สมุดบันทึกของเม่าตัง
ตอน วันแรกของพวกเรา
สวัสดีครับ ผมคือสุนัขสายพันธุ์สปิตซ์ 2 ตัวสุดท้ายของฟาร์มครับ ซึ่งตอนแรกผมกับน้องสาวจะถูกส่งไปขายที่ประเทศบาเรนห์ แต่โชคดีมีคนมาจองผมกับน้องไว้ก่อนทำให้ผมกับน้องสาวได้อยู่ที่ประเทศไทยต่อไป
วันเสาร์หนึ่งในเดือนกุมภาพันธ์ คนที่จองพวกเราไปมารับตัวผมไปอยู่ด้วยที่บ้าน ก่อนไปทางฟาร์มก็ได้ใส่ผมกับน้องสาวลงในกล่องที่ปูด้วยกระดาษหนังสือพิมพ์ พร้อมกับสั่งกรงติดมุ้งลวดให้ไปส่งถึงที่บ้านเลยครับ เจ้านายคนใหม่ของผมใจดีจังเลยคร้าบ ผมชักอยากจะไปบ้านใหม่เร็วๆแล้วละซิ
ตอนที่ผมอของผมอยู่ในรถ ผมรู้สึกมึนตึ้บ โดยที่น้องของผมไม่เป็นอะไรเลย การเดินทางครั้งนี้เป็นระยะทางที่ค่อนค่างไกล ผมจึงมีอาการน้ำลายไหลเยอะ แต่ผมต้องไม่อ้วกนะครับเพราะเดี๋ยวผมจะโดนน้องสาวของผมหัวเราะเยาะเอาว่าผมเป็นตัวผู้แต่ทำไมถึงอ่อนแอ ผมจึงพยายามไม่อ้วก และแล้วก้มาถึงบ้านใหม่ซึ่งเป็นจุดเริ่มต้นสำหรับ 2 ชีวิตที่ซนจัดๆอย่างพวกเรา ผมกับน้องได้ออกจากกล่อง ทางฟาร์มได้โทรมาบอกว่าถ้าผมมีอาการเมารถอย่างนี้เมื่อมาถึงบ้านจึงต้องให้ผมดื่มน้ำทันที พอผมดื่มน้ำเสร็จผมจึงรู้สึกดีขึ้นมาหน่อยครับ จากนั้นผมเดินไปนอนเพื่อเป้นการพักแรง ส่วนน้องสาวของผมไปเอาเรี่ยวแรงมาจากไหนถึงเล่นได้ทั้งวัน แถมยังคอยโอกาสที่พี่ๆคนในบ้านเผลอแล้วน้องเม่าก็จะเกาะหลังพวกเขาและกัด ดึง ผมของพี่ๆคนในบ้านซะงั้น ผม(ข้าวตัง)จึงไม่รู้จะห้ามน้องเม่ายังไงแล้วววว
ตอนบ่ายมีคนจากทางฟาร์มเอา กรง สายจูง ดูดน้ำในกรงและอาหารเม็ดมาส่งให้ที่บ้านใหม่ครับ ต่อมาคนในบ้านก็เริ่มตั้งชื่อให้ผมกับน้องสาว ผมได้ชื่อว่า”ข้าวตัง” ส่วนน้องของผมได้ชื่อว่า”ข้าวเม่า” ผมคิดว่าชื่อของพวกเราดีมากๆเลยนะคะเพราะคนในบ้านบอกว่าขนมทั้งสองชนิดนี้อร่อยอย่าบอกใครเลยน่ะครับ
แป็ปเดียวก็เย็นซะแล้วผมกับน้องได้กินอาหารเม็ดที่ทางฟาร์มมาส่งให้ในตอนบ่ายอย่างเอร็ดอร่อย เมื่อท้องฟ้าเริ่มมืดแล้วผมกับน้องเลยต้องไปนอนตากพัดลมในกรงใหม่เอี่ยมอย่างสุขสบาย ไม่มียุงมารบกวนการนอนของผมเลยครับ ผมหลับสบายมากๆเลยครับ