"ในอดีตกาลนานมาแล้ว มีต้นดอกแก้วต้นหนึ่ง ขึ้นอยู่กลางแม่น้ำ มันเกาะอยู่บนโขดหิน บานสะพรั่งส่งกลิ่นหอมอบอวล"
"พอแล้วเลิกพร่ำอะไรไร้สาระซะที เบื่อที่จะฟัง ดอกแก้วบ้าอะไรขึ้นอยู่กลางแม่น้ำ ไม่ตายห่..ก็ให้มันรู้ไปสิ"
เสียงทุ้มๆ ของชายหนุ่มที่กำลังเล่าเรื่องเป็นอันต้องหยุดชะงักลง เมื่อเสียงแสบแก้วหูของหญิงสาวที่โผล่หน้ามาจากขอบหน้าต่างดังขึ้นมา
..
..
..
..
..
หน้ากระดาษที่ทิ้งไว้มีแค่ 3 บรรทัดแค่นั้น ไม่มีบรรทัดอื่นก่อหน้านี้หรือหลังนี้ น้ำตาลปาสมุดลงกับพื้นโครม เออ!!! พระเจ้า ทำไมมันถึงยากเย็นแสนเข็ญแบบนี้กับการเขียนเรื่องสั้น เธอพลิกกลับไปดูสมุดเล่มก่อนๆ นี้ มีตัวหนังสือยุกยิก เต็มไปหมด แต่อ่านไม่ออกเลย
เรื่องเล่าของน้องน้ำตาลไหม้ ที่เธอตั้งใจจะเขียนเล่าชีวิตในวัยเด็กเป็นอันจบเห่ลงไป ในวันที่เธอกลับบ้านเจอใส่อ้ายบ้าข้างบ้าน อ้ายผู้ชายโรคจิต ที่ไม่ยอมพูดอะไร นอกจากกวนโมโหเธอแล้วเดินหนี ความรู้สึกดีดี ที่น้ำตาลมีให้กับผู้คนในอดีตพาลเหือดหายไปหมด
หลายปีที่ผ่านมานี้ น้ำตาลโตขึ้นมาก จากเด็กกะโปโล เธอก็กลายเป็นสาวตัวเต็มวัย แบบที่ใครๆ เขาชอบว่ากัน แต่ไม่ว่าเธอจะโตขนาดไหน ความรู้สึกเป็นน้องเล็กของบ้านสองหลังก็ยังฝังใจอยู่เสมอ แต่อ้ายผู้ชายบ้า อ้ายพี่ผีบ้า ทำไมถึงไม่เหมือนเดิม น้ำตาลแอบตะโกนแช่งอยู่ในใจ เนื่องจากว่าเธอไม่อาจจะแช่งออกมาดังๆ ได้ เดี๋ยวที่บ้านได้ยิน มีเหตุให้ต้องถามกันวุ่นวายแน่ๆ ว่าน้ำตาลเกิดเพี้ยนอะไรขึ้นมา
หลังจากกลับมาจากบ้านน้ำตาลก็มาทำงานตามปกติ แต่เธอยังไม่วายหงุดหงิด กับเรื่องที่เจอทำให้น้ำตาลพาลใส่กับทุกคนที่ถามเธอถึงเรื่องกลับบ้าน ไม่เว้นแม้กระทั่ง ใครที่ไหนก็ไม่รู้ที่แค่แวะมาแอดเมล์เธอเอาไว้คุยแลกเปลี่ยนเรื่องบทกวี ร้อยกรอง ต่างๆ นานา
แต่ยิ่งกว่าคนบ้าอีก น้ำตาลไม่พอใจทุกสิ่งทุกอย่าง แม้กระทั่งคนที่เลิกคุยกันไปแล้ว เธอก็ยังเมล์ไปด่า (อาการสาวแก่กำเริบ)
จนกระทั่ง จนกระทั่ง วันหนึ่ง ที่แสนจะโหดร้ายต่อชีวิตสาวโสดของน้ำตาล วันนั้นน้ำตาลไปเจอใส่เจ้าเร่ร่อน
เร่ร่อนเป็นสุนัขพันธุ์ไม่มีพันธุ์ คือไม่รู้ว่ามันเป็นพันธุ์อะไร เร่ร่อน จ้องหน้าน้ำตาลตาโปน พอน้ำตาลโยนลูกชิ้นทอดให้ มันก็ทำท่าจะงับน้ำตาลเข้าให้ ทำให้น้ำตาลโมโหมากมาย ที่สุนัขเร่ร่อนตัวหนึ่งบังอาจจะทำร้ายเธอ
อ้ายหมาบ้า อ้ายหมาไม่รู้บุญคุณคน อ้ายหมาประสาทแดก แกไปโมโหหิวมาจากไหน แค้นคนมากนักเหรอ ทำท่าจะกัดลูกเดียว โธ่ อ้ายหมาโรคจิต น้ำตาลผรุสวาท ใส่เจ้าเร่ร่อนที่ทำตาไม่พอใจใส่น้ำตาลเช่นเดิม
โอ้ พระเจ้าเว้ย คนทะเลาะกับหมาก็มี ไม่รู้ไปกินรังแตนมาจากไหน ไม่เว้นแม้กระทั่งหมา สงสัยสามีไม่ทำการบ้านแน่ๆ เลยวู้ย เสียงแซวดังมาจากเบื้องหลังของน้ำตาล
น้ำตาลหันขวับไปจ้องหน้าคนพูดด้วยสายตาชนิดเดียวกับเจ้าเร่ร่อน คือทั้งไม่พอใจและไม่ไว้วางใจใครๆ ทั้งสิ้น เหมือนพระเจ้าแกล้ง เจ้าของเสียงที่ยิ้มหน้าทะเล้น คนนั้น ไอ้คนนั้น น้ำตาลถึงกับได้แต่จ้องหน้าทำหน้าไม่พอใจ ไม่พูดคำใดออกมาทั้งสิ้น
ผู้ชายผมยาวหยิก ตัวขาวสูง ยิ้มเห็นฟันทำหน้าทะเล้น ที่จอดรถกระบะเทียบข้างทาง ตะโกนแซวน้ำตาล คืออ้ายพี่บ้านั่นเอง ไปไงมาไง อ้ายพี่บ้า ถึงมาโผล่แถวนี้ได้ น้ำตาลไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ทั้งตกใจแปลกใจระคนดีใจ
ทำไม จะด่ามันแล้วทำไมหนักหัวใครรึไง ถ้าหนักมากก็ตัดหัวโยนทิ้งน้ำปิงเลยก็ได้ จะได้ไม่ต้องหนัก ไปไกลๆ เลย อย่ามาจุ้นแถวนี้ ไม่ชอบ น้ำตาลโต้ตอบกลับไป
เอ้า แฟนไม่อยู่ สามีไม่ทำการบ้าน พาลโมโห ผู้คนเขาไปทั่ว คนหนอคน แล้วหัวนะ มันอยู่บนคอดีแล้ว แบบนี้ก็หล่อเกินพอ ไม่ต้องยุให้ไปศัลยกรรมหรอก ยังไม่อยากปากเจ่อ หน้าเหวอ ดั้งเฉียดฟ้า เจ้าของร่างสูงโปร่งต่อคำกลับมาแบบไม่ลดละ
บอกกี่ครั้งแล้วอย่ามาพูดเรื่องผู้ชาย ไม่มีแฟน ไม่มีผัว แล้วอย่ามาหยาบคายแถวนี้ ไป๊ จะกลับบ้านแล้วอย่าขวางทาง น้ำตาลตะโกนตอบด้วยใบหน้าที่แดงก่ำเพราะความโมโห
ใครพูดหยาบคายหนอ แต่ละคำออกจะสุภาพ ก็มีแต่คนบางคนแหละที่พูดคำไม่สุภาพ พูดออกมาได้ไง ผัว วู้ยไม่อายปาก เป็นสาวเป็นแส้ คู่กัดของน้ำตาลยังไม่ลดราวาศอก
แล้วมาทำไมแถวนี้ หลีกไปเขาจะกลับบ้าน ทำไมไม่ไปตายแถวๆ ภาคใต้ซะ จะได้สิ้นซาก น้ำตาลเดินตรงเข้าไปหาจักรยาน พร้อมทั้งส่งเสียงไล่ คนที่กำลังเอนกายพิงจักรยานของเธอไว้
มาขายของสิ อาชีพพ่อค้า ถ้าไม่ขายของแล้วจะให้ทำอะไร แล้วแถวนี้มีตลาดนัด เยอะแยะ ทำเลออกจะดี จะไปทำไมให้ไกล จะกลับบ้านเหรอ เดี๋ยวไปส่งนะ เจ้าของร่างโปร่ง ลดเสียงลงพร้อมทั้งยกจักรยานของน้ำตาลด้วยมือเพียงข้างเดียวเดินไปหารถกะบะที่จอดไว้ใกล้ๆ กัน
จะเอาจักรยานเขาไปไหน วางลงนะเขาจะกลับบ้าน พูดไม่รู้จักฟัง หูหนวกหรือไง น้ำตาลตะโกนไล่หลังคนที่เดินข้างหน้า
อยากได้คืนก็ตามมาเอาสิ เรื่องอะไรจะเอาไปคืน คนที่ก้าวยาวๆ ไปพร้อมกับรถจักรยานของน้ำตาลทำท่ายักไหล่ ไม่ยี่หร่า ไม่สนใจ วางจักรยานลงท้ายรถกระบะอย่างง่ายดาย
ถืออภิสิทธิ์อะไรมาเอาของเขาไปแบบนี้ เอาคืนมานะ น้ำตาลตามไปถึงตัวคนที่ทำให้เธอกำลังโกรธ ก็ลงมือจัดการตบเปรี้ยงเข้ากลางแผ่นหลังทันทีทันใด
โอย ซาดิสม์ ยังไม่เปลี่ยนเลย ตั้งแต่เด็กจนโต แบบนี้ละถึงหาแฟนไม่ได้ ใครเขาจะเอาละนี่ ผู้พูดยกมือคลำป้อยๆ ตรงแผ่นหลังบริเวณเหนือเอวขึ้นไปเล็กน้อย ที่น้ำตาลซัดฝ่ามือลงไป
เขาจะโสดไม่โสด จะทำไม ก็อยากกวนเขาทำไม เอารถเขาคืนมานะ น้ำตาลทำท่าเขย่งจะลากรถจักรยานลงจากท้ายกระบะ แต่ส่วนสูงและพละกำลังของเธอไม่เอื้ออำนวยให้ทำได้โดยง่าย ต่างจากผู้ชายร่างสูงที่เป็นคนยกมาเมื่อกี้นี้
ไปขึ้นรถ ค่ำแล้วเดี๋ยวจะไปส่ง หรืออยากให้อุ้มขึ้นรถเหมือนนางเอกละคร แต่แบบเรานี่พี่ว่า คงต้องหนังบู้ละมั้ง ผู้ชายที่ยืนอยู่ตรงหน้าบอกน้ำตาลพร้อมกับหัวเราะขำๆ อยู่ในลำคออย่างพึงพอใจกับผลงานตัวเอง
นี่....พูดไม่เข้าใจหรือไง น้ำตาลนึกมุขเถียงไม่ทัน ได้แต่ลากเสียงแล้วยืนจ้องหน้าคู่สนทนา
---------------------------------------------------------
แวะมาแก้คำผิด และแจ้งผู้เยาว์อายุต่ำกว่า 24 ไม่ควรอ่าน
เรื่องของน้องน้ำตาลไหม้ อันนี้ ภาคพิเศษ ค่ะ อิอิอิ มีทั้งเรื่องจริงและเรื่องแต่ง
ตอนนี้น้องน้ำตาลโดดข้ามชอร์ตจากเด็ก สี่ขวบครึ่งมาเป็นสาวเต็มตัวแล้วนะค่ะ
ช่วยลุ้นด้วยว่าคนเขียนจะเขียนจนจบได้ไหม แฮะๆๆ มันมักไม่ค่อยจบสักที
แก้ไขเมื่อ 23 ก.ค. 50 18:56:26
จากคุณ :
sugarhut 
- [
23 ก.ค. 50 18:14:35
]
เรื่องเล่าของสาวน้ำตาลไหม้ (ตอนนี้เป็นสาวแล้วค่ะ) #1
