ความคิดเห็นที่ 1 สวัสดีค่ะ   ขออนุญาตเข้ามาต่อกระทู้ด้วยคนนะคะ.. หนึ่งค่ำคืนยืนเหม่อมองฟ้า ดารารายยิ้มพรายงามล้ำ ก้มหน้า..สบตาน้ำในลำนำ ยินเสียงร่ำร้องเรียกเพรียกพร่ำมา ว่า.."เชิญเถิด  แม่หญิง.. แอบอิง พิงพัก.. เชิญท่านพำนัก.. สมัครใจ..เรือนกาย ร่างข้าจักรองรับ โอบอุ้มคุ้มกันไว้ ตราบนานเท่าหัวใจ หวั่นไหวใด คลายคลา" แผ่วยินสายน้ำ ร่ำร้องเรียกหา วงเหงา..ดวงหน้า ระบายยิ้ม..เข้าใจ โลกนี้มีสิ่งใดงดงาม คำถามเกิดก่อภายใน เจ็บช้ำน้ำคำใคร อยู่ไปไห้หาอาวรณ์-ทน- จำหยุดยั้งระวังจิต ความคิดคับแคบสับสน แน่วแน่หนึ่งห้วงกมล ทุข์ทนใด ใด พอที.. ********************* เนื้อเรื่องพาไปนะเจ้าคะ.. แก้ไขเมื่อ 22 ก.ค. 50 08:24:33 จากคุณ : ณ กมล - [ 21 ก.ค. 50 23:29:46 ]

ความคิดเห็นที่ 2 พี่สนิทใจ สวัสดีค่ะ มาขอร่วมงานวันเปิดกระทู้ด้วยคน ราตรีที่เคยเหน็บหนาว ใจร้าวระหกระเหิน หมดแรงจะย่างก้าวเดิน เผชิญโชคร้ายลำพัง ในคืนที่ฟ้าไร้แสง เดือนดาวหมดแรงสิ้นหวัง ชีพนี้มิอาจยืนยัง ภินท์พังด้วยรักหนักใจ หมดแล้วชีวีที่เหลือ หมดแล้วความเชื่อฝันใฝ่ หมดแล้วความหวังตั้งใจ หมดแล้วลาไกลไม่คืน คืนนั้นยังจำไว้มั่น คืนฝันไม่สม ขมขื่น คืนเธอฉุดรั้งกลับยืน คืนฉันสะอื้นอกเธอ วันนั้นจวบจนวันนี้ เกือบครบขวบปีที่เผลอ หวังเพียงได้พบหน้าเธอ เพียงเพ้อเพียงหวังยังรอ เดินถึงกลางราวสะพาน เนิ่นนานกับหวังที่ขอ มองฟ้ามีดาวเคลียคลอ ใจท้อหมดหวังดังเคย ราตรีนี้ช่างยาวนาน สะพานแห่งรักเปิดเผย อยากบอกหนึ่งคนคุ้นเคย อยากเอ่ยว่ารักจากใจ คิดถึงความหลังดั่งเคย ดาวเอ๋ยช่วยบอกเขาที ................................................................................................. พอกล้อมแกล้มไปได้นะคะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 22 ก.ค. 50 00:26:51 ]

ความคิดเห็นที่ 3 .. ลมเย็นพัดผ่านผิวสาว วิกาลหนาวนักหักหาญ ยินใครจนใจร้าวราน สะพานครวญคร่ำลำพัง อ้างว้างจนใจใครทิ้ง ยืนนิ่งก้มหน้าสิ้นหวัง เดือนดาวสกาวเศร้าจัง พลาดพลังลำบากหนักใจ สิ้นแล้วคนรักปักจิต สิ้นคิดสิ้นคนฝันใฝ่ สิ้นหวังดังจิตหมองไหม้ สิ้นไร้คล้ายเศษธุลี จันทร์เสี้ยวเกี่ยวฟ้าคราค่ำ เมฆดำบดบังรังสี หมองหม่นมืดดั่งฤดี ราคีเรือนกายชายชม ร้องไห้แต่ไร้น้ำตา อุราชอกช้ำไม่สม ใครหนอทำให้ระทม ฝากลมล่ำลาตาลอย ดาราพร่างฟ้ากระพริบ ลับลิบดวงใจใครสอย ถูกชายหลอกให้รอคอย เลื่อนลอยโกหกพกลม มีคู่อยู่แล้วแก้วตา ใยมาแสร้งทำอุ้มสม ทิ้งรอยให้หญิงช้ำตรม เชยชมแล้วร้างมิแล ลาก่อนความรักลมลวง ช้ำทรวงสุดแสนท้อแท้ ขอโดดสายธารดับแด ไม่แคร์แพ้รักหักทรวง .. เหงา เศร้า ร้าวทรวง จากคุณ : วรุณนฤมล - [ 22 ก.ค. 50 22:49:44 ]

ความคิดเห็นที่ 4 wow จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 23 ก.ค. 50 00:27:57 ]

ความคิดเห็นที่ 5 เรียน ท่านสหาย สนิทใจ อยากเจอ ท่านจัง จักได้ไปนั่ง. . . .บน. . . .ราวสะพาน. ดังนี้ ขอรับ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 23 ก.ค. 50 02:05:36 ]

ความคิดเห็นที่ 6 ดึกดื่นคืนเหงาเพียงเราเปล่าเปลี่ยว คนเดียวดุ่มด้นถนนว่างเปล่า หม่นซีดเสาไฟแสงจางทางเท้า ทอดเงาเสาไฟในแสงเลือนลาง ลมเป่าปลิวไปใบไม้แห้งแห้ง ลมแล้งผ่าวร้อนเหงื่อไหลซึมร่าง อวลกลิ่นน้ำเน่าในท่อข้างทาง เดินพลางดมพลางอ้างว้างวังเวง ดึกสงัดรัตติกาลดังม่านมืด ทางยาวยืดย่ำไปไร้เสียงเปล่ง ฟังจังหวะฝีเท้าของเราเอง ไม่รีบเร่งไร้จุดหมายเคลื่อนกายไป หมอกควันเทาหม่นเหมือนคนเกียจคร้าน คนจรไร้บ้านผ่านทางเมืองใหญ่ ริมราวสะพานหม่นม่านควันไฟ พักอิงพิงไหล่พักใจพักจร ผ่าคืนฝันวันพรุ่งรุ่งฟ้าใหม่ ก้าวต่อไปไม่ท้อไม่ย่อหย่อน ไม่มีใครให้ห่วงหาอนาทร ผ่านหนาวร้อนไร้หวังยังสู้ทน สวัสดีคุณสนิทใจและทุกท่านครับ จากคุณ : คมเย็น (คมเย็น) - [ 23 ก.ค. 50 11:54:56 ]

ความคิดเห็นที่ 7 สวัสดีคะ คุณสนิทใจ ได้ทันเข้ามาชมกระทู้เปิดใหม่.. ขอร่วมแจมด้วยคนคะ ************ รัตติกาลช่างยาวนาน สายกาลล่วงสู่ความหลัง ชุ่มชื่นปวดร้าวประดัง ประทับอยู่ห้วงคำนึง อยากได้เพียงกาลเวลา โหยหาสะพานเชื่อมถึง โยงเราสองผูกพันซึ้ง ประหนึ่งคล้ายอยู่เคียงกัน บัดนี้เวลาไม่หวนกลับ เรื่องราวลอยลับดับขันธ์ สะพานช้างเผือกแตกพลัน ไหลหลั่งน้ำตานองเนือง ****************** จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 23 ก.ค. 50 20:04:34 ]

ความคิดเห็นที่ 8 รัตติกาลยาวนานจะผ่านพ้น เริ่มต้นอีกหนยอดหญิง เขาทิ้งไม่อยู่ให้แอบอิง ลุกขึ้นยื่นสู้ฝ่าฟัน.. แต่งไม่เป็นเลยค่ะแต่อดแจมไม่ได้จริงๆค่ะ..แฮะๆๆ.. จากคุณ : ดั่งก้อนกรวด - [ 23 ก.ค. 50 21:12:18 ]

ความคิดเห็นที่ 9 ขออนุญาต ท่านเจ้าของกระทู้ ขอรับ คิดถึง น้องสัมผัส ฯ จังเลย จริง จริง นะ ลงนาม พี่เองค่ะ. จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 24 ก.ค. 50 15:13:56 ]

ความคิดเห็นที่ 10 สวัสดีครับทุกท่าน ขออภัยที่เข้ามาทักทายช้าไปหน่อย ขอบคุณที่ที่ช่วยเขียนอะไรไปเรื่อยเปื่อยด้วยกันนะครับ ดูคึกครื้นดีจัง ................................................................ สวัสดีครับ คุณ ณ กมล แหงนหน้าก็เจอฟ้าเป็นเพื่อน ก้มหน้าก็เจอน้ำเป็นมิตร แบบนั้นรึป่าว เขียนกลอนได้น่าอ่านดีนะครับ ชวนให้คิดไปว่าบางทีเราก็เห็นเงาของท้องฟ้าซ่อนอยู่ในน้ำ..... ยามเงียบสงัดแห่งรัตติกาล ยืนริมสะพานโดดเดี่ยว ก้มหน้ามองคลองคดเคี้ยว สายน้ำลดเลี้ยวไหลริน ท้องฟ้าอยู่ในเงาน้ำ กระเพิ่มเหลื่อมล้ำแหว่งวิ่น ท้องฟ้างามตาชาชิน พังภินท์เพราะน้ำพัดพา ท้องฟ้าที่งามสดใส วูบไหวเลื่อนไหลถลา ดังใจที่เคยแกร่งกล้า เหนื่อยล้าระอาอ่อนแอ คือคนที่เคยมองฟ้า สวยงามจับตาแน่แท้ เมื่อยามทุกสิ่งผันแปร ไม่แน่ไม่นอนเลยหนา มองฟ้าพลิ้วไหวในน้ำ ตอกย้ำสิ่งที่ค้นหา ฟ้าสวยวิไวงามตา แค่เงามายาหลอกลวง ........................................................ สวัสดีครับ ทิวลิปฯ หัวหน้าแก๊งค์ป่วนที่ชอบเขียนกลอนเหงาๆบังหน้า เขียนกลอนเศร้าได้อารมณ์เหมือนเดิมเลย น่าจะต้องปรึกษาหมอ ให้รักษาบ้างไหมเนี่ย ค่ำคืนที่เคยตื่นฝัน บางวันก็อาจเหน็บหนาว ชีวิตคนเรายืนยาว เรื่องราวก็ล้วนมากมาย บางทีที่มีสุขสม อารมณ์ก็สุขเหลือหลาย บางครั้งอาจเจ็บเจียนตาย ทุรนทุรายปวดร้าว สะพานนั้นมีสองฝั่ง ขอยังมีแรงย่างก้าว จะไปให้ถึงดวงดาว สองเท้าอย่ามัวรีรอ ราตรีที่เคยเหน็บหนาว เรื่องราวที่เคยทดท้อ เพียงจดจำไว้ก็พอ ชีวิตเดินต่อเรื่อยไป วันหน้าอาจเจอเมฆฝน เปียกปอนเสียจนเป็นไข้ มิได้แตกต่างอย่างใด เป็นเพียงกลิ่นไอชีวี หากยังไม่คิดท้อถอย เลื่อนลอยหงอยเหงาเท่านี้ สะพานข้ามคลองชีวี อีกฝั่งยังมีดวงดาว .............................................. จากคุณ : สนิทใจ - [ 24 ก.ค. 50 20:07:17 ]

ความคิดเห็นที่ 11 สวัสดีครับ คุณ วรุณฯ ยืนแอบมองใครครับ เห็นละเอียดจัง คนเดียวกันรึป่าวล่ะครับ ลมเย็นพัดโชยไหลเฉื่อย เดินเอื่อยอยู่ริมถนน มองเห็นสาวงามหนึ่งคน ร้องไห้อยู่บนสะพาน สองมือปาดหยดน้ำตา หลั่งมาจนเปียกหน้าหวาน ใครหนอทำเธอร้าวราน ซมซานสะอื้นสิ้นอาย นี่แหละที่เรียกว่ารัก เมื่อยามอกหักสลาย สวยสาวราวเทพนิยาย ฟูมฟายจนน่าสงสาร ชีวิตต่างจากละคร ไม่มีบทตอนให้อ่าน เรียนรู้จากประสบการณ์ พบผ่านจากความเป็นจริง สาวสวยสำรวยเลิศหรู อาจดูคล้ายนางเอกหญิง เมื่ออยู่ในโลกความจริง ควรยิ่งระวังระไว ยืนอยู่ริมราวสะพาน มองสาวสะคราญร้องไห้ พรุ่งนี้คงมีฟ้าใหม่ เธอคงเข้าใจตัวเอง .......................................................... สวัสดี สีน้ำฟ้า สบายดีรึป่าวเนี่ย สงสัยจะเจ็บคอ พูดทักทายสั้นจัง ........................................................... สวัสดีครับ ท่านพจ สักวันคงได้พบหน้าทักทายกันครับ ถ้าสะพาน ไม่ถูกรื้อไปซะก่อน จากคุณ : สนิทใจ - [ 24 ก.ค. 50 20:27:28 ]

ความคิดเห็นที่ 12 ป่าวค่ะพี่สนิทใจ.. หนูเมา..แล้ว.....ออก ต่างหากค่ะ สงสัยล่ะซีทำไม..เมาขนาดนั้น พี่สนิทใจ ไม่ใช่แฟนพันธ์แท้เล้ย.. เฮ้อ.. ขออนุญาต ก็อบลิ้งค์มาให้อ่านนะคะ เรื่องมันยาวววววววววววววววว... (ว.แหวนต้องเยอะ ฮี่ฮี่ แต่มันได้ความรู้สึกเหมือนลากเสียง) http://www.bloggang.com/viewdiary.php?id=phiphionline&month=07-2007&date=20&group=5&gblog=12 ----------------------------------------------------------------------------------------------- แต่วันนี้ หายเมาแล้ว พอคุยกันได้ค่ะ พูดถึงหัวสะพาน.. สมัยอยู่ที่เกาะพีพี แจมเคยแอบไปนั่งหัวสะพานบ่อย ๆ เป็นสะพานท่าเทียบเรือน่ะค่ะ เป็นเหมือนศาลากลางน้ำยามค่ำคืน เพราะไม่มีเรือเข้ามาจอดแล้ว.. หรือบางที อาจมีเรือขนส่ง ที่ขนสินค้าเข้ามาเทียบท่าบ้าง ..บางหน จะว่าคิดถึงเกาะพีพี.. ก็คิดถึงเหมือนกันนะคะ แต่แบบว่า.. แจมขี้กลัวก็เลยไม่ค่อยอยากไปอยู่แล้ว ไม่ได้กลัวตาย.. แต่กลัว...ผอ อี.....ปี๋ น่ะซี เห็นไหม.. พอหายดี ก็เข้าสู่ภาวะปกติ.. "น้ำท่วมทุ่ง"   อิอิ ..  อื้ม..แอบดีใจนะคะ ที่เห็นพี่ตั้งกระทู้ซะที -------------- เป็นใครก็คงไม่สามารถเข้าใจ ซ่อนเอาไว้ข้างใน ลึกขนาดนั้น แล้วแค่ผู้หญิงโง่ โง่ อย่างฉัน จะรู้เท่าทันคุณได้อย่างไร เห็นคุณออกฉลาด รู้ทันคน กับแค่เรื่อง..วก..วน..ของชีวิตคิดไฉน ปัญหามีมา..เดี๋ยวเดียวก็ผ่านไป จะต้องอะไรมากมาย..กับมัน ว่าจะ..ไม่โกรธแล้วนะ รู้ไหมล่ะ..ทำไมถึงผลุนผลัน แค่ห่วงใย..คนของความผูกพัน ที่นับวัน..ยิ่งมาคุกคามหัวใจ ช่างเถอะ..คงไม่สำคัญ นึกอยากทำอย่างนั้น...หรืออย่างไหน ฉันจะอยู่เฉย ๆ ไม่สนอีกต่อไป สิ่งที่ให้..จะเก็บไปซ่อนไว้อย่างดี พระจันทร์  สายลม พระอาทิตย์ ขออะไรสักนิด..อย่าหน่ายหนี เก็บความห่วงใยของฉันไปซ่อนที มันเป็นความหวังดี..ที่เขาไม่สนใจ อย่าให้หล่นลงมาเป็นฝนนะ ฉลาดนักล่ะ.. ไม่ว่าเราจะมาไม้ไหน คนเดียวที่รู้ทันฉันอยู่ทุกเรื่องไป ดื้อนักก็อย่าให้...เก็บซ่อนไว้ดี ดี *กลอนเก่า เล่าใหม่.. ว่าด้วยการสนทนาในค่ำคืนหนึ่งค่ะ จากคุณ : แจม (สีน้ำฟ้า) - [ 24 ก.ค. 50 21:37:58 ]

ความคิดเห็นที่ 13 สวัสดีครับ คุณคมเย็น เขียนบทประพันธ์ได้น่าอ่านทุกบทเลยครับ น่านับถือจริงๆ ค่ำคืนดึกสงัดแห่งรัตติกาล เดินอยู่ริมสะพานโดดเดี่ยว มองรอบกายคล้ายอยู่เพียงผู้เดียว เหลียวหาทางไหนล้วนไม่มี มองไกลออกไปข้างหน้า มีเพียงแสงไฟฟ้าริบหรี่ ท้องถนนมืดมนเต็มที ดั่งชีวีมืดมิดสนิทใจ ระบายลมหายใจเข้าออก เสมือนคนจนตรอกเกินแก้ไข รัตติกาลมืดมิดสักเพียงใด ไม่เท่าใจมืดมนเต็มประดา ชีวิตช่างเหมือนการเดินทาง ก้าวย่างมุ่งสู่วันข้างหน้า มอกออกไปไกลสุดสายตา เข้าไปหาเหมือนว่ายิ่งห่างไกล .. สวัสดีครับ คุณสัมผัสฯ ไม่ได้ทักทายกันนานเลย หายไปนานเหมือนกันนี่ครับ มาแนวแปลก มองหาสะพานข้ามเวลา  เข้าท่าดีเหมือนกัน ราตรีนี้ช่างยาวนาน มองหาสะพานความฝัน พาดผ่านเป็นลานเชื่อมจันทร์ ทอดสายสัมพันธ์สู่ดาว โล่งกว้างราวทางช้างเผือก ร้อยเชือกด้วยเมฆสีขาว สะพานไปสู่ดวงดาว ย่างก้าวข้ามมิติเวลา สายตามองหาสะพาน ส่งใจข้ามผ่านไปหา เหม่อมองหมู่ดวงดารา มองฟ้าแล้วแอบคิดไป . สวัสดีครับ  คุณ ดั่งก้อนกรวด แต่งได้อย่างนี้ก็ถือว่าดีแล้วนะครับ อยากแต่งก็เขียนเลย  เดี๋ยวก็ดีเอง ค่ำคืนแห่งรัตติกาล ยาวนานเพราะใจโหยหา เคยเห็นแล้วมาไกลตา อีกทั้งท้องฟ้ามืดมน รัตติกาลที่ดูยืดยาว รุ่งเช้าก็จะผ่านพ้น ไม่มีสิ่งใดคงทน เริ่มต้นใหม่ได้ทุกครา .............................................................. จากคุณ : สนิทใจ - [ 25 ก.ค. 50 01:33:10 ]

ความคิดเห็นที่ 14 พี่สนิทใจ เออเนอะ เป็นคนแรกที่คิดว่าทิวลิปไม่ได้เหงาจริง แต่ชอบเขียนกลอนเหงาบังหน้า มีอาชีพเป็นหมอดูหรือเปล่าคะเนี่ย ฟ้าหม่นเดือนดับใจเหงา ดั่งเราเฝ้าเจ็บเหน็บหนาว ไร้แสงดาราพร่างพราว ปวดร้าวเจ็บลึกตรึกตรอง นิทานเคยฟังครั้งเยาว์ บอกเล่าเรื่องราวเศร้าหมอง อยากได้สิ่งใดใจปอง ลองมองอีกฝั่งสะพาน ฝั่งโน้นยังมีความหวัง พลังแห่งรักแสนหวาน เพียงกล้าก้าวไปไม่นาน พบพานความสุขสมใจ แต่ไยไม่กล้าย่างก้าว ร้าวรานฝังจำร่ำไห้ กลัวนัก รักลวง กลัวใจ กลัวเกินรับไหวใจตน หวังเพียงหนึ่งคนคอยข้าง พาย่างก้าวผ่านสับสน จับมือประคองสองคน ไม่ปล่อยมือหล่นจากกัน ................................................................................................ นาน ๆ มาตั้งกระทู้สักที ขอฉลองศรัทธาให้เต็มที่หน่อยนะคะ กล่าวสวัสดีพี่แจม พี่พจ น้องสัมผัส และทุกท่านด้วยค่ะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 25 ก.ค. 50 08:19:23 ]

ความคิดเห็นที่ 15 ทักทายค่ะพี่สนิทใจ.. ทิวลิปสีน้ำเงิน, สัมผัสรักในใจเรา, พี่พจนารถ๓๒๒, คุณคมเย็น , และทุก ๆ ท่านในทีนี้.. สวัสดีค่ะ แหม..เน๊าะ กระทู้แรกต้องฉลองศรัทธาจริงนั่นแหละค่ะ ก็เลยแวะมาอีก.. ปล. พี่สนิทใจคะ.. หมอดู ต้องคู่หมอเดา.. แจมเดาว่า      เด็กเลี้ยงแกะไว้เยอะน่ะค่ะ พอเหงาจริง คนเลยไม่เชื่อ "ฮี่ฮี่..พาดพิงแล้ว..กลิ้งล่ะค่ะ ท่านผู้ช๊มมมมม.." จากคุณ : สีน้ำฟ้า - [ 25 ก.ค. 50 12:11:17 ]

ความคิดเห็นที่ 16 พี่สนิทใจ ขออนุญาตนะคะ พี่แจม ทิวลิปไม่น่าเขียนกลอนเหงาบ่อย ๆ เล้ย ดูสิกลายเป็นโลโก้ประจำตัวไปแล้ว แต่ทำไงได้ใจมันรักนี่นา ขอเขียนกลอนเหงาไปอีกสักสิบชาติก็แล้วกัน จะเหงาจริง เหงาหลอก ก็ลองเดากันเองแล้วกันนะคะ จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 25 ก.ค. 50 13:14:09 ]

ความคิดเห็นที่ 17 สวัสดีมิตรกลอนนอนหน้านี้ ถึงพอมีเวลาก็พาหน่าย มิอยากเขียนกลอนเพลงเกรงวุ่นวาย จึงดูคล้ายหลีกลี้หนีหน้าไกล         มาแวะเยือนวันนี้ดูทีท่า เห็นบรรดาเพื่อนสนิทมิตรรักใคร่ แวะอ่านกลอนแรกมิตร"สนิทใจ" จึงฝากความวางไว้ว่าได้เยือน สวัสดีค่ะ เมื่อคืนเข้ามาอ่านทีแต่ แต่ติดทำอะไรอื่นอยู่มิได้เข้าตอบ จากคุณ : tiki_ทิกิ - [ 25 ก.ค. 50 18:19:52 ]

ความคิดเห็นที่ 18 สวัสดีคะ คุณสนิทใจ พี่ทิวลิปฯ พี่สีน้ำฟ้า พี่พจน์ฯ และทุกท่าน อดเข้ามาร่วมแจมอีกครั้งไม่ได้  .. ให้สมกับเป็นกระทู้แรก (อิอิ) เป็นกระทู้ที่มีหมอมารวมตัวหลายสาขาจัง *************** รัตติกาลช่างเนิ่นยาว ความคิดพรั่งพราวรำลึก เชื่อมใจสัมพันธ์ยามดึก ใจเต้นระทึกไหวไป ณ ฟากฝั่งแม้ห่างไกล ถูกโยงใยผูกมัดไว้ ก้าวแรกก่อเกิดแห่งใจ ช้างเผือกแก้วใสเปิดทาง (ณ อีกมุมมองหนึ่งของทางช้างเผือกสมัยใหม่คะ.. เปิดปุ๊ป ติดปั๊ป) ************************** จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 25 ก.ค. 50 18:23:51 ]

ความคิดเห็นที่ 19 สีน้ำฟ้า แถวนี้มีคนทำฟาร์มปศุสัตว์เลี้ยงแกะ ด้วยเหรอ ไม่เห็นจะรู้มาก่อนเลย ทิวลิปฯ โลโก้ความเหงาก็ดูเป็นเอกลักษณ์ดีนี่นา บนโลโก้อย่าลืมยืมแกะ ของสีน้ำฟ้ามาด้วย นะครับ สัมผัสฯ อ่านกลอนแล้วชวนฉงน วรรคสุดท้าย จะชวนปูเสื่อก๊งริมสะพาน แบบนั้นรึป่าว ท่านพจฯ   ตามหาญาติ ที่พลัดพรากกันนานเจอแล้ว ใช่ไหมครับ คุณทิกิ ขอบคุณที่เข้ามาทิ้งร่องรอย ว่าผ่านมาแถวนี้แล้วครับ และทุกท่าน ครับ ขอบคุณที่เข้ามาทักทายและเขียนกลอนกันอย่างสนุก ไว้โอกาสว่างๆ จะเข้ามาลองเปิดบ้านอีกสักที จากคุณ : สนิทใจ - [ 26 ก.ค. 50 22:33:32 ]

ความคิดเห็นที่ 20 ง่า. . . ถ้าเค้าชวน ปูเสื่อ ก๊ง ริมสะพาน จริง จริง ละก้อ โผมปายด้วย ย ย ย. . . . . แฮ่. . . จากคุณ : พจนารถ๓๒๒ - [ 27 ก.ค. 50 03:07:25 ]

ความคิดเห็นที่ 21 พี่สนิทใจ เผอิญว่าทิวลิปเลี้ยงแกะไม่เก่ง แกะตายหมดเลย โลโก้ของทิวลิป ก็ต้องเป็นรูปดอกทิวลิปสิคะ แถมต้องสีน้ำเงินด้วย จะเป็นรูปอื่นไปได้ยังไง จริงไม๊คะ แก้ไขเมื่อ 27 ก.ค. 50 14:26:14 จากคุณ : ทิวลิปสีน้ำเงิน - [ 27 ก.ค. 50 08:06:39 ]

ความคิดเห็นที่ 22 คุณสนิทใจ อ่า... ขณะเขียนกลอน ก็นึกถึงโทรศัพท์อะคะ แบบว่า เปิดปุ๊ป ติดปั๊ป .. คุยกันได้ ไหงกลายเป็นก๊ง.. ริมฝั่งแม่น้ำ ไปซะได้ - -1 (ปล. พี่พจน์ฯ แค่คำชวน.. ก็เริ่มเมาแล้วเหรอคะ) จากคุณ : สัมผัสรักในใจเรา - [ 27 ก.ค. 50 19:52:32 ]

ความคิดเห็นที่ 23 แวะมาบอกว่า สีน้ำน้อย กลอยใจ พาดพิงใคร บางคน บนที่นี้ แต่พูดไป พูดมา พูดอีกที ทุกท่านี้ ถูกพาดพิง อิงแอบกัน ---------------------------------- -*- จากคุณ : sugarhut - [ 27 ก.ค. 50 20:48:14 ]

ความคิดเห็นที่ 24 แวะมาอีกรอบค่ะ... **รำลึกถึงลำน้ำเจ้าพระยา** ................................................. **รำลึกเรื่องราวหนหลัง... บนฝั่งสะพานข้ามน้ำ ซ่อนฝันวันหวาน...ลึกล้ำ ..น้ำคำบางใครย้ำเตือน ชวนใจให้หวลทวนคิด มวลมิตรสนิทหมู่เพื่อน ภาพฝั่งสะพานไม่เลือน เยี่ยมเยือนเรื่อยมาในใจ ทรงจำผุดพรายสายน้ำ เย็นย่ำย้ำราวชิดใกล้ ดังว่าจักสัมผัสได้ แม้ไกลจักหวลกลับมา** .............................................. จากคุณ : ณ กมล - [ 31 ก.ค. 50 21:23:03 ]

ความคิดเห็นที่ 25 "กับดัก" ๐ ถักทอละออไอเป็นใยหยัก บรรจงรุ้งแซมปักขึ้นหลักสาย หยาดน้ำค้างพรมผลึกผนึกลาย เป็นสร้อยเส้นพร่างพรายประกายพราว ๐ ประดับแสงสุริยาคลี่ทาห่ม อุ่นสายใยขึงปมด้วยลมหนาว บรรเลงเพลงบุษบาใต้ป่าดาว กอปรโสมแสงแห่งสกาวเช่นราวไฟ ๐ แล้วรอคอยแก้วขวัญเมื่อวันพรุ่ง รอปรนปรุงคุ้มคาม...งามไสว จนเนิ่นผ่านกาลคร่าวิญญาใคร ทิ้งห้วงใจใยรักเก้อถักร้าง ๐ ไร้ทำนองห้องหับก็อับมืด เยือกเย็นชืดคืนค่ำจวบย่ำสาง ฝันหรือ...ก็คือฝัน  อันเลือนลาง ทิ้งห้องว่าง ขังเจ้า ผู้เฝ้าคอย... จากคุณ : ตะวัน - [ 2 ส.ค. 50 22:18:11 ]