสดียามเช้าค่ะ.. แวะมาแปะก่อนค่ะ ขอไปทำงานก่อน ค่ำๆจะมาอ่านใหม่.. จากคุณ : ณ กมล - [ 18 ก.ค. 50 08:15:05 ]

ความคิดเห็นที่ 3 อิอิอิ...มาอ่านต่อค่ะปู่จ๋า จากคุณ : Donut_ty - [ 18 ก.ค. 50 08:38:11 ]

ความคิดเห็นที่ 4 ดวงดาราดาระดาดพาดผืนฟ้า เห็นพร่าพร่าแสงพริบพรายหายไปไหน ก่อนเคยเด่นแจ่มกระจ่างแม้ห่างไกล เพิ่งเข้าใจเจ็ดสิบแล้วแก้วตามัว.......(นั่นเอง) จากคุณ : เจียวต้าย - [ 18 ก.ค. 50 09:03:33 ]

ความคิดเห็นที่ 5 แวะมาต่อบทก่อนค่ะ นายวรุณ.... ฟังน้องพร่ำช้ำสลายใจพี่ห่วง สงสารดวงฤดีที่หม่นหมาง ร้างธำมรงค์จับจองคล้องนิ้วนาง ถ้านิ้วว่างอย่างไรพี่ใคร่รอ น้ำตาลไหม้ ใช่แต่นิ้วที่ยังว่างนะคุณพี่ ตัวน้องนี้ใจยังว่างด้วยละหนอ หวังเพียงให้ใครสักคนที่ชอบพอ มาเคลียคลอนำความรักมาจุนเจือ ถึงผู้ชายพเนจรไร้หมอนมุ้ง วันไหนมุ่งหมายตามาทางเหนือ หน่ายทะเลเห่กล่อมอ้อมโอบเรือ หากว่าเบื่อขึ้นเหนือมีน้องรอ ยามหน้าฝนรนร้อนนอนไม่หลับ เตรียมตัวรับนับวันเข้าเรือนหอ สะดุ้งตื่นขึ้นมาน้ำตาคลอ กลัวแม่พ่อรอเก้อเธอไม่มา หากพี่ยื่นธำมะรงค์นพรัตน์ สามกะรัตน้องจะรีบรับพี่จ๋า รอเพียงแต่ตัวพี่นั้นเอ่ยปากมา น้องแก้วตาจะรีบแต่งจัดแจงเรือน (ยังยืนยันว่า น้ำตาลไหม้ยังไงก็ขม งิงิงิงิ) ในการต่อสำนวนกลอนเราไม่ว่ากันอยู่แล้วค่ะคุณวรุณถือเป็นการฝึกฝีมือ แต่อย่าเผลอส่งเมล์มาขอแต่งงานละค่ะ เดี่ยวเอาจริง กำลังหาคนมีกรรมมาร่วมหุ้นม่อนอยู่ค่ะ สบายใจได้ค่ะ ถ้าตราบใดต่อกลอนกับหมูแอม ก็เท่ากับเขียนนิยายเรื่องหนึ่งแค่นั้นค่ะ คนอ่านจะคิดว่าเป็นพระเอกนางเอกยังไงก็แล้วแต่เขาค่ะ แต่สำหรับแอมเราก็ยังอยู่จุดเดิมคือนักจินตนาการและสร้างงาน นอกเวลาเราไม่เคยเอาบทร้อยกรองมาถือเป็นเรื่องจริง นอกเสียจากว่าที่บ้านคุณจะเข้าใจผิดเสียมากกว่า สำหรับแอมไม่มีปัญหาค่ะ ถึงคุณ ณกมล การแต่งกลอนถือเป็นเรื่องเฮฮา และฝึกใช้คำ ปกติเราก็แซวกันเป็นเรื่องธรรมดาค่ะ ไม่ถือกันอยู่แล้ว แต่ถ้านอกจอ นี่คิดมากเด้อ ขืนมีใครมาแซวนอกจอ มีหวัง เขิลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลลล ตบเปรี้ยงเข้าให้ จะแซวทั้งที อย่าแซวเรื่องปู้จาย แบบว่าเดี๋ยวกระโดดเกาะเขาเข้าจริง เข้าให้ทำยังไง จากคุณ : sugarhut - [ 18 ก.ค. 50 09:27:12 ]

ความคิดเห็นที่ 6 อ่านร้อยแก้ว แล้วมาต่อด้วยร้อยกรองงับ ห้าสิบปี แห่งความหลังงงงงง... เหอๆๆ จากคุณ : คุณพีทคุง (พิธันดร) - [ 18 ก.ค. 50 09:27:44 ]

ความคิดเห็นที่ 7 โอ๊ะโย่ ส่วนบทข้างบน ดวงดาราดารดาษอากาศหนาว ฉันเดินทางอย่างร่อนเร่ว้าเหว่นัก เจ้าความรักเคยพบหน้ามาหายหนี ผ่านไปแล้ววันเวลาห้าสิบปี จริงหรือนี่ที่ตัวฉันนั้นเป็นตา ชมดวงดาวสุกสกาวบนห้วงหน ลอยลมบนยลความงามตามผืนหล้า จันทร์เคียงคู่อยู่เป็นเพื่อนดวงดารา บนนภายามราตรีนี้งดงาม จันทร์ไร้ใจใครจะรู้เพราะชู้รัก ทำอกหักรักเป็นพิษจิตถูกหยาม จึงทำตัวไร้หัวใจในทุกยาม ใครเขาถาม พยายามตอบว่า "ข้าเสรี" ----------------------------------------------- แวะมาแซวตาแก่ ห้าสิบปี เห็นในรำพันสวัสดิ์ ปู่เจียวต้าย บอกว่า อย่ามาแย่งปู่แก่เลย สีน้ำน้อยคิดว่า ห้าสิบปีของท่านวรุณ เขาแกล้งพิมพ์ไปงั้นแหละ ฟามจริงอกหักรักคุดมาแค่... สิบห้าปีเอง ทำเป็นตาแก่ไปได้ คิคิคิคิคิคิคิ จากคุณ : sugarhut - [ 18 ก.ค. 50 09:46:20 ]

ความคิดเห็นที่ 8 คุณวรุณนฤมล คิดความหลังครั้งยังเคยมีรัก โลกสวยนักสุขหนักหนาฟ้าสดใส มีเธอข้างเคียงคู่คนรู้ใจ ทั้งชีวิตคิดอย่างไรไม่เศร้าตรม เพียงกาลผ่านเนิ่นนานความรักหาย ด้วยใจกายห่างกันฝันไม่สม ต่างเดินไปตามทางใครไม่เกลียวกลม ห้าสิบปีที่ทับถมรักจมใจ จนวันนี้มีคนเฒ่าสองเรานั่น เส้นทางฝันผันเปลี่ยนเวียนพบได้ จึงได้รู้ว่าความรักยังปักใจ ยังคงอยู่แม้นตัวไกลไม่เคยจาง เมื่อต่างหมดพันธะละวางสิ้น สองมือยื่นคืนถิ่นสิ้นสิ่งขวาง ดูแลกันตราบชีวีนี้วายวาง จะไม่ร้างจากกันนิรันดร ตราบดาราดาดาษไม่อาจจาง รักไม่ร้างจะคงมั่นนิรันดร จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 18 ก.ค. 50 10:37:28 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ห้าสิบปีที่ผ่านมันนานนัก เธอที่รักชักหง่อมงอมไกล้ร่วง ถึงรักจริงไม่กลิ้งกลอกไม่หลอกลวง แต่ยังห่วงดวงมาลย์ยานเกินไป สวัสดีคุณวรุณและทุกท่านครับ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 18 ก.ค. 50 10:41:36 ]

ความคิดเห็นที่ 10 ตอนแรกกะว่าจะเรียกปู่อยู่...  ตอนนี้เปลี่ยนใจแระ ขออนุญาตเรียกว่าท่านทวดแล้วกันนะเจ้าคะ.. อิอิ ..................................................................................... ** เนื้อเรื่องพาไปหรอกนะเจ้าคะ ** ************************************* โอ้นวลนางฟันฟางหักหมดแล้ว ยิ้มผ่องแผ้วเผยฟันหลอดูน่ารัก รักเนื้อนวลมานานเพิ่งประจักษ์ ห้าสิบปีที่รักมาเปลี่ยนใจ... ไหนเคยบอกรักมั่นคืนนั้นหนอ.. เคยพนอคลอเคล้ายิ้มสดใส ใต้เงาจันทร์คืนนั้น ฤๅ ฝันไป บอกพี่ไว้รักเท่านั้นด้วยใจจริง เพียงได้เห็นที่รักสุขก็สุขล้น แต่ละคนไปตามทางแม้รักยิ่ง รักล้วนๆรักด้วยใจไม่ประวิง แม้เราอิงแอบแนบใคร..แต่ใจรัก ก็ตกลงกันแล้วว่ารักเท่านั้น ไม่มีวันจะคู่เคียงไม่หาญหัก รักด้วยใจแม้กายอยู่ไกลนัก แล้วที่รักกลับเปลี่ยนใจขอร่วมเคียง โอ้เธอจ๋า นะยึดมั่นคำสัญญา อย่าเลยนะที่รัก..เธออย่าเสี่ยง ก็พี่นั้นใช่ว่าใจไม่เอนเอียง เพียงปีนเตียงไม่ไหวเท่านั้นเธอ.. *************************************** ดังนี้หรือเปล่าคะท่าน.. ** ขออภัยในความทะเล้นเกินเหตุไปนิด..** แม้จะมีคนเคยบอกว่า ฮึ่มม! ไม่แก่มั่งให้มันรู้ไป.. ปล.ขอยืมภาพของคุณจันทร์เพ็ญ  จันทะนา มาลงไว้เจ้าค่ะ.. จากคุณ : ณ กมล - [ 18 ก.ค. 50 13:53:30 ]

ความคิดเห็นที่ 11 .. ตอบกระทู้เพื่อนๆ "สนิทใจ" ช่วยเขียนกลอนร่วมสนุก อ่านแล้วทุกข์ จางหาย ไร้แววเหงา ดาวดวงนั้นในวันนี้เหมือนมีเงา ทอแสงเศร้า แต่วรุณฯ อุ่นในทรวง "ณ กมล" คนดี "พี่โดนัท"  (Donut_ty) แล "หนูหัด" "พีทคุง" เล่นลงเป็นช่วง "คมเย็น" ไม่กลิ้งกลอกไม่หลอกลวง วรุณฯ ห่วงดวงมาลย์ยานเกินไป "ทิวลิปสีน้ำเงิน" เคยมีรัก โลกสวยนักสุขหนักหนาฟ้าสดใส "ป๋าเจียวต้าย" เคยกระจ่างแม้ห่างไกล เพิ่งเข้าใจเจ็ดสิบแล้วแก้วตามัว "ณ กมล" บอกรักมั่นคืนนั้นหนอ.. เคยพนอ ยากปีนเตียง เคียงเคล้าคั่ว "หนูหัด" เหน็บ ไร้หัวใจ ฤทัยกลัว จึงออกตัว ลิ้นรัวว่า "ข้าเสรี" .. สวัสดี มีเพื่อน มาเยือนมาก เลยลากๆ แปะปะ ขะมายเขียน ต่อเป็นกลอน ร้อนๆ ตอนจวนเจียน ให้วิงเวียน แต่ชื่นมิตร สุขจิตเอย .. ขอบคุณน้ำมิตรจิตรกวี จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 18 ก.ค. 50 15:46:51 ]

ความคิดเห็นที่ 12 หยดน้ำตาดารดาษสาดผืนฟ้า ด้วยหวังว่าเจ้าจะมาให้ข้าเห็น หยดน้ำตาห้าสิบปีที่กระเซ็น ประทับเด่นเป็นดาวให้เจ้ามอง ผมก็รอใครคนนึงอยู่ รอมาตั้งแต่เกิดแล้วยังไม่เจอซักหน จากคุณ : ใส่พริกเม็ดเดียว - [ 18 ก.ค. 50 16:48:35 ]

ความคิดเห็นที่ 13 จริง. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 18 ก.ค. 50 17:08:13 ]

ความคิดเห็นที่ 14 ..   คุณ : ใส่พริกเม็ดเดียว น้ำตาสาดใส่ฟ้า รอเจ้ามาข้าจะเห็น ห้าสิบปีกระเซ็น ประทับเด่นเป็นดาวใจ  คุณ : พจนารถ๓๒๒   ขอบคุณ ขอรับ จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 19 ก.ค. 50 13:51:29 ]

ความคิดเห็นที่ 15 เข้ามาอ่านกลอนนี้แล้ว  รู้สึกเหมใอนจะใกล้เคียงกับชีวิตจริงของใครบางคนเลยครับ  และก็คงคล้าย ๆ กับชีวิตจริงของผมด้วยครับ ในชีวิตจริงที่ต้องดูคนเดียว อิสระแต่โดดเดี่ยว  ไร้ซึ่งภาระแต่ก็มีความเหงามาแทน คอยมองหาโอกาสที่จะเข้าใกล้  และชื่นชมนางฟ้าที่เราหมายปองอยู่เป็นประจำ แต่สุดท้ายก็ต้องกลับบ้านไปนอนกอดหมอนอย่างเดียวดาย  ทุกค่ำคืนเสมอไป ว้า ... เหงาจังครับ อิอิ จากคุณ : อาคุงกล่อง (อาคุงกล่อง) - [ 19 ก.ค. 50 17:36:57 ]

ความคิดเห็นที่ 16 .. อาคุงกล่อง เราหัวใจแบบเดียวกัน .. จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 19 ก.ค. 50 21:12:14 ]

ความคิดเห็นที่ 17 จริง. . .อีก. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 20 ก.ค. 50 16:19:47 ]