ตอน 1
http://www.pantip.com/cafe/writer/topic/W5638583/W5638583.html
ความเดิม
......
นี่....พูดไม่เข้าใจหรือไง น้ำตาลนึกมุขเถียงไม่ทัน ได้แต่ลากเสียงแล้วยืนจ้องหน้าคู่สนทนา
/////////////////
พีรวิชมองหน้าหญิงสาวที่ยืนอยู่ท้ายรถพร้อมทั้งอมยิ้ม ไม่พูดจาคำใดออกมา จู่ๆ เขาก็เดินเข้าไปหาเธอพร้อมทั้งจับมือคนตัวเล็กให้เดินตามไปขึ้นรถ
นี่ ... น้ำตาลทำท่าจะพูดอะไรออกมาพร้อมทั้งขยับมือเตรียมสะบัดออกจากอุ้งมือใหญ่ แต่ไม่รู้เพราะอะไร น้ำตาลก็ไม่เข้าใจตัวเอง เธอระงับอาการต่างๆ ไว้ได้แต่เดินตามเขาไปต้อยๆ
พีรวิชเปิดรถให้หญิงสาวขึ้นไปนั่ง พร้อมทั้งจ้องหน้าทำตายิ้มโดยไม่พูดสิ่งใดอีกตามเคย แต่แววตาของเขาเหมือนจะรู้ทันสิ่งที่น้ำตาลกำลังคิด น้ำตาลก้มหน้าหลบสายตาชายหนุ่มพร้อมทั้งอมยิ้มหน้าแดงมองมือตัวเองที่วางไว้บนตักอย่างไม่รู้จะทำอะไรดีกว่านั้น
ยังปั่นจักรยานไปทำงานอีกเหรอ หรือว่าปั่นเล่น พีรวิชขึ้นมานั่งในตำแหน่งคนขับพร้อมทั้งเอ่ยปากถามน้ำตาล
ก็ปั่นเรื่อยๆ แล้วแต่อารมณ์ น้ำตาลอ้อมแอ้มตอบโดยไม่ยอมหันไปมองหน้าคู่สนทนา
เธอเห็นเขากำลังแลตามองเธออยู่ขณะที่ถาม ชั่วขณะที่น้ำตาลเงยหน้าขึ้นมองกระจกมองหลังก็ทำให้สายตาทั้งสองประสานกัน น้ำตาลเห็นแววตาประหลาดจากสายตาคู่นั้น มันไม่เหมือนทุกทีที่น้ำตาลเคยจ้อง
ตลอดระยะทางกลับบ้านน้ำตาลรู้สึกใจเต้นระส่ำ ไม่เป็นจังหวะ ซึ่งน้ำตาลเองก็ไม่เข้าใจว่าเพราะอะไร ทำให้หัวใจเธอเต้นผิดปกติเช่นนี้ เสียงเครื่องยนต์ดับสนิทลงเมื่อถึงรั้วต้นสนหน้าบ้านที่น้ำตาลอาศัยอยู่ น้ำตาลขยับตัวเตรียมก้าวขาลงจากรถ แต่ก็ยังไวไม่ทันเท่าคนที่นั่งข้างๆ มือใหญ่เอื้อมผ่านหน้าน้ำตาลมาเปิดประตูรถให้ ทำให้ท่อนแขนแข็งแรงเฉียดผิวแก้มเธอไปอย่างแผ่วเบา
น้ำตาลรู้สึกใจเต้นตึกตัก รีบก้าวขาลงจากรถโดยไม่ได้หันมามองคนข้างหลังที่มองตามพร้อมทั้งอมยิ้มแบบขำๆ พอลงจากรถได้น้ำตาลก็รีบวิ่งเข้าบ้าน เธอลืมรถจักรยานที่อยู่ท้ายรถเสียสนิท
นี่แม่คุณ ใจคอคิดจะไม่ช่วยกันลากรถจักรยานเข้าบ้านเลยเหรอ เสียงนุ่มๆ ตะโกนตามหลังน้ำตาลมาไวๆ
ก็ตัวยกขึ้น ตัวก็ยกลงแล้วเอามาเก็บให้ด้วยสิ น้ำตาลถอดรองเท้าเสร็จก็นั่งพักตรงเชิงบันไดเฉลียงหน้าบ้าน มองคนตัวโตยกจักรยานเดินเข้าประตูบ้านมา
เอ้า! เสียงใครเอะอะโวยวายหน้าบ้าน น้ำตาลพาใครมาเหรอ? น้ำหวานพี่สาวน้ำตาลตะโกนถามมาจากในบ้าน
วิชครับพี่ แวะมาเยี่ยมไม่ได้มานาน แขกผู้มาเยือนรีบตอบเสียเองก่อนที่น้ำตาลจะทันได้พูดอะไร
อ้าว วิชหรอกเหรอนึกว่าใคร มามา รีบขึ้นบ้าน กำลังจัดโต๊ะพอดีเลย น้ำหวานพูดอย่างตื่นเต้นและดีใจ พร้อมทั้งเชื้อเชิญแขกขึ้นบ้าน
พี่หวาน โต๊ะบ้านเรามีแค่ ห้าที่นั่งเอง ไม่พอรับแขกหรอก ใครเขามาทางไหนก็ให้กลับทางนั้น น้ำตาลตอบพี่สาวพร้อมทั้งทำเสียงกระเง้ากระงอด
เอ๊ะ ยายคนนี้นี่แปลกคน มาไล่แขกต่อหน้าต่อตา, อย่าไปสนใจเลยวิช แบบนี้แหละไม่ยอมโตสักที พี่สาวจ้องหน้าน้องสาวที่กำลังทำหน้าเขียว พร้อมทั้งเดินเข้าไปจูงมือหนุ่มรุ่นน้องขึ้นบ้าน
ชินแล้วละครับ สิบปีผ่านไปไวยังกับนิยาย แต่คนบางคนก็ยังไม่ยอมโตเหมือนเดิม ผมไม่แปลกใจหรอกครับ ชายหนุ่มตอบกลับมาพร้อมทั้งเดินตามเจ้าบ้านไปข้างใน
เสียงพีรวิชที่หัวเราะร่วนคุยสนุกสนานอยู่ในห้องรับแขกทำให้น้ำตาลหงุดหงิดที่ทำอะไรเขาไม่ได้ หมั่นไส้นัก คนบ้าอะไรไม่รู้ เอาใจคนอื่นเก่งชะมัดยาด ตั้งแต่เล็กจนโต ทั้งพ่อแม่และพี่ๆ ของเธอมักจะเอ็นดูเขาเสมอ เผลอๆ อาจจะรักมากกว่าน้องสาวตัวเองเสียด้วยซ้ำกระมัง
พี่หวาน โต๊ะอาหารจัดเสร็จแล้ว ไอ้ตัวเล็กทั้งคู่ก็หิวแล้วด้วย เสียงน้ำตาลแสดงอาการไม่พอใจอย่างเปิดเผยตะโกนเรียกมาจากในห้องครัว ทำให้น้ำหวานกับพีรวิช พากันกั้นหัวเราะแทบไม่ทัน เพราะพีรวิชเพิ่งจะนินทาคนที่กำลังโมโหไปหยกๆ เป็นจริงอย่างที่เขาคาดการณ์ไว้ไม่ผิด น้ำตาลต้องทำท่าไม่พอใจเขาอีกแน่ๆ
นี่ตาล โต๊ะเล็กมันไม่พอนั่งห้าคน ในสวนหลังบ้านมันมีม้าหินอ่อนอยู่ ตาลยกโตกไปทานกับวิชในสวนนะ เดี๋ยวพี่จัดการเจ้าตัวแสบคู่นี้เอง, อ้อ ฝากเรียกพี่พลจากในสวนให้ออกมาทานข้าวด้วย น้ำหวานสั่งน้องสาวพร้อมทั้งยกโตกชุดเล็กให้น้องสาวถือ
วิชไม่ต้องเกรงใจนะ บ้านที่นี่ก็เหมือนบ้านใหญ่ของแม่นั่นแหละ วิชถือเป็นบ้านตัวเองละกัน ไปทานข้าวกับน้องในสวนนะ บรรยากาศดี จะได้ระลึกความหลังสมัยเป็นเด็กด้วยกัน เราสองคนไม่ได้เจอกันนานแล้วนี่ตั้งแต่ยัยตาลไปเรียนต่อ น้ำหวานพูดกับหนุ่มรุ่นน้องที่ยืนข้างๆ พร้อมทั้งจัดแจงให้ทั้งคู่ยกสำรับอาหารเข้าที่ซุ้มในสวนหลังบ้าน
ครับพี่ ไม่ต้องเกรงใจผมหรอก คนกันเองทั้งนั้น เดี๋ยวทานข้าวเสร็จคงมีเรื่องคุยกันเยอะแยะนะครับ คิดถึงเจ้าแฝดคู่นี้ด้วย พีรวิชตอบน้ำหวานพร้อมทั้งยกโตกเดินตามคนตัวเล็กที่ทำหน้างอเดินเข้าไปเรียกพี่เขยในสวนหลังบ้านก่อนหน้านี้
พี่พล พี่พล พี่หวานบอกให้วางมือแล้วไปทานข้าวได้แล้ว พอเดินไปถึงซุ้มน้ำตาลก็ตะโกนเรียกพี่เขยเสียงดังลั่นสวน
เออ เดี๋ยวพี่ไป, แล้วใครเดินตามมาละนั่น? พลตอบน้องภรรยาพร้อมทั้งเงยหน้ามาเจอใส่ชายหนุ่มรูปร่างสูงโปร่งที่เดินยกโตกตามเธอมา
ดูเอาเอง ตาลไม่อยากเอ่ยชื่อ น้ำตาลทำหน้างอ หันหน้าหนีไปอีกทาง
อ้าว วิชนั่นเอง ไม่แวะมาซะนาน วันนี้ลมอะไรพัดมาละถึงแวะมาได้ พอเห็นหน้าคนที่เดินเข้ามาใกล้ๆ พลก็ทักทายด้วยความคุ้นเคยสนิทสนม
ลมคิดถึงหอบมาครับ คิดถึงเจ้าแสบคู่ของพี่ พีรวิชตอบพลไปพร้อมกับรอยยิ้ม
อ้อ ถ้ายังงั้นโดนเขาไล่มาทานข้าวในสวนละสิ ถ้าอยู่ในบ้านรับรองไม่ได้ทานเหมือนคราวก่อน เจ้าแสบคู่มันติดใจน้าวิชมาก พลพูดพร้อมทั้งหัวเราะร่วน
ครับ พีรวิชตอบคำสั้นๆ พร้อมทั้งวางโตกไว้บนม้าหินอ่อน
พลทักทายพีรวิชอีกสองสามประโยคก็เดินเข้าบ้านไป น้ำตาลรู้สึกเหมือนตัวเองเป็นคนนอกภายในบ้านของตัวเองพิกล เธอรู้สึกว่าเขาจะได้รับความเอ็นดูจากพี่สาวและพี่เขยเป็นพิเศษ ไหนจะหลานทั้งคู่อีก จากบทสนทนาเมื่อครู่แสดงให้เห็นว่าเขาแวะมาที่นี่บ่อยๆ แต่ทำไมน้ำตาลไม่เคยได้เจอกับเขาเลยก่อนหน้านี้
แก้ไขเมื่อ 24 ก.ค. 50 14:49:44
จากคุณ :
sugarhut
- [
24 ก.ค. 50 14:04:11
]