มาจะกล่าวบทไป
เมื่อกล่าวถึง กาลยาวไกล ไฉนฉัน
คอยแต่เห็น คอยแต่นึก ตรึกตรองครัน
แต่ยังสั่น สะเทือนผวา คราหวลคิด
นึกถึงครู บาอาจารย์ แล้วฉันไหว้
ท่านสอนฉัน มาให้ได้ รู้ถูกผิด
ในครานั้น ถ้าทิฐิแข็ง แย้งอีกนิด
ความเข้าใจ คงปลิวปลิด ไปโดยพลัน
ใครดีใจ บ้างไหมว่า มหาศิลปายุทธ์
ถึงคราวหยุด หยุดอย่างดี มีไมตรีมั่น
ด้วยคำนึง ถึงวัฒนธรรม เปนสำคัญ
ความร้าวราน จึงผ่านผัน เหมือนฝันไป
แล้วใครคิด บ้างไหม อ้ายฅนเล่า
ทำไมรู้ จนหมดเค้า โครงเรื่องได้
ก็เห็นมา กะตา จะว่ากระไร
. . . . . . .
กระผมไซร้ ลูกแม่กฤต - ศิษย์ครูอนรรจ.
ดังนี้ ขอรับ.
จากคุณ :
พจนารถ๓๒๒ 
- [
18 ก.ค. 50 22:27:23
]
มหาศิลปายุทธ์ ในบทสรุป
อืม..มันเป็นอย่างนี้นี่เอง