“วิชากู”

ปล่อยวาง       ดวงจิต ให้นิ่ง
ไม่วิ่ง       วุ่นวาย ไปไหน
สิ่งใด       อยากได้ เอาไป
คว้าไว้       มิใช่ สักครา
มีหนึ่ง       เอาสอง             อยากสาม
ไล่ตาม       โลภะ ตัณหา
กิเลส        เมามัว บังตา
ยึดเอา        ตั้งมั่น ของกู

ของกู     ของเอ็ง ของข้า
ครอบครอง      ถือมั่น บ่วงไว้
ก่อเกิด    ความทุกข์ หมองใจ
เมามาย     กันไป              ตามกรรม

คิดว่าง      ลดยึด ลดติด
ไม่คิด     หมกมุ่น ตัณหา
อดีตผ่าน     อนาคตยัง ไม่มา
ห่วงหา     ความคิด ติดไป


ไล่ตาม      วิ่งวุ่น จนเหนื่อย
ไล่งับ     เงาเก่า เงาใหม่
อยากจับ       เอาไว้ หวังใจ
ครองไว้      อวดตน                ของกู
ตัวตน      ของกู                ไม่จริง
ของกู    เป็นสิ่ง เดรัจฉาน
อวิชา   วิชายักษ์ วิชามาร
สะสมฤทธิ์   ปาฏิหาริย์ ว่าวิชากู


วิชากู   เลวร้าย              ทำลายโลก
ทุกคนต้อง   เคารพ ศิโรราบ
หากใคร   อาจฝืน ไม่ทำตาม
วิชากู จะลบล้าง วิชามัน



โลกมนุษย์      จักต้อง ยุติเพียงนี้
เพราะอวดมี      อวดเห็น               กันทั้งนั้น
เพียรแต่หา       อวิชา ฟาดฟันกัน
ราดน้ำมัน       วิชากู ก่อสงคราม