สิบนิ้วประนมก้มกราบแทบ
แหวกวางหว่างวาโก้ของแม่สาว
สิ้วนิ้วประนมก้มกราบเท้า
เหล่าหนุ่มห้าวกลางห้องบทกวี!!!
อันตัวผมมีนามสมันน้อย
เบอร์ 14 ตัวจ้อย ๆ เร่งศึกษา
เมื่อเติบใหญ่ เราจะได้ มีวิชา
เป็นเครื่องหา เลี้ยงชีพ สำหรับตน
รู้สึกว่า มันจะมั่วไปกันใหญ่
กลอนอะไร ไม่เคยพบ สักแห่งหน
แต่งตามใจ กลั่นออกมา จากกมล
หวังหน้ามลคงอภัย ให้หมันเอย
....................................
ในครานี้ขอพื้นที่สักกระทู้
ลงกลอนสู้ แบบนัว ๆ ขอสักหน
กลอนอะไร โปรดอย่าถาม ผมอับจน
โปรดจงทนอ่านกันหน่อย และปล่อยวาง
สักวาบทนี้เป็นเรื่องเล่า
ดูเข้าเค้าเหมือนจะดี แต่ใจหาย
สักวา ว่าด้วยนม แทงตาตาย
อ่านมิวาย ด่าคนคิด โรคจิตพลัน
โปรดอภัย หากไม่ตรงตามตำรา
ไม่สละสลวยเหมือนวิชาที่พร่ำสอน
หากแต่ว่า คิดออกมา จากใจสะออน
โปรดอย่าทอดถอนใจเมื่ออ่านเลย
..........................................................
นิราศฟิวเจอร์ฯ ตอน "สักวาว่าด้วย...นม"
สวัสดีครับ พี่และน้อง ที่น่ารัก
วันนี้ยุง บินกันว่อน ในห้องฉัน
กัดทั้งหัว กัดทั้งแขน กัดแล้วคัน
ผมเริ่มปลง ไม่เกี่ยวกัน (กรู) เล่าทำไม T_T
เมื่อเย็นนี้ ผมแวะเข้า ที่ฟิวเจอร์
หวังจะเอา เสื้อสีเหลือง ไปปักหลัง (เรารักในหลวง)
แต่อนิจา คนอย่างหนอน รอเป็นวัน
เลยเอาเสื้อ ที่ปักนั้น คืนกลับมา (มาวันอื่นก็ได้ฟระ)
ในเมื่อเสื้อ ปักไม่ได้ ผมเลยเปลี่ยน
เป้าหมายเพี้ยน เปลี่ยนเป็นหิว หาของฉัน (เอ็งเป็นพระไงฟระ)
เดินไปมา ตาลาย เหมือนตกมัน
เนื่องจากฉัน เจอแต่นม ที่ทิ่มตา T_T
นมอะไร เหล่าเพื่อน ๆ คงสังสัย
นมของใคร นมโฟโมสต์ นมอวบอั๋น
นม นม นม นม นม นม นม เป็นพัน
นมคู่นั้น นมทะลัก นมทะลาย
จะอะไร ซะอีกล่ะ ก็ชุดของ
บรรดาน้อง นักศึกษา เหล่าสาว ๆ
ที่เปิดเทอม เจอเพื่อนใหม่ กันเกรียวกราว
เมื่อถึงคราว เลิกเรียน ก็เพียรมา
มากันใหญ่ มาเดินห้าง มากันเพียบ
ทั้งนักเรียน นักศึกษา มากันหลาย
มาในชุด เสื้อสีขาว รัดนมตาย
รัดชิ..หาย เห็นแล้วชาย ใจวายตาม
โถน้อง ๆ ที่บ้านคง แสนข้นแค้น
เสื้อก็แสน เล็กจิ๋ว จริง ๆ หนา
กระโปรงสั้น สั๊น สั้น พลันหลับตา
โอ้ น้องหนา ไม่มีเงิน มาเบิกพลัน!!!
ถึงพี่จน ไม่มีเงิน พอยาไส้
แต่พี่ได้ แยกไว้ส่วน เพื่อให้น้อง
ไปซื้อเสื้อ ตัวใหญ่ ๆ ตัวพอง ๆ
ใส่แล้วน้อง ค่อยดูได้ ไม่อายคน
Size 5 เอส ที่น้องใส่ ตัวมันเล็ก
แมร่งโคตรเล็ก เล็กจริงๆ นะน้องจ๋า
ติดกระดุม แทบไม่ได้ นมดันพา
เป็นช่องหนา พี่เหลือบเห็น เลือดพุ่งพลัน T_T
เอาอีกแล้ว ไอ้หมันเอ๋ย เอาอีกแล้ว
เห็นนมแว๊ป เลือดพุ่งเฉย ความดันขึ้น
นมใหญ่ ๆ นมเล็ก ๆ นมตึง ๆ
นมมันผึง ดันเสื้อ ออกมาโชว์
อยากจะบอก กับน้อง ๆ ว่าพี่นี้
ไม่มีใจ อยากไปจี้ มองนมนั่น
แต่มันเห็น เห็นเอง โดยฉับพลัน
เห็นแค่นั้น เล่นเฒ่าหมัน พลันเกือบตาย T_T
ไม่ใช่อะไร ที่พี่พูด เพราะพี่คิด
ไอ้ชุดรัด ปลิ้น ๆ ที่น้องใส่
พี่เห็นแล้ว ใจมันเร้า ให้เข้าไป
ติดดุมให้ บอกน้อง นม (มัน) แทงตา (พี่ว่ะ)
เสื้อรัด ๆ พี่ไม่ว่า เพราะแฟชั่น
เสื้อใหญ่ ๆ ใครใส่นั้น เชยชิ..หาย (จริง ๆ นะ)
แต่ทีนี้ เมื่อรัดแล้ว ยังไม่วาย
เอาชั้นใน ลายดอกไม้ ออกมาโชว์ (โอ้ว ........ สุดยอด!!!)
โอ้แม่เจ้า เสื้อน้องนั้น มันบางเฉียบ
รีดซะเรียบ แนบเนื้อ แนบแผ่นหลัง
แนบไปหมด เห็นชัด ๆ เห็นจัง ๆ
ชุดชั้นใน สีส้มนั้น ช่างเจ็บจริง (ใส่มาได้ไงวะ สีส้ม!!!)
โถน้อง ๆ ทำไมทำ ขนาดนี้
ที่น้องทำ กันอยู่นี่ ผิดรู้ไหม
เพราะคนแก่ อย่างพี่นี้ มันคิดไกล
คิดไปถึง ไหนต่อไหน ใจวายตาม!!!
มันจำเป็น ขนาดนั้น เชียวเหรอน้อง
เสื้อย่อม ๆ นมปลิ้น ๆ พี่คิดหนา
เพลา ๆ หน่อย เพื่อพี่ได้ สบายตา
พี่นี้หนา เดินห้าง ไม่เป็นเลย (เมานม)
เดินไปไหน เจอแต่ปลิ้น เจอแต่รัด
กระโปรงตัด แมร่งโคตรสั้น เห็นวางขาย
น้องซื้อใส่ ไม่อาวรณ์ ต่อร่างกาย
บางส่วนฉาย ออกมาโชว์ โอ้ .............. เลือดตรู T_T!!!!
แล้วพี่มอง น้องก็ปิด หาว่าหื่น
หาว่ายืน มองน้อง โถอีหนู
พี่จะบอก น้องให้ ไว้เป็นครู
ว่าตากรู มันไปเอง ให้ทำไง (วะ)
ถ้าไม่อยาก ให้มอง ก็อย่าใส่
น้องไม่ใส่ พี่ไม่มอง ไม่อิจฉา
ไม่ต้องคอย เอามือปิด บังทุกครา
ที่น้องหนา ขึ้นบันได กลัวคนมอง
แต่นี้น้อง ใส่มาแล้ว ว่าพี่หื่น
แล้วน้องใส่ มาทำ (ส้นตึก) อะไร ละน้องจ๋า
น้องใส่ออก พี่ก็มอง สิกานดา
ไม่ใส่มา พี่จะมอง ไปทำไม
ทุกวันนี้ เลือดในตัว พี่เหลือน้อย
เห็นใจหน่อย นะน้อง ๆ พี่นี่หนา
ไม่อยากเดิน เข้าไป นะแก้วตา
ฟิวเจอร์หวา ไปทีไร (เลือด) พุ่ง ทุกที
นี่ยังดีนะ ที่พี่อยู่ แค่ฟิวเจอร์
หากพี่เผลอ ทะลึ่ง ไปสยาม
มีหวังพี่ หัวใจวาย กลายวิญญาณ
ไม่สามารถ ไปผุดเกิด เจอแต่นม
อันธรรมชาติ สร้างสรรค์ มาดีแล้ว
ไม่ต้องโชว์ ไม่ต้องแต่ง มันก็สวย
น้องทำงี้ ตัวพี่มอง เออระทวย
แต่น้องรู้ ไหมว่าพี่ คิดยังไง
น้องได้โปรด เห็นใจ ตัวพี่หน่อย
เพลา ๆ ลง นิดนึงนะ นึกสงสาร
เก็บคนอายุ(เหลือ)น้อย คนนี้ ไว้นาน ๆ
เดี๋ยวจะพาล ไม่แก่ตาย เสียดายเอย!!!!!!
สมันน้อย เมานม!!
จากคุณ :
สมันน้อย เบอร์ 14
- [
27 ก.ค. 50 00:52:41
]